Διανύουμε την πρώτη “Game Week” της σεζόν φίλες και φίλοι. Η αναμονή τελειώνει και η δράση αρχίζει. Δεν χρειάζεται να πούμε και πολλά. Φέτος η EL είναι πιο ανταγωνιστική από ποτέ, καθώς η ψαλίδα ανάμεσα στις μεγάλες και τις μικρότερες ομάδες έχει μικρύνει αισθητά. Τέλος ο πρόλογος. Ξεκινάμε!
1) Anadolu Efes Istanbul
Ο Αταμάναρος διατηρεί τον βασικό του κορμό, αλλάζοντας μόνο τη γραμμή των Forwards, δίνοντας φρεσκάδα και βάθος σε δυο θέσεις, που πέρυσι αντιμετώπισε πολλά προβλήματα. Τις θέσεις των Simon και Aderson θα καλύψει ουσιαστικά μόνος του ο Will Clyburn, το κατά τεκμήριο καλύτερο ‘3’ της διοργάνωσης, ενώ τις θέσεις των Singleton-Moerman θα πάρουν οι Polonara-M’Baye, οι οποίοι δίνουν σαφώς μεγαλύτερη ενέργεια, όμως η αποτελεσματικότητά τους από τα 6.75 είναι αυτή που θα δείξει αν ήταν όντως καλές οι συγκεκριμένες αντικαταστάσεις. Η σκληράδα υπάρχει, όπως επίσης και ο διπλοθεσίτης ψηλός στη θέση του Singleton (Polonara) σε περίπτωση που o Ataman αποφασίσει να χαμηλώσει και να πιέσει από ψηλά.
Η παραμονή του Micic ήταν το καλύτερο νέο του καλοκαιριού ωστόσο για τους δις πρωταθλητές Ευρώπης, με τον Larkin να λείπει για λίγο στην εκκίνηση της σεζόν, μετά τον τραυματισμό του στο EuroBasket. Bryant και Beaubois θα πάρουν τα λεπτά και τον ρόλο του αστέρα της Efes, ενώ στη γραμμή ψηλών δίπλα στους περπατημένους Dunston-Pleiss που πλέον βρίσκονται σε καθοδική πορεία, προστέθηκε ο νεαρός αλλά έμπειρος και πολύ ικανός ταυτόχρονα Zizic, που έχει ξεκινήσει τη σεζόν πολύ καλά. Η 5-Out διάταξη του Ataman θα είναι ξανά η βασική πλατφόρμα επίθεσης της Anadolu, ενώ οι συνεργασίες 2-2 στην πλευρά και το ανελέητο passing game της έξτρα πάσας που θα προέρχεται από την ικανότητα αρκετών καλών κάθετων παικτών, θα είναι και φέτος το βασικό πρόβλημα για κάθε αντίπαλη άμυνα της ομάδας αυτής. Κανονικά θα πρέπει να μιλάμε για Three-Peat, μιας και το 2020 η Efes έπαιζε μόνη της, όμως η σεζόν δεν συνέβη, οπότε φέτος αυτό το τρομακτικό σύνολο έχει μια μοναδική ευκαιρία να κάνει κάτι μοναδικό και να περάσει στην ιστορία ως η πρώτη ομάδα που κατακτά τη EuroLeague για τρίτη διαδοχική σεζόν!
2) Olympiacos Piraeus
Ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα υπόδειγμα και αξίζει πολλών συγχαρητηρίων. Οκ η ομάδα αυτή δεν έχει μεγάλη ημερομηνία ζωής ακόμα (Σλούκας-Παπανικολάου οδεύουν προς τα 33 τους, McKissic, Fall, Walkup 30+, Vezenkov πιθανότατα τελευταία σεζόν στο ΣΕΦ, ενώ πιο πίσω δεν υπάρχει κάποια ασφαλιστική δικλείδα για το μέλλον), όμως μπορεί φέτος να κάνει το μεγάλο μπαμ και να φτάσει μέχρι τέλους, το πιστεύω πραγματικά. Σίγουρα φέτος οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού δεν θα τον υποτιμήσουν, όπως συνέβη στις αρχές της προηγούμενης σεζόν τουλάχιστον, όμως πλέον ο Μπαρτζώκας και το σύνολό του έχουν βρει τρελό ρυθμό και ψυχολογία και συνεννοούνται κυριολεκτικά με τα μάτια.
