Η μεγάλη μάχη της Δευτέρας φάνηκε ξεκάθαρα, πως “έγραψε” στο σώμα και στην ψυχοσύνθεση των δυο ομάδων μας στην EL, οι οποίες ηττήθηκαν αμφότερες εκτός έδρας σε δυο πολύ διαφορετικά παιχνίδια από κάθε άποψη.
Στο πρώτο παιχνίδι χρονικά ο Παναθηναϊκός, που έχασε και τον Ναν με πρόβλημα στον αγκώνα, έμεινε από καύσιμα, βλέποντας τους Μπράουν και Μπόλντουιν να είναι αρκετά ζεστοί και τον Κοέν να τον πληγώνει, όντας έτοιμος στην προσφιλή τακτική του Αταμάν να τζογάρει στο τρίποντο του αντιπάλου Center και να τιμωρεί με τρία τρίποντα από τα 6.75. Ο Κόλσον έκανε σπουδαία δουλειά με over play άμυνα πάνω στον Γκριγκόνις, ο οποίος ήταν ένας από τους βασικότερους δημιουργικούς (και εκτελεστικούς φυσικά) πυλώνες της ομάδας που ταξίδεψε σήμερα στο Βελιγράδι.
Οι πράσινοι προσπάθησαν μέσα από τις off ball δράσεις του Λιθουανού και τη σπουδαία του ικανότητα στο close out να βρουν μεθόδους, ώστε να δημιουργήσουν καταστάσεις, όμως το στενό μαρκάρισμα του Κόλσον (σκιά στα σκριν, πάνω του ακόμα και σε weak side άμυνα) δεν επέτρεψε κάτι από τα παραπάνω. Ό,τι όμως δεν βρήκε από τον Γκριγκόνις, ο Αταμάν το βρήκε από τον Παναγιώτη Καλαϊτζάκη, που ήταν μαζί με τον Κώστα Αντετοκούνμπο οι game changers στο τρίτο δεκάλεπτο, όταν ο ΠΑΟ μετά τη σταθεροποίηση της Μακάμπι στους 10+ πόντους προβάδισμα, στηρίχθηκε πάνω στους δυο αναπληρωματικούς του σε άμυνα κι επίθεση, ώστε να επιστρέψει και να είναι σε απόσταση βολής. Ο Παναγιώτης ολοκλήρωσε το ματς με 17 πόντους (6/12 FG, 2/2 FT) και 3 ριμπάουντ, παίζοντας σπουδαίες άμυνες τόσο στα 3/4 του γηπέδου στον χειριστή του Κάτας, όσο και στα curl που παίζει συχνά ο Κάτας για τους αθλητικούς του Αμερικάνους. Ο δε Κώστας, με 4/5 δίποντα και 3 κοψίματα ήταν ξανά ο παίκτης που ονειρεύονταν στον Παναθηναϊκό όταν εξασφάλιζαν τη μεταγραφή του από τον Απρίλιο.
Εν τέλει ο Παναθηναϊκός κάνει μια ήττα ίσως εντός προγράμματος θα λέγαμε, αφού προφανώς απέναντι σε μια ομάδα που καίγεται, συν τις τόσες απουσίες που διογκώθηκαν στο 40λεπτο (Ναν), συν το ελληνικό ντέρμπι που προηγήθηκε, το ματς δεν ήταν καθόλου εύκολο, ασχέτως με το τι πίστευε η κοινή γνώμη, επηρεασμένη σαφώς από τα συνεχή θετικά αποτελέσματα. Το κακό για τον δρόμο προς την 4άδα -ενδεχομένως και την 6άδα- είναι το ότι η “ομάδα του λαού” γίνεται η πρώτη ομάδα από αυτό το κοντινό γκρουπ, που επικρατεί των πρασίνων σε τυχούσα ισοβαθμία με δυο μάλιστα νίκες. Επόμενη εβδομάδα, διπλά παιχνίδια με Μιλάνο στο ΟΑΚΑ και Ζαλγκίρις στο Κάουνας.
Στη Μαδρίτη λίγο αργότερα ο Ολυμπιακός, λίγο έλειψε να κάνει μια ανεπανάληπτη ανατροπή, ανάλογη με αυτά τα θρυλικά come back, τα οποία την περασμένη δεκαετία έβαλαν ξανά τον Ολυμπιακό σε ρόλο πρωταγωνιστή και σφυρηλάτησαν τον χαρακτήρα του ο οποίος παραμένει ισχυρότατος μέχρι σήμερα.
