Ένα remake του περσινού ημιτελικού θα βιώσουμε φέτος στο Άμπου Ντάμπι, με τον Παναθηναϊκό να μετρά τις δυνάμεις του, όπως και πέρυσι, απέναντι στη Φενέρμπαχτσε στον πρώτο χρονικά ημιτελικό του φετινού Final-4 της EuroLeague. Οι πράσινοι ευελπιστούν αυτό να φανεί καλός οιωνός για τους ίδιους, ενώ οι Τούρκοι διψάνε για εκδίκηση. Εσείς τι λέτε;
Φενέρμπαχτσε – Παναθηναϊκός
Μπόλικο… content έχει ήδη συγκεντρώσει το συγκεκριμένο ματς και δεν θα γινόταν αλλιώς. Από τη μια ο ορκισμένος εχθρός της Φενέρ, Εργκίν Αταμάν, και από την άλλη ο πολυαγαπημένος για τους οπαδούς του ΠΑΟ, Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Από τη μια ο MVP, Κέντρικ Ναν, και από την άλλη σούπερ παίκτης, Νάιτζελ Χέιζ-Ντέιβις. Από τη μια ο Σλούκας, που έχει σηκώσει το ευρωπαϊκό και με τις δυο ομάδες και από την άλλη ο Μπόλντουιν, που όπως και πέρυσι στη σειρά με τη Μακάμπι, έτσι και φέτος, αρέσκεται σε βαρύγδουπες δηλώσεις. Θα δείξει…
Ο Παναθηναϊκός έμεινε όρθιος μετά από μια πολύ απαιτητική σειρά κόντρα στην πιο φορμαρισμένη ομάδα της διοργάνωσης και έρχεται με φόρα, για να ρίξει στο καναβάτσο την αιώνια αντίπαλο, Φενέρ. Το play style των δυο ομάδων είναι εντελώς διαφορετικό και αν κάποια προσφέρεται για καλύτερο ταίριασμα για τους πρωταθλητές Ευρώπης, αυτή είναι σίγουρα η Φενέρ. Όλοι είδαμε, πως η multi forward Εφές, έκοψε τους διαδρόμους στον Ναν. Η Φενέρ είναι μια παρόμοια ομάδα, με τον Σάρας να παίζει πολλά λεπτά με 4 ή και 5 Forwards στο παρκέ, όμως της λείπει κάτι πολύ βασικό: Ο rim protector. Η Εφές είχε δυο σπουδαίας above the rim ψηλούς, οι οποίοι έτρεχαν εξαιρετικά δράσεις και στο επιθετικό κομμάτι, ενώ ήταν (είναι βασικά) σπουδαίοι finishers. Η Φενέρ, αν πούμε, ότι μπορεί (που δεν μπορεί αλλά, κουβέντα να γίνεται) να συναγωνιστεί σε rim protection την Εφές με τους Μπανκγό και Μπιρτς, το επιθετικό της ρεπερτόριο θα συρρικνωθεί σε σημαντικό βαθμό, αφού κανείς εξ αυτών δεν είναι κλασικός PnR ψηλός ή finisher -ειδικά in traffic όπου ο Οτούρου ήταν εξαιρετικός φέτος-, ενώ επίσης η Φενέρ δεν έχει τους PnR χειριστές, όπως ο Λάρκιν ή ο Τομπσον.
Ο Παναθηναϊκός μπορεί να χτυπήσει μέσα από πιθανές παγίδες ή deny στον αριστερό διάδρομο του Ναν, με close out καταστάσεις. Πολύ σημαντική παράμετρος σε αυτό το κομμάτι θα είναι η πρόθεση του MVP της φετινής διοργάνωσης να πασάρει και η ικανότητά του να βγάλει έγκαιρα την μπάλα από τα χέρια του, ενώ σημαντικό ρόλο θα παίξει ασφαλώς το shooting performance του ΠΑΟ, που μέσα από αυτές τις καταστάσεις μπορεί να βρει πολλά καλά σουτ ή να τρέξει fast breaks μισού γηπέδου.
