Κάτι τέτοιες μουντές μέρες μας αρέσει να ταξιδεύουμε πίσω στο χρόνο και να αναπολούμε ή να εξετάζουμε περιπτώσεις και καταστάσεις που περιέχουν το «what if?», δηλαδή πολλές περγαμηνές και υποσχέσεις, αλλά για διάφορους λόγους η παρακμή ήρθε πολύ νωρίς.
Ποιος θυμάται τον Robert Swift λοιπόν;
Ο Αμερικάνος ψηλός σήμερα κλείνει μόλις τα 36 του χρόνια. Γεννήθηκε στο Bakersfield της California και φοίτησε στο High School της πόλης μέχρι που ήρθε το κάλεσμα από το NBA, πολύ νωρίς, κάτι που δεν έχουν κάνει πολλοί όσο θυμάμαι τη διαδικασία του Draft, με τον ίδιο να επιλέγει να προσπεράσει το κολέγιο και το NCAA, για το μεγάλο όνειρο του NBA, παρόλο που ακόμα ήταν πολύ ανώριμος και πνευματικά ανέτοιμος για αυτή την πρόκληση.
Το καλοκαίρι του 2004 λοιπόν, συμφώνησε προφορικά με τους ανθρώπους του University of Southern California, αφού προηγουμένως απέρριψε τις προτάσεις τουλάχιστον 20 κορυφαίων πανεπιστημίων. Παρόλα αυτά, δεν έπαιξε ποτέ στο NCAA. Ήθελε να βγάλει γρήγορα χρήματα, ήθελε να ζήσει την λαμπερή ζωή του NBA και να γίνει γνωστός σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Οι SuperSonics επένδυσαν στο μπόι του (2μ.16), επιλέγοντάς τον στο νούμερο 12 του Draft, όμως ο “άγουρος” νεαρός αγωνίστηκε σε μόλις 16 ματς της κανονικής περιόδου, με τους μέσους όρους του να είναι αδιάφοροι (0.9 πόντοι, 0.3 rebounds, 0.4 κοψίματα ανά 4.5 λεπτά συμμετοχής).
Την επόμενη σεζόν υπό τις οδηγίες του Bob Hill που τον πίστευε τα πήγε καλύτερα και αγωνίστηκε σε 47 παιχνίδια σημειώνοντας 6.4 πόντους (51.5% στα σουτ, 58.2% στις βολές), 5.6 rebounds και 1.2 κοψίματα ανά 21 λεπτά. Όχι κι άσχημα αν αναλογιστεί κανείς τα ανάλογα νούμερά του στην πρώτη του χρονιά. Η συνέχεια, πάντως, ήταν εφιαλτική. Αν και οι SuperSonics του έδωσαν τη θέση του βασικού, ο Swift ατύχησε να δει το δεξί του γόνατο να σμπαραλιάζεται στο πρώτο κιόλας λεπτό του πρώτου φιλικού αγώνα την περίοδο 2006-2007, απέναντι στους Sacramento Kings.
Το 2007-2008 έπαιξε μόλις 8 παιχνίδια (1.8 πόντοι, 2.3 rebounds ανά 12.3 λεπτά), ενώ την περίοδο 2008-2009 φόρεσε την φανέλα των Oklahoma City Thunder (3.3 πόντοι, 3.4 rebounds ανά 13.2 λεπτά), πριν αποδεσμευτεί τον Δεκέμβριο του 2009. Έπειτα πήγε στους Bakersfield Jam του NBDL, με τους οποίους έπαιξε σε μόλις 2 παιχνίδια. Αποχώρισε εξαιτίας προσωπικών προβλημάτων και το 2010-11 συνάντησε τον μόνο άνθρωπο που του έδωσε σοβαρή εμπιστοσύνη, τον Bob Hill στους Tokyo Apache και κάπως έτσι έκλεισε την καριέρα του. Έστω και ανεπίσημα, καθώς ακόμα και σήμερα θεωρείται free agent.
