Στην εποχή της σταδιακής άρσης των lockdowns βρίσκεται η χώρα, με κάθε έναν βασικό τομέα να αρχίζει σιγά και δειλά να επανέρχεται σε κάποιο στοιχειώδες πρότερο επίπεδο κανονικότητας.
Φυσικά τίποτα δεν γίνεται χωρίς την έγκριση των ειδικών του τομέα Υγείας της χώρας. Στο πλαίσιο λοιπόν αυτής της συνθήκης, ένα θέμα που ενδεχομένως «βασανίζει» τους φίλους του μπάσκετ είναι το σκηνικό που επικρατεί με τους «ακέφαλους» παραδείσους της πόλης των Ν. Προαστίων.
Για το λόγο αυτό, το «The Momentum.gr» ήρθε σε επικοινωνία με τον Αντιδήμαρχο Παιδείας και Αθλητισμού της πόλης, Περικλή Δορκοφίκη. Λαμβάνοντας υπόψη την πλούσια καριέρα του στον χώρο του μπάσκετ, η ευαισθητοποίηση στον προβληματισμό μας αποκτά μεγαλύτερο ειδικό βάρος. Δεδομένου του σπουδαίου έργου του και της δραστήριας προσφοράς του στα κοινά του Δήμου, είναι αυτονόητο ότι υπάρχει τεράστιος φόρτος με αρκετά πρότζεκτ που «τρέχουν». O ίδιος όμως βρήκε τον χρόνο και μιλήσαμε για αρκετά ενδιαφέροντα θέματα.
Ως άνθρωπος του μπάσκετ, πώς ένιωσες όταν πάρθηκε η απόφαση να αφαιρέσετε τα στεφάνια από τις μπασκέτες;
Ήταν μια δύσκολή απόφαση, αλλά έπρεπε να κινηθούμε αναλόγως για το κοινό καλό και την ασφάλεια των συμπολιτών μας. Ήταν Κυριακή μεσημέρι και μου τηλεφωνεί ο δήμαρχος, λέγοντάς μου να πάμε να αφαιρέσουμε τα στεφάνια από το ΔΑΚ. Η αλήθεια είναι ότι έχω κάνει πολλά πράγματα στο μπάσκετ, αλλά αυτό ποτέ! Αυτό ήταν πολύ πρωτόγνωρο. Υπήρχε μάλιστα ένας πιτσιρικάς στο γήπεδο και μου λέει «Σας παρακαλώ, αφήστε με να κάνω ένα σουτ». Εγώ είδα μεγάλη λύπη στα μάτια του και στενοχωρήθηκα πάρα πολύ. Επίσης, στο ίδιο σημείο πιο κάτω πριν πολλά χρόνια είχα πάρει αυτόγραφο από τον Νίκο Γκάλη και αυτές οι εικόνες με το σήμερα ήταν πολύ έντονες συναισθηματικά για μένα. Ήταν στενάχωρο, αλλά απαραίτητο.
Οι μπασκέτες πότε θα ξαναπάρουν την κανονική μορφή τους;
Εμείς ακολουθούμε πολύ προσεκτικά τις εισηγήσεις των ειδικών. Χωρίς καμία βιασύνη, αλλά με μέθοδο και πρόγραμμα θα επανέλθουμε στην καθημερινότητα του αθλητισμού. Αναμένουμε τις οδηγίες του υπουργείου για να προχωρήσουμε. Για εμάς προτεραιότητα είναι η υγεία και η ασφάλεια των συμπολιτών μας.
Μήπως ο κορωνοϊός αποτελέσει καλή ευκαιρία για επιστροφή στα βασικά και παλιά αγνά στοιχεία του αθλητισμού και της ζωής;
Σίγουρα σε μια δύσκολη κατάσταση, υπάρχουν και πολλά θετικά στοιχεία που προκύπτουν. Εάν η όλη φασαρία της καθημερινότητας μας έκανε να ξεχάσουμε κάποια αγνά συναισθήματα, είναι στο χέρι μας να τα αναγνωρίσουμε, δεδομένων των θυσιών που κάναμε όλοι μας όλο αυτό το διάστημα και να εξελιχθούμε ως άνθρωποι και ως κοινωνία.
Ο Δήμος σχετικά με τον αθλητισμό, θα προχωρήσει σε διάφορα έργα για την προώθησή του;
Εμείς πάντα κινούμαστε με βάση τις οδηγίες που μας δίνουν οι Επιτροπές. Υπάρχει ένα πλάνο για να βρεθούν τα παιδιά στους αθλητικούς χώρους. Θα υπάρξουν κάποιες μεγάλες παρεμβάσεις στα αθλητικά. Θα αναβαθμίσουμε και θα ανακατασκευάσουμε πολλούς αθλητικούς χώρους, δημιουργώντας και νέες υποδομές.
