To να χάνει ένας προπονητής μπάσκετ τη θέση του δεν είναι και η πιο ευχάριστη εξέλιξη. Η προπονητική άλλωστε είναι ένα επάγγελμα που απαιτεί σκληρή δουλειά, αφοσίωση και πάθος. Η επιτυχία είναι συχνά παροδική και η εργασιακή ασφάλεια ασταθής. Ας εξερευνήσουμε λοιπόν τα συναισθηματικά μονοπάτια των πρώην coaches, σε ένα σίγουρα παράλληλο σύμπαν με βάση τα δεδομένα του σήμερα.
Το πρώτο σοκ
Λαμβάνοντας υπόψη ότι η εν λόγω επαγγελματική ασχολία, είναι κάτι περισσότερο από μια τυπική σχέση εργασίας, το αίσθημα της προσωπικής απόρριψης και οι αμφιβολίες για τις ικανότητες του εκάστοτε coach έχουν λόγο ύπαρξης.
Θυμός και απογοήτευση
Μόλις η είδηση εμπεδωθεί και συνειδητοποιήσουν όλοι τι συνέβη, οι πρώην προπονητές συχνά βιώνουν θυμό και απογοήτευση για το γεγονός ότι απολύονται. Αυτός ο θυμός στηρίζεται μεταξύ άλλων στην σκέψη ότι δεν τους δόθηκε αρκετός χρόνος για να αλλάξουν τα πράγματα στο γήπεδο πριν απολυθούν. Οι προπονητές μπορεί επίσης να αισθάνονται δυσαρέσκεια για τους παίκτες τους, επειδή δεν απέδωσαν σύμφωνα με τις προσδοκίες ή προς άλλα μέλη του staff που θα μπορούσαν να είχαν κάνει περισσότερα για να βοηθήσουν, αλλά δεν έδωσαν το κάτι παραπάνω.
Θλίψη
Δεν είναι ασυνήθιστο για τους προπονητές που έχουν απολυθεί να αισθάνονται θλίψη και μοναξιά μετά την είδηση της απόλυσής τους. Μπορεί να είναι συναισθηματικά οδυνηρό να αποχαιρετούν παίκτες με τους οποίους είχαν έρθει κοντά κατά τη διάρκεια της θητείας τους.
Αναστοχασμός
Στο δεύτερο στάδιο μιας τέτοιας εξέλιξης, οι προπονητές συχνά αναλογίζονται την κατάσταση που οδήγησε στην απόλυσή τους, προσπαθώντας να εντοπίσουν τυχόν βασικές πτυχές που θα μπορούσαν να είχαν χειριστεί διαφορετικά. Αυτή η διαδικασία είναι ζωτικής σημασίας, καθώς μπορεί να προσφέρει πολύτιμες γνώσεις για τη δική τους φιλοσοφία και στυλ προπονητικής για τον επόμενο μπασκετικό τους σταθμό. Είναι σημαντικό για τους προπονητές να υπενθυμίζουν στον εαυτό τους τις δυνάμεις τους, τα επιτεύγματα και τις γνώσεις τους για το μπάσκετ, καθώς και το γνήσιο πάθος τους για το άθλημα. Εστιάζοντας σε αυτές τις πτυχές, οι προπονητές μπορούν να ανακτήσουν την χαμένη τους εμπιστοσύνη.
Το ταξίδι ενός πρώην προπονητή είναι γεμάτο διαφορετικούς και σημαντικούς σταθμούς. Κάθε ομάδα συμβάλλει στο κέρδος της εμπειρίας και στον καλύτερη επόμενη εκδοχή τους. Μια απομάκρυνση δεν σημαίνει και το τέλος του κόσμου, αφού ανοίγει την πόρτα για νέες ευκαιρίες. Στον χώρο του αθλητισμού, η προσαρμοστικότητα και η ψυχική ανθεκτικότητα είναι τα κλειδιά για τη νέα επόμενη πρόκληση και επιτυχία.
Outsider
