Από την επομένη κιόλας της λήξης του MundoBasket, ανοίγουμε τις πύλες μας για τη νέα σεζόν που έρχεται και αναμένεται συναρπαστική. Στο παρόν άρθρο θα επικεντρωθούμε σε 5-6 ξεχωριστές περιπτώσεις του ευρωπαϊκού μπάσκετ, οι οποίες θεωρούμε ότι έκαναν ένα εξαιρετικό καλοκαίρι (από άποψης μεταγραφών, προετοιμασίας και διαθεσιμότητας παικτών) και αναμένεται στο ξεκίνημα τουλάχιστον της ερχόμενης χρονιάς, να τραβήξουν πολλά βλέμματα πάνω τους. Για να δούμε δυο-τρία-τέσσερα, άντε καμιά δεκαριά πραγματάκια…
Ο Ερυθρός Αστέρας πραγματοποίησε μια φανταστική off-season παρά το γεγονός ότι χρειάστηκε να οδηγηθεί σε ολικό λίφτινγκ, μετά τις αποχωρήσεις του βασικού back-court duo (Καμπάτσο-Βιλντόζα) και σχεδόν όλη της γραμμής των Forwards και των ψηλών.
Ο λατρεμένος μας Ντούσκο Ιβάνοβιτς πάντρεψε την εμπειρία και τα χιλιόμετρα στη διοργάνωση με νεανική δίψα και σπίθα που θα φέρει τον ανταγωνισμό στην προπόνηση, ενώ ενίσχυσε τον γηγενή κορμό με νέους ταλαντούχους αλλά και παιγμένους αθλητές στο ανώτατο ευρωπαϊκό επίπεδο. Πολύ σημαντικό το γεγονός ότι εν τέλει είχε τους περισσότερους παίκτες στη διάθεσή του στην προετοιμασία του, καθώς μοναδικοί απόντες ήταν οι Τόμπεϊ, Σιμόνοβιτς, Νταβίντοβατς και Γιάγκο Ντος Σάντος. Ο Σαμπάζ Ναπίερ αναμένεται να είναι ο κινητήριος μοχλός στην περιφέρεια του Ντούσκο, ένας παίκτης που έλαμψε πέρυσι από τη στιγμή που μεταγράφηκε στην υπνωτισμένη Μιλάνο, στην οποία έδωσε πνοή και ενέργεια. Ο Ναπίερ είναι παίκτης που θα καλύπτει και τις δυο θέσεις της περιφέρειας, ενώ το σέρβικο δίδυμο της αλητείας, Νέντοβιτς-Τεόντοσιτς, είναι η εμπειρία και τα γαλόνια που θα παρατάξει στις δύσκολες στιγμές και όταν κληθεί να πάρει μεγάλες αποφάσεις και σουτ. Στην περιφέρεια τρομερή φρεσκάδα αλλά και λάτιν νοοτροπία (πάντα έπαιρνε παίκτες από τη νότια Αμερική ο Ιβάνοβιτς) φέρνει ο Ντος Σάντος (θα τον δείτε να αναγράφεται είτε ως Γιάγκο, είτε ως Ντος Σάντος, είτε ως Ματέους) που έρχεται από ένα καταπληκτικό παγκόσμιο κύπελλο με τη Βραζιλία και ετοιμάζεται να βάλει φωτιά στις προπονήσεις της ομάδας.
Ας μην ξεχνάμε το μεγάλο ταλέντο του αύριο της ομάδας του Αστέρα αλλά και του σέρβικου μπάσκετ, τον MVP του EuroBasket U-18, Νίκολα Τόπιτς, γιο του προπονητή Μιλένκο Τόπιτς και παίκτη, που θα πάρει ντε-φάκτο λεπτά στην περιφέρεια. Στις μεσαίες θέσεις βλέπουμε τους μπαρουτοκαπνισμένους Χάνγκα και Γκιεντράιτις, δυο παιδιά με τεράστιες παραστάσεις και χαρακτηριστικά που κολλάνε αρμονικά μεταξύ τους και τον SF-PF Νταβίντοβατς, που έρχεται από δυο χρόνια στην ΤΣΣΚΑ και από ένα καλοκαίρι, όπου κατέκτησε τη δεύτερη θέση στο παγκόσμιο.
