Δεν ξέρουμε με ποιο ύφος να ξεδιπλώσουμε τη σημερινή αφορμή γραφής αυτού του κειμένου. Δεν ξέρουμε γιατί η σημερινή ιστορία μας γεννά θυμό, αγανάκτηση αλλά συνάμα και σεβασμό στο μετά. Μπερδεμένα λίγο ε; Πάμε να τα ξεμπερδέψουμε με προφορικό χαρακτήρα, γιατί τα στερεοτυπικά τα βαριόμαστε.
Στον αθλητισμό δεν είναι όλα ρόδινα και χαρούμενα. Έχει πολλές δυσκολίες και στιγμές που οι πρωταγωνιστές χρειάζεται να επιδείξουν χαρακτήρα και ενίοτε γενναιότητα. Όλα αυτά δε, στην ερασιτεχνική εκδοχή τους πολλαπλασιάζονται, αφού η ταμπέλα του επαγγελματία είναι τυπική για τους τσαρλατάνους φορείς.
Με μεγάλη συγκίνηση διαβάσαμε στο ΕΟΚ, e – Magazine την ιστορία – περιπέτεια της Ευαγγελίας Στεφάτου. Τελευταία της μπασκετική παράσταση με τα χρώματα του Φοίνικα Πειραιά, πριν ο σύλλογος βαρέσει διάλυση και αποχωρήσει οικειοθελώς από την Α2 Γυναικών. Η Ευαγγελία λίγο πριν τη διάλυση του γυναικείου τμήματος τραυματίζεται σοβαρά στο γόνατο, με το χειρουργείο να την καλεί να διαβεί τις πόρτες του.
Το πρώτο χειρουργείο έγινε, ενώ το δεύτερο αγνοείται. Αγνοείται λόγω εξόδων και ανάληψης ευθυνών…
Το «The Momentum.gr» ήρθε σε επικοινωνία με την αθλήτρια, η οποία πολύ ευγενικά μας πληροφόρησε για την φάση στην οποία βρίσκεται. Δεν θέλησε να επεκταθεί περισσότερο. Αισθάνεται τυχερή που «βγήκαν» τα έξοδα της πρώτης επέμβασης, ενώ αντιμετωπίζει με πίστη και δύναμη τη διαδικασία της τέλεσης του δεύτερου χειρουργείου. Τέλος.
Η δική μας διάσταση στα πράγματα
Οι γραμμές που θα ακολουθήσουν είναι προϊόν δικού μας θυμού και απόγνωσης. Όλα φυσικά εξαρτώνται από τον τρόπο με τον οποίο προσλαμβάνουμε τα γεγονότα. Στη δική μας θεωρία, είναι ΝΤΡΟΠΗ όλο αυτό που υφίσταται η κοπέλα. Πώς αισθάνονται οι ηθικοί αυτουργοί αυτή της ιστορίας. Και απευθυνόμαστε στους παράγοντες της γυναικείας ομάδας που το καλοκαίρι του 2022 έχτισαν την ομάδα. Είναι δυνατόν η ιατρική περίθαλψη και αποκατάσταση των αθλητριών να μην είναι το πρώτο θέμα προς διευθέτηση, πριν προχωρήσει ο υπόλοιπος σχεδιασμός; Είναι δυνατόν η κάθε «Ευαγγελία» να είναι στον αέρα με τέτοια ιστορία; ΝΤΡΟΠΗ και πάλι.
Και ρε γαμώτο στην ίδια ομάδα με αντίστοιχο περιστατικό και ανασφάλιστο αθλητή, ένας ρομαντικός υπεύθυνος στέρησε πολύτιμο χρόνο από την οικογένειά του για να καλύψει τα ΠΑΝΤΑ στο «δεύτερο παιδί του» (πάντα έτσι τους αντιμετώπιζε όλους). Χειρουργείο, περίθαλψη, αποκατάσταση και μια μεγάλη αγκαλιά όταν πάτησε ξανά παρκέ… Και αυτόν τον άνθρωπο τον άφησαν να φύγει…
Ο σωστός επίλογος
Δεν θέλουμε να κλείσουμε με εκνευρισμό το κείμενο, αλλά με γαλήνη που στηρίζεται στην εκτίμηση των fundamentals της ζωής. Όπως διαβάζουμε στο περιοδικό, το μπασκετικό σήμερα της Ευαγγελίας είναι αφιερωμένο στον ΠΑΣΚΑ (Πανελλήνιος Αθλητικός Σύλλογος Κινητικά Αναπήρων). Ακολουθεί την ομάδα στις αποστολές, προπονείται τακτικά. «Βρήκα ένα κόσμο που δεν ήξερα καν ότι υπάρχει. Τόσο καλά παιδιά, τόση χαρά για τη ζωή. Εκτιμάς τα πράγματα διαφορετικά. Βλέπεις τη ζωή διαφορετικά. Είναι απίστευτη η αχαριστία που έχουμε απέναντι σε όλα. Τα παιδιά είναι αξιοθαύμαστα. Κάνουν διαρκώς χαβαλέ, αυτοσαρκάζονται, γελούν. Παρά τις δυσκολίες που αναγκάζονται να αντιμετωπίζουν στην Ελλάδα, είναι άνθρωποι ακομπλεξάριστοι, που έχουν μάθει να τα κάνουν όλα».
ΥΓ1: Ένα μεγάλο μπράβο στην Μαριάννα Αξιοπούλου για το υπέροχο αυτό θέμα και την πάσα που μας έδωσε για να εκφράσουμε τη δική μας άποψη. Στον χώρο αυτό, οι καλές κουβέντες σπανίζουν. Θα ήταν αχαριστία από την πλευρά μας εάν δεν το κάναμε δημόσια.
ΥΓ2: Μια μεγάλη αγκαλιά στην Ευαγγελία για τις ψυχικές της αντοχές
ΥΓ3: Ένα μεγαλύτερο μπράβο σε αυτούς που έσπευσαν να μιλήσουν με την αθλήτρια και να την βοηθήσουν ΕΜΠΡΑΚΤΩΣ.
Επιμέλεια: Σπύρος Κόγκας