Παίκτης-κλειδί ο αρχηγός, Κώστας Σλούκας, που το τελευταίο διάστημα έχει σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του. Το σουτ και η ικανότητα του 35χρονου PG μπορούν να κόψουν στα δυο την άμυνα του Σάρας, ενώ στα μετόπισθεν θα αποτελέσει ερωτηματικό το ποιον παίκτη θα μαρκάρει κάθε φορά ο αρχηγός και το πώς θα συμπεριφερθεί σε PnR-PnP συνεργασίες. Ένα μαρκάρισμα πάνω στον Μπόλντουιν κρίνεται φυσικά απαγορευτικό, ενώ τα multi forward σχήματα, έστω και με τον Γκούντουριτς στο ‘2’ θα δημιουργήσουν mismatch ύψους. Ο Ντέβον Χολ, που αντίστοιχα θα μπορούσε να είναι το κλειδί της Φενέρ, για το μαρκάρισμα του Ναν και το μοίρασμα παιχνιδιού, είναι ένας παίκτης που όσο βρίσκεται στο παρκέ, μάλλον πρέπει να βρίσκεται και ο Σλούκας λοιπόν, με την οπτική μας εδώ να εστιάζει κυρίως στα μετόπισθεν. Είναι κακός επιθετικά ο Χολ; Κάθε άλλο. Σε καμία περίπτωση όμως δεν δημιουργεί τα φυσικά μειονεκτήματα για τον Σλούκα, όπως δημιουργεί ένα ματσάρισμα με τον Μπόλντουιν, τον Γκούντουριτς, τον Μπιμπέροβιτς ή τον ΜακΚόλουμ, που είναι πολύ ικανός στο 1on1 αλλά και στο off-ball παιχνίδι.
Και μιας και αναφέραμε τον ΜακΚόλουμ, πόσο μεγάλη ώθηση έδωσε ο 37χρονος Combo φέτος στους Τούρκους; Δείγμα φυσικά του ότι μεγάλοι παίκτες στην Ευρώπη ΔΕΝ βρίσκονται μόνο στην Ευρωλίγκα. Όσοι γνωρίζουν τον ΜακΚόλουμ από τη θητεία του στον Πανιώνιο και έπειτα, γνωρίζουν, ότι δεν είναι πλέον ο πυραυλοκίνητος Guard που τα “έσταζε” από παντού, αλλά σίγουρα πλέον μιλάμε για την πιο ώριμη version αυτού του παίκτη, που διατηρείται σε άριστη κατάσταση και όντας πλέον γεμάτος με εμπειρίες και εικόνες, αποδίδει το πιο μεστό μπάσκετ της καριέρας του. Ποτέ δεν είναι αργά εξάλλου. Ο ΜακΚόλουμ είναι εξαιρετικός στο να χτυπήσει σε φάσεις απομόνωσης από τις 45 μοίρες, σουτάρει πολύ αποτελεσματικά από κάθε απόσταση, κινείται άψογα γύρω από τα σκριν και δεν κυνηγάει το κάτι παραπάνω, όντας οικονομικός και συνεπής, ενώ αμυντικά είναι τουλάχιστον τίμιος, αφού δεν χάνει εύκολα τη θέση του μετά από ένα αντίπαλο σκριν, ενώ δείχνει ότι πλέον δουλεύει αρκετά και σωστά στο έδαφος, για να βοηθήσει στο rebound.
