Λίγες μέρες πριν το πιο αμφίρροπο και απρόβλεπτο Final-4 των τελευταίων ετών ανοίξει τις πύλες του, το Momentum επιχειρεί να ρίξει λίγο φως στο σκοτάδι και να δώσει -όσο αυτό είναι εφικτό- τις δικές του προβλέψεις για τους δυο ημιτελικούς, όπου ο Ολυμπιακός θα αντιμετωπίσει τη Μονακό και ο πρωταθλητής Ευρώπης, Παναθηναϊκός, τη Φενέρμπαχτσε. Είναι δυο παιχνίδι, όπου η τακτική και ό,τι γνωρίζαμε μέχρι τώρα πάει περίπατο, με τους τέσσερις προπονητές να ετοιμάζουν σίγουρα κάτι καινούργιο, κάτι που ακόμα δεν έχουν δείξει, κάνοντας ό,τι μα ό,τι περνάει από το χέρι τους για να πάρουν τη νίκη σε ένα μονό παιχνίδι -με τα καλά του και τα στραβά του-, κάτι που άλλοι βρίσκουν άδικο και άλλοι γοητευτικό. Όπως και να ‘χει, είναι το παραδοσιακό trademark της διοργάνωσης και ως τέτοιο πρέπει να εκλαμβάνεται. Τέλος ο πρόλογος, ξεκινάμε.
Ολυμπιακός – Μονακό
Πολλά γνώριμα πρόσωπα τίθενται αντιμέτωπα στον ημιτελικό της EuroLeague μεταξύ του πρώτου Ολυμπιακού και της τέταρτης Μονακό. Οι δυο ομάδες τα τελευταία χρόνια έχουν δώσει μεγάλες μάχες, που μένουν αλησμόνητες, με τον Ολυμπιακό να έχει το απόλυτο στη μεταξύ τους προϊστορία.
Θυμίζουμε, ότι το 2022 οι δυο ομάδες τέθηκαν αντιμέτωπες στη φάση των ‘8’ με break εκατέρωθεν και ένα επικό Game 5 στο ΣΕΦ, ενώ την επόμενη σεζόν, οι δρόμοι τους διασταυρώθηκαν και πάλι στον ημιτελικό, στο Final-4 του Κάουνας, με τον Ολυμπιακό να μπαίνει υπνωτισμένος στο πρώτο μέρος, όμως με την πιο σπουδαία περίοδο που έχουμε δει στην ιστορία των ευρωπαϊκών παρκέ, ο Ολυμπιακός μετέτρεψε το -12 σε +13 με ένα εντυπωσιακό επιμέρους 27-2.
Φέτος, αν και τα περισσότερα πρόσωπα από τότε βρίσκονται ακόμα εδώ, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Ο Ολυμπιακός που κέρδισε τη Μονακό στο “πριγκιπάτο” και γνώρισε την ήττα στο Φάληρο σε ένα διάστημα που είχε κάνει μεγάλη κοιλιά, έχοντας πολλαπλά μαξιλαράκια, είναι σαφώς το φαβορί της αναμέτρησης, από όποια οπτική και αν το δούμε. Από τον προπονητή και τους αθλητές, από την κατάταξη της Regular Season, από την προϊστορία, από τον κόσμο κλπ.
Οι ερυθρόλευκοι έδειξαν ένα πολύ καλό πρόσωπο στα Playoffs κόντρα στη Ρεάλ, όντας ικανοί να πάρουν ένα ματς τόσο σε χαμηλό σκορ και σε μάχες κατοχή-κατοχή, όσο και σε πιο ψηλό ρυθμό και παραγωγή. Ενδεχομένως η ομάδα του Βασίλη Σπανούλη να έχει ένα πλεονέκτημα ταλέντου στα Guards, με τους Τζέιμς, Λόιντ, Οκομπό, Καλάθη και πλέον και τον συνεχώς βελτιωμένο Στραζέλ, έναντι των Γκος, Ουόκαπ, Βιλντόζα και Λι (δεν φαίνεται να υπολογίζεται ο Ντόρσεϊ και γι’ αυτό δεν αναφέρεται, αν και στα Final-4 έχουν δημιουργηθεί πολλές όμορφες ιστορίες, ανάλογου background). Όλα τα λεφτά το matchup των Ντιαλό-Φουρνιέ. Οι δυο πλάγιοι θα παρατάξουν στο παρκέ τα δυνατά τους χαρτιά, τα οποία είναι τόσο διαφορετικά ως προς το αγωνιστικό τους προφίλ σαν μονάδες, αλλά μπορούν φυσικά να μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον της αναμέτρησης. Ο Φουρνιέ με πολλά ups and downs στη σεζόν, πραγματοποιεί σε γενικές γραμμές μια εξαιρετική χρονιά, όντας αρκετά clutch αλλά και efficient σε κάποιες βραδιές, αλλά και άφαντος ή και αρνητικός σε άλλες. Το τραχύ παιχνίδι του Ντιαλό μπορεί να αποδειχθεί… κρυπτονίτης για τον Γάλλο πλάγιο, ο οποίος αν βρει ρυθμό, δεν χαμπαριάζει από αποστάσεις, άμυνες και momentum.
