Ζούμε στην Ελλάδα το έτος 2024, λίγες μέρες πριν το κοντερ γράψει 2025. Ο κάθε αναγνώστης αυτού του άρθρου γνωρίζει πολύ καλά την οικονομική του κατάσταση και τη δυναμική του γενικότερα. Επίσης ο κάθε αναγνώστης στη χώρα γνωρίζει εξίσου καλά ότι τα πράγματα γύρω του προχωρούν αργά και δύσκολα, αρκετός κόσμος υποφέρει, το ρεύμα όπως υποσχέθηκε προεκλογικά η κυβέρνηση, δόθηκε μάχη να μειωθεί και τελικά σχεδόν διπλασιάστηκε, το ΕΣΥ θα δινόταν ο ”υπέρ πάντων αγών” 100 ημερών για να τελειοποιηθεί και σε κάποια μέρη της Ελλάδας απαγορεύτηκε τις Κυριακές να παθαίνουμε καρδιά κλπ….
Αν συνεχίσουμε την πολιτικό-οικονομική συζήτηση θα ζήσουμε εποχές ”αίμα, δάκρυα κι ιδρώτα”, γι αυτό πάμε στο ζουμάκι και αυτό δεν είναι άλλο από το μπάσκετ.
Παναθηναϊκός 2024/25 – Ολυμπιακός 2024/25
Με βάση την πρώτη παράγραφο που γράφτηκε σε αυτό το άρθρο, πως γίνεται οι οπαδοί των δύο εκπροσώπων μας στη euroleague, να απαιτούσαν για ακόμα ένα καλοκαίρι και τελικά να λάμβαναν και να απολάμβαναν, χαρές από τις μεταγραφές δεκάδων εκατομμυρίων από τους προέδρους – ιδιοκτήτες των ομάδων τους;
Είδαμε στην πρώτη εντός έδρας αναμέτρηση του Παναθηναϊκού με την Μπαγερν, τις τιμές των εισιτηρίων στο Παύλος Γιαννακόπουλος να αυξάνονται περίπου 20%, με αποτέλεσμα μία ημέρα μετά, να δοθεί μια ”γενναία” προσφορά για έναν λόγο – πρόφαση που εξισορρόπησε την κατάσταση στα περσινά δεδομένα, και κατάφερε να αφήσει το νέο στολίδι των πράσινων με κάτι λιγότερο από 500 καθίσματα άδεια, παρόλο που έχουν προπωληθεί 11.000 εισιτήρια διαρκείας.
Στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας από την άλλη που παραμένει σε διαπραγμάτευση με το κράτος αν θα παραχωρηθεί στην ομάδα του Πειραιά, τα εισιτήρια πήραν και εδώ την ανιούσα, αλλά σε σχέση με τις περσινές οικονομικότατες τιμές, την αργή αλλά σταθερή αύξηση των πωλήσεων διαρκείας, αλλά και τις μεγάλες ελλείψεις βασικών παροχών από το πάλαι ποτέ σύγχρονο μπασκετικό σπίτι της εθνικής ομάδας (δες aircondition, wc, κυλικεία, κλπ) , ο Ολυμπιακός συγκέντρωσε αρκετό κόσμο στην πρώτη εντός έδρας αναμέτρηση με την Ζαλγκίρις, αλλά και πάλι τα φρεσκοκοκκινισμένα και κάποια λευκά, ολίγον στριμόκωλα καθίσματα στο ΣΕΦ ήταν ορατά.
Όταν λοιπόν οι πολίτες της χώρας περνάνε σφιχτά στην καθημερινή τους ζωή. Όταν ο μισθός δεν φτάνει για τα βασικά. Όταν οι ομάδες αποτελούν λόγο καθημερινής συζήτησης και προσέλκυσης ενδιαφέροντος από τον μέσω συμπολίτη μας για να ξεχάσει το τι ζει στο σπίτι του (Αυτό γινόταν και σε μαύρες περιόδους για την Ελλάδα) … Φτάνει αυτή η μεγάλη ημέρα που οι ομάδες που στηρίζουμε, ξεκινούν τις αγωνιστικές τους υποχρεώσεις στην έδρα τους, οι οποίες με το ζόρι γεμίζουν, αφού είτε δεν θέλουμε, είτε δεν μπορούμε ως Έλληνες φίλαθλοι – οπαδοί να ανταποκριθούμε στην εκπλήρωση των επιθυμιών μας ….
Το ερώτημα είναι απλό και είναι ένα…
Έχουμε τις ομάδες που μας αξίζουν και που μπορούμε να τις στηρίξουμε ώστε να είναι σταθερά σε αυτό το καθ’ όπως φαίνεται κορυφαίο επίπεδο;
Και αν ναι…
Πως θα καταφέρουμε να υποστηρίξουμε οικονομικά την παρουσία μας, δίπλα στην ομάδα που αγαπάμε, σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, σε μια περίοδο που αντίθετα με την κατάσταση στη χώρα, (αλλά ευτυχώς για εμάς που αγαπάμε το άθλημα) το μπάσκετ ανθεί και γίνονται υπερφυσικές οικονομικές επενδύσεις από τις δύο κορυφαίες ομάδες της χώρας και όχι μόνο…
The Momentum
