Αναλύει ο Αντώνης Μπότης
Πολλές φορές το απλό είναι και το πιο ουσιαστικό. Όταν οι παίχτες σου μπορούν να παίξουν σε οποιαδήποτε θέση μέσα στο γήπεδο και μπορούν όλοι να απειλήσουν από οποιαδήποτε θέση, τότε ναι, είσαι ένας χαρούμενος προπονητής. Όταν ειδικά μπορείς να βάλεις τον ψηλό σου να σουτάρει από το τρίποντο, όταν βάλεις τον περιφερειακό σου να ποστάρει και να παίρνεις σκορ ή δημιουργία από αυτές τις επιλογές τότε σίγουρα είσαι ένας πολύ χαρούμενος προπονητής.
✔️ Η άποψη μου για το κολλεγιακό μπάσκετ, τη φιλοσοφία του αλλά και το πως λειτουργεί είναι ότι καλύτερο υπάρχει στον κόσμο και ουδέποτε θα βρεθεί κάτι άλλο για να το ξεπεράσει. Υπάρχουν πολλά σπουδαία προγράμματα και σίγουρα άνθρωποι που μπορούν τα υποστηρίξουν. Νομίζω πως στο κολεγιακό μπάσκετ μπορείς να δεις μία “παλιά’ ιδέα εναρμονισμένη στη σύγχρονη εποχή του μπάσκετ, μία ευρωπαϊκή ιδέα αλλά προσαρμοσμένη στη λογική που ο παίχτης θα ακολουθήσει στο ΝΒΑ. Ένα από το κολλέγια που μου αρέσει να παρακολουθώ είναι το Villanova με προπονητή τον Jay Wright που φέτος κλείνει 20 χρόνια στον πάγκο των Wildcats.
Πριν χρόνια σε μία συνέντευξη του είχε πει πως θέλει όλοι οι παίχτες του στην ομάδα να απειλούν από όλες τις θέσεις αλλά και να σουτάρουν αρκετά καλά από παντού. Η ερώτηση του δημοσιογράφου ήταν πως θα το καταφέρει αυτό και η απάντηση του ήταν, θα μάθουμε καλά τα βασικά, ντρίπλα, πάσα, σουτ, τριπλή απειλή. Τα τελευταία 4 χρόνια έχει κερδίσει 2 φορές το πρωτάθλημα – 2016,2018 – και η ομάδα του σουτάρει σχεδόν καλύτερα από όλους από το τρίποντο. Σας προτρέπω όποτε έχετε χρόνο να δείτε έναν αγώνα τους, και τι έμφαση δίνουν στα βασικά όπως την τριπλή απειλή όταν υποδέχονται την μπάλα.
✔️ Στο βίντεο θα δούμε πως απομονώνει τον ψηλό του με ένα fake screen στο high post για να παίξει 1vs1 τον αντίπαλο ψηλό, με πρόσωπο.
Το όνομα του παίχτη για την ιστορία είναι Jeremiah Robinson-Earl(2.06μ) και πέρυσι ψηφίστηκε ως Freshman of the year!
Επιμέλεια: Αντώνης Μπότης (προπονητής μπάσκετ, απόφοιτος ΤΕΦΑΑ, σελίδα στο Facebook: Basketbolts)
