Αναλύει ο Χρ. Πουτουλίδης
Περιμένοντας με μεγάλη περιέργεια να δούμε πως θα παρουσιαστούν οι δύο αιώνιοι σε ένα παιχνίδι που στο πρόσφατο παρελθόν θα ήταν αγώνας για την εξασφάλιση πλεονεκτήματος έδρας για τα play offs της διοργάνωσης, στο μυαλό έρχονται οι στίχοι από ένα ντουέτο του Γιάννη Μηλιώκα και της Αφροδίτης Μάνου, με τίτλο ” Ροζ “ ( όπως και το πολυπόθητο φύλλο αγώνα). Οι στίχοι; Μα φυσικά,” πόσο άλλαξες, πόσο άλλαξα ” και το αίσθημα της νοσταλγίας πιο έντονο από ποτέ.
Ο Ολυμπιακός εκτός από την σημαντική απουσία του Παπανικολάου, στην οποία ήρθε να προστεθεί και αυτή του Αλέξανδρου Βεζένκοφ, του πιο φορμαρισμένου παίκτη του και μοναδικού συμπαραστάτη του Κώστα Σλούκα στο μπάσκετ που θέλει να υπηρετήσει, καλείται να κερδίσει και να δώσει τέλος στο αρνητικό σερί των τελευταίων αγώνων προκειμένου να διατηρήσει τις κατά γενική ομολογία λιγοστές ελπίδες εισόδου στις οκτώ καλύτερες ομάδες της διοργάνωσης.
Στην αντίπερα όχθη ο Παναθηναϊκός, λαβωμένος κι αυτός με την αιφνίδια και σημαντικότατη απουσία του πιο επιδραστικού επιθετικά παίκτη του, του Νεμάνια Νέντοβιτς, καλείται να δώσει τις δικές του διαπιστεύσεις για τις αγωνιστικές του δυνατότητες σε ένα ματς γοήτρου, μετά την αλλαγή τεχνικής ηγεσίας και την προ ολίγων ημερών ήττα σοκ, όπως εξελίχθηκε το ματς, στο γήπεδο του από τον Προμηθέα, απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο.
Το ματς..
Ο Ολυμπιακός ξεκινάει το παιχνίδι με μία κατά τα 4/5 αναμενόμενη πεντάδα και μόνο ερωτηματικό την μη χρησιμοποίηση του Μακίσικ από την αρχή, ελλείψει άλλου small forward στην δωδεκάδα πλην του άπειρου και ταλαιπωρημένου από τους συνεχείς τραυματισμούς Χαραλαμπόπουλου. Στον αντίποδα, ο Παναθηναϊκός ξεκινά το παιχνίδι με ημι-ψηλό σχήμα με Ρος, Παπαπέτρου στο 2, Ουαϊτ στο 3, Μπέντιλ στο 4 και τον Μήτογλου στην θέση 5, με σαφή πρόθεση να αναχαιτίσει την μόνιμη πηγή απειλής και δημιουργίας του αντιπάλου του, τον Κώστα Σλούκα.
Αμυντική τακτική στα pick & roll οι αλλαγές και ειδικά στον Σλούκα η αλλαγή μετά από άρνηση στο καλό του χέρι. Όλοι μπορούν να μαρκάρουν περιφερειακό και ψηλό χωρίς να χρειαστεί να δώσουν πολλές βοήθειες σε οποιοδήποτε εσωτερικό ή εξωτερικό miss match, ειδικά με τον Μήτογλου σε ρόλο Center. Ο Ολυμπιακός εγκλωβίζεται,ελέω της ανυπαρξίας ικανών ψηλών να απειλήσουν ή να δημιουργήσουν κοντά στο καλάθι, πλην Πρίντεζη, με τον οποίο σημειωτέον δεν υπήρξαν πολλές συνεργασίες, βιάζεται να χτυπήσει στο 1vs1, παίζοντας στατικά και χωρίς να κυκλοφορεί καθόλου η μπάλα από την δυνατή στην αδύνατη πλευρά.Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί μία φάση στην αρχή του παιχνιδιού όπου ο Πρίντεζης μετά από αλλαγή βυθίζεται και ποστάρει τον Ρος με αποτέλεσμα ένα καλάθι και φάουλ.