Στο καλοκαιρινό παζάρι ο Canaan αντικατέστησε τον Dorsey με μοναδικά μείον τη εν λόγω υπόθεσης να υφίστανται η διαφορά ηλικίας και φυσικά το ελληνικό διαβατήριο, ο Peters ήρθε στη θέση του Πρίντεζη, ο οποίος πέρυσι ουσιαστικά ήταν αδρανής και θα συνθέσει ένα τρομερό shooting δίδυμο με τον Vezenkov στις θέσεις των Forwards και εδώ θέλω να σταθούμε λίγο. Ο Peters δεν καλύπτει κάποια από τις αδυναμίες του Vezenkov (post up game, δημιουργία, κιλά), όμως προφανώς ο παίκτης έκλεισε σε καλή τιμή, μιας και πέρυσι δεν έκανε γεμάτη σεζόν και το μεγαλύτερο κλικ στην υπόθεση έκανε το γεγονός, ότι ο Μπαρτζώκας ήθελε να έχει τα νώτα του καλυμμένα σε περίπτωση που ο Vezenkov την έκανε από φέτος για Αμερική. Για αυτόν τον λόγο αποκτήθηκε και ο Bolomboy ένας PF/C γεμάτος δύναμη κι ενέργεια, ενώ πολύ συμφέρουσα κίνηση μπορεί να αποδειχθεί και ο Black αν μπορέσει να παίξει έστω στο 50% αυτού που έπαιζε προ διετίας.
Ο Ολυμπιακός θα παίζει ξανά το δικό του up tempo μπάσκετ με έμφαση στην επίθεση στα close outs και στο παιχνίδι αδύνατης πλευράς, ενώ μέσα από την επιθετική του άμυνα θα ψάξει το ανοιχτό γήπεδο, όπου μπορεί να σκοτώσει είτε με τρίποντα είτε με drives. Κομβικής σημασίας και φέτος ο Παπανικολάου με την εξαιρετική του άμυνα στους ψηλούς χαμηλά μετά τις αλλαγές.
3) EA7 Emporio Armani Milan
Η Armani είναι ψηλά, γιατί ακριβώς μέσα στη σεζόν χάνει ελάχιστα έως καθόλου παιχνίδια, τα οποία θεωρητικά “έχει”. Κοινώς, δεν κάνει ήττες εκτός προγράμματος. Το παιχνίδι της παραμένει κάπως παλιομοδίτικο και στατικό, ωστόσο ο Messina έχει βρει τις ισορροπίες μεταξύ άμυνας κι επίθεσης. Ο Pangos στο κουμάντο μπορεί να εξελιχθεί σε dark horse για το φετινό MVP, πάντα υπό προϋποθέσεις, ενώ η γραμμή των ψηλών με τους Davies, Voigtmann και Thomas (συν τους ήδη υπάρχοντες, Melli και Hines) κερδίζει τα μάλα σε όρους αθλητικότητας, δημιουργίας, σκοραρίσματος και εμπειρίας. Το δίδυμο των Voigtman-Melli στο ‘4-5’ μπορεί να αποδειχθεί κρυφό όπλο στην επίθεση του “Έκτορα” με τους δυο παίκτες να διαθέτουν καλό φυσικό προφίλ, σουτ, πάσα και παιχνίδι με πλάτη. Ο Shields θα είναι ξανά ο glue guy σε αυτό το σύνολο, που προσθέτει τον Baron στα φτερά για σπουδαίο firepower (έπαιξαν μαζί με τον Pangos στη Ζενίτ υπό τον Pascual, πολύ σημαντικό) και βάθος, καθώς ο Αμερικάνος παίζει και ως PG. Ένας ακόμα Combo υπάρχει στο ρόστερ, ο Naz Mitrou-Long με το ελληνικό του πλέον διαβατήριο, ο οποίος έρχεται από σπουδαία σεζόν με την Brescia και φαίνεται ιδιαίτερα ορεξάτος. O Devon Hall θα έχει ξανά τον ρόλο του εξολοθρευτή στην περιφέρεια, αναλαμβάνοντας πάντα το δυνατό χαρτί του αντιπάλου, ο Tonut μπορεί να δώσει instant score και να δώσει ποιοτικό βάθος, προσθέτοντας ένα ακόμα ιταλικό διαβατήριο, ενώ η εμπειρία των Datome, Ricci θα είναι και αυτή πολύ σημαντική.
Ο Ettore Messina ΠΡ’ΕΠΕΙ να καταφέρει να δώσει ρόλο και όραμα στα νέα παιδιά της ομάδας (Alviti, Baldasso), για να μην επαναληφθούν τα εγκλήματα του παρελθόντος με την αναξιοποίηση των Melli παλαιότερα και Fontecchio πιο πρόσφατα.