Πώς εμπλακήκατε στα κοινά;
Εγώ έπαιζα στην ομάδα του Ηλυσιακού το 2014 και έγινα πατέρας του πρώτου μου παιδιού. Στο δρόμο συναντήθηκα τυχαία με τον τότε υποψήφιο δήμαρχο, κ. Παπανικολάου. Μιλήσαμε και τον ρωτάω αστειευόμενος: «Αν εκλεγείς δήμαρχος, να σου πω ότι δεν υπάρχουν πολλές παιδικές χαρές. Φρόντισέ το για να σε ψηφίσω!» και η απάντησή του, ήταν: «Έλα μαζί μου να τα φτιάξουμε!». Πίστεψα πολύ σε αυτόν και δικαιώθηκα για την επιλογή μου. Είναι μοναδικός σαν άνθρωπος με σπουδαία έργα στο ενεργητικό του.
Μεγαλύτερη πίεση ως παίκτης ή ως αντιδήμαρχος;
Είναι διαφορετικό το είδος πίεσης στις δύο αυτές καταστάσεις. Εγώ προσωπικά έχω μάθει να πιέζω τον εαυτό μου και είμαι ανικανοποίητος. Στο μπάσκετ ως αθλητής, ασκείς πίεση εσύ στον εαυτό σου για να βελτιώνεσαι και να είσαι συνεπής απέναντι σε εσένα και την ομάδα που εκπροσωπείς. Στον δήμο, υπάρχει πίεση για να προχωρήσουν τα διάφορα έργα, που θα κάνουν καλύτερη την ζωή των πολιτών. Πρέπει να έχεις την ικανότητα να κάνεις πράγματα, που θα είναι πρότυπα και μετά από δέκα χρόνια. Αυτό σημαίνει σωστή διαχείριση των κοινών.
Στο σημείο αυτό καίρια και αξιόπιστη η απάντηση της συζύγου του Περικλή (Κατερίνα Πάλλα), η οποία λιτά και απέριττα εντοπίζει μεγαλύτερη πίεση στα καθήκοντα του αντιδημάρχου. Ωστόσο, «είναι ένας τρυφερός πατέρας και σύζυγος, ενώ η ενασχόλησή του με τα κοινά, τον έχει κάνει ακόμη πιο ευαίσθητο άνθρωπο».
Ως παίκτης ένα πρωτάθλημα ή μια νίκη δίνουν χαρά. Ως αντιδήμαρχος, ποια συνθήκη δημιουργεί το αντίστοιχο συναίσθημα;
Σαν επαγγελματίας αθλητής πολλά χρόνια έχω ζήσει πολύ μεγάλες στιγμές και συναισθήματα που δύσκολα μπορώ να βρω σε οποιονδήποτε άλλο χώρο. Είναι ωραίο να βάζεις ένα καλάθι και να κερδίζεις ένα πρωτάθλημα, αλλά εξίσου σημαντικό είναι να κάνεις μια παρέμβαση για να βοηθάς την καθημερινότητα ενός συμπολίτη σου. Αυτό δεν μπορώ να το περιγράψω.
Πώς βλέπεις το επίπεδο ανταγωνισμού του ελληνικού μπάσκετ;
Σίγουρα η χρυσή περίοδος δεν είναι αυτή που περνάμε τώρα και η ποιότητα του μπάσκετ δεν είναι ίδια. Κάποια στιγμή το ελληνικό μπάσκετ είχε απίστευτα υψηλού επιπέδου παίκτες. Υπήρχαν μεγάλα μπάτζετ, ικανοί προπονητές και αξιόλογοι Έλληνες και ξένοι καλαθοσφαιριστές στις τελευταίες έξι ομάδες της τότε Α1. Τώρα με τον κορωνοϊό είναι μια καλή ευκαιρία και με αφορμή και τις εκλογές στην Ομοσπονδία να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά στα βασικά του αθλήματος και να γίνουν σημαντικές αλλαγές.
Σε ποια ομάδα εξελίχθηκες περισσότερο ως άνθρωπος και παίκτης;
Στην Ιταλία (Αβελίνο,Ρέτζιο Εμίλια) βρήκα το κατάλληλο περιβάλλον για να εξελιχθώ. Ως άνθρωπος κατάφερα και ηρέμησα δεδομένης της πίεσης που ένιωθα λόγω του ότι έπαιζα σαν ξένος και υπήρχαν απαιτήσεις. Κατάφερα να δουλέψω, να αναπτύξω τα ταλέντα μου και να γίνω καλύτερος άνθρωπος.
Επιμέλεια : Σπύρος Κόγκας (kogass@hotmail.com)
