Στους ρυθμούς του «The Last Dance» κινείται όλος κόσμος του μπάσκετ με το εν λόγω ντοκιμαντέρ για τους Σικάγο Μπουλς να κάνει πραγματική θραύση. Το «The Momentum.gr» όμως ντριμπλάροντας στο ελληνικό ενδιαφέρον εκείνης της εποχής, ήρθε σε επικοινωνία με έναν εκ των πρωταγωνιστών του Ολυμπιακού.
Πρόκειται για έναν από τους λίγους Έλληνες παίκτες που είχαν την ευκαιρία να αντιμετωπίσουν τον Τζόρνταν και να ζήσουν το απόλυτο μπασκετικό όνειρο. Ο λόγος για τον Δημήτρη Καραπλή (φόρεσε την φανέλα του Ολυμπιακού το 1997-1999), ο οποίος στην ηλικία των 19 ετών κοίταξε στα ίσα τον μύθο του μπάσκετ, πραγματοποίησε εξαιρετική εμφάνιση και μας περιγράφει το κλίμα του 1997 με αρκετές ενδιαφέρουσες ιστορίες.
Δημήτρη, μπορείς να μας δώσεις λίγο κλίμα από εκείνο το τουρνουά και τη μπασκετική συνάντηση με τους Μπουλς;
Ήταν μια υπέροχη εμπειρία και τα συναισθήματα απίστευτα. Ωστόσο, πριν παίξουμε εναντίον των Σικάγο Μπουλς, έπρεπε να αποκλείσουμε τους Αtenas Cordoba από την Αργεντινή. Είχαμε αρκετό άγχος και θέλαμε πάρα πολύ να αντιμετωπίσουμε τον Τζόρνταν. Το παιχνίδι ήταν πραγματικό ντέρμπι και κρίθηκε στο τελευταίο λεπτό, με το τρελό σουτ 3 πόντων και φάουλ του Καρνισόβας. Ήταν πραγματικά καρμικό να περάσουμε στον τελικό.
Και μετά οι Μπουλς!
Εμείς το είχαμε πάρει πολύ στον χαβαλέ. Λέγαμε, «εντάξει με τους Μπουλς παίζουμε τώρα, πάμε να το διασκεδάσουμε». Ωστόσο, ο Ίβκοβιτς δεν είχε την ίδια στάση και αντιμετώπιση για αυτό το παιχνίδι.
Τι εννοείς;
Είδε τον αγώνα σαν ένα κανονικό παιχνίδι και όχι σαν γιορτή. Δηλαδή προετοιμαστήκαμε κάνοντας κανονικά προπονήσεις την επόμενη μέρα, αλλά και το πρωί του αγώνα. Επίσης, παρακολουθήσαμε βίντεο με scouting και οδηγίες για τα χαρακτηριστικά των αντιπάλων μας.
Και όντως φάνηκε πως το παλέψατε αρκετά
Εννοείται πως προετοιμαστήκαμε κατάλληλα και ήμασταν σχετικά κοντά στο σκορ. Οι Μπουλς βέβαια το έβλεπαν τελείως χαλαρά. Στο δεύτερο όμως ημίχρονο που ανέβασαν λίγο ρυθμούς, χάσαμε την μπάλα. Δεν υπήρχε αυτό. Οι ταχύτητές τους από άλλο πλανήτη. Δεν μπορούσαμε για κάποια λεπτά να περάσουμε το κέντρο από την ασφυκτική τους πίεση. Αυτό που εγώ θυμάμαι ήταν πως σε αυτές τις φάσεις της πίεσης, ένιωθες ότι παίζαμε 5 εναντίον 10!
Εσύ πως ένιωθες κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης;
Κοίτα, υπήρχαν δύο κατηγορίες συναισθημάτων. Η πρώτη κατηγορία είχε να κάνει με αυτά που ένιωθα όσο καθόμουν στον πάγκο. Εκεί πραγματικά χάζευα σαν τους θεατές τον αγώνα και επικεντρωνόμουν στις κινήσεις του Τζόρνταν. Έβλεπα τον τρόπο παιχνιδιού τους, πώς έτρεχαν και πώς κινούνταν στο γήπεδο όλοι αυτοί οι αστέρες.
