Αρκετό μελάνι έχει χυθεί τα τελευταία 24ωρα με αφορμή τον «παράνομο» Βασίλη Σπανούλη ως προς τα προπονητικά του καθήκοντα.
Μάλιστα, η χθεσινή ανακοίνωση του ΣΕΠΚ (διαβάστε ΕΔΩ) επιβεβαίωσε το θέμα που έθιξε αθλητικό ενημερωτικό site πριν λίγες ημέρες. Ο Σύνδεσµος Ελλήνων Προπονητών Καλαθοσφαίρισης ξεκαθάρισε ότι θα υπηρετήσει το πρίσμα της νομιμότητας και ο νόμος θα εφαρμοστεί στο ακέραιο.
Η φιλολογία
Στην ουσία του θέματος, και ειδικά στον καταμερισμό του σωστού και του λάθους, το συμπέρασμα έχει έναν διττό χαρακτήρα. Σίγουρα, ο νόμος είναι πάνω από όλα και δεν μπορεί να κάνει διακρίσεις σε ονόματα και θρύλους όπως ο Σπανούλης εν προκειμένω στο Περιστέρι.
Η μεταλαμπάδευση των γνώσεων αλλά και των παραστάσεων πρωταθλητισμού είναι επιτακτική του Σπανούλη προς τους νέους και επίδοξους αντιγραφείς του έργου του. Είναι ευλογία, που αθλητές αυτού του διαμετρήματος αποφασίζουν να μείνουν στον χώρο και να τον υπηρετήσουν από άλλη θέση και διαφορετικό ένδυμα.
Ωστόσο, υπάρχει ένα αλλά, μεγάλο και αναγκαίο προς διευκρίνιση. Οι υπόλοιποι συνάδελφοι που έφαγαν με το κουτάλι ώρες και σεμινάρια για να πάρουν την άδεια ασκήσεως του προπονητή, είναι από άλλον Θεό; Όχι βέβαια. Όλοι είναι ίσοι στον νόμο και η αφορμή Σπανούλη είναι ευκαιρία για την εφαρμογή του δικαίου στην πράξη και όχι στα ευχολόγια.
Αυτό το επιχείρημα σε καμία περίπτωση δεν υποτιμά τον Βασίλη Σπανούλη και ούτε εκφράζει κάποια είδους χολή στο νέο του εγχείρημα. Κάθε άλλο. Στο νέο του ταξίδι ο Σπανούλης δεν έχει το βάρος του αθλητή Βασίλη, αλλά καλείται για να ξανασυστηθεί στο ευρύ κοινό του αθλητισμού με νέα ταυτότητα και όχι με το βάρος της προηγούμενης. Δύσκολος ο εν λόγω διαχωρισμός, αλλά υποχρεωτικός στη συνείδηση όλων μας για να βγάλουμε τα φίλτρα της προχειρότητας από τους εγκεφάλους μας.
Επιμέλεια: Σπύρος Κόγκας