Στους ψηλούς θα δούμε τον Μάικ Τόμπεϊ, που μπορεί στο σύστημα του Ντούσκο να λάμψει, τον αθλητικό και παιγμένο σε περιβάλλοντα πρωταθλητισμού, Τζόελ Μπόλομποι και το σπουδαίο πρόσπεκτ, Μάρκο Σιμόνοβιτς που θα παίζει και στις δυο θέσεις και θα φέρνει ένταση και φλόγα. Καθόλου τυχαίο ότι στο παγκόσμιο με το Μαυροβούνιο έπαιζε βασικός σε σχήμα με δυο 5άρια, δίπλα στον Βούτσεβιτς και μπροστά από τον Ντούμπλιεβιτς.
Ίσως αν ήμουν στη θέση του Ιβάνοβιτς, να επέλεγα κάτι λιγότερο απαιτητικό από τον Τεόντοσιτς (πχ τον Στέφαν Γιόβιτς), ώστε να αφήσω ακόμα περισσότερα λεπτά στον Γιάγκο, όμως ο Τέοντοσιτς είναι παίκτης που ειδικά όταν φέρνει εγχώριο διαβατήριο, δύσκολα λες όχι. Θεωρώ ότι ο Αστέρας θα είναι εκ των φαβορί για μια θέση στην 8άδα.
ΑΕΚ BC (BasketBall Champions League)
Κατ’ αρχήν ευχόμαστε αυτή η κατάσταση με τα μπαν και τις προσθαφαιρέσεις παικτών και προπονητών στην ΑΕΚ, να σταματήσουν σύντομα, διότι μόνο έτσι θα μπορούμε να κάνουμε βάσιμες και υγιείς συζητήσεις. Βλέπουμε στο πρόσωπο του Μπάνκι, που οδήγησε τη Λετονία στην 5η θέση του κόσμου, ότι πολλά πράγματα δεν δουλεύουν αποτελεσματικά, καθαρά και μόνο επειδή δεν υπάρχει το γόνιμο έδαφος και η σωστή διαχείριση.
Στην ΑΕΚ ξημέρωσε εποχή Χοάν Πλάθα. Ένας εξαιρετικός προπονητής EuroLeague επιπέδου, με βιογραφικό σε μεγαθήρια του ευρωπαϊκού μπάσκετ, όπως η Ρεάλ, η Ζαλγκίρις, η Ουνικάχα και λίγο πιο πίσω, η Ζενίτ της νέας εποχής. Ο Πλάθα παίζει ένα οργανωμένο μπάσκετ, πολύ κοντά στα πρότυπα του Πασκουάλ, με κύρια κατεύθυνση τις σωστές αμυντικές βάσεις και την ομαλή ροή στο επιθετικό κομμάτι.
Στην “Ένωση” ήρθαν περιφερειακή παγκοσμίου επιπέδου, αφού ο Ben McLemore μετρά 566 παιχνίδια στο ΝΒΑ, τα μισά εξ αυτών βασικός και με 9 πόντους κατά μέσο όρο. O Τζόρνταν ΜακΡέι έρχεται από μεγάλη σεζόν στο Ισραήλ με τη Χάποελ Τελ-Αβίβ, ενώ και ο Τσέισον Ραντλ είναι παίκτης με παραστάσεις (πρωταθλητής Ευρώπης το 2018 με τη Ρεάλ). Βλέπουμε τον Κουζμίνσκας στις θέσεις των Forwards, έναν παίκτη επίσης μεγάλου επιπέδου και φυσικά τον πρώην παίκτη του Προμηθέα, Λάνγκστον Χολ και στην περιφέρεια και τον Τζάστιν Τίλμαν στους ψηλούς. Τη θέση του εξαιρετικού πέρυσι Ακίλ Μίτσελ, παίρνει ο Εμφιόντου Καμπενγκέλε, ένας παίκτης που ξεκινάει από τις θέσεις των Forwards καταλήγοντας μέχρι και στο ‘5’ και που αναμένεται να κάνει θραύση σε Ευρώπη κι Ελλάδα. Δυο μήνες πριν κλείσει στην ΑΕΚ είχε προταθεί σε ομάδες της Ευρωλίγκας με την τιμή του να φτάνει μέχρι και το 1.5 εκατομμύριο τον χρόνο. Καθόλου απίθανο του χρόνου να αποτελεί μήλον της έριδος ανάμεσα σε μεγάλες ομάδες. Στην ομάδα υπάρχει ασφαλώς το νεανικό πνεύμα που θα ετοιμάζει το αύριο, αφού παίκτες όπως ο Καράμπελας, ο εξαιρετικός Νετζήπογλου, ο διεθνής Χατζιδάκης και ο Κουζέλογλου είναι σπουδαία περιουσιακά στοιχεία για μια ελληνική ομάδα, ενώ θα έβρισκαν χώρο ακόμα και στους δυο μεγάλους.