Όσο όμως ήμουν μέσα στο παρκέ, είχα διαφορετική ψυχολογική αντιμετώπιση. Ένιωθα σαν να έπαιζα διπλό με τους φίλους μου. Καθόλου άγχος και με αύρα οικογενειακού διπλού. Αυτό βέβαια οφείλεται στον Ίβκοβιτς και στον τρόπο που αντιμετώπισε εκείνο τον αγώνα.
Ποια ήταν η live εντύπωση που σου άφησε εσένα προσωπικά ο Τζόρνταν;
Ήταν σαν να έβλεπες μια μαριονέττα στο παρκέ. Τρομερά πράγματα. Ήταν σαν να μην πάταγε στο παρκέ. Το τρέξιμό του, οι κινήσεις του απίστευτες. Δεν μπορώ να στο περιγράψω. Γραμμωμένος με χορευτικό σώμα, λαστιχένιος.
Αυτή η εμπειρία σε όπλισε με αυτοπεποίθηση για την συνέχεια της καριέρας σου;
Εννοείται πως απέκτησα τεράστια εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και με βοήθησε πάρα πολύ για την συνέχεια.
Το 1997 που έπαιξες εναντίον των Μπουλς, εσύ πήρες μεταγραφή στον Ολυμπιακό
Έπαιζα στον Αμύντα και το καλοκαίρι του 1997 είχα πάρει την απόφαση να αποχωρήσω. Βέβαια σε αρκετά παιχνίδια μου με τις εθνικές ομάδες, έρχονταν και με παρακολουθούσαν άνθρωποι του Ολυμπιακού. Αλλά το πιο χαρακτηριστικό σκηνικό εκείνης της περιόδου ήταν ένα περιστατικό με τον πολυαγαπημένο μου, προπονητή Κώστα Σορώτο (ήταν στον Αμύντα). Τον παίρνω τηλέφωνο και τον ρωτάω αν είχε πρόβλημα που θα πήγαινα να κάνω προπόνηση με τη Νήαρ Ηστ. Έφαγα τέτοιο βρισίδι (γέλια) και μεταξύ άλλων μου είχε πει: «Σε καμία άλλη ομάδα δεν θα πας για προπόνηση εκτός από τον Ολυμπιακό». Εντάξει, και η μοίρα τα έφερε έτσι, που η εξαίρεση έγινε η νέα μου ομάδα!
Πες μας λίγα πράγματα για την διετή παρουσία σου στην ομάδα του Πειραιά
Εγώ την πρώτη μου χρονιά στον Ολυμπιακό πήρα πολλές ευκαιρίες από τον Ίβκοβιτς και είχα πολλές συμμετοχές. Φαντάσου ότι όποιος παίκτης τραυματιζόταν στην ομάδα ασχέτως θέσης, επέλεγε εμένα για να συμπληρώσω την 12αδα. Μάλιστα, δεν θα ξεχάσω που σε μια συνέντευξή του, μίλησε με απίστευτα κολακευτικά λόγια για εμένα, λέγοντας: «Σημειώστε το όνομα Δημήτρης Καραπλής. Θα το θυμηθείτε σε λίγα χρόνια».
Τη δεύτερη όμως χρονιά τα πράγματα εξελίχθηκαν πολύ άσχημα για εμένα. Εγώ κοιμόμουν στο ίδιο δωμάτιο με τον Oberto και επειδή ο ίδιος δυσκολευόταν στον μεσημεριανό ύπνο, πήγαινε για καφέ στο λόμπι που βρισκόταν δίπλα στο ξενοδοχείο, για να με αφήσει να κοιμηθώ ήσυχος. Στην 15η μέρα της προετοιμασίας μας, συνέβη το αντίστροφο. Κοιμόταν ο Ομπέρτο και δεν μπορούσα εγώ! Έτσι, σεβόμενος την στάση του όλο αυτό το διάστημα, πήγα και εγώ για καφέ στο λόμπι. Κατεβαίνοντας συνάντησα τον Παπανικολάου και τον Μίχαλο και πήραμε την απόφαση να πάμε όλι μαζί. Μπαίνοντας όμως στο μαγαζί, αντικρίζουμε τον Ίβκοβιτς!
