Ο Ολυμπιακός πληγώθηκε ξανά την ύστατη στιγμή από την ανεπάρκεια των ψηλών του να βγουν από το βαμμένο και να αμυνθούν περιφερειακά. Θύτης αυτή τη φορά ήταν ο Παπαγιάννης με 3/5 3PT, δυο εκ των οποίων (μαζί με κάποια αμυντικά clutch plays του διεθνούς Center) στο τελευταίο δίλεπτο της αναμέτρησης και με το παιχνίδι στην κόψη.
Συγγνώμη κόουτς, αλλά το ότι έβαλε ο Μήτογλου προχτές δυο τρίποντα, θα έπρεπε φυσικά να σε ανησυχήσει. Το ξέρουμε, ότι σε αυτές τις δηλώσεις κρύβονται πολλά mind games και γνωρίζεις άριστα τις αδυναμίες και τις δυνατότητες της ομάδας σου, αλλά χωρίς PF/C με switchability κινδυνεύεις να την πατήσεις, όπως την πάτησε ο Πασκουάλ στον ΠΑΟ όταν μετά από δυο πολύ καλές χρονιές, η ομάδα έχασε κάποιους στυλοβάτες της και παρέπαιε, μέχρι να έρθει η απόλυσή του (κάτι που οκ, δίνω ελάχιστες πιθανότητες να συμβεί όσο χάλια ή εξαιρετικά κι αν κυλήσει η σεζόν από εδώ και μπρος).
Το μέταλλο του Ολυμπιακού
Η άλλη όψη του νομίσματος δείχνει (και ΔΕΝ θέλουμε εδώ να κάνουμε κάποια σύγκριση, αλλά ένα σχόλιο), πόσο μπροστά βρίσκεται ο ΟΣΦΠ σαν ομάδα από τον ΠΑΟ. Στο ίδιο γήπεδο και με την ίδια “βάρβαρη” εκκίνηση των Τούρκων πριν τρεις εβδομάδες ο ΠΑΟ λύγισε κι ηττήθηκε από τα αποδυτήρια. Ο ΟΣΦΠ αντίθετα έφαγε πολλά χαστούκια, αλλά ξύπνησε και έπαιξε το παιχνίδι στα ίσια και αν ήταν λίγο τυχερός, ενδεχομένως να μιλούσαμε σήμερα για μια “κλοπή” και απόδραση από την Πόλη. Σε κάθε περίπτωση η αντίδραση αξίζει ένα credit.
H Φενέρ σίγουρα έχασε αρκετή από τη δυναμική της όταν αποχώρησε ο κορυφαίος παίκτης της, Πιέρ, όμως σίγουρα οι αποφάσεις και το coaching του Ιτούδη χρήζουν συζήτησης.
Για τον Ολυμπιακό, το θέμα στους ψηλούς, η ανυπαρξία του Μπραζντέικις και φυσικά η περίεργη τις τελευταίες μέρες διστακτικότητα του Ουόκαπ στην εκτέλεση, είναι τομείς, στους οποίους το προπονητικό σταφ πρέπει να πέσει με τα μούτρα… χτες!
Οutsider