4) FC Barcelona
Άντε να τους ξαναδούμε φέτος. Ο Saras δέχθηκε ερώτηση για κοινή συναινέσει λύση συνεργασίας με την Barca και η απάντησή του ήταν αφοπλιστική: “Δεν συζητάω τίποτα, στο συμβόλαιό μου υπάρχει ρήτρα αποδέσμευσης, πράξτε όπως νομίζετε”. Ο Καλάθης δεν έφυγε με τις καλύτερες προϋποθέσεις, ο Mirotic έκανε δηλώσεις απαξίωσης προς τον coach και το όλο πλάνο και σαν να μην έφταναν αυτά, τραυματίζεται και χάνει τουλάχιστον το μισό της σεζόν. Ο Jasikevicius προσπαθεί να εγκαταστήσει στη Καταλονία το μοντέλο του Kaunas στο οποίο ο ίδιος ήταν ο απόλυτος σταρ, όμως η κοσμοπολίτικη Βαρκελώνη και η προσωποκεντρική FC Barcelona πάντα είχαν διαφορετική κουλτούρα και άποψη για το άθλημα. Το συνεχές rotation και η μη συνεργασία με τους αστέρες της ομάδας για παραγωγή καλών αριθμών χάλασαν το κλίμα και στην Barca υπάρχουν ανακατατάξεις. Το δίδυμο των Τσέχων, Vesely-Satoransky, φέρνει τρομερή ποιότητα στις δυο πιο κομβικές θέσεις του σύγχρονου μπάσκετ το ‘1’ και το ‘5’, ο Tobey προσθέτει μήκος, σουτ και μέγεθος στο back ground της θέσης του Center, ενώ ο Kalinic έρχεται για να κάνει τη βρώμικη δουλειά ως ένας πολυδιάστατος Combo Forward. Μου προξένησε εντύπωση η συνέχιση συνεργασίας με τον Higgins, που “πέφτει” συνεχώς, όμως στο Palau περιμένουν τους Jokubaitis-Abrines να βγουν μπροστά, για να έχουν τον αναδεχτό του Michael Jordan έτοιμο για τα πραγματικά μεγάλα ματς. Περίεργη η προσθήκη του Da Silva, που δεν ξέρω πώς ακριβώς μπορεί να απορροφηθεί σε αυτό το ρόστερ και σε αυτό το αγωνιστικό πλαίσιο.
5) Real Madrid
Εποχή Chus Mateo για τη Real μετά από μια 11ετία με τον Pablo Laso στο τιμόνι και αυτό από μόνο του αρκεί, για να γραφτούν πολλές αράδες για λογαριασμό της. Η Real επανέφερε στη Μαδρίτη τον Sergio Rodriguez, σε μια περίεργη κίνηση, ενώ θα περιμένει μέχρι τέλους τον Campazzo, για να γίνει ακαταμάχητη στη θέση του PG. Στη γραμμή των Forwards έχουμε βάθος ανάλογο με την Τάφρο των Μαριανών, καθώς στους Rudy, Causeur, Deck, Abalde, Hanga και Yabusele προστέθηκαν ο Musa, o Hezonja και ο Cornelie. Η “βασίλισσα” έχει τα εφόδια, για να παίξει οποιοδήποτε στυλ μπάσκετ στο γήπεδο, όμως με τη φυγή του Laso περνάει σε μια νέα σελίδα, στην οποία πιθανώς να υπάρχουν για μερικές τελευταίες στιγμές κάποια θρυλικά ονόματα του σύγχρονου παρελθόντος. Θα έχει τεράστιο ενδιαφέρον να δούμε, αν μπορεί να διατηρηθεί ο συγχρονισμός των κλασικών Plays, που είχε η ομάδα με τον Laso και αν έχουν διατηρηθεί οι κώδικες επικοινωνίας στα μετόπισθεν. Στο ξεκίνημα της σεζόν στην Ισπανία, δέχεται αρκετούς πόντους και προβληματίζει, όμως έχει κάποια διαστήματα εντός του 40λεπτου, όπου τα πράγματα μπαίνουν αυτόματο πιλότο και το τρένο δεν έχει σταματημό.
Η Real θα μπορούσε άνετα να βρίσκεται και στην 1η θέση των Power Rankings, όμως με την αλλαγή τεχνικού μετά από 11 σεζόν, τα πάντα αλλάζουν και αξιολογούνται από πολύ χαμηλή βάση.
Πρώτη αγωνιστική στο ΟΑΚΑ και το ενδιαφέρον ήδη χτυπά κόκκινο!
6) Fenerbahce Beko Istanbul
Δεν μπορούσε να μπει πιο πάνω, μιας και μιλάμε για ομάδα που χτίζεται από το μηδέν. Hayzer, Birsen, Akpinar, Biberovic, Mahmutoglou, Booker, Pierre και Guduric οι μοναδικοί διασωθέντες από το ξήλωμα της προηγούμενης ομάδας (ουσιαστικό ρόλο έχουν οι τέσσερεις τελευταίοι, ίσως και ο Hayzer), η οποία ωστόσο έκλεισε με εξαιρετικό τρόπο τη σεζόν κατακτώντας την TBSL.
O Δημήτρης Ιτούδης, πιστός στο δόγμα του High Pace BasketBall με βάση το ατομικό ταλέντο των παικτών, φέρνει στην Πόλη τους Super Scorers, Wilbekin & Edwards, δίδυμο που μπορεί να κατασπαράξει κάθε αντίπαλη άμυνα, τον Νικ Καλάθη, για να βάλει αρχή μέση και τέλος στο οικοδόμημα ως κουμανταδόρος-προέκταση του προπονητή στο παρκέ και τον Nemanja Bjelica, που επιστρέφει μετά το 2015 στη Fenerbahce, όντας πια ως εντελώς διαφορετικός, αλλά πάντα ποιοτικότατος, παίκτης.
