Μια σπουδαία διοργάνωση ολοκληρώθηκε πριν λίγες μέρες στην Άρτα, όπου η τελική φάση του πανελληνίου πρωταθλήματος εφήβων έλαβε χώρα. Ο Ολυμπιακός επιβεβαίωσε τις προσδοκίες και με την εξαιρετική του φουρνιά κατάφερε να σηκώσει το κύπελλο, κάνοντας καθ’ όλη τη διάρκεια του Final-8 επίδειξη δύναμης και μετατρέποντας τον τελικό απέναντι στον Παναθηναϊκό σε τυπική διαδικασία, όπως ακριβώς και στο μεταξύ τους παιχνίδι στον όμιλο μερικά 24ωρα νωρίτερα.
Το Momentum είχε τους δικούς του ανθρώπους στην Άρτα, οι οποίοι και μεταφέρουν το γενικότερο κλίμα σχετικά με μερικά ονόματα που αξίζουν να μπουν στο… βιβλιαράκι μας για το άμεσο μέλλον. Παιδιά των οποίων η υπόθεση έχει… πολύ ψωμί και μπορούν στο μέλλον να στελεχώσουν πολλά από τα μεγάλα τμήματα της ελληνικής λίγκας αλλά και της εθνικής μας ομάδας. Για να δούμε μερικούς.
Ο εκλεκτός του Πιτίνο
O Λευτέρης Λιοτόπουλος της ΔΕΚΑ του Νίκου Χατζηβρέττα έκανε εξαιρετικό τουρνουά και ξεδίπλωσε σε αρκετές περιπτώσεις το πλούσιο ταλέντο του στα παρκέ της Άρτας (σπουδαία χρονιά και με το αντρικό της ΔΕΚΑ στη Β’ Εθνική). Εξαιρετικός στο να σουτάρει μετά από ντρίμπλα, ικανότατος σε παιχνίδι απομόνωσης και πολύ αποτελεσματικό pull-up από κάθε απόσταση. Η μηχανική του στο σουτ είναι ελαφρώς ύποπτη, αν και του επιτρέπει να σουτάρει και υπό καθεστώς πίεσης ή εκτός ισορροπίας μετά από side ή back step. Σούπερ το να πάει κοντά στο καλάθι και να σκοράρει μετά από επαφή, ενώ στο ανοιχτό γήπεδο είναι μια τρανζίσιον επίθεση μόνος του. Αυτό που φαίνεται ότι θα τον στείλει στο επόμενο επίπεδο είναι το να μάθει να διαβάζει καλύτερα το παιχνίδι, παίρνοντας περισσότερα λεπτά ως PG, μιας και για την ώρα μάλλον φαίνεται καθαρός Scoring Guard. Δεν ήταν λίγες οι φορές που εκβίαζε το να φύγει στον αιφνιδιασμό, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις έπεφτε στην παγίδα του να τελειώσει σε στημένη άμυνα ακόμα και δυο παικτών, ίσως λόγω υπερβάλλοντος ζήλου.
Γενικά πρόκειται για έναν πάρα πολύ καλό παίκτη, που φαίνεται ότι μπορεί να εξελιχθεί στον επόμενο μεγάλο σκόρερ της ελληνικής σχολής.
Δίδυμοι πύργοι
Οι Στέφανος Σπάρταλης (ΟΣΦΠ) και Βαγγέλης Αδαμόπουλος (ΠΑΟ) είναι δυο παιδιά που φαίνεται να συμπληρώνουν μαζί το τέλειο 5άρι. Ο μεν Σπάρταλης (πρώτος σκόρερ και MVP του τουρνουά) έχει ένα σπουδαίο σώμα και μια ηγετική στόφα που θυμίζει 5άρι παλιάς κοπής που είναι ο ηγέτης της ομάδας του όταν παίρνει την μπάλα στο ποστ. Εξαιρετική επαφή με το καλάθι και με τα δυο χέρια, σπουδαίες κλασικές κινήσεις στο ποστ, παίζει είτε με σπιν για να φύγει προς την base-line, είτε με drop step, για να μπει προς τον άξονα και να τελειώσει. Δεν καταλαβαίνει και πολλά από επαφές, βάζει την μπάλα στο καλάθι και με και χωρίς τη βοήθεια του ταμπλό, ενώ έχει και αρκετά καλή μηχανική στις βολές. Κέρβερος στο ριμπάουντ, χαμηλώνει ώστε να βάλει στην πλάτη του τον αντίπαλο, δουλεύει όσο η μπάλα ταξιδεύει στον αέρα και κερδίζει την τοποθέτηση που του εξασφαλίζει κατά μεγάλο ποσοστό το “σκουπίδι”.