Ωχ, πώς αντέδρασε;
Έγινε κατακόκκινος, φούσκωσε και μας έδιωξε κατευθείαν. Κάνοντας ένα μικρό meeting με την ομάδα μας είπε τα εξής: «Είστε γκάνγκστερς και θέλετε να μου χαλάσετε την ομάδα. Δημήτρη, παίρνεις το πρώτο αεροπλάνο και πας για προπονήσεις με το εφηβικό της ομάδας. Νίκο (Μίχαλος) εσύ ψάξε ομάδα και στον Παπανικολάου: «Εσένα δεν μπορώ να σε διώξω γιατί έχεις μεγάλο και ακριβό συμβόλαιο. 1 εκατομμύριο πρόστιμο».
Δεν του μιλήσατε αργότερα για να τα βρείτε;
Την επόμενη μέρα κατά τη διάρκεια του πρωινού, μας πιάνει ο Λιβιεράτος και μας λέει ότι «Ο Ίβκοβιτς πιστεύει πως πάτε για καφέ σε εκείνο το λόπμπι κάθε μέρα. Εγώ όμως τον διαβεβαίωσα ότι δεν ισχύει αυτό. Ωστόσο, τον έχω καλμάρει και πηγαίνετε να του μιλήσετε». Μένουμε τελικά μόνοι στον χώρο, εγώ, ο Μίχαλος και ο προπονητής. Κάποια στιγμή σηκώνεται ο Ίβκοβιτς να πιει πορτοκαλάδα και πριν του μιλήσουμε, μας λέει: «Τι κάθεστε ρε ακόμα εδώ. Μου λέει ο Λιβιεράτος να μην μιλήσω στους δημοσιογράφους για να μην σας χαλάω την καριέρα. Ποια καριέρα;»
Πως κύλησε η χρονιά μετά από όλο αυτό;
Χάλια. Μέχρι τα Χριστούγεννα πρέπει να με είχε διώξει και 15 φορές χωρίς λόγο από την προπόνηση και επίσης δεν με φώναξε ξανά ποτέ με το όνομά μου. Έπαιξα μόνο σε έναν αγώνα 5 λεπτά!
Δηλαδή βρε Δημήτρη μια ελπιδοφόρα χρονιά σου έσβησε για έναν καφέ;
Είναι πραγματικά τρελό. Αλλά θα σου πω το εξής. Αν με έβλεπε ο Ίβκοβιτς με άλλους παίκτες για καφέ, δεν θα αντιδρούσε έτσι. Δεν συμπαθούσε καθόλου τον Μίχαλο και τον Παπανικολάου. Αν λοιπόν δεν γινόταν αυτό το περιστατικό, εγώ δεν θα έφευγα από τον Ολυμπιακό.
Τι άνθρωπος είναι ο Ίβκοβιτς τελικά;
Αν σε συμπαθήσει και σε δει με καλό μάτι, θα λέει τα καλύτερα για σένα και θα σου απογειώσει την καριέρα. Αν όμως νιώσει κάτι περίεργο για σένα, δεν υπάρχεις για αυτόν και σε τρώει η μαρμάγκα.
Το επίπεδο της σημερινής Α1 έχει τίποτε κοινό με το αντίστοιχο της δικής σου εποχής;
Καμία σχέση. Ένα θα σου πω. Ο Αμύντας που ανέβηκε τότε στην Α2 θα έμενε άνετα στην σημερινή Α1.
Ο αγώνας με τους Μπουλς
Οι πόντοι των δύο ομάδων:
Σικάγο Μπουλς (Φιλ Τζάκσον): Τζόρνταν 27, Μπράουν 12, Κερ 10, Λόνγκλεϊ 9, Γουένιγκτον 8, Κούκοτς 5, Γκόρενς 7, Κάφεϊ 6, Χάρπερ 6, Μπούσλερ 6, Μπαρέλ 4, Κλάιν 2, Μπουθ 2, Καλάμπρια, ΛαΡού.
Ολυμπιακός (Ντούσαν Ίβκοβιτς): Καρνισόβας 19, Νάκιτς 16, Τάρλατς 14, Χόκινς 12, Καραπλής 6, Ρότζερς 4, Τόμιτς 3 , Ζεβρονσένκο 2, Μίχαλος 2, Βούκσεβιτς, Μπακατσιάς, Ζουρμπένκο, Πέττας.
ΥΓ: Ο Δημήτρης δραστηριοποιείται επιχειρηματικά στον παιδότοπο «Μπανάνες με Πυτζάμες» , Κρήτης 18, Υμμητός 172 36
Επιμέλεια: Σπύρος Κόγκας ([email protected])