Ο Bjelica θα είναι η “γέφυρα” μεταξύ ψηλών και κοντών και με το πρόσωπο-πλάτη παιχνίδι του θα είναι σπουδαία πηγή σκορ και δημιουργίας για τη Fener. O Motley με τους Booker και Jekiri θα φέρουν τρομερή σκληράδα και αθλητικό προφίλ στη θέση του Center, όμως εδώ νομίζω ότι δεν δόθηκε ιδιαίτερο βάρος στα Fundamentals του αθλήματος, μιας και απουσιάζει ο σουτέρ, ο δημιουργός και ο straight post up ψηλός. Συγκολλητικό υλικό θα αποτελέσουν οι Pierre-Hayes, που με το σουτ τους και το καλό αμυντικό τους παιχνίδι, θα είναι τα θεμέλια, για να στηθεί σωστά το συγκεκριμένο εγχείρημα.
Λογικά θα παίζει σε ψηλό σκορ και θα προσφέρει ωραίο θέαμα. Πολύ ψηλά στη watch list μας, απόλυτα φυσιολογικά νομίζω.
7) AS Monaco
Τοποθετώ τη Monaco εντός της πρώτης 8άδας με πάρα πολύ μεγάλη επιφύλαξη, καθώς το ταλέντο της είναι πια ΤΕΡΆΣΤΙΟ, όμως το αν ο Sasa Obradovic μπορεί να μοιράσει με ασφάλεια ρόλους και λεπτά συμμετοχής σε ένα ρόστερ γεμάτο από “ντίβες”, σηκώνει πολλή συζήτηση.
Ο James έχει δίπλα του πλέον τους ball hogs, Loyd-Okobo, με τον τρομερό ball stopper, Lee, να αποχωρεί χωρίς να αντικαθίστανται τα χαρακτηριστικά του, τον Leo Westermann με το πολιτισμένο και μετρημένο παιχνίδι του επίσης να βλέπει την πόρτα της εξόδου και τον σπουδαίο iso scorer Dwyane Bacon να βρίσκει συμβόλαιο στο NBA με τους Lakers. O Blossomgame μαζί με τον Diallo και τον Ouattara στις θέσεις των φτερών έχουν μεγάλο φορτίο να σηκώσουν, έχοντας χρέος να αποδεχτούν έναν δεύτερο ρόλο και να λιώσουν πολλές σόλες παπουτσιών από την άμυνά τους, ενώ κάπου πρέπει να βρεθεί και λίγος χρόνος για τον Strazel που αποκτήθηκε ως το δεύτερο χτύπημα του καλοκαιριού μετά τον Okobo, στη βασική αντίπαλο, Villeurbanne. Στη θέση του PF δίπλα στον Donta Hall ήρθε ο πολύπειρος Γάλλος Moerman, που θα φέρει σίγουρα περισσότερα πράγματα από τον Will Thomas συν ασφαλώς το ολοζώντανο winning spirit που κληρονόμησε από τη θητεία του στην Efes και φυσικά τεράστιο συν στην όλη υπόθεση η μεταγραφή του John Brown, που φέρνει ΤΌΝΟΥΣ hustle και ενέργειας δίπλα στον ντελικάτο Motiejunas και στον εξίσου μάχιμο και λυσσαλέο Donta Hall.
Αν η Monaco μπορέσει να παίξει την ίδια άμυνα που έπαιξε και πέρυσι (δεχόταν αρκετούς πόντους λόγω του ψηλού pace που επιδίωκε), τότε έχει όλα τα φόντα για να θεωρηθεί δυνατή υποψήφια για το Final-4. Αν δεν καταφέρει να παρουσιαστεί δυνατή στα μετόπισθεν, είναι πολύ πιθανό να έχουμε πρώιμες προστριβές, αποδεσμεύσεις, επεισόδια, σπασμένες τζαμαρίες κλπ…
8) Maccabi Playtika Tel Aviv
O Oded Kattash “πάτησε το κουμπί” και έφερε στο ιστορικό “Yad Eliyahu” τον τρελό του χωριού, Wade Baldwin, ώστε να κάνει… χωριό με ένα σωρό νέα αποκτήματα, που μαρτυρούν ότι ο ρυθμός οφείλει να ανοίξει, ώστε να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι και να τσουλήσει το πράγμα. Ο Baldwin θα παίξει ως βασικός στα Guards με τον Lorenzo Brown, που έρχεται από τρομερό EuroBasket με την Ισπανία και φαίνεται πιο μεστωμένος από ποτέ. Hilliard-Hollins-Colson (πουλέν μας από πέρυσι, Combo Forward) μπορούν να ανοίξουν το γήπεδο, ώστε να μείνουν χώροι για το βασικό δίδυμο της περιφέρειας, ενώ οι ψηλοί της ομάδας είναι ετερόφωτοι παίκτες, που πρέπει να ταϊστούν από τους δημιουργούς. Περίμενα κάτι καλύτερο, για να είμαι ειλικρινής από το δίδυμο των Poythress-Nebo, όμως οκ, δεν είναι καθόλου κακό. Οι γηγενείς Ziv, Sorkin, Cohen, Menco (έρχεται από καλή σεζόν) και ο εμβληματικός Guy Pnini, είναι παίκτες που ο καθένας έχει να δώσει το κάτι τις του, ενώ το σουτ του Jarell Martin από το ‘4’ θα είναι το βαρόμετρο που θα δείξει το πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η ομάδα του.