Ο Αδαμόπουλος από την άλλη είναι παίκτης εντελώς διαφορετικής κατεύθυνσης. Παίζει άριστα το Pick n’ Pop και δεν διστάζει να σουτάρει από την κορυφή, ακόμα και αν ξεκινήσει άστοχος. Καλό footwork και υποδοχή της μπάλας είτε για σουτ είτε για πάσα και περιφερειακή άμυνα που αφήνει υποσχέσεις για το μέλλον. Οφείλει να δουλέψει τον κορμό του, ώστε να δυναμώσει και να είναι πιο ανθεκτικός στις άμυνες κοντά στο καλάθι, ενώ στον τομέα του ριμπάουντ χρειάζεται περαιτέρω βελτίωση, την οποία θεωρούμε βέβαιο πως θα κυνηγήσει. Θεωρούμε ότι ως δίδυμο ψηλών συμπληρώνονται αρμονικά σε μια ομάδα και στο μέλλον θα μπορούσαμε να τους δούμε μαζί σε κάποια ομάδα και γιατί όχι και στην “Επίσημη Αγαπημένη”.
Οι Leaders
Αναφερόμαστε στους Βενιαμίν Αμποσί και Αλέξανδρο Αλεξάκη του Ολυμπιακού και του Περιστερίου αντίστοιχα. Ο Βενιαμίν φαίνεται με γυμνό μάτι ότι υπερέχει σωματικά των αντιπάλων του. Απροσπέλαστος στην άμυνα και πολύ δυνατός στο ριμπάουντ, όπου εκτός από τα φυσικά του χαρίσματα, δουλεύει σωστά στο έδαφος. Χρειάζεται περισσότερο βελτίωση σε κάποια τεχνικά θέματα, όπως ο χειρισμός και τα τελειώματά του, ενώ το τρίποντό του σε αντίθεση με τα υπόλοιπα τεχνικά χαρακτηριστικά, είναι πιο μπροστά. Η τριβή του με την ανδρική ομάδα του Ολυμπιακού είναι φανερή και σε ουκ ολίγες περιπτώσεις φαινόταν πως μοιάζει σαν άνδρας ανάμεσα σε παιδιά.
Ο Αλεξάκης από την άλλη, είναι ένας πλάγιος με πολύ καλό παιχνίδι προσωπικής φάσης. Έχει το σουτάκι από μακριά, είτε βγαίνοντας από το σκριν είτε μετά από ντρίμπλα, παίζει πολύ καλά μακριά από την μπάλα με κοψίματα και επίσης λειτουργεί ιδανικά ως εναλλακτικός χειριστής από τις θέσεις των “φτερών”. Έχει το σωματικό υπόβαθρο, ώστε να χτίσει το προφίλ του ως επαγγελματίας αθλητής και αμυντικά είναι πάντα εκεί. Πολύ καλός και στο κάθετο παιχνίδι, όμως όπως και στην περίπτωση του Λιοτόπουλου, μερικές φορές υπερβάλλει λόγω του νεανικού ενθουσιασμού. Από το Περιστέρι ακόμα ξεχωρίσαμε τους Παπαγεωργίου, Παπανικολάου και Μαραγκουδάκη, που μπορούν και οι τρεις να παίξουν πάρα πολύ καλό μπάσκετ.
