Με τις φήμες για μεταγραφές και Mike James να οργιάζουν, το Momentum επιχειρεί μετά την ανάλυση με τα υπέρ και κατά για την περίπτωση του Mike James, που δείχνει να προχωρά, να παρουσιάσει στο κοινό του 3 + 1 υποθέσεις παικτών, οι οποίοι δείχνουν στα δικά μας μάτια ως αρκετά καλές επιλογές για την τελευταία θέση της περιφέρειας τουλάχιστον των ερυθρολεύκων.
Θα πούμε για αρχή ότι η σκέψη μας για τον παίκτη που λείπει από αυτή την περιφέρεια είναι ένας παίκτης που να μπορεί να παίξει τόσο στο ‘2’ όσο και στο ‘3’, με έφεση στο μακρινό σουτ και με ικανότητα να μπορεί να παίξει τόσο μακριά από την μπάλα και γύρω από τα σκριν όσο και να μπορεί να δημιουργήσει μόνος του τη δική του φάση, το δικό του σουτ και να μπορεί να ξεκολλήσει την ομάδα του, όταν αυτή ενδεχομένως να κολλάει στο σκορ. Είναι δεδομένο, ότι ο Ολυμπιακός, με δεδομένο το ότι ο Μιλουτίνοφ ήταν ουσιαστικά κλεισμένος από την Άνοιξη, δεν έχει εντυπωσιάσει ιδιαίτερα στο φετινό μεταγραφικό παζάρι.
Αντιθέτως έχασε τον καλύτερο παίκτη της Ευρώπης και τον παίκτη που έπαιρνε τον μεγαλύτερο όγκο των κρίσιμων αποφάσεων (πέτυχε το σουτ της χρονιάς για τον Ολυμπιακό), ο οποίος όχι απλώς αποχώρησε, αλλά… αυτομόλησε στον αιώνιο αντίπαλο, Παναθηναϊκό. Η επιθυμία λοιπόν για κάτι δυνατό επικοινωνιακά είναι έντονη, όμως η προσωπική μου γνώμη είναι ότι όλο αυτό μπορεί να βάλει την ομάδα σε άλλο τρυπάκι, μακριά από τον προσανατολισμό της, ο οποίος υπαγορεύει την ένταξη στο περιβάλλον της ομάδας, την πίστη στο πλάνο και τη σκληρή δουλειά που σε συνδυασμό με υπομονή κι επιμονή μπορεί να φέρει στο φως νέους πρωταγωνιστές κάθε βραδιά για την ομάδα.
Πάμε λοιπόν να δούμε τρεις συν μια περιπτώσεις παικτών, οι οποίοι θα μπορούσαν δυνητικά να αποτελέσουν το ιδανικό κομμάτι που θα συμπληρώσει το ερυθρόλευκο back court και θα προσθέσει το κατάλληλο λάδι που φαίνεται να λείπει στη μηχανή του Γιώργου Μπαρτζώκα.
Ο παίκτης που τικάρει όλα τα κουτάκια
Απόλυτα κατανοητό, ότι η συγκεκριμένη κίνηση δεν προκαλεί “γκελ” στον κόσμο της ομάδας, όμως πότε ο Γιώργος Μπαρτζώκας ζητούσε τον ενθουσιασμό και τον ξεσηκωμό σε μια μεταγραφή; Θα σας πω εγώ: Ποτέ! Ο Ντάρουν Χίλιαρντ είναι ο απόλυτος παίκτης του προπονητή, που ξεκινώντας από το ‘2’, μπορεί να δώσει τη δυνατότητα για ένα πιο “Small ball” παιχνίδι, πατώντας και στο ‘3’. Βρίσκεται στα 30 του, μπαίνοντας ουσιαστικά στις 2-3 πολύ καλές σεζόν της καριέρας του. Ποτέ δεν ήταν ο παίκτης που εκβίαζε καταστάσεις, ποτέ δεν ήταν ο παίκτης που κοιτούσε αριθμούς και ποσοστά. Αντίθετα, πάντα λειτουργούσε ανιδιοτελώς, προσπαθώντας να φανεί χρήσιμος στην ομάδα του με κάθε τρόπο. Έχει υπάρξει μέλος μερικών εξαιρετικών επιθετικών κατασκευών με ροή, σωστούς χρόνους και μοιρασμένους ρόλους και έχει παίξει με επιτυχία υπό αρκετούς σπουδαίους προπονητές (Μπασκόνια με Περάσοβιτς, ΤΣΣΚΑ με Ιτούδη, Μπάγερν με Τρινκιέρι). Διόλου τυχαίο το ότι στο Τελ Αβίβ και στην καθαρή iso επίθεση του Κάτας με έμφαση στην προσωπική φάση, δεν μπόρεσε να κολλήσει ιδανικά και εν συναρτήσει με κάποιους τραυματισμούς, το σύστημα ουσιαστικά τον “ξέρασε” και έδωσε τροφή στους λάτρεις των αριθμών να τον βαφτίσουν, αποτυχημένο, μέτριο, ξεχασμένο και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο…