Μετά από λίγο καιρό και με τον Swift έχει εξαφανιστεί από προσώπου γης, το όνομά του ακούστηκε στις ειδήσεις όχι όμως για καλό. Ο εκκεντρικός του χαρακτήρας, σε συνδυασμό με τον σοβαρό τραυματισμό στο γόνατο που σταμάτησε απότομα την εξέλιξή του, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο τον “ξέβρασε” το NBA, τον μετέτρεψαν σε ερείπιο. Ο 36χρονος πρώην NBAer λοιπόν, έχοντας κερδίσει περίπου 20 εκατομμύρια δολάρια από την σύντομη διαδρομή του στο NBA, είχε αγοράσει ένα υπερπολυτελές σπίτι που κόστιζε περίπου 1.5 εκατομμύριο δολάρια. Έχοντας λοιπόν ξοδέψει το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του, δεν μπορούσε να ξεχρεώσει τα δάνεια που είχε πάρει για το σπίτι, με αποτέλεσμα το σπίτι να πουληθεί σε δημοπρασία για 700 χιλιάδες δολάρια. Ο Swift αρνούμενος να εγκαταλείψει το χώρο του, ανάγκασε τον νέο ιδιοκτήτη να κινηθεί νομικά εναντίον του και το δικαστήριο τον δικαίωσε και ο Swift έπρεπε να αποχωρήσει. Πριν το κάνει όμως θα έκανε το σπίτι γης μαδιάμ ή απλώς… τεκέ.
Τηλεοπτικό δίκτυο που έσπευσε να μεταδώσει πλάνα από το εσωτερικό του, έδειξε εικόνες που σόκαραν. Τρύπες στους τοίχους, αμέτρητα κουτάκια από αναψυκτικά και μπύρες, κάδοι σκουπιδιών που δεν έχουν αδειάσει εδώ και πολύ καιρό, συσκευασίες από πίτσες και junk food σε όλα τα δωμάτια, σπασμένες μπαλκονόπορτες, σημάδια από σφαίρες στην είσοδο του γκαράζ, τρία αυτοκίνητα που έχουν χρόνια να μετακινηθούν και είναι γεμάτα από ό,τι σκουπίδι μπορεί κανείς να φανταστεί. Βρέθηκαν επίσης κάποιες (πάνω από 15) επιστολές από κορυφαία πανεπιστήμια, τα οποία τον προσκαλούσαν να φοιτήσει κοντά τους όταν αυτός τελείωνε το λύκειο. Μερικά από αυτά ήταν ακόμα σφραγισμένα, δεν τα είχε εξετάσει καν δηλαδή. Μεταξύ των κολεγίων που τον είχαν προσεγγίσει ήταν το UCLA, το Kansas, αυτό της Washington, το Kentucky, η Arizona, το Louisville και η Florida. Αυτός όμως όπως είπαμε ήθελε το γρήγορο χρήμα. Ταλέντο υπήρχε, δεν υπήρχε όμως η παραμικρή όρεξη για δουλειά, πόνο και υπομονή.
Οι φήμες έλεγαν ότι είχε πέσει σε κατάθλιψη και ο εθισμός του στα ναρκωτικά και στο αλκοόλ τον είχαν μετατρέψει σε σκιά του εαυτού του. Μια γυναίκα που παρουσιάστηκε ως σύντροφός του υποστήριξε ότι δεν μπορούσε να τον ξυπνήσει, επειδή «Παίρνει χάπια για να κοιμάται πολλές ώρες και δεν νιώθει το παραμικρό. Πολλές φορές βλέπει εφιάλτες και υπνοβατεί». Κι αν η κόκκινη κώμη του και το γενικότερο lifestyle του (έβαφε τα νύχια του μαύρα και είχε γεμίσει το σώμα του με πολλά τατουάζ), τον είχαν βοηθήσει να γίνει fan favorite στα πρώτα χρόνια του στο Seattle, η συμπεριφορά του και η αδιαφορία του οδήγησε όποιον τον πίστευε στην αρχή να τον αγνοήσει επιδεικτικά.
Πλέον ο Robert Swift, φαίνεται να επανέρχεται και να βρίσει και πάλι τον εαυτό του. Κάπου ακούστηκε ότι προσπαθεί να φτιάξει το σώμα του, για να επανέρθει στη δράση και να παίξει εκτός Αμερικής, ή έστω στη G-League. Ακούγεται ότι προπονείται μόνος του και πριν λίγα χρόνια είχε κάνει κάποια workouts με τους Blazers.
Όπως όμως και να έχει η κατάσταση, ο Robert Swift ήταν ένας πολύ ταλαντούχος παίκτης με εξαιρετική σωματοδομή και προοπτικές να γίνει ένας πολύ καλός παίκτης, αλλά οι προσωπικοί του δαίμονες και αδυναμίες δεν τον άφησαν να το κάνει. Ακόμα μια περίπτωση παίκτη που έκρυβε πολλά πίσω από τη βιτρίνα.
Πολύχρονος Rob…
Επιμέλεια: Outsider