On fire…
Σε τρομερή κατάσταση βρέθηκε ο Τσέντι Οσμάν στη φάση των ‘8’, κάνοντας την κατάλληλη στιγμή το step-up που περίμεναν όλοι από αυτόν αργά ή γρήγορα. Δεν συνιστά έκπληξη φυσικά, αφού η γλώσσα σώματος του αθλητή έδειχνε ξεκάθαρα, ότι αργά ή γρήγορα η “έκρηξη” θα ερχόταν. Ο Οσμάν είναι ο παίκτης από τον ΠΑΟ που θα ταίριαζε άψογα στο σύνολο της Φενέρ, άρα θεωρούμε, ότι μπορεί να αποτελέσει το “αντίδοτο” στις compact πεντάδες του Σάρας. Με την ικανότητά του να παίξει από το ‘2’ (άσχετα αν δεν τον έχει χρησιμοποιήσει ποτέ εκεί ο Αταμάν) μέχρι το ‘4’, μπορεί να λειτουργήσει ως… πασπαρτού στα χέρια του Αταμάν, ώστε ο ΠΑΟ να χαμηλώσει, να ψηλώσει και γενικότερα να ελιχθεί μέσα στο ματς. Τρέχει το γήπεδο εντυπωσιακά, σουτάρει με περισσή αυτοπεποίθηση, αμύνεται πολύ αποτελεσματικά, κυνηγάει το ριμπάουντ, κερδίζει φάουλ και συνδέει τους ψηλούς του Αταμάν με τους περιφερειακούς, λειτουργώντας ως καταλύτης. Θα τον δούμε πιθανότατα να αμύνεται τόσο στους πιο περιφερειακούς Γκούντουριτς-Μπιμπέροβιτς, όσο και στους Χέιζ-Κόλσον-Πιέρ. Με τον Οσμάν των Playoffs ο Παναθηναϊκός αυτόματα έχει ένα παραπάνω πλεονέκτημα.
Ο ισορροπιστής
Δεν είναι ο ίδιος παίκτης με την πρώτη του θητεία στη Φενέρ και γενικά δεν είναι ο ίδιος δαντελένιος και all-around αθλητής από όταν έφυγε για το ΝΒΑ, ωστόσο παραμένει ένας ποιοτικός, μεστός και κυρίως οξυδερκής αθλητής, που αμύνεται πολύ καλά και σουτάρει με αξιοπιστία, λειτουργώντας τόσο ως passing PF, όσο και ως stretch Big. Ο Μέλι είναι ο παίκτης-αποκούμπι του Σάρας, που λειτουργεί ως εναλλακτικός πόλος δημιουργίας, ενώ προσφέρει μια επαρκή παρουσία αμυντικά στο post, τρέχοντας ταυτόχρονα PnP δράσεις και ανοίγοντας την άμυνα με την ικανότητά του στην πάσα μετά το short roll στις βολές. Ο Μέλι μπορεί να φέρει το κάτι διαφορετικό στη ρακέτα των Τούρκων, ωστόσο οι πράσινοι έχουν τους παίκτες να απαντήσουν στις δυνατότητές του. Ο Γκάμπριελ είναι ένας ψηλός που μπορεί να τον ακολουθήσει παντού, ενώ με τον Γιουρτσεβέν στο ‘5’ υπάρχει ξεκάθαρο πλεονέκτημα στις επιθέσεις στο ζωγραφιστό. Θέλει ωστόσο ιδιαίτερη προσοχή, αφού με αυτόν στο ‘5’ η Φενέρ αλλάζει… κέλυφος και γίνεται πιο γρήγορη, αλλά και πιο πολυπρόσωπη επιθετικά.