H Maccabi αν βρει ρυθμό και ρόλους νωρίς, μπορεί να τρυπήσει το ταβάνι της και να διεκδικήσει ακόμα και είσοδο στην 4άδα. Το ίδιο πιθανό όμως είναι το συγκεκριμένο μείγμα να εκραγεί στα χέρια του δημιουργού του και να προκύψουν πολλά ατυχήματα…
9) FC Bayern Munich
Πολύ καλή offseason για τους Βαυαρούς, που έφεραν στο Μόναχο τον Cassius Winston για να ηγηθεί στον άσο (έχει ξεκινήσει εντυπωσιακά στην BBL), τον Isaac Bonga για να έχουν έναν ακόμα… γερμανικό ελβετικό σουγιά στις θέσεις ‘2-3’ μαζί με τον Babb, τον Freddie Gillespie στη θέση στου Center, για να θωρακίσουν αμυντικά το ζωγραφιστό τους και βλέπουν τον Paul Zipser να επιστρέφει επιτέλους, όντας όλο και καλύτερος σταδιακά, μετά το μεγάλο πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε.
Ο Trinchieri γνωρίζει καλά τον δρόμο, για να πάρει νίκες σε αυτή τη διοργάνωση, όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά για την ομάδα του, ενώ παραδοσιακά στη Γερμανία κατασκευάζει και πάρα πολύ καλές επιθέσεις. Ο Lucic θα είναι και πάλι ο ηγέτης της Bayern, με την αποτελεσματικότητα του Rubit, το σουτ του Obst, την άμυνα του Jaramaz και το μοίρασμα της μπάλας από τους Walden-Sisko να είναι τομείς που θα παίξουν μείζων ρόλο στην πορεία της ομάδας.
Η έδρα της αποτελεί παραδοσιακά το μεγάλο της όπλο, το οποίο θα της δώσει την ώθηση, για να πάρει κάποιες εκτός έδρας νίκες, οι οποίες με τη σειρά τους θα ωθήσουν την ομάδα να κοιτάξει για 3η σερί σεζόν την 8άδα της διοργάνωσης.
10) Panathinaikos Athens
Πονεμένη ιστορία. Ο Παναθηναϊκός για πολλοστή φορά την τελευταία 10ετία κάνει ένα νέο restart, ευχόμενος να δέσει γρήγορα το σύνολο, ώστε να μη χαθεί ξανά το μέτρημα στα έλα εσύ-φύγε εσύ και να μην πάει μια ακόμα σεζόν στα σκουπίδια από τον Χειμώνα κιόλας.
Στο ΟΑΚΑ ήρθε ένα σπουδαίο δίδυμο στις θέσεις των Wings, με τους Grigonis-Ponitka να είναι ένα δίδυμο που θα μπορούσε να σταθεί ως βασικό στις περισσότερες ομάδες της διοργάνωσης, ενώ το Wolters-Lee στον άσο φαίνεται εκ πρώτης όψεως να κολλάει καλά. Ο Andrews που ήδη παίζει το κεφάλι του, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, φαίνεται να είναι μετά τον Lee ο δεύτερος καλύτερος αμυντικός του back court, όμως το πουλέν της σελίδας μας αποκτήθηκε για την εκτελεστική του ικανότητα και στα πρώτα παιχνίδια, φάνηκε είτε ο παίκτης να μην έχει λάβει την απαραίτητη εμπιστοσύνη, είτε να μην έχει δημιουργηθεί για αυτόν ένα σωστό επιθετικό πλαίσιο, είτε -μάλλον- και τα δυο. Στο θέση ‘5’ επίσης τα κιλά και ο όγκος του Gudaitis δένουν καλά με τα αθλητικά στοιχεία του Παπαγιάννη, που όμως φαίνεται το φετινό καλοκαίρι με τον τραυματισμό του και το EuroBasket να πήγε κάποια βήματα πίσω. Το μεγάλο πρόβλημα έγκειται στη θέση ‘4’, όπου οι πράσινοι ψάχνουν έναν ακόμα παίκτη με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά (σουτ και ικανότητα να παίξει σε δυο θέσεις). Ο Williams κάθε άλλο παρά κακός παίκτης είναι, όμως φαίνεται ότι η ομάδα βιάστηκε να κλείσει τη βασική θέση και πλέον ο παίκτης δυστυχώς δείχνει να μην κολλάει καλά με τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του ρόστερ. Ας μην προδικάζουμε όμως καταστάσεις και ας δούμε τι μέλλει γενέσθαι με την τελευταία προσθήκη του ρόστερ, όπως επίσης και με την περίπτωση Μήτογλου, που μάλλον είναι κλεισμένη υπόθεση για τον ΠΑΟ.