Η δουλειά του Πλάθα στο αμυντικό κομμάτι θα κρίνει τη φετινή πορεία της ΑΕΚ, ενώ θεωρώ, ότι ο “δικέφαλος” θα παίξει με καλές πιθανότητες ακόμα και για τον τίτλο στην Α1.
Η Ulm πέρυσι έκανε κάτι καταπληκτικό, αφού τερμάτισε στην 7η θέση της κανονικής διάρκειας και στο Playoffs βρήκε ρυθμό που λίγες ομάδες είχαν σε όλη την Ευρώπη, παρουσιάζοντας πραγματικά ένα φανταστικό θέαμα, χάρμα οφθαλμών στο παρκέ, παίρνοντας ταυτόχρονα κεφάλια σε όποια ομάδα στεκόταν απέναντί της.
Ο Αντόν Γκαβέλ με την προσθήκη του Καμπόκλο (αδιανόητο το ότι αυτός ο παίκτης έκλεισε άρον-άρον στη Βενέτσια, χωρίς να παίξει στην Ευρωλίγκα) ανέβασε την άμυνα της ομάδας πολλά επίπεδα, υποστηρίζοντας άρτια τη switch τακτική, θωράκισε το rebound, πήρε μακρινό σουτ και PnR παιχνίδι, κατακτώντας τον τίτλο στο τέλος με εκκωφαντικό τρόπο. Από το βασικό δίδυμο της περιφέρειας μπορεί ο Γιάγκο να την έκανε για την Ευρωλίγκα και τη… στοργική αγκαλιά του Ντούσκο, όπως είπαμε και πιο πάνω, όμως ο Χουάν Νούνιεζ παραμένει στο τιμόνι της γερμανικής ομάδας και μετά την παρουσία του ως ο βασικός PG της εθνικής Ισπανίας στο παγκόσμιο κύπελλο, έρχεται πολύ πιο ψημένος και έτοιμος για μια νέα σεζόν, που θα εκτοξεύσει (ακόμα πιο ψηλά) το στάτους του. Ο Νούνιεζ είναι παίκτης που δύσκολα θα φύγει για την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, οπότε εύκολα καταλαβαίνετε ότι στα αμέσως επόμενα χρόνια θα είναι το πιο hot όνομα στην Ευρώπη.
