Η δεκαετία 2010-2020 πλησιάζει στο τέλος της και όπως είναι λογικό, τα γεγονότα αλλά και τα πρόσωπα που σημάδεψαν το ευρωπαϊκό μπάσκετ είναι αρκετά και χρήζουν της ιδιαίτερης προσοχής μας.
Πρόκειται για τρεις σταθμούς που κατά την υποκειμενική μας γνώμη, είχαν ιδιαίτερη επιρροή στα δεδομένα του σήμερα και με περίσσιο το ελληνικό στοιχείο.
1ος σταθμός – Η παραμυθένια πορεία του Ολυμπιακού στην Ευρώπη
Ίσως είναι από τα μεγαλύτερα θαύματα στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί μια τέτοια πορεία και ειδικά στην αρχή της σεζόν 2011-2012 όταν η διοίκηση της ομάδας πήρε την απόφαση να αλλάξει φιλοσοφία, νοοτροπία, στρατηγική στο μπάτζετ και στη διαμόρφωση του ρόστερ των ερυθρολεύκων. Για πολλούς το Top-16 θεωρείτο το ταβάνι εκείνης της ομάδας.
Ωστόσο, η πορεία της ομάδας ήταν αντιστρόφως ανάλογη με την θεωρητική προσέγγιση του καλοκαιριού. Η ομάδα του Ντούσαν Ίβκοβιτς έφτασε στο Final-Four της Κωνσταντινούπολης τον Μάη του 2012, επικρατώντας της πανίσχυρης ΤΣΣΚΑ με σκορ 61-62.
Ένα χρόνο αργότερο, το όνειρο είχε επανάληψη με καπετάνιο τον Γιώργο Μπαρτζώκα. Στις 12/5/2013, στο Final-Four του Λονδίνου, η ομάδα υπέταξε την Ρεάλ Μαδρίτης με 100-88, παίζοντας ένα καταπληκτικό και ολοκληρωτικό μπάσκετ.
Αργότερα, τις χρονιές 2015 και 2017, η ομάδα αγωνίστηκε στους τελικούς της Euroleague, γνωρίζοντας όμως την ήττα από Ρεάλ Μαδρίτης και Φενέρ αντίστοιχα.
Στη σούμα, δεν υπάρχουν λέξεις για να περιγράψουν την επική αυτή πορεία. Η αυταπάρνηση, η μαχητικότητα, το ομαδικό πνεύμα και το πάθος ήταν τα θεμέλια αυτής της ομάδας που στο χρόνο με μπροστάρη τον Βασίλη Σπανούλη, έχτισε μια νοοτροπία βασισμένη στο refuse to lose. Ασύλληπτα πράγματα και μοναδικά που γίνονται κατανοητά τόσο από εμάς τους παρατηρητές, όσο και από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές στο πέρασμα των ετών.
2ος σταθμός – Η αλλαγή του format της Euroleague
Τη σεζόν 2016-2017 τα δεδομένα στην κορυφαία διοργάνωση της Ευρώπης άλλαξαν ριζικά. Το all against all, είναι πλέον το σημερινό μοτίβο του Θεσμού, με τις απόψεις να διίστανται.
Παρελθόν οι όμιλοι και οι ανούσιοι αγώνες. Όλοι εναντίον όλων με συνεχή εγρήγορση για να μην χαθούν οι στόχοι της πρόκρισης. Περιθώρια για στραβοπατήματα δεν υπάρχουν, καθώς δύο σερί αρνητικά αποτελέσματα σε πηγαίνουν από τον παράδεισο στη κόλαση και τούμπαλιν.
Παράλληλα, τα πολλά και συνεχόμενα παιχνίδια σε συνδυασμό με τα ταξίδια και τις εγχώριες υποχρεώσεις των ομάδων, περιπλέκουν την κατάσταση, καθώς η κόπωση και οι τραυματισμοί καραδοκούν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, η πορεία μιας ομάδας να εξαρτάται αρκετά από την συγκυρία και την καλή τύχη των πραγμάτων.
Η άλλη σκοπιά υπαγορεύει μια μεγαλύτερη δικαιοσύνη στα πράγματα, καθώς θα ξεχωρίσουν τα αγωνιστικά επίπεδα των ομάδων σε αυτόν το μαραθώνιο και ο καθένας θα πάρει αυτό που του αξίζει στο τέλος.
3ος σταθμός – Η επιρροή των Ελλήνων προπονητών στην μπασκετική σκακιέρα
Τα επίπεδο των Ελλήνων προπονητών ήταν πάντα σε υψηλό επίπεδο, αλλά την τρέχουσα δεκαετία είδαμε επί τω έργω, την αναγνώριση και την καταξίωσή τους στο εξωτερικό.
Ο Δημήτρης Ιτούδης έκανε τα μπασκετικά του βήματα ως head coach και αυτή τη στιγμή αποτελεί τον μοναδικό Έλληνα προπονητή με δύο τίτλους Ευρωλίγκα (ΤΣΣΚΑ).
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας ήταν ο πρώτος προπονητής που κατέκτησε την Ευρωλίγκα (Ολυμπιακός, 2013), με αποτέλεσμα να ανεβάσει τις μετοχές του στο χρηματιστήριο του μπάσκετ, με ύψιστη στιγμή αναγνώρισης των ικανοτήτων του, η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της Μπαρτσελόνα (άλλο και εκτενές θέμα, το αποτέλεσμα αυτού του προβληματικού γάμου). Λοκομοτίβ Κουμπάν και Κίμκι ανάμεσα στις ομάδες που πέρασε και άφησε το στίγμα του.
Επίσης, ο Δημήτρης Πρίφτης από το 2017 μέχρι σήμερα είναι στον πάγκο της ρωσικής Ούνικς Καζάν της VTB Λίγκα. Ομάδα με μεγάλο πρεστίζ και μεγαλεπήβολους στόχους.
Τέλος, παίρνοντας άρωμα και από το γυναικείο μπάσκετ, ο coach Τζώρτζης Διακαιουλάκος έχει ξεχωριστή παρουσία. Έχοντας περάσει από τους πάγκους μεγάλων ομάδων του γυναικείου μπάσκετ, όπως της Λότος Γκντίνια, Ταργκοβίστε, Φενερμπαχτσέ, Ναντέζντα Όρενμπουργκ, Παλκοβίτσε και της Εθνικής Γυναικών, μεγάλη στιγμή της καριέρας του αποτέλεσε το 2010.
Το 2010 υπήρξε ονειρική χρονιά, καθώς ο σύλλογος του Αθηναϊκού πέτυχε το μοναδικό στα γυναικεία ελληνικά δεδομένα Triple Crown.Εκτός από το Πρωτάθλημα, ο σύλλογος κατέκτησε και το Κύπελλο Ελλάδος, αλλά και το EuroCup Γυναικών.
Κλείνοντας, γίνεται αντιληπτό πως μέσα στην χρονική ροή αυτής της δεκαετίας δεν είναι αμελητέα και άνευ ουσίας η συγκεκριμένη καταγραφή των ξεχωριστών γεγονότων. Το μπάσκετ αλλάζει διαρκώς και εξελίσσεται. Πάγιος βέβαια παρανομαστής του, πρέπει να είναι η αγνή του προσέγγιση από τους λάτρεις του σπορ και ειδικότερα από όσους έχουν πόστα και προεδρικούς θώκους στους συλλόγους.
Επιμέλεια: Σπύρος Κόγκας ([email protected])