Ο Παναθηναϊκός εισπράττει άμεσα τους καρπούς αυτής της επιλογής και χτίζει γρήγορα μία διαφορά 10 πόντων, αφού υπερτερεί σε ύψος, έχει εύκολο ριμπάουντ και μπορεί να τρέξει στο transition. Ταυτόχρονα στο σετ παιχνίδι εξαναγκάζει την άμυνα του Ολυμπιακού να δίνει αρκετές βοήθειες στους ψηλούς του, καθώς δεν αποτελούν φόβητρο για κανέναν επιθετικό και σε συνδυασμό με την καλή κυκλοφορία της μπάλας από δυνατή πλευρά σε αδύνατη, οι παίκτες του βρίσκουν ανοιχτά σουτ ή ευνοϊκές συνθήκες για επιθέσεις close out.
Ο Ολυμπιακός στερείται επιλογών και μοναδικό αντίδοτο είναι το transition. Ωστόσο, ο Παναθηναϊκός υπερτερεί σε ύψος και στέλνοντάς τουλάχιστον δύο παίκτες στο επιθετικό ριμπάουντ ειδικά αν έχει προηγηθεί και κάποια αλλαγή σε screen στερώντας του και αυτήν την δυνατότητα.
Στα πλαίσια του rotation, η είσοδος των Μακ, Φοστερ και Παπαγιάννη, με την ταυτόχρονη μετάθεση του Μήτογλου στο 4, η οποία παραπέμπει σε ένα πιο ορθολογικό σχήμα, συνοδεύεται αναγκαστικά και από αλλαγή τακτικής αντιμετώπισης στα Pick & Roll. Η συγκεκριμένη επιλογή λειτουργεί πιο ευεργετικά για τον Ολυμπιακό σε σχέση με τον Παναθηναϊκό, ο οποίος αρχίζει να λειτουργεί καλύτερα επιθετικά, παρά την απουσία του Σλούκα από το παρκέ και παρόλο που δεν είναι πολύ αποτελεσματικός βρίσκει πιο εύκολους πόντους στο ανοιχτό γήπεδο με κύριο εκφραστή τον Μακίσικ μειώνοντας την διαφορά και επιστρέφοντας στο παιχνίδι σχετικά γρήγορα.
Τα αντανακλαστικά του προπονητή του Παναθηναϊκού, αποδεικνύονται άρτια (τραυματίζεται βεβαίως και ο Φόστερ) ρίχνοντας στην μάχη τον Μποχωρίδη, ο οποίος ηρεμεί το παιχνίδι της ομάδας του.Ταυτόχρονα επαναφέρει τον Ρος και εκθέτει την άμυνα του Ολυμπιακού, η οποία παραμένει ευάλωτη, αξιοποιώντας τον Παπαγιάννη που τελειώνει φάσεις πάνω από την στεφάνη και ταυτόχρονα απασχολεί την αδύνατη πλευρά εξακολουθώντας να δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες για ανοιχτά σουτ και close out επιθέσεις στην πλάτη των Pick & Roll. Κάπως έτσι κλείνει το ημίχρονο με τον Παναθηναϊκό να βρίσκεται προηγούμενος με μικρή διαφορά μεν αλλά σαφώς με συνολικά καλύτερη εικόνα, στοιχείο σημαντικό για την ψυχολογική εξέλιξη του παιχνιδιού.
Το δεύτερο ημίχρονο
Το δεύτερο ημίχρονο ξεκινά ακριβώς με τον ίδιο τρόπο και για τις δύο ομάδες, με μία όμως όμως διαφορετική αμυντική προσέγγιση για τον Ολυμπιακό, ο οποίος επιχειρεί να αλλάξει στα Pick & Roll, προσπαθώντας να γίνει πιο επιθετικός και να βγάλει περισσότερη ενέργεια στο γήπεδο. Ο Παναθηναϊκός αποδεικνύεται για άλλη μία φορά διαβασμένος και μεταθέτει την δημιουργία του κοντά στο καλάθι καθώς υπερτερεί σε μέγεθος. Εδώ πρέπει να τονιστεί η υπομονή και η επιμονή του Παναθηναϊκού να ακουμπήσει την μπάλα χαμηλά είτε κατευθείαν είτε από κατάσταση high low. Μοιραία η άμυνα του Ολυμπιακού είναι αναγκασμένη να κλείσει και η μπάλα μεταφέρεται γρήγορα στην αδύνατη πλευρά για ένα ανοιχτό σουτ ή μία επίθεση close out και η διαφορά αποκαθίσταται ξανά σε διψήφια επίπεδα. Ως εκ τούτου η λογική αυτή εγκαταλείπεται γρήγορα.