Στην ομάδα προστέθηκε o Τρέβιον Ουίλιαμς στους ψηλούς, παίκτης με καλό φυσικό πακέτο, αλλά με αρκετά ακατέργαστο παιχνίδι τεχνικά, ο οποίος θα πάρει τη θέση του Καμπόκλο (θα ξεκινήσει πιθανότατα με πολλά πάνω-κάτω και θα τον κρίνουμε μετά τα Χριστούγεννα), ο Ντακότα Ματίαζ στο ‘2’, που πέρυσι είχε σε 7.7 εκτελέσεις τριπόντων το έξοχο 40% στη G-League για 15.5 πόντους ανά αγώνα συν την πολύτιμη συνεισφορά του σε ριμπάουντ και ασίστ (4 και 2.6 αντίστοιχα) και ένας ακόμα Βραζιλιάνος, ο Τζεορτζίνιο Ντε Πάουλα (27 ετών, SG/SF, 1.98), που έκανε καλό παγκόσμιο με τη Βραζιλία. Ο Ντε Πάουλα έπαιζε πέρυσι στη Βραζιλία και είχε 14.5 πόντους ανά αγώνα με 40% από το τρίποντο. Φέτος θα κάνει το ντεμπούτο του εκτός Λατινικής Αμερικής. Έπαιζε αρκετά με την μπάλα στα χέρια του και κυνηγούσε με μανία το ριμπάουντ με μανία (σχεδόν 8 ριμπάουντ και 6 ασίστ ανά παιχνίδι). Άρα εύκολα καταλαβαίνουμε ότι στην Ουλμ φέτος ο Νούνιεζ θα τρέχει όλες τις δράσεις με δυο σουτέρ από δίπλα του, που θα του εξασφαλίζουν χώρους, όντες ανά πάσα στιγμή έτοιμοι για πυρ…
Η Μονακό πραγματοποιεί σπουδαία πρόοδο ανά τα χρόνια και κάνει συνεχώς βήματα μπροστά. Αργά και σταθερά. Με τον Σάσα Ομπράντοβιτς στο τιμόνι και με τις συνεχείς εκδηλώσεις αγάπης και μίσους με τον Μάικ Τζέιμς, οι “πρίγκιπες” πήραν πριν τρεις σεζόν τη wild card για συμμετοχή στην Ευρωλίγκα. Έπαιξαν μια τρομερή σειρά με τον ΟΣΦΠ, πέφτοντας στο 5ο ματς, έπειτα έφτασαν στο Final-4 για πρώτη φορά στην ιστορία τους, έχοντας δυο εκ διαμέτρου αντίθετα ημίχρονα και πάλι απέναντι στον Ολυμπιακό, ενώ φέτος διατηρούν τον κορμό τους και προσθέτουν τις απαραίτητες πινελιές για να κάνουν ένα ακόμα βήμα μπροστά.
Ναι, η κίνηση του Κέμπα-Ουόκερ φέρνει τρομερό χτύπημα στο επικοινωνιακό και αν ο παίκτης έχει έρθει όντως με κίνητρο, το 50% της αξίας του είναι υπεραρκετό για να κάνει τη διαφορά, όμως προσωπικά νομίζω ότι ήταν κίνηση επιπόλαιης σκέψης και βιαστικής απόφασης. Η ομάδα έχει ήδη παίκτες που θέλουν την μπάλα πάνω τους και θεωρώ, ότι ένας παίκτης off-ball όπως ο Loyd, με μεγαλύτερο μέγεθος όμως (π.χ Giedraitis) ώστε να μπορεί πιο άνετα να κατέβει στο ‘3’ και να καλύψει το διάστημα που θα λείψει ο Αμερικάνος στην αρχή, θα ήταν σίγουρα πιο συμβατός. Τα ευτράπελα με τον Τζέιμς, που είχε φτάσει σε προφορική συμφωνία με τον Ολυμπιακό, δεν έλειψαν και πιστεύω, ότι δεν θα σταματήσουν και μέσα στη σεζόν.
Το βασικότερο όλων όμως για τη φετινή Μονακό είναι το ότι ενίσχυσε σε πολύ σημαντικό βαθμό στο εγχώριο στοιχείο της, καλύπτοντας θέσεις στους Forwards και στους ψηλούς με παίκτες-εργάτες, που έχουν γαλλικό διαβατήριο. Ένας τέτοιος είναι ο Τάρπεϊ που θα παίξει πρώτη φορά στην Ευρωλίγκα αλλά έχει σπουδαία βιογραφικό με την εθνική Γαλλίας, ο Ζαϊτέ που θα πάρει πολλά λεπτά στο ‘5’ και θα ματσάρει τα μεγάλα κορμιά του τοπ ανταγωνισμού (Φαλ, Ταβάρες, Ουίλι Ερνανγκόμεζ) και φυσικά ο Κορνελί, που έρχεται ως πρωταθλητής Ευρώπης και θα φέρνει το σουτ από τη θέση ‘4’, κάτι που έλειψε πέρυσι, αφού γρήγορα ο Μοερμάν έφυγε για τη Ζενίτ και ο Μονέκε φυσικά δεν είχε με συνέπεια το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό.
