Η αδράνεια στη λήψη πρωτοβουλιών για χρονοδιάγραμμα επιστροφής στο μπάσκετ του ερασιτεχνικού αθλητισμού και δη των ακαδημιών έχει πιάσει πάτο.
Οι ψυχικές και σωματικές παρενέργειες της παρατεταμένης απουσίας του αθλητισμού από τις ζωές των παιδιών, μεγάλες και με δυσάρεστη προίκα μακροπρόθεσμα. Οι συζητήσεις για επιστροφή και εικασίες έχουν πραγματικά ξεχειλώσει.
Άκρως ενδιαφέρουσα είναι η ιστορία που εξιστορεί ο coach στα τμήματα υποδομών μπάσκετ της Ακράτας, Δημήτρης Κατωπόδης (Διαβάστε ΕΔΩ προηγούμενη σκέψη του) με αφορμή το «αποτύπωμα» του κορωνοϊού στους παίκτες του.
«Η πανδημία καλά κρατεί , ο κόσμος κουρασμένος κυρίως ψυχολογικά περιμένει εναγωνίως να περάσουν επιτέλους αυτές οι 2 κρίσιμες εβδομάδες. Όμως δεν περνούν κι όταν περάσουν, έρχονται κι άλλες κι άλλες και πλέον όλα λειτουργούν αθροιστικά και αρχίζει να χάνεται το ενδιαφέρον για οτιδήποτε.
Μεγαλύτεροι αποδέκτες αυτής της έλλειψης κινήτρου και ενδιαφέροντος, τα παιδιά. Ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μια ατάκα ενός πιτσιρικά ακαδημιών που βρίσκεται στη δύσκολη, από όλες τις απόψεις, εφηβική ηλικία.
Μου λέει λοιπόν , κόουτς γίναμε παλαίμαχοι. Όταν το ακούς αυτό από ένα παιδί 16 χρόνων καταλαβαίνεις αυτόματα ότι έχει χαθεί η μπάλα από τους άρχοντες του σπορ.
Χάθηκε το κίνητρο , η επιθυμία μετά από τόσο καιρό απραξίας , χωρίς πυξίδα και ούτε λίγο φως να ξεπροβάλλει από κάποια χαραμάδα.
Τα παιδιά έχασαν κύριοι το ενδιαφέρον τους και αυτό οι υπεύθυνοι πρέπει να το συνειδητοποιήσουν πριν να είναι πλέον αργά. Πρέπει να βρεθεί λύση εδώ και τώρα ,ώστε τα παιδιά όλων των ηλικιών να βρεθούν στα φυσικά τους περιβάλλοντα( σχολείο, γήπεδα και λοιπές δραστηριότητες)
Ούτως ή άλλως μην εθελοτυφλούμε, τα παιδιά παίζουν όλα μαζί στις γειτονιές .Που είναι το κακό να παίζουν σε ένα γήπεδο με ξεκάθαρους υγειονομικούς κανόνες. Τα οφέλη αναρίθμητα κυρίως στη ψυχολογία των παιδιών καθώς θα κερδίσουμε πάλι το χαμένο ενδιαφέρον και κίνητρό τους.
Θα νιώσουν πάλι ενεργοί αθλητές, μουσικοί, χορευτές και ό,τι άλλο έχουν ονειρευτεί. Και όχι παλαίμαχοι πριν την ώρα τους. Κάποια στιγμή μιλούσαμε για ελπίδα…όμως τώρα χρειαζόμαστε αποφάσεις.
Μη κλείνετε άλλο τα μάτια στα προβλήματα της κοινωνίας. Δώστε πίσω τη ζωή όλων μας και κυρίως των παιδιών μας».