Ο Χίλιαρντ είναι ο παίκτης που μπορεί να παίξει εξαιρετικά στην αδύνατη πλευρά είτε με σουτ είτε με ντρίμπλα, μπορεί να χτυπήσει μετά το off-ball σκριν είτε με curling είτε με pop για σουτ και μπορεί να τρέξει επιθέσεις PnR ως ο χειριστής ή να επιτεθεί σε ένας εναντίον ενός, όντας πάντα έτοιμος να πασάρει και τηρώντας πάντα ένα άλφα επίπεδο στα μετόπισθεν. Είναι ο κλασικός Wing που μπορεί να μπει στο σύστημα του Μπαρτζώκα και να κολλήσει αμέσως, μοιράζοντας πολύ σωστά τους ρόλους και τους χρόνους στο ροτέισον των δευτεραθλητών Ευρώπης. Ίσως να μην είναι η πιο βαρβάτη επιλογή από τη βιτρίνα της off-season, όμως είναι σίγουρα μια πολύ σοφή σκέψη και το γεγονός, ότι έρχεται από μια μέτρια σεζόν, στα δικά μας μάτια τουλάχιστον τον μετατρέπει ως έναν παίκτη με δίψα και κίνητρο για “επιστροφή”.
Το ρίσκο
Ο Κόρι Χίγκινς συγκαταλέγεται στη λίστα παικτών που “ευνουχίστηκαν” στη Βαρκελώνη από τον Σάρας. Τα παραδείγματα αμέτρητα. Παίκτες που έλαμψαν στο Κάουνας, φαίνονταν σαν σκιά του εαυτού τους στο Παλαού Μπλαουγκράνα, μεγάλα ονόματα όπως ο Βέσελι, ο Σατοράνσκι, ο Κάλινιτς, ο Καλάθης και φυσικά ο Μίροτιτς έχασαν μεγάλο μέρος της αίγλης αλλά και της χρηματιστηριακής τους αξίας τα τελευταία χρόνια, ενώ ο Νάιτζελ Χέιζ που είδαμε πέρυσι στη Φενέρ, απορούσαμε αν είναι ο ίδιος άνθρωπος που έπαιζε κάποιους μήνες πριν στην Καταλονία. Ο Χίγκινς λοιπόν είναι ο απόλυτος ελβετικός σουγιάς, με μοναδική μας ένσταση στη δική του περίπτωση και που υπήρχε και στην περίπτωση Τζέιμς, να είναι η ηλικία του παίκτη, η οποία θα ανεβάσει αρκετά τον μέσο όρο σε ένα σύνολο με πολλούς παίκτες 31+. Ο Αμερικάνος βαφτισιμιός του Μάικλ Τζόρνταν κουβαλά στο ιστορικό του το εξαίσιο 42.2% από την περίμετρο, με την αμυντική του ικανότητα να βαθμολογείται με άριστα και την επιθετική του νοοτροπία με έναν βαθμό λίγο καλύτερο. Ο Χίγκινς μπορεί να κάνει τα πάντα στο παρκέ. Σαφώς και βρίσκεται σε κάμψη αθλητικά, όμως με το ροτέισον και τη διαχείριση του Μπαρτζώκα, θεωρούμε ότι μπορεί κάλλιστα να διαπρέψει σε ένα περιβάλλον που ταιριάζει απόλυτα στην προσωπικότητά του. Ο Χίγκινς είναι ένας παίκτης που μιλάει λίγο, δουλεύει πολύ, υπακούει στο πλάνο, σέβεται τον συμπαίκτη και ψάχνει συνεχώς την καλύτερη δυνατή συνθήκη για την ομάδα του. Έχει κάθετο παιχνίδι, έχει τεράστιες παραστάσεις από επίπεδο πρωταθλητισμού και φυσικά έχει τα guts να πάρει τα μεγάλα σουτ. Ακόμα μια… σκονισμένη επιλογή λοιπόν που δεν αστράφτει, αλλά μπορεί να λειτουργήσει τέλεια στο συγκεκριμένο σύνολο με την κατάλληλη διαχείριση.
