Τελειωμό δεν έχουν οι μπασκετικές «εκπλήξεις» στο φετινό Μουντομπάσκετ.
Τα δύο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου, ΗΠΑ και Σερβία, αποχαιρέτησαν τη διοργάνωση από την προημιτελική φάση. Η Αργεντινή απέκλεισε τη Σερβία και η Γαλλία έθεσε νοκ άουτ τις ΗΠΑ.
Για να είμαστε όμως δίκαιοι και ακριβείς, ο χαρακτηρισμός «έκπληξη» είναι υπερβολικός. Οι νίκες και οι διακρίσεις δεν έρχονται με τα λόγια αλλά με τις πράξεις και στη προκειμένη περίπτωση από την εικόνα των ομάδων στο παρκέ.
Αργεντινή και Γαλλία δικαιότατα έχουν ραντεβού με το όνειρο, αφού κοίταξαν στα μάτια τους αντιπάλους τους και έδωσαν νέο χρώμα στη διοργάνωση και τον αθλητισμό γενικότερα.
Σημαντικοί πρωταγωνιστές βέβαια για τη συγκεκριμένη εξέλιξη, οι ίδιοι οι παίκτες και το ομαδικό πνεύμα που επέδειξαν.
Αν και νωρίς, είναι αδύνατο να μην αποθεώσουμε τον Γίγαντα Σκόλα, που συνεχίζει να καταρρίπτει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, αποτελώντας πρότυπο αθλητή με σπάνια ηγετικά και ψυχικά χαρίσματα.
Όσον αφορά το «μαμούνι» της Αργεντινής, Φακούντο Καμπάτσο, τα λόγια και οι αναλύσεις φαντάζουν βαρετά, αφού η εικόνα μιλά από μόνη της.
Στα της Γαλλία, το αξιοθαύμαστο του συγκεκριμένου έπους, είναι το αγωνιστικό σθένος των παικτών, όταν το momentum του αγώνα στο πιο κρίσιμο σημείο του παιχνιδιού (στα τελευταία 4 λεπτά), έγειρε προς την πλευρά των ΗΠΑ.
Οι Γάλλοι κόντρα στη λογική του αγώνα, ανέτρεψαν τα δεδομένα και πανηγύρισαν την πανάξια πρόκριση στους ημιτελικούς.
Μετά από όλα αυτά, είναι ξεκάθαρο πως οποιαδήποτε ανάλυση και πρόβλεψη στον αθλητισμό δεν έχουν θέση και είναι χάσιμο χρόνου. Τίποτα δεν είναι δεδομένο στη ζωή και τον αθλητισμό. Οι αποδείξεις έχουν χρόνο ενεστώτα και μέλλοντα.
Η ταυτότητα ποτέ δεν αναπαύεται…
Επιμέλεια κειμένου: Σπύρος Κόγκας ([email protected])
Πάρα πολύ σωστές παρατηρήσεις και γενικότερα πολύ ωραίο άρθρο, Σπύρο. Και συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, το κλειδί ήταν το ομαδικό πνεύμα που επέδειξαν και η Αργεντινή και η Γαλλία.