Πολύ σημαντικό το ότι έχασε τον Wolters, τον βασικό παίκτη της νευραλγικής θέσης ‘1’, στο ξεκίνημα της σεζόν. Ο ΠΑΟ έχει καλό πρόγραμμα στο πρώτο τρίτο της σεζόν και μπορεί να βρει ρυθμό και ηρεμία, ώστε να ρολάρει στη συνέχεια. Τα ματς στο ΟΑΚΑ θα μετράν διπλά για την τελική του βαθμολογία και ο κόσμος του οφείλει να στηρίξει όσο ποτέ άλλοτε.
11) Valencia Basket
Οι “νυχτερίδες” επιστρέφουν στη διοργάνωση μετά από απουσία δυο χρόνων και σίγουρα η παρουσία της μόνο αδιάφορη δεν πρέπει να περνά. Ο Alex Mumbru έχει φτιάξει μια ομάδα με διάθεση να τρέξει και να ανοίξει τον ρυθμό και με πολλές και διάφορς πηγές σκορ-δημιουργίας. Μου αρέσει πολύ το δίδυμο στη ρακέτα με την αθλητικότητα και το γεμάτο ενέργεια παιχνίδι του Jasiel Rivero να δένει σωστά με το high technique προφίλ του διαχρονικού ηγέτη της Valencia, Boban Dubljevic. O Chris Jones θα πάρει χοντρά λεπτά στον άσο, σε μια ομάδα που λόγω του σπουδαίου εργασιακού της περιβάλλοντος μπορεί να ελκύει και να υπογράφει πολλούς και καλούς παίκτες, όπως ο Van Rossom, o Hermannsson και ο Harper, που έχει ξεκινήσει ζεστός στη σεζόν. Ο Jonah Radebaugh, παίκτης-λατρεία της σελίδας, θα είναι ο εξισορροπιστής στη Rookie season του, όμως προσωπικά δεν μου αρέσει καθόλου η γραμμή των Forwards, με τον ποιοτικό μεν, ξεπερασμένο δε Claver και τον άγουρο Kyle Alexander και τον άλλοτε παίκτη της Λάρισας, James Webb, να κρίνονται (προσωπική άποψη) ανεπαρκείς για αυτό το επίπεδο. Ο Lopez-Arostegui με τον Pradilla είναι το αύριο αυτής της ομάδας και μέλος του αύριο της εθνικής Ισπανίας, οπότε θα πάρουν αρκετό χρόνο φέτος.
12) Virtus Segafredo Bologna
Ίσως να τοποθετείται χαμηλά, διότι το ρόστερ είναι πολύ καλό, όμως πόσο πιο ψηλά μπορείς να βάλεις μια ομάδα, η οποία απουσιάζει από την Ευρωλίγκα για μια 20ετία;
Η Virtus μετά από πολύ κόπο και προσπάθεια επιστρέφει εκεί που ανήκει και φιλοδοξεί να μπει στην 8άδα, όμως κύριε Scariolo, η EL είναι εντελώς διαφορετική ιστορία από τις διεθνείς διοργανώσεις της FIBA. H Virtus κράτησε εν τέλει τον Teodosic, τον οποίο γουστάρω τρελά που θα ξαναδούμε στη διοργάνωση, ενώ έφερε το δίδυμο των Mickey-Bako στο ‘5’, που μαζί με τον Jaiteh μπορούν να κάνουν τρομερή δουλειά. Το ιταλικό στοιχείο υπάρχει τόσο στα νιάτα (Pajola-Mannion) όσο και στην εμπειρία (Hackett-Belinelli), ενώ στην ομάδα παρέμειναν οι scoring wings, Coirdinier και Weems. O Semi Ojeleye είναι πολύ καλή προσθήκη και θα φέρει επιπλέον σκληράδα, ενώ πολύ καλή ήταν και η μεταγραφή του Iffe Lundberg, που λογικά θα πάρει τη βασική θέση του PG. Η εξέλιξη στην υπόθεση του Shengelia (περιμένει ακόμα κάλεσμα από το NBA) θα ανεβάσει ή θα κατεβάσει τον πήχη της ομάδας, η οποία έχει τα εργαλεία να παίξει απίστευτη άμυνα με τους Hackett, Pajola, Ojeleye, Mickey, Jaiteh στην ίδια 5άδα.
13) Cazoo Baskonia Vitoria-Gasteiz
Η αγαπημένη μας Baskonia. Νέο ξεκίνημα με τον Joan Penarroya στο τιμόνι για τους Βάσκους, που θα παίξουν το παραδοσιακό “Baskonia BasketBall”, έχοντας ως βάση την ενέργεια, την ταχύτητα στην ανάπτυξη και εκτέλεση και το μακρινό σουτ. Σε αυτό το πλαίσιο αποκτήθηκε ο πολύπειρος Milaknis και οι scoring guads, Marcus Howard και Darius Thompson, οι οποίοι σε μερικές περιπτώσεις μπορούν να επαναφέρουν μνήμες από το αλησμόνητο δίδυμο των James-Adams. Η γραμμή ψηλών των Costello-Enoch-Sedekerskis ενισχύθηκε με τον δικό μας Maik Kotsar και τον PF/SF Daulton Hommes, που μπορεί εύκολα να αποδειχθεί ο Rookie της διοργάνωσης. O Marinkovic θα πάρει περισσότερες μπάλες φέτος και με τον Giedraitis θα είναι οι επιμελητές του spacing, ενώ στο ίδιο μοτίβο θα κινηθεί και ο νεοαποκτηθείς Dani Diez. Δεν καταλαβαίνω, γιατί παίκτες όπως ο Raieste και ο Kurucs, των οποίων τα πειράματα απέτυχαν, βρίσκονται ακόμα στο ρόστερ.
