Μια ιστορία με πρωταγωνιστές τον μεγάλο Charles Barkley και το 18χρονο τότε Dirk Nowitzki, που γίνεται σήμερα 44. Δεν είναι και η πιο άγνωστη ιστορία, οπότε πολλοί μπορεί να τη γνωρίζετε, αλλά αξίζει να την διηγηθούμε.
«H Nike συνήθιζε να μας στέλνει να παίζουμε φιλικούς αγώνες σε πολλές χώρες του κόσμου. Μια χρονιά λοιπόν, μας έστειλε στη Γερμανία. Μαζί μου ήταν και ο Scottie Pippen που εκείνη τι στιγμή, ήταν μάλλον ο καλύτερος αμυντικός στο NBA. Είχα μαζί μου περίπου 10 παίκτες από το NBA. Οπότε πάμε στη Γερμανία και ο Dirk είναι… βασικά δεν ξέρω καν ποιος είναι, αλλά με διέλυσε. Βλέπω εκείνο το ψηλό αλητόπαιδο να έχει στο ημίχρονο 27,28, μπορεί και 30 πόντους και να μας σκοτώνει. Στο ημίχρονο συζητάω με τον Scottie για το θέμα και αφού με τον Jordan του κάνουμε καζούρα για το όλο σκηνικό, μου λέει: “Τον έχω, τον έχω. Θα τον βιδώσω στο πάτωμα στο δεύτερο ημίχρονο”.
Ο Dirk λοιπόν, τελειώνει τον αγώνα με 52 πόντους (σσ. το ματς αυτό ήταν επίδειξης και διήρκεσε 30 λεπτά!) και τότε ρωτάω τον Pippen: “Scottie, ποιος είναι αυτός ο τύπος;” για να μου απαντήσει: “Φίλε, δεν ξέρουμε τίποτα για αυτόν τον τύπο”. Πλησιάζω λοιπόν στον Dirk και τον ρωτάω: “Φίλε, ποιος στον διάολο είσαι και πόσο χρονών είσαι;”. Αυτός με τη βαριά γερμανική προφορά μου απαντά πως είναι μόλις 18! Τον ρώτησα αν θα πήγαινε σε κάποιο κολέγιο και μου απάντησε πως πρώτα έπρεπε να κάνει τη θητεία του στον στρατό! Του λέω: “Δεν παίζει να πας στον στρατό, είσαι πάνω από 2.10, δεν μπορείς να κρυφτείς πίσω από κάποιο εμπόδιο”.
Οπότε του λέω να πάει στο πανεπιστήμιο του Auburn (σσ: το ίδιο πανεπιστήμιο που φοιτούσε και ο Barkley): “Δεν με νοιάζει πόσο κοστίζει, θα πληρώσω εγώ ό,τι χρειάζεται για να μπεις. Δώσε μου έναν αριθμό, ή κάποιου μέσω του οποίου θα επικοινωνήσω μαζί σου. Θα πας στο Auburn κι έτσι ανταλλάξαμε τηλέφωνα και ό,τι άλλο χρειαζόταν”. Μίλησα στους ανθρώπους της Nike για να συλλέξουν τα πάντα για τον φάκελό του. Ήταν στη μέση του Καλοκαιριού και την επόμενη σεζόν, οι Dallas Mavericks τον επιλέγουν στο Draft, οπότε ποτέ πραγματικά δεν του δόθηκε η ευκαιρία να πάει στο Auburn. Γι’ αυτό πάντα μισώ τους Mavericks. Γιατί τον πρόλαβαν από το να πάει στο Auburn».
Ο Nowitzki λοιπόν, αφού αρνήθηκε πρόταση της Barcelona το 1996, επειδή ήθελε πρώτα να τελειώσει το σχολείο και αφού έκανε εκείνο το φοβερό ματς στο φιλικό της Nike, απέναντι στους αστέρες του NBA, ολοκλήρωσε τη στρατιωτική του θητεία από τον Σεπτέμβρη του ’97, ως τον Ιούνιο του ’98, με τον ίδιο να χαρακτηρίζει την περίοδο της θητείας του “σκληρή στην αρχή, αφού δεν είχαμε κανένα προνόμιο και έπρεπε να συμμετέχουμε σε όλες τις δοκιμασίες” και τον ίδιο μήνα επιλέχθηκε από το Milwaukee στο νούμερο 9 του Draft, για να καταλήξει για χάρη του Robert Traylor στο Dallas και να γράψει την ιστορία του, όπως την γνωρίζουμε σήμερα.
Ο ίδιος δηλώνει μετά από όλα αυτά τα χρόνια: “Ποτέ δεν είδα το μπάσκετ ως δουλειά. Πάντα το απολάμβανα ως χόμπι. Το αγαπώ. Μόλις αυτή η αγάπη περάσει και είμαι κουρασμένος για να δουλεύω καθημερινά και να κάνω όλα αυτά που πρέπει για να προετοιμαστώ για το παιχνίδι και κουραστώ από τις καταστάσεις και όλα όσα γίνονται τριγύρω και προτιμάω να κάτσω στο κρεβάτι μου, τότε είναι η ώρα μου να αποχωρήσω”.
Μπορείτε να δείτε τον “Sir Charles” να αφηγείται όλα αυτά, με τον δικό του μοναδικό γλαφυρό τρόπο εδώ.
Χρόνια πολλά είπαμε; Δεν είπαμε.
Πολύχρονος, μεγάλε Dirk!
Επιμέλεια: Outsider
