Το γυναικείο τμήμα του Φοίνικα Πειραιά αποτελεί ήδη παρελθόν από το πρωτάθλημα της Α2 Γυναικών, μετά τον οικειοθελή υποβιβασμό του στα τοπικά της Εσκανά για την περίοδο 2023-24.
Μια από τις βασικές και αναντικατάστατες παίκτριες της ομάδας ήταν η Σίσσυ Ευμορφοπούλου, με μια αξιοζήλευτη και πλούσια καριέρα στο γυναικείο μπάσκετ.
Το «The Momentum.gr» ήρθε σε επικοινωνία με την έμπειρη αθλήτρια, (πήρε μεταγραφή για τον Πορφύρα), προκειμένου να μας περιγράψει τις συνθήκες που επικρατούσαν στο εσωτερικό της ομάδας και πώς γράφτηκε ο απότομος αυτός μπασκετικός επίλογος.
1. Αρχικά, πώς μεταφράζεται σε συναισθηματικό και ψυχολογικό επίπεδο ο «αφανισμός» της πρώην ομάδας σου από το πρωτάθλημα
Είναι μια δυσάρεστη εξέλιξη. Με τα κορίτσια στην ομάδα είχαμε άριστες σχέσεις. Περνούσαμε πολύ ωραία και δεν είχαμε θέματα μεταξύ μας. Όπως και με τον προπονητή, κ. Αράπη ,ο οποίος μας στήριζε σε ότι του λέγαμε και προσπαθούσε να μας βοηθήσει. Με τα κορίτσια έχουμε κάνει μεγάλες προσπάθειες και υπερβάσεις σε αγώνες τα τελευταία χρόνια.
Να κατεβαίνουμε σε αγώνες με ελάχιστες παίκτριες, τραυματισμένες. Οπότε αυτά μας έδεσαν πιο πολύ. Όταν όμως, βλέπεις ότι όλη αυτή η προσπάθεια δεν έχει ανταπόκριση, η πίκρα και η στεναχώρια είναι ακόμη πιο μεγάλες.
2 Πώς έφτασε η κατάσταση στο απροχώρητο;
Κατά τη γνώμη μου, πολύ κακή διαχείριση της ομάδας σε σχέση με τον αριθμό των αθλητριών, ειδικά όταν λόγω τραυματισμών αποχώρησαν δύο παίκτριες και άλλη μία για προσωπικούς λόγους. Μη κάλυψη αυτών των θέσεων, έφερε κακές προπονήσεις και άγχος αν θα έχουμε άτομα στους αγώνες.
Επίσης πρόβλημα στη κάλυψη των ιατροφαρμακευτικών αναγκών της ομάδας. Έπρεπε να τα πληρώνουμε εμείς και όποτε είχαν, να μας κάλυπταν το ποσό. Αυτό έκανε δύσκολη την όλη διαχείριση, διότι δυνάμωνε το αίσθημα της ανασφάλειας, μπαίνοντας στο παρκέ και παίζοντας για 40′ με το άγχος ενός τραυματισμού, που σε περίπτωσή του, πώς και πότε θα καλυπτόταν. Όλα αυτά προκάλεσαν μεγάλη δυσαρέσκεια και γκρίνια στην ομάδα.
3. Προσπαθήσατε να ανατρέψετε την κατάσταση ή ήταν μονόδρομος αυτή η επιλογή;
Ναι, δεν ήταν κάτι που έγινε από τη μια μέρα στην άλλη, όλη η κατάσταση ξεκίνησε από τον Νοέμβριο. Έγιναν αρκετές προσπάθειες και συζητήσεις. Δυστυχώς όταν προσπάθησαν να αλλάξουν τη κατάσταση ήταν αργά. Και από αντοχές και από θέμα εμπιστοσύνης προς τον σύλλογο.
4.Τι κρατάς από αυτή την μπασκετική περιπέτεια; Έγινες σοφότερη;
Κρατάω ότι χωρίς κάποιον άνθρωπο (μάνατζερ) δε θα ξανακάνω σε συμφωνία με ομάδα. Χρειάζεται να υπάρχει ένας άνθρωπος ο οποίος βοηθά και προστατεύει το συμφέρον μου. Ψάχνει και σκέφτεται ότι εγώ δε μπορώ. Να υπάρχει έγγραφη εγγύηση ότι θα υπάρχουν οι βασικές καλύψεις.
5. Η δική σου συμβουλή στα νέα κορίτσια που έχουν τα φόντα να ασχοληθούν με το μπάσκετ
Να αποτελούν κομμάτι και μέλος ενός υγιούς συλλόγου. Να ζητούν βοήθεια από ανθρώπους που γνωρίζουν παραπάνω πράγματα από αυτές. Να παίρνουν τις απαραίτητες «έγγραφες» εγγυήσεις και όχι “προφορικές“. Να τους ενδιαφέρει μόνο πως θα βγάλουν τον καλύτερο εαυτό τους μέσα στο γήπεδο και να βελτιωθούν.
Επιμέλεια: Σπύρος Κόγκας