14) Partizan NIS Belgrade
Πόσο πιο χαμηλά μπορεί κανείς να βάλει ομάδα του Obradovic; Η Partizan είναι μια ακόμα ομάδα που επιστρέφει στην EL μετά από μακρά απουσία και σίγουρα θα στρέψει πολλά βλέμματα πάνω της. Ο Obradovic προσπαθεί από πέρυσι να προωθήσει κάποια παιδιά της ομάδας, όμως αυτό στοίχισε αφενός το EuroCup, όπου η Partizan έπεσε θύμα έκπληξης από την Bursaspor και τον τρομερό Andrews του ΠΑΟ και αφετέρου τον τίτλο της ABL, όπου ο Ερυθρός Αστέρας του νυν coach του ΠΑΟ, Dejan Radonjic κατέκτησε τον τίτλο το 5ο ματς των τελικών.
Ο Zots χτίζει στη δική του φιλοσοφία του σκεπτόμενου μπάσκετ μισού γηπέδου στη νέα Partizan, η οποία θα ηγηθεί από την τριάδα της περιφέρειας, Exum-Punter-Nunnally. Καιρός να δούμε τον Ιωάννη Παπαπέτρου να μπαίνει σε καλούπια και να ακολουθεί πιστά το πλάνο. Στη ρακέτα ο LeDay και Lessort θα είναι το βασικό δίδυμο, με τον νεαρό Vukcevic να αναμένεται να πάρει πολύ χρόνο και τον Smailagic να σοκάρει την ομάδα με τον τραυματισμό του και την πολύμηνη απουσία του (όπως και ο Avramovic). O Madar προβλέπεται επίσης να πάρει χρόνο στην περιφέρεια, όπως και ο Andjusic, ο μοναδικός καθαρός σουτέρ αυτής της ομάδας. Η σεζόν θα είναι αναγνωριστική για την Partizan, η οποία στην επιστροφή της μέσω Wild Card στην EL θα στηριχτεί στον τεχνικό της, για να πάρει όσο περισσότερες νίκες μπορεί.
Θα μας άρεσε πολύ, αν ο Μίδας Zeljko μας αποστόμωνε με μια εξαιρετική πορεία, που θα φέρει την ομάδα στην πρώτη 8άδα.
15) LDLC ASVEL Villeurbanne
H ASVEL έχασε τους Okobo και Strazel, που αυτομόλησαν στον εχθρό (Monaco) όμως κατάφερε να φέρει στο Astroballe δυο παιδιά της χώρας, τον θρυλικό Nando De Colo και τον αναγεννημένο από τη διετία του στο Kaunas, Joffrey Lauvergne. Η ASVEL είναι μια κλασική ομάδα άμυνας και συνεργασίας στην επίθεση και έτσι θα πορευτεί και φέτος. Μαζί με τον De Colo στην περιφέρεια δεσπόζει ένα ακόμα δικό μας παιδί, ο Parker-Jackson Cartwright, που έρχεται με φόρα ως ο MVP της BBL και ο επίσης Rookie αν και 30άρης, Retin Obasohan. Οι Lacombe, Diot, Lighty, Kahudi, είναι οι παλιοί της ομάδας, που θα σηκώσουν την ομάδα και τα αποδυτήρια στις κακές βραδιές, οι Risacher, Polite, Pons και Mathews επιβάλλεται να πάρουν χρόνο και προσπάθειες και οι Yousoupha Fall και Amine Noua θα είναι οι βοηθοί του Lauvergne στη ρακέτα.
Η Villeurbanne παραδοσιακά ξεκινάει δυνατά στη σεζόν και κάθεται μετά τις πρώτες 10-12 αγωνιστικές. Με τον De Colo στο κουμάντο, ελπίζουμε να μείνει ζεστή για περισσότερο καιρό.
