Σύντομο ήταν το πέρασμα του Φοίνικα Πειραιά στις εθνικές κατηγορίες, αφού χθες το μεσημέρι, σφραγίστηκε και τυπικά η επιστροφή της ομάδας στα τοπικά της Εσκανά μετά το πέρασμα του Αιολικού Μυτιλήνης από το Π. Σαλπέας.
Λόγω της σχέσης του υπογράφοντος με την ομάδα τα προηγούμενα τελευταία τέσσερα χρόνια, οι παρακάτω γραμμές είναι βουτηγμένες στον θυμό, την αγανάκτηση και τελικώς τη λύπη. Αρχικά, να ξεκαθαριστεί ότι στο κάδρο της σκέψης μας δεν υπάγονται οι φετινοί πρωταγωνιστές της ομάδας, δηλαδή παίκτες και προπονητές. Τους τιμούμε και τους σεβόμαστε για την φιλότιμη προσπάθεια που κατέβαλαν προκειμένου να κάνουν πράξη το ακατόρθωτο.
Στροφή στο σήμερα με το χθες σε πρώτο πλάνο
Η χθεσινή μέρα είναι η τυπική επικύρωση των όσων λογικώς θα ακολουθούσαν στον σύλλογο μετά το αντίο του κ. Παναγιώτη Αθανασόπουλου από τα κοινά της ομάδας, το περασμένο καλοκαίρι.
Ο πρώην γενικός αρχηγός του συλλόγου είχε μπει δυναμικά στην ομάδα και μέσα σε τέσσερα χρόνια οδήγησε μεθοδικά και συντονισμένα τον Φοίνικα από την Γ΄Εσκανά στην Γ΄Εθνική. Το μέλλον δε, ήταν ακόμη πιο αισιόδοξο, αφού οι προσδοκίες του πρωταθλητισμού θα συνεχίζονταν ακάθεκτες, με πρώτο στόχο την άνοδο στην Β΄Εθνική.
Δυστυχώς, όμως η ελπίδα και οι υψηλοί στόχοι βρήκαν «τοίχο» από τον κ. Ανδρέα Κιοσέ. Ο επί σειρά ετών «πρόεδρος» του Φοίνικα έβαλε τον εαυτό του πάνω από όλους και δεν φρόντισε να αναγνωρίσει το καλό της ομάδας. Δεν του άρεσε η μπασκετική υγεία σε ένα σωματείο που κυριολεκτικά αναγεννήθηκε από τις στάχτες του και στη συνέχεια θα πέταγε ακόμη πιο ψηλά. Απεναντίας, πολέμησε τον σωτήρα του σωματείου και προτίμησε να οδηγήσει την ομάδα στα βράχια και να συνοδεύει το όνομά του σε μια ακόμη μαύρη σελίδα της ιστορίας του συλλόγου.
Το φετινό «ξεβράκωμα»
Η επόμενη λοιπόν μέρα, βρήκε την ανδρική ομάδα με τις οικονομικές πλάτες άλλων να προσπαθούν να στήσουν ένα σύνολο με ότι μέσο διαθέτουν. Τα δεδομένα ήταν εκ προοιμίου δύσκολα, αφού όπως παραδέχτηκε και ο πρώην τεχνικός της ομάδας, κ. Ζερβουλάκος, το φετινό μπάτζετ της ομάδας ήταν 10.000 ευρώ (διαβάστε ΕΔΩ)
Παράλληλα, το γυναικείο τμήμα αποσύρθηκε από το πρωτάθλημα της Α2 Γυναικών λίγο μετά τα Χριστούγεννα. Άλλη μια περίπτωση πραγματικής κατάντιας. Στο δε αυτό τμήμα, το καλοκαίρι, στις προθέσεις του πρώην Γενικού Αρχηγού ήταν η άνοδος στην Α1 Γυναικών… Αντ’ αυτού, αυτόματος υποβιβασμός στην Εσκανά και έχει ο θεός! «Θα φτιάξουμε άλλη ομάδα».
Την ίδια ώρα, σε μια ομάδα, υπάρχουν και οι αναποδιές των τραυματισμών. Όταν οι παίκτες χτυπάνε, χρειάζονται θεραπείες. Τι γίνεται όμως όταν οι υπεύθυνοι σφυρίζουν αδιάφορα και αφήνουν εκτεθειμένους τους πρωταγωνιστές να παρακαλάνε για το αυτονόητο; Όταν την ίδια ώρα, αθλητής της ανδρικής ομάδας το καλοκαίρι του 2019 έπαθε σοβαρή ζημιά στο γόνατο, με σοβαρό χειρουργείο και αποκατάσταση να καλύπτονται πλήρως από τον πρώην Γενικό, του οποίου το μοναδικό «αίτημα» ήταν το χαμόγελο του χτυπημένου για να έχει καλή ψυχολογία και να γυρίσει δριμύτερος στην δράση.
Είναι ηλίου φαεινότερον ότι το σήμερα θα ήταν διαφορετικό, αν ο αρχιτέκτονας της τωρινής καταστροφής έκανε στην άκρη και αναγνώριζε ότι φως και σκοτάδι δεν πάνε μαζί…Ή έστω οι άλλοι σοφοί της παρέας έδιναν βάρος στην λογική και να μην έβαζαν πλάτη στην διαιώνιση του παραλογισμού.
ΥΓ: Επειδή στο παρελθόν, η κριτική στο γυναικείο δεν άρεσε και αποδόθηκαν συναισθήματα μίσους στον υπογράφοντα, να θέσουμε ένα απλό ερώτημα: Εσύ που συντηρείς με την παρουσία σου μια αρρωστημένη ιστορία, διακατέχεσαι από αγνότητα και καλοσύνη και εγώ που γράφω την αλήθεια, είμαι εμμονικός; Σοβαρέψου λίγο και είσαι και νέο παιδί…
Επιμέλεια: Σπύρος Κόγκας
