Με το πόδι πατημένο στο γκάζι, ο Παναθηναϊκός έκανε περίπατο στο… remake του περσινού τελικού της διοργάνωσης, κερδίζοντας στον αυτόματο τη Ρεάλ Μαδρίτης στο ΟΑΚΑ, ενώ σε παρόμοιο mood, o Ολυμπιακός σε μια γιορτινή βραδιά ελέω των 100 χρόνων ιστορίας του, είχε την Παρτιζάν του Ομπράντοβιτς σε ρόλο θεατή, με τη διαφορά να μην πέφτει ποτέ σε μονοψήφια επίπεδα. Αναλυτικά μερικές φάσεις-κλειδιά των δυο αναμετρήσεων, μόνο από την πλευρά των ελληνικών ομάδων, λίγες μέρες πριν τη μητέρα των μαχών στο ΣΕΦ.
Ο Παναθηναϊκός είχε το τιμόνι του ματς με το καλημέρα στα χέρια του και δεν βρέθηκε ποτέ σε ρόλο κυνηγού στο σκορ. Αντιθέτως κάθε φορά που πατούσε το γκάζι, έβλεπε τη Ρεάλ με τη γλώσσα στο πάτωμα να… τρέχει και να μη φτάνει. Για να συμβεί αυτό έπρεπε κυρίως:
Να τρέξουν κεντρικά PnR που κρατούσαν την άμυνα της Ρεάλ σε συναγερμό (γιατί… Ναν) και ο Χουάντσο να κόψει έξοχα στην πλάτη του αμυντικού του που είχε επικεντρωθεί σε πιθανή βοήθεια.
Να μπει η μπάλα στον Γκραντ σε καταστάσεις post up με τον κοντύτερο Καμπάτσο και να τρέξουν παράλληλα ένα off-screen για τον εξαιρετικό φέτος Χουάντσο (45,2% 3P). Βγήκε επίσης πάσα από ίδια κατάσταση για τον Ναν, ο οποίος αστόχησε (και όμως) σε σχετικά ελεύθερο layup…
Να δούμε καταστάσεις στην πλευρά για dribble push, με τον Ναν να κόβει εξαίσια.
Να δούμε τα γνωστά staggered για τον Ναν στην πλευρά με screeners δυο παίκτες εξίσου ικανούς στο μακρινό σουτ (Οσμάν, Μήτογλου).
Να δούμε σε περίπτωση που υπήρχε overplay και άρνηση στο staggerd του Ναν, ένα spread PnR στο οποίο έλαμψε η ταχύτητα από στάση του Γκάμπριελ.
Και τέλος να δούμε τα PnRs του Αταμάν να ξεκινούν σε μεγάλες αποστάσεις, διότι εφόσον υπάρχουν Guards που αποδεδειγμένα βάζουν σουτ μετά από ντρίμπλα (Ναν, Σλούκας και εν προκειμένω Γκραντ) ο Ταβάρες αναγκάζεται να βγει για να καλύψει. Ο Γκάμπριελ που είναι πολύ καλός σε υποδοχή και πάσα εν κινήσει είχε πιο εύκολο έργο εδώ, με την άμυνα να μη δίνει βοήθεια και να τελειώνει άνετα.
Συνοπτικά, ο Παναθηναϊκός έπαιξε φοβερό μπάσκετ, δεν χρειάζεται να αναλύσουμε περαιτέρω κομμάτια του αγώνα, καθώς οι πράσινοι βρήκαν ακόμη πόντους στον αιφνιδιασμό ή με προσωπικές φάσεις, ενώ δεν έλειψε και η παρουσία του εξαιρετικού Μήτογλου, που χτίζει τη δική του παράδοση απέναντι στη “βασίλισσα” και στον Ταβάρες.
Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε με το πόδι στο γκάζι και έφτασε και αυτός σε μια άνετη και επιβλητική νίκη, κόντρα σε μια ομάδα που πλέον ψάχνει νίκες πάση θυσία, αν θέλει να συνεχίσει στη διοργάνωση. Οι ερυθρόλευκοι αποζημίωσαν το εκπληκτικό κοινό τους και γιόρτασαν τα 100 χρόνια ιστορίας τους με μια νίκη ενός πολύ ιδιαίτερου γι’ αυτούς αντιπάλου προπονητή και αγκαλιάζοντας ταυτόχρονα την πρώτη θέση.
Είδαμε με το καλημέρα δράσης στην πλευρά με αντίθετα κοψίματα από Φουρνιέ και Βεζένκοφ.
Όμως αυτό που πραγματικά… ξεχαρβάλωσε την άμυνα των Σέρβων και του Ζοτς ήταν το Short roll και ο τέλειος συγχρονισμός του παίκτη που έκοβε στην Base line. Είτε αυτός ήταν ο Βεζένκοφ
είτε ο Παπανικολάου.
Και είτε ο πασέρ ήταν ο Φαλ, είτε ο Μιλουτίνοφ
ή ακόμα και ο χειριστής μετά από PnP ψηλά με τον Βεζένκοφ και ταυτόχρονο βύθισμα του Μιλουτίνοφ, κάτι που δημιούργησε την απόλυτα ενοϊκή κατάσταση για τον εξαιρετικό στο να πάρει την μπάλα σε κίνηση, ΜακΚίσικ.
Δεν έχουμε να πούμε πολλά ακόμα. Οι δυο ομάδες μοιάζουν ένα βήμα μπροστά από τον ανταγωνισμό. Μπορεί να μεσολαβεί στη βαθμολογία η 2η Φενέρ, όμως αντικειμενικά οι δυο αιώνιοι, μπορούμε πλέον με σιγουριά να πούμε, ότι έχουν περάσει το επίπεδο ακόμα και του 2009-’10, όταν τα ρόστερ τους τρόμαζαν. Τα ντέρμπι αιωνίων πλέον καθηλώνουν ολόκληρη την Ευρώπη και μια πιθανή σύγκρουσή τους στο τέλος του δρόμου φαντάζει πιο υπαρκτό σενάριο από ποτέ. Κλείνουμε με την ευχή να ξαναδούμε το μπάσκετ που είδαμε στο 3ο δεκάλεπτο στο ματς του ΟΑΚΑ για τον πρώτο γύρο…
Outsider feat. Fundamentals