16) Crvena Zvezda mts Belgrade
Ο Ερυθρός Αστέρας πραγματικά μου αρέσει ως σύνολο, αλλά στην πιο ανταγωνιστική EL των τελευταίων ετών, δεν μπορούσε να μπει και πολύ ψηλά. Ο Nedovic επιστρέφει στην ομάδα του ως Super Star πλέον και αναμένεται να συνθέσει ένα high volume δίδυμο στην περιφέρεια με τον τρομερό πέρυσι στην Αυστραλία Jaylen Adams, έχοντας βοήθειες από τους Ivanovic, Markovic, Lazic. O Dobric με τον Holland και τον Lazarevic θα πάρουν τα περισσότερα λεπτά στις θέσεις των φτερών, ενώ στη ρακέτα η ομάδα του πρώην βοηθού του Radonjic, Vladimir Jovanovic, που παίρνει το χρίσμα του Head Coach, υπάρχει αρκετό βάθος και διάφορα χαρακτηριστικά. Στις θέσεις ‘4-5’ βλέπουμε τους tweeners, Bentil-Mitrovic, στον ‘5’ τον κλασικό paint protector, Kuzmic, τον mobile Center, Hassan Martin και γυρνάμε στο ‘4-5’ όπου ξεχωρίζει η παρουσία του Filip Petrusev, ενός παίκτη που πέρυσι απέτυχε στην Efes, αλλά φέτος μάλλον θα είναι ένα από τα κεντρικά πρόσωπα του Αστέρα.
Ο Αστέρας έχει απίστευτα δυνατή έδρα και μπορεί, όπως πολλές φορές στο παρελθόν, να τρυπήσει το ταβάνι του χάρη σε αυτή.
17) Zalgiris Kaunas
Όσο καλά ή άσχημα κι αν κυλήσει η φετινή σεζόν, μόνο σέβας για τη Zalgiris και το Kaunas την πιο μπασκετική πόλη της Ηπείρου μας, η οποία θα φιλοξενήσει και το φετινό Final-4.
H Zalgiris είναι ξανά ένα μείγμα νέων ταλαντούχων και μπαρουτοκαπνισμένων Λιθουανών, το οποίο γαρνίρεται με συγκεκριμένους Αμερικάνους (τρεις στο σύνολο) που απλώς υποστηρίζουν το όλο εγχείρημα. Ο Hayes στο ‘5’, ο Cavanaugh στο ‘4’ και ο Keenan Evans στην περιφέρεια (μπορεί να κάνει μεγάλη σεζόν) είναι οι Αμερικάνοι που αναφέραμε. Από εκεί και πέρα, η δύναμη πυρρός της ομάδας του διεθνούς τεχνικού, Kazys Maksvytis, βρίσκεται στις πλάγιες θέσεις, όπου οι Ulanovas-Brazdeikis θα πάρουν τον μεγαλύτερο όγκο αποφάσεων και εκτελέσεων μέσα στη σεζόν. Δυο αριστερόχειρές, που μαζί με τον επίσης αριστερόχειρα άσο, Lukas Lekavicius, μπορούν να φέρουν άνω κάτω οποιαδήποτε άμυνα με το ταχύτατο παιχνίδι τους, το οποίο διακρίνεται για την ένταση και την αυτοπεποίθηση σε κάθε έκφρασή τους στο παρκέ. Ο Λετονός Smits με τον Butkevicius και τον Birutis συν τον βετεράνο Kalnietis, είναι επίσης παίκτες ιδιαίτερα υπολογίσιμοι για το συγκεκριμένο ρόστερ, το οποίο δυστυχώς δεν φαντάζει ικανό να δημιουργήσει μια ακόμα παραμυθένια χρονιά, οπότε πολλά βράδια φέτος το ρολόι αναμένεται να δείχνει 12 τα μεσάνυχτα και η άμαξα θα μετατρέπεται σε κολοκύθα, που θα φανερώνει τη γύμνια και τη φτώχια της Σταχτοπούτας…
18) ALBA Berlin
Μια ακόμα αξιαγάπητη ομάδα. Το κολέγιο του Israel Gonzalez θα παίζει στα κόκκινα κάθε βράδυ, πιέζοντας ασφυκτικά την μπάλα και δίνοντας ρυθμό και χρώμα σε κάθε της αναμέτρηση. Πάντα επικίνδυνη η ALBA, ικανή για το καλύτερο και το χειρότερο, κατέκτησε και πέρυσι τον τίτλο στην BBL και ετοιμάζεται για μια ακόμα σεζόν-εμπειρία στο ανώτατο επίπεδο. Με τη φυγή του Da Silva, o Lammers προβλέπεται να πάρει τον ρόλο του Starting Center δίπλα στον πληθωρικό Sikma, ενώ σημαντικό χρόνο θα πάρουν και οι Koumadje-Wetzell. Olinde και Zoosman φέρνουν πολεμικό πνεύμα και εξωτερικό σουτ, όπως και ο Eriksson (αναφορικά μόνο με το σουτ). Οι Lo-Smith θα είναι οι βασικοί Guards της ομάδας, με τον δεύτερο να προετοιμάζεται για breakout season, ενώ ρεζέρβες με σημαντικό χρόνο και ρόλο θα είναι οι Blatt και Procida, ο οποίος ενδεχομένως να είναι το νέο μεγάλο προϊόν στη βιτρίνα της ALBA Βερολίνου.
Φτάνουμε στο τέλος του δρόμου λοιπόν. Ελάχιστα 24ωρα μας χωρίζουν από τη νέα σεζόν. Αφεθείτε στον ρυθμό και απολαύστε μπάσκετ υψηλού επιπέδου.
I feel devotion!
Επιμέλεια: Outsider
