«Όπως γνωρίζουν οι συμπαίκτες και οι κοντινοί μου άνθρωποι, επέλεξα φέτος τα Τρίκαλα για να μπορώ να είμαι κάθε βράδυ στο σπίτι μου. Η συγκοινωνία που κάνω καθημερινά είναι να παίρνω το τρένο απ’ την Κατερίνη στη Λάρισα και από εκεί με δύο συμπαίκτες μου με τ’ αυτοκίνητο να πηγαίνουμε στο γήπεδο και το βράδυ να με επιστρέφουν στη Λάρισα και να παίρνω πάλι το τρένο.
Απ’ την 1η Σεπτέμβρη παίρνω το συγκεκριμένο τρένο που έγινε το δυστύχημα. Την Τρίτη (28/02) που μάς πέρασε ήταν η πρώτη φορά που δεν το πήρα, για κάποιον ανεξήγητο λόγο και πήγα με το αυτοκίνητο. Ήταν πολύ μεγάλο το σοκ, έκανα μιάμιση μέρα να κοιμηθώ. Το προηγούμενο βράδυ μού είπε ο γιος μου ότι θέλει να κοιμηθούμε αγκαλίτσα και επέλεξα να πάρω το αμάξι για να γλιτώσω τη 1 ώρα αναμονής για το τραίνο και να την αφιερώσω στο γιο μου. Ίσως αυτό να με “έσωσε”».
Τα λόγια αυτά ανήκουν στον καλαθοσφαιριστή Αλέξη Ράπτη, ο οποίος αγωνίζεται στα Τρίκαλα και μίλησε (στο web radio της ΕΟΚ) για το θαύμα που έζησε με την αόρατη δύναμη που τον έσωσε από την εθνική τραγωδία των Τεμπών.
