Τον γνωρίσαμε καλύτερα στο πέρασμά του από την Ελλάδα και τον Ολυμπιακό. Τα γνωρίσματά του, ο χαρακτήρας του και ο τρόπος παιχνιδιού του γρήγορα μας έκανε να τον αγαπήσουμε και να τον προσέξουμε αδιαφορώντας για το χρώμα της φανέλας του.
Γιατί έγινε ο αγαπημένος της εξέδρας
Το αγωνιστικό του DNA ταυτίστηκε με την ψυχοσύνθεση του Έλληνα και γρήγορα έγινε σύνθημα στα χείλη της κερκίδας. Αλτρουιστής , μαχητής , ταπεινός παίχτης, πραγματικά coachable με τεράστια ψυχικά αποθέματα εντός και εκτός παρκέ, έγινε παράδειγμα και αποτέλεσε την εναλλακτική εκδοχή του δικού μας Δημήτρη Διαμαντίδη! Ιερόσυλο μεν πολύ αλλά οφθαλμοφανή τα κοινά σε άλλη κλίμακα χαρακτηριστικά.
Ο τραυματισμός
Τα Χριστούγεννα του 16΄τραυματίζεται σοβαρά στον προσαγωγό και χάνει όλη την υπόλοιπη σεζόν, με την γερμανική Μπάμπεργκ να αποτελεί τον επόμενο σταθμό του, καθώς ο Ολυμπιακός δεν θέλησε να τον ανανεώσει κυριευμένος απ τον φόβο νέου τραυματισμού.
Αρκετοί στο άκουσμα της μετεγγραφής του -συνδυάζοντας την ηλικία του και τον σοβαρό του τραυματισμό- βιάστηκαν να την βαφτίσουν μια γλυκιά συγκατάβαση καθώς η Μπάμπεργκ ήταν ένα κλαμπ που δεν φημιζόταν ιδιαίτερα για τις επιτυχίες της στην Ευρωλίγκα. Και ναι η Μπάμπεργκ δεν επιφύλαξε κάποια έκπληξη. Τερμάτισε 12η πολύ μακριά απ την 8αδα, ωστόσο ο Ντάνι επιφύλαξε αρκετές.
Ειδικότερα:
Έχασε μόλις 4 αγώνες λόγω τραυματισμού
Επέστρεψε στους παλιούς του μ.ο. (9,7 πόντους α.α.)
Μεταγραφή στην ΤΣΣΚΑ
Η επιβράβευση μέσω της Αρκούδας
Καλοκαίρι του 18′ και ο διεθνής παίκτης μετακομίζει αθόρυβα στην Μόσχα για χάρη του Δημήτρη Ιτούδη. Κατά τη διάρκεια της σεζόν δεν δείχνει να αντιμετωπίζει προβλήματα με την πίεση του πρωταθλητισμού και η ποιότητα των συμπαικτών του, τον καθιστούν υπερπολύτιμο καθώς κρατά όλα τα υπερόπλα των Ρώσων ενεργά και φυσικά κάνει όλη την βρώμικη δουλειά στην άμυνα. Ο χρόνος του κυμαίνεται στα 20 λεπτά κατά μέσο όρο και αποτελεί στυλοβάτη στην πορεία του Ιτούδη και της αρμάδας του!
Η δικαίωση
Η ΤΣΣΚΑ στέφεται δικαιότατα πρωταθλήτρια Ευρώπης, με τον Ντάνιελ Χάκετ να αποτελεί τον άσο στο μανίκι του Έλληνα προπονητή του, καθώς ήταν αυτός που αναχαίτισε τον επιθετικό οίστρο του «φαινομένου» Λάρκιν.
Ήταν η απόλυτη δικαίωση για τον αθλητή Χάκετ αλλά και για τον άνθρωπο Ντάνιελ, που απόλαυσε τους καρπούς των επίπονων προσπαθειών του για να επιστρέψει στο κορυφαίο επίπεδο και να διαδραματίσει τον ρόλο του influncer στον μακρύ δρόμο για το τρόπαιο.
