Η regural season στην Β΄Εσκανά ολοκληρώθηκε, με τον Πήγασο Κορυδαλλού να αναδεικνύεται πρωταθλητής και να επιστρέφει άμεσα στα σαλόνια της Ένωσης.
Στο «The Momentum.gr» πιστεύαμε πολύ την ομάδα του Κορυδαλλού, θεωρώντας την το απόλυτο φαβορί για την απευθείας άνοδο. Σήμερα λοιπόν, η εν λόγω εικασία είναι πραγματικότητα και ο Σωτήρης Κόλλιας σε μια εξομολόγηση καρδιάς και βουτηγμένη στο συναίσθημα μας δίνει τη γεύση της ομάδας τη φετινή σεζόν στο ταξίδι προς τον τίτλο.
1.Πρωτάθλημα στον Κορυδαλλό: Ήσασταν το αδιαφιλονίκητο φαβορί. Ήταν τελικά τόσο εύκολο;
Πρωτάθλημα στον Πήγασο και τους ανθρώπους του για να είμαστε πιο ακριβείς. Ξεκινήσαμε προετοιμασία ως φαβορί αλλά προσγειωθήκαμε απότομα στη Γλυφάδα απέναντι στην Αιξωνή και απευθείας νιώσαμε ότι η χρόνια δε θα είναι εύκολη. Προπόνηση με την προπόνηση αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε πως λειτουργεί ο καθένας μας, ο προπονητής βρήκε και αυτός τον τρόπο να πετύχει τη συνταγή με τις σωστές αναλογίες, και το γλυκό έδεσε. Οι χοντροί «γέροι» πήραν το πρωτάθλημα και κλείσανε στόματα.
2.Οι φετινές σου εντυπώσεις από την ομάδα; Το ευχαριστήθηκες;
Η ομάδα είναι ο coach Κουκιάς ουσιαστικά και κάποιοι άνθρωποι που τον πλαισιώνουν και τρέχουν τα υπόλοιπα τμήματα και τον βοηθούν και στο ανδρικό. Στο αγωνιστικό κομμάτι είναι από τις λίγες φορές που συνάντησα ανθρώπους που μπορούσαμε να κάνουμε όταν βρισκόμασταν μαζί στο παρκέ, συγκεκριμένα πράγματα, πάρα πολύ καλά και χωρίς πολύ προσπάθεια. Είχαμε τον Λάζαρο και τον Μοδάκη να σκοράρουν, τον Τσαπρούνη να κόβει ψηλά, τον Κωσταντόπουλο και τον Συρίγο να παίζουν άμυνα και οι υπόλοιποι κάναμε από 1-2 πράγματα καλά ώστε να γίνονται οι πέντε παίκτες 1 ομαδα.
Όσο βέβαια ταλέντο και αν υπήρχε αν δεν συναντιούνται οι ταιριαστοί μας χαρακτήρες δεν ξέρω αν όλο αυτό θα πετύχαινε. Και μιλάμε για παίκτες παντρεμένους, με παιδιά, με υποχρεώσεις, με δουλειές, με προβλήματα. Παιδιά στο μεροκάματο και στη μάχη κάθε μέρα. Δε μας χαρίστηκε τίποτα και κανείς. Όλοι κάτι αφήναμε στην άκρη, για να βρεθούμε 2 ώρες στον κορυδαλλό να παίξουμε μπάσκετ και να τη «βρούμε» μεταξύ μας. Θα τα θυμόμαστε σε λίγο καιρό και θα είμαστε ακόμα πιο περήφανοι. Με δύο λέξεις; Περάσαμε φοβερά. Στις 26 αγωνιστικές να φανταστείς πρέπει να κάναμε 20 τραπέζια μετά τους αγώνες. Περισσότερα και από τις νίκες που είχαμε…
3.Τι πρέπει να κάνει ο Πήγασος για να σταθεροποιηθεί στην Α΄Κατηγορία;
Ο Πήγασος είναι ερασιτεχνικό σωματείο. Τα έσοδα του είναι από τις ακαδημίες, κάποιοι χορηγοί, και οι άνθρωποι του που βάζουν τα χρήματα τους. Για να γίνουν βήματα παραπάνω πρέπει να δυναμώσουν οι ακαδημίες, ώστε να υπάρχουν έσοδα. Αν υπάρξουν κ άλλα έσοδα θα μπορεί να κάνει κι αλλά πράγματα. Με τα σημερινά δεδομένα της ομάδας, θα κρατούσα όσους ήθελαν να μείνουν, (αν η Ά κατηγορία αγωνίζεται ημέρα Παρασκευή του χρόνου, νομίζω θα έμεναν όλοι) και ίσως έκανα 1-2 προσθήκες για να υπάρχει υπερπληρότητα και στις προπονήσεις. Η Β´εσκανα με την Ά Εσκανα δεν έχουν μεγάλες διάφορες πέραν 1-2 ομάδων. Ο φετινός Πήγασος θεωρώ ότι εύκολα παρέμενε στην Α Εσκανα εάν βέβαια τα παιχνίδια γίνονταν επι ίσοις οροις. Υπάρχουν και αυτά στον αθλητισμό…
