Έχοντας μια εικόνα από τα πρώτα ματς της φετινής Ευρωλίγκας και έχοντας δει όλες σχεδόν τις ομάδες είναι κοινός αποδεκτό ότι το φετινό πρωτάθλημα είναι ίσως το ανταγωνιστικότερο τον τελευταίων ετών. Αυτό οφείλεται και στην αύξηση τον ομάδων, (άρα περισσότερα παιχνίδια ), στην ενίσχυση των περισσότερων μικρομεσαίων, καθώς και στην πτώση των θεωρητικά μεγάλων που έχουν μικρύνει την ψαλίδα τόσο και καθιστούν τα περισσότερα ματς αμφίρροπα.
Εάν πάρουμε δε ως κριτήριο τις κατά τεκμήριο ισχυρές ομάδες με βάση την συμμετοχή τους στα final four τα τελευταία χρόνια, πλην Ρεάλ, διαπιστώνουμε ότι ομάδες όπως η Φενέρ αλλά και η ΤΣΣΚΑ έχοντας αρκετές και οι δυο ομάδες αλλαγές στα ρόστερ τους έχουν αρκετές απώλειες βαθμολογικές με συνέπεια να μιλάμε για κρίση αγωνιστική.
Κατά την γνώμη μου η διαχρονική παρουσία κυρίως της ΤΣΣΚΑ, της δίνει το δικαίωμα και με βάση την απώλεια πολλών παιχτών να αναζητά εκ νέου την ταυτότητα της. Βέβαια η συμμετοχή της σχεδόν κάθε χρόνο στα final four της δίνει και το δικαίωμα μιας χρονιάς στην οποία θα πρέπει να χτίσει εκ νέου την ομάδα που θα κάνει αντίστοιχες πορείες τα επόμενα χρόνια. Άρα οποιαδήποτε κακή πορεία έχοντας και δυο κατακτήσεις τα τελευταία χρόνια της δίνουν το δικαίωμα για απώλειες την χρόνια που διανύουμε.
Στην περίπτωση όμως της Φενέρ η γνώμη μου είναι ότι δεν μπορούμε επ’ ουδενί να μιλάμε για κρίση, γιατί πρόκειται για μια ομάδα η οποία από την έλευση του αυτοκράτορα Ομπράντοβιτς και μετά άρχισε να αποκτά ρόλο και αξία στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.
Και βέβαια είναι γνωστό πως δεν μπορούμε να μιλάμε ανεξαρτήτως προσώπων (προπονητής , παίχτες ) για μια ομάδα με ειδικό βάρος φανέλας. (Τι να πουν δηλαδή ομάδες όπως η Μπαρτσα , Αρμανι , Μακάμπι, όλες ομάδες με πολύ βαριά φανέλα και διαχρονικές πορείες ) που έχουν να δουν επιτυχία πολλά χρόνια.
Αναδρομή στον Παναθηναϊκό του Ζοτς
Αν κάνουμε μια αναδρομή , θα διαπιστώσουμε πολύ εύκολα ότι στην χρυσή πορεία του Ζέλικο στον Παναθηναϊκό , η συνταγή ήταν: σταθερότητα οικονομική και διοικητική , κόσμος , αλλά και σταδιακό χτίσιμο ενός κορμού κυρίως από εγχώριους παίχτες. Αυτά έκαναν τον Παναθηναϊκό ένα από τα μεγαλύτερα κλαμπ στην Ευρώπη.
Συγκρίνοντας τον με της Φενέρ, καταλαβαίνουμε ότι για μια ομάδα η οποία είναι κοινός γνωστό ότι εδώ και 2-3 χρόνια με τις συνεχόμενες οικονομικές υπερβάσεις όπως αυτές προκύπτουν από την παρουσία του Ομπράντοβιτς , με την έλλειψη καλών ανταγωνιστικών Τούρκων παιχτών αλλά και έχοντας φτάσει να κάνουν την υπέρβαση ουσιαστικά με την παρουσία σε έναν τελικό αλλά και την κατάκτηση του τροπαίου , είναι εξαιρετικά δύσκολο να μπορέσουν να διατηρήσουν τα σκήπτρα ακόμα και στην ίδια τους την χώρα.
Το «σήμερα» της Φενέρ
Παράλληλα διαπιστώνετε πέραν από 3-4 παίχτες (Βεσελι-Ντιξον-Σλούκας-Ντατόμε ) είναι δύσκολο να διατηρήσει και έναν κορμό σταθερό κάθε χρόνο. Επομένως, είναι απόλυτα φυσιολογικό να προσπαθεί κάθε χρόνο να επαναπροσδιορίζει την αγωνιστική της φιλοσοφία, πράγμα που στον Παναθηναϊκό ήταν δεδομένο.
Όλα αυτά λοιπόν, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι από φέτος ξαναβλέπουμε να επανέρχονται με μεγάλες οικονομικές υπερβάσεις ομάδες όπως η Μπαρτσελόνα και η Αρμάνι κατά κύριο λόγο, μεγαλώνουν τον ανταγωνισμό και μικραίνουν την ψαλίδα, και πολύ φυσιολογικά ομάδες με μεγαλύτερο βάρος φανέλας υποσκελίζουν ακόμα και την ομάδα του Ομπράντοβιτς.
Προσωπική μου άποψη αν το θέλετε είναι ότι ίσως και ο αλάνθαστος Ζέλικο να υπερεκτίμησε την προοπτική του συγκεκριμένου οργανισμού. Σε συνδυασμό με τα τεράστια οικονομικά ανοίγματα και με δεδομένη πάντα την οικονομική κρίση, έχουν δημιουργήσει προσδοκίες μεγαλύτερες από αυτές που στην πραγματικότητα είναι σε θέση να υποστηρίξει.
Όμως σε κάθε περίπτωση δεν νομίζω ότι υπάρχει καθεστώς κρίσης. Αυτό θα υπήρχε αν και εφόσον δεν είχε καταφέρει στο ξεκίνημα όλης αυτής της διαδικασίας να διεκδικήσει κάτι, πράγμα που το έκανε με την κατάκτηση του τροπαίου. Άλλωστε δεν μιλάμε και για κάτι εύκολο. Αρκεί να δούμε πόσες και πόσες ομάδες δεν το κατάφεραν ποτέ.
Σε κάθε περίπτωση είναι ουτοπικό να πιστεύει κανείς ότι θα μπορέσει ποτέ να φτάσει σε μέγεθος και αξία το όνομα τον ελληνικών ομάδων αλλά και των παραδοσιακά ισχυρών ονομάτων της Ευρώπης, όσα χρήματα και αν είναι σε θέση να δαπανήσει ( πράγμα δύσκολο ) αλλά και όσους καλούς παίχτες και να μπορέσει να συγκεντρώσει στο ρόστερ της.
Μιχάλης Θάνος
Προπονητής ανδρικής ομάδας Πόλις Καλλιθέας