Η Μονακό ξεκινά βάσει ρόστερ και χρόνιας συνύπαρξης, κατά τη γνώμη μου, στην pole position της νέας EL και δεν σας κρύβω ότι στα επερχόμενα Power Rankings μας θα έχει την πρώτη θέση.
Hapoel Jerusalem (BasketBall Champions League)
Με τον Αλεξάντρ Τζίκιτς και φέτος στο τιμόνι η Χαποέλ Ιερουσαλήμ που κάνει κι αυτή βήματα προς τα εμπρός. Οι διοικούντες την ομάδα έχουν μια βάση επιχειρηματιών από πίσω, που τροφοδοτούν την ομάδα, όμως δεν πέφτουν στην παγίδα του νεόπλουτου και χτίζουν τις βάσεις του μέλλοντος, ώστε να φτάσουν βήμα-βήμα και ομαλά στον στόχο τους που είναι σε ορίζοντας πενταετίας η ομάδα να είναι σε θέση να πρωταγωνιστεί στο I-BSL αλλά και να συμμετέχει στην EuroLeague.
Στην ομάδα ανανέωσε με NBA-out ο δικός μας, Ζακ Χάνκινς, ενώ συνεχίζουν και οι Σπίντι Σμιθ και Λεβί Ράντολφ. Ήρθε από την ΑΕΚ, ο Μπράιντον Λεμάρ, ένας σκόρερ ολκής, που θα πάρει πολλά λεπτά στην περιφέρεια, ενώ ενισχύθηκε και ο γηγενής κορμός με τους ευρωλιγκάτους Οζ Μπλάιζερ (Μακάμπι) και Γιόβελ Ζούσμαν (ΑΛΜΠΑ).
H ομάδα έχει μια πολύ ισχυρή βάση οπαδών και όπως είπαμε και πιο πάνω έχει έναν υγιή τρόπο σκέψης και πατάει στην πραγματικότητα, χωρίς να βιάζεται για το επόμενο βήμα της. Ο Τζίκιτς έχει κολλήσει στην ιδιοσυγκρασία του συλλόγου, παρουσιάζοντας ένα στιβαρό σύνολο με αμυντικές κατευθύνσεις, όπως είχε παρουσιάσει και στην Ευρωλίγκα με την Μπούντουτσνοστ και ευελπιστεί ότι θα καταφέρει να ολοκληρώσει το έργο του στην Ιερουσαλήμ, πετυχαίνοντας τους μικρούς αλλά συνεχείς στόχους της ομάδας. Πέρυσι έφτασε ένα βήμα πριν κάτι σπουδαίο, αφού ηττήθηκε στον τελικό του BCL από τη Βόννη. Φέτος θα καταφέρει να έχει ανάλογη παρουσία; Ελπίζουμε πως ναι…
Υ.Γ: Ο Ολυμπιακός είχε πολλούς διεθνείς παίκτες στο παγκόσμιο και ήταν η ομάδα με τις περισσότερες απώλειες στην προετοιμασία του. Έχει εξαιρετική front-line με το μειονέκτημα όμως ότι τα υψηλού επιπέδου 5άρια του δεν κουμπώνουν ως προς τις δυνατότητες και αδυναμίες τους, ενώ δεν έχει τον tweener που θα παίξει ως PF/C και θα δώσει την ευχέρεια στην ομάδα του να γίνει πιο γρήγορη, πιο ψηλή, πιο ευέλικτη κλπ. Σε περίπτωση τραυματισμού επίσης θα υπάρχει θέμα. Ο Μπαρτζώκας μίλησε προ ημερών για μια ακόμα μεταγραφή, ενώ υπαρκτό πρέπει να θεωρείται το ενδεχόμενο η ομάδα να ξεκινήσει ως έχει και να περιμένει τον Οκτώβρη και τα κοψίματα του NBA. Πέρυσι για παράδειγμα σε εκείνο το διάστημα, ο Ερυθρός Αστέρας πήρε σε τιμή ευκαιρία τους Βιλντόζα-Καμπάτσο και ο Παναθηναϊκός τον Μπέικον. Τώρα για τη μεταγραφή και το χρειάζεται, τη γνώμη μας την ξέρετε…