Χορεύοντας στον ρυθμό των Τούρκων
Ναι, είναι κι αυτό μια σκέψη. Ο Εργκίν Αταμάν έχει τα εργαλεία, ώστε να ακολουθήσει τη Φενέρ όταν αυτή παρατάξει τις 5άδες της με ψηλό τον Χέιζ ή έστω τον Μέλι. Ο Χουάντσο Ερνανγκόμεζ έχει το μέγεθος και το αμυντικό skillset, ώστε να παρατάξει ο Παναθηναϊκός διαφορετικές άμυνες ή να ακολουθήσει τον ρυθμό των Τούρκων, όταν αυτοί γίνουν πιο ταχυδυναμικοί. Με τον Ερνανγκόμεζ ως ‘5’ και τον Οσμάν ή τον Παπαπέτρου ως ‘4’, οι πρωταθλητές Ευρώπης μπορούν να πάνε σε ένα show-off με τη Φενέρ, το οποίο ασφαλώς περιέχει ρίσκα για κάθε ομάδα, παίζοντας total switching στην άμυνα (σημαντικό σε τέτοια σχήματα να υπάρχει στο ‘3’ ο Καλαϊτζάκης). Η Φενέρ είναι μια ομάδα που δεν πατάει πολύ στο post εκτός των Χέιζ-Κόλσον-Μέλι και ο Ισπανός διεθνής PF μπορεί να μαρκάρει κοντά και μακριά από το καλάθι όλους τους Forwards του Σάρας. Μπορεί να μείνει με έναν περιφερειακό σε αλλαγές και εγγυάται ασφάλεια στο rebound, ενώ ακόμα και όταν ο Σανλί δοκιμάζει το χέρι του από μακριά, ο Χουάντσο μπορεί να μείνει μαζί του. Σημαντικό ο Ισπανός να μείνει υγιής, γιατί αναμένεται να χρησιμοποιηθεί για πολλά λεπτά, όπως επίσης σημαντικό θα είναι αυτός και ο Μήτογλου -που επίσης θα παίξει στο ‘5’ κάποια λεπτά- να σουτάρουν με αποτελεσματικότητα από μακριά και να τελειώσουν τις φάσεις που θα πέσουν στα χέρια τους γύρω από το αντίπαλο καλάθι.
Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται λοιπόν, δυο βήματα μακριά από τη διατήρηση των σκήπτρων και το επίτευγμα του back 2 back, το οποίο δεν έχει καταφέρει ποτέ μέχρι σήμερα. Τα πάντα είναι ρευστά σε αυτό το Final-4, ενώ πολλά θα κριθούν και από τη συμμετοχή -και το πόσο θα διαρκέσει αυτή, εφόσον γίνει- του Λεσόρ, ο οποίος για το συγκεκριμένο ματς θα ήταν τρελό boost για τον Παναθηναϊκό. Το momentum και η συγκυρία είναι με το μέρος των πρασίνων σε αυτή την περίσταση, με την οπτική, ότι σίγουρα και λόγω των απουσιών τους, το άγχος και η πίεση δεν είναι τόσο μεγάλη. Όπως είπαμε και για τον Ολυμπιακό, έτσι και για τον ΠΑΟ, πολλά πράγματα σχετικά με την επιτυχή ή όχι κατάληξη μιας σεζόν αφορούν σε μεγάλο βαθμό και την πορεία του αιωνίου αντιπάλου. Ο Παναθηναϊκός καλείται να κάνει το 2-0 σε ημιτελικούς κόντρα στη Φενέρ, ενώ στον τελικό θα βρει απέναντί του, είτε τη Μονακό με την οποία έχει ρεκόρ 1-1 φέτος (από μια εκτός έδρας νίκη εκατέρωθεν) με τον Σπανούλη στον πάγκο και μερικά… δικά του παιδιά στο παρκέ που διψούν για απάντηση (θυμηθείτε τι έγινε πέρυσι στον ημιτελικό με τον Καλάθη, το background της υπόθεσης του Ντιαλό, τα όσα έχουν συμβεί με τον Παπαγιάννη και φυσικά τον Τζέιμς), είτε τον Ολυμπιακό, τον οποίο σε ευρωπαϊκά παρκέ έχει να κερδίσει από το μακρινό 2021 και ένα αδιάφορο ματς κεκλεισμένων των θυρών στο ΣΕΦ, όπου ο Μποχωρίδης έκανε την εμφάνιση της ζωής του. Σε κάθε περίπτωση, για τον ΠΑΟ, που όπως είπαμε, δεν έχει να χάσει πολλά σε αυτό το Final-4 (και αυτό είναι το μεγάλο του όπλο), κάθε ματς έχει από πίσω του και μια ξεχωριστή ιστορία…