Ο παίκτης από το πάνω-πάνω ράφι
Αυτός κι αν τικάρει όλα τα κουτάκια. Υπερκαλύπτει και το επικοινωνιακό και το αθλητικό και το προσωπικό και όλα. Ο Σιμόνε Φοντέκιο είναι ο τέλειος “πλάγιος” για το μπάσκετ της Ευρωλίγκα και αφήσαμε τελευταία τη δική του περίπτωση, διότι είναι προφανές, ότι σε περίπτωση που θα αποφάσιζε την επιστροφή στην Ευρώπη, αυτό δεν θα συνέβαινε σήμερα, αύριο, μεθαύριο, αλλά σε αρκετές μέρες από τώρα, ίσως και αφού θα έχει ξεκινήσει η σεζόν. Ο Φοντέκιο έχει το μέγεθος, έχει το προφίλ και το υπόβαθρο από σπουδαία επιθετικά προγράμματα (Άλμπα με Ρενέσες, Μπασκόνια με Ιβάνοβιτς) και φυσικά όλες τις απαραίτητες ικανότητες, που θα μπορούσαν στα χέρια του Μπαρτζώκα να τον μετατρέψουν σε βασικότατο διεκδικητή του MVP της σεζόν. Σπουδαίο αθλητικό πακέτο, για να κολλήσει στην multi-cutting επίθεση που βασίζει την μπάλα στο ποστ, σπουδαίος spot shooter αλλά και μετά από ντρίμπλα, πρόσωπο-πλάτη παιχνίδι, slashing, οξυδέρκεια, πάσα και αρκετά above average αμυντική ικανότητα είναι μερικά από τα χαρίσματα του 27χρονου (και το τονίζομε αυτό το “27χρονου”) SF/SG. Δεν χρειάζεται να μιλήσουμε και πολύ ακόμα. Αν οι κύριοι Αγγελόπουλοι και ο κόουτς Μπαρτζώκας θέλουν μια κίνηση που θα τους ωφελήσει επικοινωνιακά και κυρίως αγωνιστικά, αυτή η κίνηση είναι ο Σιμόνε Φοντέκιο.
Μερικές από τις δικές μας σκέψεις. Καλούμε το κοινό της σελίδας να σκεφτεί… out of the box και πέρα από το περιτύλιγμα και την επικοινωνιακή πολιτική, να σκεφτεί το πραγματικό συμφέρον για την ομάδα του ΟΣΦΠ, τον παίκτη που θα κολλήσει ιδανικά στην ιδιοσυγκρασία του συγκεκριμένου συνόλου, υπό τις οδηγίες του συγκεκριμένου προπονητή και δίπλα στους συγκεκριμένους υπάρχοντες αθλητές…
Υ.Γ: Ο Ολυμπιακός είχε ενδιαφερθεί παλαιότερα για τον Μάριους Γκριγκόνις. Θεωρώ δεδομένο, ότι ένας βασικός λόγος που οι πράσινοι δεν έχουν αποδεσμεύσει τον Λιθουανό SG/SF, εκτός των νομικών υποθέσεων και του ότι δεν έχουν καλύψει ακόμα τη συγκεκριμένη θέση, είναι το ότι στον Ολυμπιακό μόνο απαρατήρητος δεν θα περνούσε ο 29χρονος πλάγιος. Έχει πολλά κοινά με όλους τους προαναφερθέντες παίκτες, έρχεται επίσης από πολύ περίεργη σεζόν και έχει υψηλό κίνητρο για να επιστρέψει σε υψηλό επίπεδο (οι φήμες λένε ότι ζήτησε ανοιχτά μια δεύτερη ευκαιρία από τον Παναθηναϊκό). Σπουδαίο επιθετικό εργαλείο, στη Ζαλγκίρις έβαλε πολλά τεράστια σουτ στην εκπνοή, παίζει με και χωρίς την μπάλα με υψηλούς δείκτες απόδοσης, καθόλου κακός αμυντικός, αντίθετα με ό,τι λέγεται και γράφεται δεξιά κι αριστερά και το σημαντικότερο όλων: έχει παίξει σε πολύ απαιτητικές ομάδες με μεγάλη πίεση, ενώ για μια τριετία υπήρξε ο ηγέτης της Ζαλγκίρις, παίζοντας εξαιρετικά ως δίδυμο στην περιφέρεια με τον Τόμας Ουόκαπ…