Ο ελλιπής Ολυμπιακός μπήκε με το καλημέρα σε ρόλο θεατή, με την (επίσης ελλιπή) Ρεάλ να μπαίνει φουριόζα και με συνεχείς αλλαγές στα μετόπισθεν να δίνει στοπ στην άμυνα, παίρνοντας το ριμπάουντ και δίνοντας έναν φρενήρη ρυθμό σε κάθε ευκαιρία. Ο Καμπάτσο έδινε ρεσιτάλ δημιουργίας στο ανοιχτό γήπεδο και όλα έδειχναν ότι ο Ολυμπιακός δεν θα έχει πολλές πιθανότητες, κοιτάζοντας γρήγορα παρακάτω.
Σε τέτοια παιχνίδια όμως οι έμπειρες ομάδες, όπως ο ΟΣΦΠ του Μπαρτζώκα, το κοιτάνε βήμα-βήμα και προσπαθούν να πάρουν ό,τι μπορούν. Με ένα καλό 3ο δεκάλεπτο, η διαφορά που είχε φτάσει μέχρι και τους 25 πόντους, έπεσε στους 13 και με τρομερή ενέργεια από παίκτες που μέχρι σήμερα δεν είχαν δώσει πολλά (Σίκμα, ΜακΚίσικ, Παπανικολάου, Λονγκ), έβγαιναν άμυνες και έμπαιναν καλάθια σε πρώτο χρόνο, με τον αρχηγό του, Κώστα Παπανικολάου, να κάνει μετά από πολύ καιρό ένα τεράστιο παιχνίδι με 6/8 τρίποντα και 25 πόντους σε 25 λεπτά. Τα μόλις 7 λάθη των Πειραιωτών, όπως και τα 8/12 από την περίμετρο στο δεύτερο ημίχρονο (2/13 στο πρώτο) έδωσαν υπόσταση σε αυτό που όλοι πιστεύαμε στα μέσα της 3ης περιόδου: ότι ο Ολυμπιακός θα μπει στο παιχνίδι και θα έχει τη ζαριά του στο τέλος. Όπερ κι εγένετο.
Ο Ολυμπιακός μείωσε μέχρι τους 7, είδε τη Ρεάλ να πηγαίνει στους 15 πόντους 5′ για το τέλος, επέστρεψε ξανά σε απόσταση δυο κατοχών μέσα σε μόλις 2.5 αγωνιστικά λεπτά, είδε τη Ρεάλ να πηγαίνει στους 8 στο τελευταίο λεπτό κι έφερε ξανά το ματς στο τρίποντο στα τελευταία δευτερόλεπτα. Ό,τι ακριβώς συνέβη και στο ΟΑΚΑ πριν τρεις μέρες. Και αν ήταν πιο εύστοχος στις 15 βολές που κέρδισε στο τελευταίο δεκάλεπτο, ίσως αυτή τη στιγμή να μιλούσαμε για τη νίκη της χρονιάς.
Εν κατακλείδι, το παιχνίδι αφήνει μια γλυκιά γεύση στον Ολυμπιακό παρά την ήττα. Στην έδρα της πρωταθλήτριας Ευρώπης, της μακράν καλύτερης ομάδας στη διοργάνωση φέτος και με μεγάλες απουσίες, ο Ολυμπιακός που βρέθηκε στο καναβάτσο επέστρεφε συνεχώς, δημιουργώντας εκνευρισμό στους γηπεδούχους και δίνοντας ελπίδα στον κόσμο του, που είχε μουδιάσει στο πρώτο μέρος.
Αξίζουν συγχαρητήρια για αυτή την αξιέπαινη προσπάθεια, δεν θα μπορούσε να την κάνει οποιαδήποτε ομάδα. Μόνο ένα σύνολο που έχει γαλουχηθεί και έχει “αγαπήσει” το να το πετάς σε μια αγέλη λύκων, επιστρέφοντας ως… αρχηγός αυτής της αγέλης.
Επόμενη εβδομάδα για τον Ολυμπιακό με άρωμα Γερμανίας, αφού μετά το ματς στο Φάληρο με την επικίνδυνη πάντα ΑΛΜΠΑ, ακολουθεί απαιτητική αποστολή στο Μόναχο με την Μπάγερν.
Outsider
