Ρεάλ – Παρτιζάν (0-2)
Τι μπορούμε να πούμε εδώ, χωρίς να εστιάσουμε στα όσα διαδραματίστηκαν στο δεύτερο παιχνίδι; Η Παρτιζάν που προηγείται με 0-2 έχει μια ιστορική ευκαιρία μπροστά της, όμως στα επόμενα δυο ματς στη Σερβία θα παίξει χωρίς τον Έξουμ (κατά 99%) και τον Πάντερ και χωρίς τον Λεζόρ στο πρώτο. Θα πρέπει ο μέγας Ζοτς να το τερματίσει με τα μαγικά του και να ολοκληρώσει τη σειρά με τους Κοπρίβιτς, Μαντάρ και Παπαπέτρου ως ηγέτες. Μπορεί να το κάνει και αυτό; Εγώ λέω, ναι. Στο πρώτο ματς είδαμε δυο εντελώς διαφορετικές προσεγγίσεις από τους δυο προπονητές, με τον Ματέο να επιμένει στον Ταβάρες, τον οποίο δεν άφησε δευτερόλεπτο στον πάγκο, μέχρι να τον χάσει με τραυματισμό, ενώ ξεζούμισε τους ανύπαρκτους στο δεύτερο ματς (φυσιολογικά) Ντεκ και Γιαμπουζελέ.
Ο Μούσα έφαγε ανελέητο κυνηγητό και έκανε εύκολα λάθη, ενώ η γερασμένη περιφέρεια της “βασίλισσας” τα έφτυσε γρήγορα απέναντι στις θανατηφόρες σταυρωτές του Πάντερ και στο φουλ ενεργειακό παιχνίδι του Έξουμ. Στο δεύτερο ματς δε, η κυριαρχία ήταν ξεκάθαρη από το ξεκίνημα κιόλας. Το πλάνο άλλαξε εξ αρχής, αφού χωρίς τον Ταβάρες δεν χρειάστηκε το τρομερό 3/3 από τα 6.75 του Σμάιλαγκιτς ώστε να επικρατήσει ο ρυθμός των Σέρβων, αλλά το απλό PnR, που γεννούσε ευκαιρίες με τα συνεχή outter cuts για μακρινή εκτέλεση ή εύκολο ρήγμα στην ανισορροπία του αντιπάλου. Στο τέλος και αφού έγινε ό,τι έγινε, η διοργανώτρια αρχή έδειξε και πάλι την ανεπάρκειά της, με ποινή-χάδι 5 αγωνιστικών στον Γιαμπουζελέ και αφήνοντας ατιμώρητο τον παίκτη που ξεκίνησε όλο αυτό το μπάχαλο, τον Γιουλ, ο οποίος θα ταξιδέψει κανονικά στο Βελιγράδι.
Κι εδώ είναι όλο το ζουμί. Θα τερματίσει, όπως είπαμε παραπάνω, το… μαγικόμετρο ο Ζοτς ή η Ρεάλ βρίσκει σπουδαία ευκαιρία για κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ ξανά; Δύσκολο, αλλά όλα γίνονται, ειδικά, αν παίξει και ο Ταβάρες. Από την άλλη μια πρόκριση στα 4 ματς για την Παρτιζάν θα ήταν ευχής έργον, αφού θα εμφανιστεί στο Final-4 χωρίς κανέναν παίκτη της τιμωρημένο.
Outsider