Ο Σπανούλης προφανώς θα ρίξει τον σούπερ αθλητικό πλάγιό του πάνω στον super star του Μπαρτζώκα με over play από… τα αποδυτήρια, ενώ στα ενδεχόμενα off-ball screens που θα τρέξει γι’ αυτόν ο ΟΣΦΠ, η απάντηση πιθανότατα θα είναι “σκιά”, deny (αν στο παρκέ βρίσκεται ο Τάις) ή αλλαγή (μπορεί να το υποστηρίξει και ο Γερμανός και ο Παπαγιάννης), ώστε να μην παρθεί το ρίσκο να βρει ρυθμό και επαφή με το καλάθι ο serial killer των Πειραιωτών. Ο Ολυμπιακός μπορεί μέσα από πιθανές τέτοιες καταστάσεις να χτυπήσει μακριά από αυτή τη δράση χρησιμοποιώντας την ως δόλωμα (δεν είναι και το πιο αποτελεσματικό να πας στο mismatch του Ντιαλό, ακόμα και με ψηλούς τους Φαλ ή Μιλουτίνοφ).
Μεγάλο ενδιαφέρον θα παρουσιάσει εδώ το αν ο Παπανικολάου μπορέσει να σουτάρει όπως σούταρε στο τελευταίο ματς της Μαδρίτης ή αν ο ντεφορμέ φέτος ΜακΚίσικ κρατάει ένα ακόμα μεγάλο ματς κόντρα στη συγκεκριμένη ομάδα (ήταν ο game changer στο Game 5 του 2022 και έδωσε μεγάλη ώθηση στον ημιτελικό του ’23), εκμεταλλευόμενος τους χώρους που θα δημιουργηθούν, κόβοντας δυνατά από την αδύνατη πλευρά προς το αντίπαλο καλάθι.
Μεγάλο πλεονέκτημα στη Front Line
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας ευτύχησε να δει τον Νίκολα Μιλουτίνοφ να πραγματοποιεί μια πολύ καλή σειρά κόντρα στη Ρεάλ και τους Ταβάρες-Ιμπάκα (8 PTS, 6.2 REB, 1.8 AST), με τον Σέρβο να πατάει καλά μετά από πολύ καιρό. Σε καλή κατάσταση και ο Φαλ, ο βασικός πυλώνας του οικοδομήματος του Ολυμπιακού εδώ και χρόνια, ενώ αρκετά θετικά κι ενθαρρυντικά σημάδια έδωσε και ο Ράιτ. Ο Πίτερς διάγει περίοδο εξαιρετικής φόρμας, με τη λειτουργία του ως SF να δημιουργεί μεν κάποια ερωτηματικά, αλλά επίσης να βάζει τεράστια πίεση στις αντίπαλες άμυνες, με τον Βεζένκοφ στο ‘4’ να πυροβολεί ανελέητα. Στις συγκεκριμένες θέσεις η Μονακό έχει τον Τάις, που έκανε -στην καλύτερη- μέτρια σειρά με την Μπαρτσελόνα, τον… φευγάτο Παπαγιάννη, τον υποτιμημένο μεν, περιορισμένων δυνατοτήτων δε, Ζαϊτέ, και τον Μοτιεγιούνας που αντιμετώπιζε προβλήματα τραυματισμών το τελευταίο διάστημα. Στο ‘4’ η θέση καλύπτεται από τον SF/PF Μπλόσομγκεϊμ, αφού ο Βίτο Μπράουν δεν κατάφερε ποτέ να πιάσει τα στάνταρ του από το τρίποντο και να πλησιάσει στον όρο 3nD για τον οποίο αποκτήθηκε το καλοκαίρι από την Καρσίγιακα.
Ο Ολυμπιακός πιθανότατα θα ακουμπήσει μπάλες στον Φαλ, με στόχο τη φθορά του Τάις, ενώ θα κυκλώσει και το ψυχολογικό αβαντάζ των ερυθρόλευκων ψηλών στα λεπτά του Παπαγιάννη. Ο Έλληνας ψηλός από την άλλη, μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στους αργοκίνητους ψηλούς του Μπαρτζώκα με το μακρινό του σουτ (φανταστικό Game 5 κυριολεκτικά από το πουθενά κόντρα στην Μπάρτσα) και αυτό είναι επίσης ένα ερωτηματικό σχετικά με το εν λόγω matchup. Στη μάχη των ‘4’ πιστεύουμε, ότι ο Βεζένκοφ μπορεί (βασικά και με τον Γκαρνέτ απέναντί του θα μπορούσε, αλλά τέλος πάντων) να κάνει μεγάλο παιχνίδι, καθώς υπερέχει σε μέγεθος, τεχνική και εμπειρία του Μπλόσομγκεϊμ, ο οποίος είναι μεν σκληρός και φιλότιμος (έχει κάνει πολλά άλματα τα τελευταία χρόνια στο παιχνίδι του), αλλά ποτέ δεν ήταν καθαρός PF και πλέον θα βρει απέναντί του τον καλύτερο παίκτη της διοργάνωσης σε αυτή τη θέση (ίσως και γενικά) και τον πιο εύστοχο στην ιστορία της διοργάνωσης από τα 6.75. Ο Ολυμπιακός έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα και θα χρειαστεί πρόγραμμα, για να αντλήσει από εκεί το 101% των προδιαγραφών του. Ο Βεζένκοφ -μαζί με τον Μιλουτίνοφ- αναμένεται να ανανεώσει πολλές επιθέσεις της ομάδας του, ενώ σε πιθανές αναμείξεις του Μπλόσομγκεϊμ σε άμυνες για τον Φουρνιέ, απλώνεται ο δρόμος για τα αγαπημένα του κοψίματα ή τη weak side απειλή.