Υ.Γ 2: Ο Παναθηναϊκός του Αταμάν δείχνει καλά σημάδια στα φιλικά προετοιμασίας με την επίθεση να θυμίζει σε μεγάλο βαθμό αυτή της Εφές, με το τέλειο spacing και τις μεγάλες αποστάσεις, που εξασφαλίζουν πολλούς χώρους βαθιά στο ζωγραφιστό. Ο Γκριγκόνις όπως τον περιμένουμε, φαίνεται να κολλάει καλά, ενώ από σήμερα μπαίνουν στην προετοιμασία οι διεθνείς Παπαπέτρου, Μωραΐτης, Ερνανγκόμεζ, Λεσόρ και περιμένουν από μέρα σε μέρα και τον Μήτογλου. Ο Αταμάν μίλησε επίσης για μεταγραφή και σωστά μάλλον, αφού φάνηκε ότι σε επιθέσεις με καλή κυκλοφορία της μπάλας λείπει ένας πλάγιος που να δίνει stops στην πρώτη γραμμή άμυνας και σε close out καταστάσεις. Είμαστε στις επάλξεις, πάντα έτοιμοι να παρουσιάσουμε τις δικές μας προτάσεις…
Υ.Γ 3: Εμείς επιλέξαμε να πάμε με τον Ουόκαπ ως κουμανταδόρο στο παγκόσμιο, γνωρίζοντας ωστόσο ότι το ταβάνι μας ήταν πολύ χαμηλό. Η Λετονία που λίγες μέρες πριν το τουρνουά μπορούσε να έχει στο υλικό της τον Μάικ Τζέιμς, επέλεξε να πάει ως έχει και κάπου εκεί έχασε τον αστέρα της, Κρίσταπς Πορζνίγκις, ενώ στην πρεμιέρα έχασε και τον sniper και αρχηγό της, Ντάιρις Μπερτανς. Αν είχε τον Τζέιμς θα μπορούσε να πάει πιο ψηλά από την εκπληκτική 5η θέση που κατέλαβε; Θα είχε αυτό το τρομερό κλίμα και αυτή τη σπουδαία εικόνα εντός παρκέ; Θα είχε τη δυνατότητα να βγάλει τον αυριανό ηγέτη της μέσα από αυτό το τουρνουά; Ο Άρτουρς Ζάγκαρς αυτή τη στιγμή είναι ένα πολύ καυτό όνομα στην αγορά. Ποιος θα τραβήξει τον λαχνό; Ήδη η Μπασκόνια ακούγεται ότι ενδιαφέρεται έντονα. Και κλείνω, επιστρέφοντας στη θεματική περίοδο της παραγράφου. Εμείς ως ομοσπονδία, γνωρίζοντας ότι έχουμε χαμηλό ταβάνι, γιατί δεν επιλέξαμε να χρησιμοποιήσουμε αυτό το τουρνουά σαν προετοιμασία, ώστε να ετοιμάσουμε την αυριανή μας ομάδα; Επιτρέπεται να λείπει από αυτή την ομάδα ο Μαντζούκας ή ο Νετζήπογλου και να βρίσκεται στο ρόστερ (no offence) ο Μποχωρίδης; Απόλυτα λογικά λοιπόν ο Δημήτρης Ιτούδης πληρώνει το μεγαλύτερο μέρος της αποτυχίας και αποχωρεί από τον πάγκο μας, που έχει εξελιχθεί πια σε ηλεκτρική καρέκλα, για την οποία πια χρειάζονται λεπτοί χειρισμοί και γενναίες αποφάσεις.