Αύρα μεγάλου παίκτη
Ο Ανδρέας Πατρίκης (αρχηγός της ΔΕΚΑ) ήταν ο παίκτης εκτός της καλύτερης 5άδας του τουρνουά (απαρτίζεται από τους 5 προαναφερθέντες) που τράβηξε τα περισσότερα βλέμματα του τιμ μας στην Άρτα. Φανταστικός στις τοποθετήσεις, θυμίζει μεγάλο παίκτη στον τρόπο που αντιλαμβάνεται το άθλημα και αντιδρά σωστά σε διαφορετικές κάθε φορά αντιμετωπίσεις της άμυνας. Πασάρει στην εντέλεια, κατεχόμενος πάντα από ομαδικό πνεύμα και ανιδιοτέλεια, πάρα πολύ καλό τάιμινγκ στο εναέριο παιχνίδι και εξαιρετικά τελειώματα γύρω από το καλάθι. Ίσως το ύψος του να μοιάζει απαγορευτικό για μια μεγάλη καριέρα, μιας και ο αθλητής φαίνεται να πλησιάζει περισσότερο στο ‘5’ (έπαιξε και ‘4’ ως “σκαλοπάτι” από το high post ή ως “καθρέφτης” στο απέναντι short corner), όμως αυτές οι ιστορίες των παικτών που μέσα από κάποιες αντιξοότητες βγαίνουν στον αφρό, είναι που μας έχουν κάνει να αγαπήσουμε αυτό το άθλημα. Ο Πατρίκης λοιπόν έχει σπουδαία περιθώρια εξέλιξης, μιας και είναι επίσης σπουδαίος ριμπάουντερ και αμυντικός.
Το δίδυμο της Πάτρας
Νίκος Σοϊλεμετζίδης και Γρηγόρης Πρέκκας είχαν αμφότεροι ένα πάρα πολύ καλό τουρνουά. Ο πρώτος ήταν ο go to guy των Πατρινών με 14.4 πόντους και πολύ καλά ποσοστά. Η ροπή του στο λάθος και η επιπολαιότητα σε κάποιες επιθέσεις που τον ωθεί στο να κάνει το κάτι παραπάνω, ήταν παράγοντες που ενδεχομένως να του κόστισαν ακόμα καλύτερα νούμερα. Έχει ένστικτα σκόρερ και προσπαθεί να δώσει ρυθμό στο παιχνίδι της ομάδας του, ενώ σουτάρει πολύ καλά μετά από ντρίμπλα αλλά και από στάση. Χρειάζεται και εδώ περισσότερο διάβασμα και τριβή ως καθαρός χειριστής, ώστε να ανοίξει περαιτέρω η γκάμα του παιχνιδιού του.
Ο Πρέκκας είναι ένας πιο μετρημένος παίκτης. Σαφώς διαφορετικής θέσεις, αφού μιλάμε για ψηλό. Πολύ καλός στο κομμάτι του ριμπάουντ και ικανός να τελειώσει φάσεις κοντά στο καλάθι. Βάζει την μπάλα κάτω σε κοντινές αποστάσεις και διαβάζει τις βοήθειες πασάροντας προς τα έξω. Χρειάζεται δουλίτσα στο σουτ και στην τεχνική του, αφού τόσο η υποδοχή όσο και το release παίρνουν βελτίωση. Οφείλει επίσης να δουλέψει στο φυσικό κομμάτι, ώστε να είναι πιο ανθεκτικός στις επαφές και να κεφαλαιοποιήσει το μήκος του. Γενικά πολύ καλός.
Οι Γιάννηδες από τον Βορρά
Οι Σέρρες κατέκτησαν την 6η θέση στο πανελλήνιο εφήβων, φεύγοντας με θετική εικόνα από την Άρτα. Πολύ καλή δουλειά από το προπονητικό επιτελείο, όλα τα παιδιά έδειξαν θετικά δείγματα, όμως εμείς θα σταθούμε στους Γιάννη Ντωνέ και Γιάννη Γιαλαμά. Ο πρώτος είναι ένας αθλητικός PF/C με γεμάτο ενέργεια παιχνίδι που αρέσκεται στην προσωπική φάση και στο παιχνίδι γύρω από το καλάθι. Έχει ανταγωνιστικό πνεύμα και κυνηγάει τα πάντα στο γήπεδο. Επιμένει παραπάνω από όσο πρέπει στο τρίποντο και αυτό πρέπει να το διαχειριστεί, ενώ και αμυντικά χάνει ορισμένες φορές τη θέση του. Το να μπορέσει να βάζει την μπάλα πιο αποτελεσματικά στο παρκέ, ώστε να χτυπήσει σε συγκεκριμένες καταστάσεις, θα τον βοηθήσει να ανοίξει την πόρτα των Forwards. Ως τότε θα θεωρείται περισσότερο Center, αλλά στο πακέτο του υπάρχεικαλή προδιαγραφή.