Αυτή την φορά η είσοδος του Παπαγιάννη συνοδεύεται από την είσοδο του Μποχωρίδη και την μετατόπιση του Μήτογλου στο 4 ευνοώντας πάλι τον Ολυμπιακό, ο οποίος λειτουργεί πάλι καλύτερα επιθετικά και με την είσοδο των Λαρεντζάκη και Μακίσικ, βγάζει περισσότερη ενέργεια και επιστρέφει πάλι στο ματς σε απόσταση αναπνοής.
Ο πάγκος του Παναθηναϊκού αντιδρά άμεσα και επιστρέφει σε ακόμα πιο ψηλό σχήμα αυτή την φορά με τον Παπαγιάννη στο 5, τον Μήτογλου στο 4 και τους Παπαπέτρου, Ουάϊτ στο 2, 3. Οι διάδρομοι προς την ρακέτα κλείνουν ερμητικά και ο Ολυμπιακός αντιδρά σπασμωδικά και εγκλωβίζεται και πάλι. Ταυτόχρονα ο Παναθηναϊκός κυριαρχεί ακόμα περισσότερο στα ριμπάουντ, γεγονός που εκμεταλλεύεται στο έπακρο βρίσκοντας εύκολους πόντους στο transition και ανανεώνοντας κατοχές στην επίθεση.
Το ματς κρίνεται και αποκτά διαδικαστικό χαρακτήρα περιμένοντας να μάθουμε το τελικό σκορ, το οποίο τελικά είναι τέτοιο που σε περίπτωση ισοβαθμίας ευνοεί τον Παναθηναϊκό. Βάσει της εικόνας των δύο ομάδων την δεδομένη χρονική στιγμή, όπου ο Παναθηναϊκός έχει αρχίσει και αποκτά μία καλύτερη ψυχολογία σε συνδυασμό με την έλλειψη πίεσης αποτελεσμάτων, έναντι του Ολυμπιακού ο οποίος δείχνει να μπαίνει σε ένα κύκλο εσωστρέφειας, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει τίποτα.
Το μέγεθος των απουσιών
Στεκόμενος και στις απουσίες των δύο ομάδων, αποδείχτηκε ότι η απουσία του Βεζένκοφ έναντι του Νέντοβιτς, τουλάχιστον για το συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν πιο κομβική, κάτι που κανείς δεν περίμενε (μεταξύ άλλων κι εγώ), αφού ο Παναθηναϊκός έγινε πιο συμπαγής αμυντικά και παράλληλα απέκτησε πολυφωνία στην επίθεση όντας πιο απρόβλεπτος, σε αντίθεση με τον Ολυμπιακό, ο οποίος στερήθηκε την εκτελεστική δεινότητα του πιο φορμαρισμένου του παίκτη από τα 6,75 και τους διαδρόμους που άνοιγε η παρουσία του στο παρκέ για τις δημιουργίες του Κώστα Σλούκα.
Δεν αναφέρομαι στην απουσία του Παπανικολάου η οποία ήταν γνωστή από καιρό και δεν μπορώ να παραβλέψω την εκπληκτική εμφάνιση του Ρος, ειδικά σε επίπεδο αποτελεσματικότητας από τη γραμμή των 6,75 με το εκπληκτικό για τα δεδομένα του ποσοστό 66% και το οποίο δύσκολα θα επαναληφθεί.
Εν κατακλείδι, οι στίχοι που αναφέρθηκαν στον πρόλογο παραμένουν στην άκρη του μυαλού και μετα το αποτέλεσμα του αγώνα αυτήν την φορά όμως δεν σχετίζονται με την σημασία και το διακύβευμα ενός αγώνα μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού σε αυτό το σημείο της διοργάνωσης αλλά με την εικόνα των δύο ομάδων από το πρώτο μεταξύ τους παιχνίδι.
Επιμέλεια: Χρήστος Πουτουλίδης (coach ανδρικού τμήματος Φοίνικα Πειραιά)
