Ένα ιδιαίτερο περιστατικό έλαβε χώρα μετά το πέρας των συγκλονιστικών αγώνων του Final 4 της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης της Ευρώπης, στην Ισπανία.
Ένα από αυτά ήταν η δήλωση του Φελίπε Ρέγιες με αποδέκτη τον προπονητή του και αιτία τον μικρό χρόνο συμμετοχής του.
Ειδικότερα, τόνισε: «Δεν καταλαβαίνω. Μπαίνω στο παρκέ,πιστεύω ότι κάνω σωστά τη δουλειά μου, αλλά δεν έχω συνέχεια. Αυτό γίνεται όλη την χρονιά Είμαι έτοιμος και το δείχνω. Το πρώτο πράγμα που μετράει είναι η ομάδα και το να κερδίζει.Προσωπικά είμαι ενοχλημένος. Στο πρώτο παιχνίδι δεν μπορούσα να προσφέρω τίποτα και σήμερα αφού έκανα τη δουλειά μου, δεν είχα συνέχεια.Πιστεύω ότι μου αξίζει μία συζήτηση. Συγκεκριμένα, μου αξίζει εδώ και καιρό, αλλά αυτή η συζήτηση δεν έχει έρθει ακόμα. Προτιμώ τώρα να επικεντρωθώ στην ομάδα και στο τέλος της σεζόν».
Ο σέντερ της Ρεάλ Μαδρίτης εξέφρασε δημόσια τα παράπονα που έχει από την διαχείριση του Πάμπλο Λάσο.
Ωστόσο, η συγκεκριμένη τοποθέτηση απέκτησε άλλο ενδιαφέρον μετά την απάντηση – έπος του Πάμπλο Λάσο, ο οποίος εξέφρασε την χαρά του για την δυσαρέσκεια του παίκτη του.
Από την πλευρά του, ο coach της ισπανικής ομάδας απάντησε πως, «Αν ο Φελίπε θέλει να μου μιλήσει η πόρτα του γραφείου μου είναι ανοικτή. Το λέω συνέχεια στους παίκτες μου. Όταν υπήρξα παίκτης πάντα πίστευα πως υπήρχε κάποιος που δεν έπαιζε. Όποιος δεν έχει χρόνο συμμετοχής του αξίζει σεβασμός. Οι παίκτες πρέπει όμως να σέβονται και τις αποφάσεις των προπονητών.Εγώ πρώτος θέλω να προστατέψω τον Φελίπε. Για μένα είναι σημαντικός παίκτης. Στα 8 χρόνια είχαμε καλές και κακές στιγμές. Χάρηκα που δήλωσε όσα δήλωσε γιατί δείχνει τη φιλοδοξία που έχει να αγωνίζεται ακόμη».
Μα πραγματικά, τι υπέροχη δήλωση ήταν αυτή. Όλοι παίκτες έχουν παράπονα για τον χρόνο συμμετοχής τους, ειδικά αν αυτός ξοδεύεται περισσότερο στον πάγκο και όχι στο παρκέ.
Η δήλωση του 39χρονου παίκτη της Ρεάλ δείχνει όμως και γιατί ο Ισπανός παίκτης έκανε και συνεχίζει να κάνει την αξιοζήλευτη αυτή καριέρα.
Γιατί ο εγωισμός και τα υψηλά στάνταρ που είχε και έχει θέση ο ίδιος για τον εαυτό του, δεν εξαντλούνται στον πάγκο αλλά στον αγωνιστικό χώρο, όσο ακόμη βαστάνε τα πόδια του και δηλώνοντας «παρών» στο κορυφαίο επίπεδο.
Ρέγιες και Λάσο πρόσθεσαν ένα ακόμη λαμπρό ντοκουμέντο υψηλών προσδοκιών, ύπαρξης κινήτρων, διαχείρισης πραγματικών προσωπικοτήτων και ανοιχτών μυαλών με παρονομαστή την απεραντοσύνη σε σκέψη και δράση.
