Στον αθλητισμό τίποτε δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο και τα αποτελέσματα σημειώνονται στα παρκέ και όχι στη θεωρία.
Ωστόσο, αυτό που ζήσαμε όλοι στην 4η αγωνιστική της Ευρωλίγκας δεν έχει προηγούμενο. Δεν είναι οι νίκες σαν αποτελέσματα, αλλά ο τρόπος με τον οποίο προέκυψαν.
Η νίκη των Άλμπα και Μπάγερν επί ΤΣΣΚΑ και Φενέρ αντίστοιχα τρανό παράδειγμα των όσων βιώσαμε.
Ρεάλ, Εφές και Μακάμπι έχουν ήδη κάνει τρεις ήττες και μετρούν αρνητικό ρεκόρ μέχρι τώρα. Ειδικά οι δύο πρώτες μοιάζουν κάπως αποπροσανατολισμένες. Αντιθέτως η Μακάμπι πιστή στο σκληρό παιχνίδι της δείχνει σε καλύτερη κατάσταση, παρά τα αρνητικά αποτελέσματά της.
Τεράστια νίκη πήρε η Αρμάνι Μιλάνο επί της Ρεάλ, που παρότι έδωσε από το ξεκίνημα του αγώνα την εντύπωση ότι θα έχει ένα άνετο βράδυ, ήρθε ο Τσάτσο να τους αλλάξει γνώμη και χρώμα στο φύλλο αγώνα!
Ποιος να το πίστευε ότι η Ζαλγκίρις με την Σάρας εποχή θα ξεκίναγε τόσο εντυπωσιακά την διοργάνωση. Σίγουρα κανείς, αλλά η λιθουανική ομάδα τρώει σίδερα στην άμυνα με ρόλους στην επίθεση και υψηλό το επίπεδο ομαδικότητας.
Στους δικούς μας εκπροσώπους, ο Παναθηναϊκός έδειξε ένα εξαιρετικό πρόσωπο απέναντι στην πλούσια και γεμάτη Μπάρτσα. Έφτασε κοντά σε μια τεράστια νίκη, αλλά η έλλειψη ενός καθαρού δημιουργού δεν επιτρέπει στην ομάδα μια ξεκάθαρη αγωνιστική σταθερότητα και συνέπεια στην ηρεμία. Ενθαρρυντική στο γενικό η εικόνα της ομάδας.
Τέλος, θα κλείσουμε με τον θριαμβευτή Ολυμπιακό, όπου έκανε το 2/2 σε αυτή την διαβολοβδομάδα. Κέρδισε δύο σημαντικούς αντιπάλους που έχουν υψηλές βλέψεις φέτος στην διοργάνωση. H ομάδα δείχνει ότι μπορεί να αισιοδοξεί φέτος στο κομμάτι των αξιώσεων και των διεκδικήσεων και είναι η πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια που έχει στελεχωθεί με ικανούς Αμερικανούς.
Σίγουρα είναι κλισέ, αλλά οι φετινές εξελίξεις μας δίνουν αυτό το δικαίωμα. Τα πάντα είναι πιθανά για όλους. Τίποτε δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο και κανείς δεν μπορεί να σταματήσει να ονειρεύεται…
Επιμέλεια: Σπύρος Κόγκας ([email protected])
