“Εκείνη την ημέρα αντίκρισα τη ζωή μπροστά μου. Ήμουν 15 χρόνων και συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να παλέψω για να επιβιώσω. Εγώ σκλήρυνα απότομα και σκέφτηκα ότι πρέπει να βγω στην επίθεση και να αμυνθώ. Ήταν μια δύσκολη εποχή όταν έφυγε ο πατέρας μου. Ήμασταν μια δεμένη οικογένεια. Ο αδερφός μου επηρεάστηκε πολύ. Εγώ έχω μεγάλη αδυναμία στη μάνα μου για τον αγώνα που έδωσε, ενώ δεν περνά ούτε μια μέρα που να μην σκεφτώ τον πατέρα μου”
Ο Βασίλης Σπανούλης έχει έρθει αντιμέτωπος με πολλές αντιξοότητες στη ζωή του, ωστόσο πάντα κατάφερνε να βγει νικητής και μάλιστα με εμφατικό τρόπο. Επιχείρησε το άλμα για το ΝΒΑ, το οποίο δεν απεδείχθη ιδιαίτερα επιτυχημένο, ωστόσο επέστρεψε και έγινε ο βασιλιάς της Ευρώπης αρχικά με τον Παναθηναϊκό κι έπειτα -σε μια απόφαση που μόνο αυτός είχε πάρει ως τότε- και με τον Ολυμπιακό, του οποίου έμελλε να γίνει ο αναμορφωτής της σύγχρονης ιστορίας και ο -κατά γενική ομολογία- μεγαλύτερος παίκτης στην ιστορία του οργανισμού.
Από τα χρόνια του εφηβικού του αγώνα, όταν κατακτούσε το πανελλήνιο πρωτάθλημα με τον Κεραυνό και τις εκπληκτικές παραστάσεις με το Μαρούσι, στα γαλανόλευκα με τεράστιες διακρίσεις και προσωπικές διακρίσεις, όπως εκείνο το αλησμόνητο πρωινό της 1ης Σεπτέμβρη στη Σαϊτάμα, όταν εκτελούσε την Team USA των LeBron-Carmelo-Wade και πολλών άλλων και τέλος, μέχρι την κορυφή της Ευρώπης (τρις) με ένα MVP κανονικής διάρκειας και τρία Final-4 MVP.
Κυρίες και κύριοι, αυτός ήταν μέσα σε πολύ λίγες γραμμές ο θρυλικός Βασίλης Σπανούλης, που εκτός των άλλων πλέον αποτελεί και ένα hot ανερχόμενο όνομα στον τομέα της προπονητικής. Σήμερα κλείνει τα 41 του και του ευχόμαστε ό,τι καλύτερο σε προσωπικό, οικογενειακό και επαγγελματικό επίπεδο.
Outsider