Ο γεννημένος το ’07 Γιαλαμάς, αν και υστερεί λόγω χαμηλού ύψους, καλύπτει με την ταχύτητα και την πίεσή του στην μπάλα σε μεγάλο βαθμό αυτό του το μειονέκτημα. Δεν σταματά να κινείται ακόμα και όταν… βρίσκεται στον πάγκο και συνεισφέρει σε κάθε τομέα της στατιστικής. Καθόλου τυχαίο το ότι με ύψος περίπου 1.75 μάζευε στην Άρτα 7 ριμπάουντ κατά μέσο όρο και είχε 2.2 κλεψίματα. Είχε ακόμα 5.4 ασίστ, αλλά 4.2 λάθη και μόλις 28.1% εντός παιδιάς, δείγμα του ότι πάνω σε καλές άμυνες έχει πραγματικό πρόβλημα. Ως έναν χρόνο μικρότερος (και όλοι ξέρουμε σε αυτές τις ηλικίες, πόσο πολύ μετράει αυτός ο ένας χρόνος) θεωρούμε, ότι έχει αρκετή προδιαγραφή μπροστά του και η φετινή σεζόν θα είναι “σχολείο” για τον ίδιο. Ας το χρησιμοποιήσει προς όφελός του.
Ο σκόρερ
Η Καρδίτσα βρέθηκε στην Άρτα μέσω σπόντας και λόγω όσων τραγελαφικών συνέβησαν στο Μεσολόγγι. Η νεανική ομάδα των Θεσσαλών με πολλούς παίκτες γεννημένους το 2007, είχε ως πρώτο βιολί τον Κωνσταντίνο Πηλίτση, που έφυγε από την Άρτα με αριθμούς της τάξης των 19.2 πόντων, 6 ριμπάουντ, 2 ασίστ και 3.6 κλεψιμάτων. Ο Πηλίτσης είναι καλός σκόρερ και φέρνει τα πάντα στο παρκέ, αν και φαίνεται αρκετά παίκτης ρυθμού. Αν ξεκινήσει ζεστός, μπορεί να “γράφει” σε όλο το ματς. Αν επίσης εκνευριστεί ή κουραστεί, δείχνει να επηρεάζεται. Γενικά όμως ο χειρισμός του και η αυτοπεποίθηση με την οποία σουτάρει (εξαιρετικός μηχανισμός) αφήνουν περγαμηνές για σκόρερ που μπορεί να σταδιοδρομήσει σε επαγγελματικές κατηγορίες. Πρέπει να γίνει πιο αλτρουιστής και να μάθει να διαχειρίζεται το παιχνίδι της ομάδας του υπό καθεστώς πίεσης, για να ανοίξει την πόρτα του επόμενου επιπέδου. Και αυτός πρέπει να χρησιμοποιήσει τη φετινή του εμπειρία σαν μάθημα για τη συνέχεια.
Ο Κρητικός
Η ομάδα του Ηρακλείου από την οποία δεν αναφέραμε κάποιον παίκτη, έχει επίσης αρκετά παιδιά που μπορούν να μας απασχολήσουν, όπως ο Αλέξανδρος Μακράκης, ο οποίος είναι ένας ακόμα γεννηθείς το ’07 και μπορεί να έχει λαμπρό μέλλον. Εξαιρετικός στον χειρισμό, όπως και στην επαφή του με το καλάθι. Τα μόλις 2.4 λάθη του σε 32.2′ ανά αγώνα για παιδί που παίζει ως PG και μάλιστα έναν χρόνο νεαρότερο από τα υπόλοιπα, είναι αριθμός που φυσικά δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητος. Όπως επίσης και οι 14.4 πόντοι του. Ο χρόνος είναι σύμμαχος για τον ίδιο που μπορεί μέρα με τη μέρα, παιχνίδι με το παιχνίδι να είναι όλο και καλύτερος στο κομμάτι της απόφασης και στο διάβασμα της αντίπαλης άμυνας. Πολύ ωραίος.
Ως εδώ ήταν λοιπόν. Ένα ακόμα σημαντικό τουρνουά μπαίνει στο συρτάρι με τα αρχεία και στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Συγχαρητήρια σε όλες τις ομάδες και σε όλα τα παιδιά και καλή επιτυχία στο μέλλον και στη συνέχεια της πορείας τους στα παρκέ. Τα κεφάλια μέσα και ΠΟΛΛΉ δουλειά!
Outsider