Κεφάλαιο Μάικ Τζέιμς
Μπορούμε να μιλάμε για ώρες για αυτόν τον παίκτη. Love him or hate him, όλοι μας οφείλουμε να υποκλιθούμε σε όσα έχει καταφέρει μέχρι στιγμής στη διοργάνωση. Και εδώ που τα λέμε, η κατάκτηση του τίτλου είναι το μοναδικό που μένει να κάνει, για να θεωρηθεί Legend της EuroLeague. Είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία, έχει βγει MVP, έχει μπει στις καλύτερες 5άδες, έχει κάνει τους πάντες να υποκλιθούν στο ταλέντο του, αλλά ακόμα και σήμερα, στα 35 του, δεν έχει ανέβει την κορυφή του βουνού. Θα τα καταφέρει φέτος; Ελπίζουμε όχι. Ο Τόμας Ουόκαπ και οι Τζέιμς-Βιλντόζα-Λι έχουν πολλή δουλειά μπροστά τους, τόσο στο αγωνιστικό όσο και στο πνευματικό κομμάτι. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας, αν και δεν ταίριαξε απολύτως σωστά τα φετινά κομμάτια του παζλ στην περιφέρεια της ομάδας του, πέτυχε να έχει μέγεθος, athleticism και σκληράδα στην περιφέρεια, ακριβώς, για να αναχαιτίσει τέτοια όπλα, όπως ο Μάικ. Περιμένουμε να δούμε πολλούς παίκτες να αλλάζουν πάνω του και να ξοδεύουν με σωφροσύνη τα φάουλ τους στον Αμερικάνο PG, όμως ένα αόρατο πέπλο πλανάται στο πώς μπορούν οι ψηλοί του ΟΣΦΠ να υποστηρίξουν άμυνες που θα βάλουν στο στόχαστρό τους τον ηγέτη της Μονακό.
Ο Ολυμπιακός ενδεχομένως να προσθέσει έξτρα παίκτη στα PnR που θα τρέξει ο Τζέιμς, στοχεύοντας και οδηγώντας την αντίπαλη άμυνα σε επιλογές που ο ίδιος κρίνει, ότι έχουν καλές πιθανότητες να λειτουργήσουν υπέρ του. Για παράδειγμα, δεν θα είναι -βάσει της τελευταίας εικόνας- σοφό να δοθούν ελεύθερα σουτ στον Μπλόσομγκεϊμ από τις γωνίες ή από τον Τάις στο high post. Αντιθέτως, ο Ντιαλό, ο Μπλόσομγκεϊμ από την κορυφή, φυσικά ο Καλάθης και οι υπόλοιποι ψηλοί της Μονακό (πλην Παπαγιάννη) θεωρούνται λογικό ρίσκο.
Σε κάθε περίπτωση, ο Ολυμπιακός καλείται να μπει στο παρκέ του Άμπου Ντάμπι, για να κάνει θόρυβο και να επιβεβαιώσει τον τίτλο του φαβορί. Φτάνει συνεχώς κοντά τα τελευταία χρόνια, αλλά πάντα κάτι λείπει και στο τέλος φεύγει με άδεια χέρια. Φέτος είναι μια χρονιά ορόσημο για την ομάδα, όχι φυσικά για τα 100α γενέθλια του συλλόγου, αλλά λόγω των ανεπιτυχών παρουσιών του στα τελευταία Final-4 και φυσικά -γιατί στην Ελλάδα είμαστε- λόγω της τεράστιας επιτυχίας του αιωνίου αντιπάλου πέρυσι. Ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι φέτος. Μια κατάκτηση θα δώσει φτερά στον σύλλογο και θα αναπτερώσει το ηθικό, την αυτοπεποίθηση και την ψυχολογία όλων μέσα στην ΚΑΕ. Αντιθέτως, μια ακόμα απλή διάκριση με συμμετοχή στο Final-4 θα επιφέρει εσωστρέφεια, αμφισβήτηση, γκρίνια και εκνευρισμό, πολλώ δε μάλλον, αν ο Παναθηναϊκός φτάσει και πάλι μέχρι το τέλος της διαδρομής. Ακούγεται υπερβολικό, ίσως και κάτι παραπάνω, αλλά ας μη γελιόμαστε. Στην Ελλάδα τα πάντα υπολογίζονται σε μεγάλο βαθμό σε συνάρτηση με την πορεία και του αιωνίου αντιπάλου.
