Την φιλοσοφία του και τις απόψεις του για το κομμάτι «ατομικές προπονήσεις αθλητών μπάσκετ» αναλύει ο coach Στέφανος Λαμπαδάριος στο «The Momentum.gr».
Στη κουβέντα που κάνουμε, θίγουμε τα κίνητρα των αθλητών να αφιερώσουν περαιτέρω χρόνο στην ατομική βελτίωσή τους, τον βαθμό της ψυχολογίας τους και φυσικά τη στάση των γονιών στην όλη αυτή διαδικασία.
O coach με τεκμηριωμένα λόγια και επιχειρήματα απαντά στις απορίες μας περιγράφει τη σχέση του με τους αθλητές και το μέγεθος του κινήτρου για απτά αποτελέσματα.
1. Coach, πώς πήρες την απόφαση να ξεκινήσεις τις ατομικές προπονήσεις;
Δεν το αποφάσισα ακριβώς εγώ, προέκυψε από την επιθυμία αρκετών γονιών που με προσέγγισαν εκφράζοντας μου την ανάγκη για ένα πιο εξειδικευμένο πρόγραμμα/πλάνο για τα παιδιά τους με στόχο κυρίως τη βελτίωση της αθλητικότητας/ατομικής τεχνικής και τόνωση της αυτοπεποίθησης τους.
2. Οι μέχρι τώρα εντυπώσεις σου από αυτό το «γήπεδο» της προπονητικής
Οι εντυπώσεις μου είναι άριστες! Οι αθλητές απολαμβάνουν όλες τις στιγμές από αυτό που κάνουν και είναι καταπληκτικό να βλέπουν να «εξαργυρώνεται» το αποτέλεσμα της δουλειάς τους στα επίσημα ματς των ομάδων τους. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανταμοιβή από το χαμόγελο τους μετά την υλοποίηση των στόχων τους.
3. Σε τι βάθος χρόνου τα παιδιά παρουσιάζουν βελτίωση;
Κάθε παιδί είναι μοναδικό! Για τον λόγο αυτό γίνονται και οι απαραίτητες μετρήσεις (αναγνώριση επιπέδου ατομικής τεχνικής , αδύνατα σημεία, επίπεδο αθλητικότητας) προκειμένου να συνταχθεί και να οργανωθεί το πρόγραμμα τους. Σε συνεργασία με τους γονείς ορίζεται και η συχνότητα των προπονήσεων. Το αποτέλεσμα είναι συχνά άμεσο με μικρές αποκλίσεις σύμφωνα με τη συγκέντρωση και τη προσήλωση του κάθε αθλητή στο στόχο που βάζουμε.
4. Τα κίνητρα των παιδιών υπαγορεύονται από το κίνητρο της διάκρισης ή την δυσαρέσκεια από τη δουλειά των σωματείων που αγωνίζονται;
Υπαγορεύονται από το κίνητρο της διάκρισης, ξεκάθαρα. Η αναζήτηση ενός αθλητή για ατομική βελτίωση δεν έχει να κάνει με δυσαρέσκεια σε κάποιο σωματείο, αντιθέτως δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να ενισχυθεί η ομάδα.
5. Γιατί βλέπουμε όλα και λιγότερα παιδιά στα ανοικτά γήπεδα για μονάκια;
Στη σημερινή εποχή δεν υπάρχει ελεύθερος χρόνος, η τεχνολογία έχει απορροφήσει την ενέργεια των παιδιών για παιχνίδι σε εξωτερικούς χώρους. Όσοι παίζουν μπάσκετ σε ομάδες θα προτιμήσουν να κάτσουν σπίτι παρά να βγουν να παίξουν ένα μονάκι. Για να είμαι ειλικρινής πιστεύω πως πλέον δεν υπάρχουν αρκετά ανοικτά γήπεδα που είναι σε καλή κατάσταση ώστε να παίξουν ελεύθερα τα παιδιά να εξασκήσουν το ταλέντο τούς και να δοκιμάσουν νέες κινήσεις.
6. Η στάση των γονιών ποια είναι; Υποστηρικτική ή παρεμβατική;
Είναι υποστηρικτική. Όταν δεν υπάρχει το άγχος του αποτελέσματος όπως συμβαίνει στα επίσημα ματς και οι αθλητές είναι βέβαιοι πως μέρα με τη μέρα γίνονται όλο και καλύτεροι, οι γονείς είναι ήρεμοι και αναμένουν το αποτέλεσμα της δουλειάς του παιδιού τους. Πάντα υπάρχει συνεργασία και επικοινωνία με τους γονείς, κυρίως σε περιπτώσεις αποκατάστασής όπου προβλέπεται και η συνεργασία/επικοινωνία με το γιατρό/φυσιοθεραπευτή.
ΥΓ: Ο Στέφανος Λαμπαδάριος είναι επικεφαλής προπονητής του ανδρικού, παιδικού και παμπαιδικού στον Απόλλωνα Πειραιά Μοσχάτου
Επιμέλεια: Σπύρος Κόγκας
Κανάλι στο YouTube: Προπονήσεις Ατομικής Βελτίωσης_Stefanos Labadarios
