Αναλύει ο Outsider
Mετά την Μπασκόνια και τη Ζενίτ, σειρά στην κριτική των πρώτων κινήσεων των ευρωπαϊκών ομάδων, παίρνει η Armani.
Ο Ettore Messina έφτασε στο Final-4 με την Armani πέρυσι, χάνοντας στις λεπτομέρειες την πρόκριση στον τελικό. Βαδίζοντας στην ίδια οδό, προσπαθεί να προσθέσει κίνητρο, φρεσκάδα και αθλητικότητα δίπλα σε ένα ρόστερ γεμάτο από μπαρουτοκαπνισμένους και “γαλονάτους” παίκτες με μεγάλο όμως μέσο όρο ηλικίας.
Πολύ σωστά λοιπόν, στο κοσμικό Μιλάνο επέλεξαν τον Ντίνο Μήτογλου, ένα παιδί που παίζει και στις δυο θέσεις της front-court και εξελίσσεται ραγδαία τα τελευταία χρόνια, τον Jerian Grant, που έλαμψε με τον Προμηθέα και τον οποίο δεν φιλοτιμήθηκε κάποια από τις δικές μας μεγάλες ομάδες να προσεγγίσει (ή τουλάχιστον δεν μάθαμε ποτέ κάτι τέτοιο) και τον Devon Hall από την Brose Bamberg, έναν πολλά υποσχόμενο G/F με σχεδόν 14-4-4 κατά μέσο όρο στο BCL.
O Gianpaolo Ricci λογικά αποκτήθηκε, για να τονώσει το ιταλικό στοιχείο, αλλά και να αποδυναμώσει την μεγάλη πλέον αντίπαλο, Virtus, ενώ στην Armani κατάφεραν δυο σπουδαία μεταγραφικά χτυπήματα: Αφενός ο Nicolo Melli επιστρέφει μετά από μια διετία, κατά την οποία κακά τα ψέματα δεν βελτιώθηκε -το αντίθετο μάλλον- στο NBA και αφετέρου ο Troy Daniels έρχεται από πολλές και γεμάτες σεζόν στη μεγάλη λίγκα ως σπεσιαλίστας από τον πάγκο.
Σημείο αναφοράς
O Melli επιστρέφει στην ομάδα, που κάποτε περιφρονήθηκε και απαξιώθηκε για χάρη του μεγάλου τότε ανερχόμενου Star του ιταλικού και ευρωπαϊκού μπάσκετ, Alessandro Gentile. Πλέον θα είναι το κεντρικό πρόσωπο του οργανισμού και θα αποτελεί πολλά βράδια τον πυλώνα του οικοδομήματος του Messina με το πρόσωπο-πλάτη παιχνίδι του και τις πλούσιες ικανότητές του σε άμυνα κι επίθεση. Συν τοις άλλοις είναι και αυτός Ιταλός και έχει γαλουχηθεί στο σύστημα πρωταθλητισμού του Obradovic στην Fener, παίζοντας και τότε, όπως θα γίνει και φέτος, δίπλα στον συμπατριώτη του Gigi Datome.
Επιμέλεια: Outsider