4.Το φετινό επίπεδο της Β Εσκανά πώς το είδες;
Η Β Εσκανά φέτος ήταν μια κατηγορία που δεν μπορούσες να την καταλάβεις. Χάσαμε από τον τελευταίο και από δυο ομάδες που είναι στα play out. Αυτό από μόνο του δείχνει ότι υπήρχαν ιδιαιτερότητες και δυσκολίες. Όπως ομάδες με πολύ δύναμη, ομάδες με πολύ ταχύτητα, συν παράγοντες και συμπεριφορές που επηρεάζουν τους αγώνες αλλά καλύτερα να μην αναλύσω… Αξίζει να αναφερθώ στην Τερψιθέα που ακόμα δεν καταλαβαίνω πως δεν βρίσκεται στην πρώτη πεντάδα, στο ταλέντο του South εξαιρώντας ένα απαράδεκτο παιδάκι που θα το μνημονεύω για χρόνια ως ο τύπος που έβρισε όλους τους παίκτες του Πηγάσου έναν προς έναν και στο τέλος του έμεινε μόνο η κακία, και τέλος στο τι θα μπορούσε να κάνει η Φιλία αν είχε τον coach Αντωνουσάκη πιο νωρίς. Και οι τρεις αυτές ομάδες έπαιξαν τον ρόλο τους στο να γίνει ένα ακόμα πιο όμορφο πρωτάθλημα.
5.Πέρσι έκανες δυο μισές σεζόν. Πώς επηρέασαν το δικό σου σήμερα στον Πήγασο;
Η περσινή χρονιά θα μπορούσε να ήταν ένας καλός λόγος για να αποκτήσω ένα τσούρμο ψυχολογικά προβλήματα που ποτέ δεν είχα. Ένας τυχαίος προπονητής – επενδυτής με απομάκρυνε από μία ομάδα που ήμουν 11 χρόνια αρχηγός, γιατί ζήτησα από τον υπερήλικα φίλο του που προσποιούνταν τον πρόεδρο, οι παίκτες να πληρωθούν έστω ένα μήνα πριν μεταβούν διήμερο μακριά από τα σπίτια τους, με πλοίο στην Κρήτη για να παίξουν την πρώτη αγωνιστική. Μετά όταν τα πράγματα ζόρισαν με ζήτησε πίσω και εγώ ως χαζός γύρισα στην ομάδα που αγαπούσα.
Όταν μετά από 6-7 αγωνιστικές και μία κακή ήττα. Στην παράταση ανέφερα ότι δε μπορεί να κάνουμε αυτά τα εγκλήματα, με ξανά έδιωξε. Τελικά αυτός έγραψε ακόμα έναν υποβιβασμό αλλά το κρίμα είναι στην ομάδα. Όχι σ αυτόν. Αυτός μια από τα ίδια… Στη συνέχεια κατάφερα και έκανα άλλο ένα λάθος αφού πίστεψα τον λάθος άνθρωπο και δεν άκουσα την κοινή γνώμη. Και το μόνο πράγμα που κατάφερα ήταν να απογοητευτώ, να στεναχωρηθώ και να κόψω για άλλους δύο μήνες το μπάσκετ.
Όταν λοιπόν έχεις δύο τέτοιες τραγικές εμπειρίες μέσα σε διάστημα λίγων μηνών, σε μία διαδρομή 24 ετών, αισθάνεσαι ή ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, ή ότι πια δεν αξίζεις τίποτα, ή ότι το πράγμα και οι άνθρωποι έχουν χαλάσει πολύ. Ευτυχώς, για μένα, έστω και στη Β Εσκανά, οι απαντήσεις δόθηκαν και όλα δείχνουν ότι θα συνεχίζουν να δίνονται για ακόμα μια χρόνια αν με αντέχουν τα γόνατα μου.
Ευχαριστώ τον Πήγασο, τον coach Κουκ, και όλους τους συμπαίκτες μου που μου χάρισαν μια τόσο ευχάριστη χρονιά, επαναφέροντας με και παικτικά και ψυχολογικά στις εργοστασιακές μου ρυθμίσεις. Αυτό ήταν σίγουρα η μεγαλύτερη κατάκτηση για μένα.
Επίσης αν μου επιτρέπεις να αφιερώσω αυτό το πρωτάθλημα στον πατέρα μου που από εκεί που είναι ελπίζω να με βλέπει και να χαμογελάει, στη γυναίκα μου που αντέχει τα καπρίτσια μου για να παίζω 8-10 ώρες την εβδομάδα μπάσκετ και κυρίως στα ταλεντάκια μου στο σπίτι που νομίζουν από τις αντιδράσεις μου μετά τις νίκες ή τις ήττες, ότι ο πατέρας τους είναι ο Τζόρνταν!
Σ.Κ
