Στο επίκεντρο της επικαιρότητας είναι ο Παναθηναϊκός τα τελευταία 24ωρα, μετά την απόφαση του κ. Γιαννακόπουλου να θέσει την ομάδα προς πώληση.
Στη συνέχεια ακολούθησαν επεισόδια με επίθεση 100 ατόμων με δίκυκλα στην οικία του προέδρου, έπειτα από καταγγελία για αντίστοιχη ενέργεια του τελευταίου σε σουβλατζίδικο οπαδού.
Βίντεο, φωνές, κραυγές, ύβρεις, απειλές και μπόλικη λεκτική βία ήταν τα συστατικά των πρόσφατων δυσάρεστων ενεργειών.
Η νοοτροπία αυτής της ηλεκτρονικής σελίδας δεν στηρίζεται στην κριτική των όσων λαμβάνουν χώρα εκτός γηπέδων. Την αφορμή για τους σχολιασμούς, την δίνουν οι πρωταγωνιστές, που είναι οι παίκτες.
Θα αναρωτηθεί βέβαια κάποιος και δικαίως ότι για το καύσιμο των ονείρων και της υλοποίησης των στόχων που τίθενται, είναι απαραίτητη η λειτουργία ενός μηχανισμού στήριξης. Τα χρήματα φυσικά. Δεκτό και απαράβατος όρος στην σύγχρονη εκδοχή της σκληρής βιομηχανίας του πρωταθλητισμού.
Ωστόσο, οι τελευταίες εξελίξεις και εικόνες είναι αντιαισθητικές από κάθε άποψη. Στερούνται στοιχειώδους λογικής, ονείρων, προσδοκιών και στόχων. Η πανδημία του κορωνοϊού, στέρησε από όλους μας αρκετές καθημερινές συνήθειες που είχαν έντονο τον χαρακτήρα της απόλαυσης. Τώρα λοιπόν ο κάθε υγιής φίλαθλος έχει ανάγκη να ξεχαστεί και περιμένει να ενημερωθεί για τον νέο μεταγραφικό σχεδιασμό της ομάδας του.
Προσοχή: Θα ήταν παράλογο να είναι απαίτηση μια τεράστια διάκριση στην Ευρωλίγκα με τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί πλέον στην αγορά. Όλοι έχουμε αντιληφθεί ότι τα πράγματα δεν έχουν καμία σχέση με το παρελθόν. Η απαίτηση δεν έχει να κάνει με την προσδοκία αλλά με την πραγματικότητα.
Αντιθέτως, ο σχεδιασμός μικρότερου βεληνεκούς με μικρότερες προσδοκίες είναι κάτι. Είναι παλμός. Αυτό όμως που γίνεται τώρα, είναι ένας αργός θάνατος κάθε υγιούς και αισιόδοξης σκέψης. Ίσως τελικά, η ελπίδα και για τα απλά πράγματα φαντάζει πολυτέλεια…
Επιμέλεια: Σπύρος Κόγκας ([email protected])
