Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο έφτασαν στο τέλος τους, με την Τελετή Λήξης να σηματοδοτεί την παράδοση της σκυτάλης στη Γαλλία, που θα φιλοξενήσει τους 33ους Αγώνες στο Παρίσι σε τρία χρόνια.
Ωστόσο, κατά την δική μας κρίση το ελληνικό αποτύπωμα ήταν ισχυρό, όχι μόνο σε επίπεδο μεταλλίων αλλά και κοινωνικών μηνυμάτων. Συγκινηθήκαμε, μάθαμε, ανακαλύψαμε τις κρυμμένες ιστορίες και τον καθημερινό Γολγοθά των αθλητών – πρωταθλητών και γίναμε μάρτυρες σπουδαίων προσωπικοτήτων, των οποίων οι θυσίες αξίζουν την αναπαραγωγή τους.
Για τους λόγους αυτούς, κάνουμε ένα μικρό «μάζεμα» των συγκλονιστικών δηλώσεων των αθλητών που σημάδεψαν τα στάδια του Τόκιο αλλά προπάντων τις καρδιές μας.
Στέφανος Ντούσκος – Χρυσός ολυμπιονίκης του απλού σκιφ
«Τα δύο χρόνια που μεσολάβησαν έως την πρόκριση (σ.σ. στους Ολυμπιακούς του Ρίο), δούλεψα πραγματικά σκληρά. Οι θυσίες που απαιτούνται είναι τεράστιες. Πρέπει να είσαι πρωί και απόγευμα στον όμιλο. Ξεχνάς Κυριακές, αργίες, τα πάντα. Δεν σταματάει ποτέ η προπόνηση. Χάνεις πολλά πράγματα από την καθημερινότητά σου. Δεν γίνεται να βγεις το βράδυ με τους φίλους σου, γιατί δεν θα βγει η προπόνηση το επόμενο πρωί. Για να είσαι στην Εθνική ομάδα, χρειάζεται να αφήσεις πίσω φίλους και οικογένεια. Ο πρωταθλητισμός είναι δύσκολος και σκληρός. Αν θες να διακριθείς, πρέπει να θυσιάσεις πολλά».
Ο κόσμος μπορεί να βλέπει την τελική εικόνα, αλλά δεν μπορεί να αντιληφθεί τις θυσίες που έκανα για να μείνω εντός ορίου (σ.σ. κιλών). Δεν έτρωγα μεσημέρια, δεν έτρωγα το βράδυ. Μασούσα παγάκια και τσίχλες, για να ξεχάσω την πείνα μου»
Μόλις τρεις μήνες πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες έλεγε: «Θα προσπαθήσω και αυτή τη χρονιά. Μετά σκοπεύω να ασχοληθώ με τη σχολή μου. Είμαι γραμμένος στην Ιατρική των Ιωαννίνων, όμως αυτά τα χρόνια την πάγωνα συνεχώς λόγω Εθνικής. Δυστυχώς, είναι δύσκολο να συνδυαστούν οι σπουδές με τον πρωταθλητισμό. Η κωπηλασία δεν μου αποφέρει χρήματα, μιας και η πολιτεία δεν μας στηρίζει επαρκώς. Άρα πρέπει να σκεφτώ και το μέλλον μου». Λίγο μετά το χρυσό ο προβληματισμός παραμένει ίδιος αλλά τουλάχιστον ελπίζει: «Τώρα πιστεύω ότι θα έχω περισσότερους υποστηρικτές και θα μπορέσω να συνεχίσω γιατί ήμουν σε ένα δίλημμα».
Λευτέρης Πετρούνιας – Χάλκινο μετάλλιο στους κρίκους
«Είναι πολύ βαρύ το μετάλλιο κι η σημασία του είναι ακόμη πιο βαριά. Είμαι πολύ συγκινημένος γιατί πέρασα πάρα πολλά τα τελευταία χρόνια, κατάφερα να διαχειριστώ την πίεση όπως έπρεπε, σε έναν πολύ μεγάλο και πολύ δύσκολο τελικό. Οι βαθμολογίες κάπου στα μισά με τους δύο Κινέζους ξέφυγαν, πήγαν πολύ ψηλά. Οπότε αντιλήφθηκα ότι η κατάσταση ήταν do or die. Πάνω στους κρίκους μέχρι να τους αφήσω, ήμουν πολύ καλύτερος γιατί αντιλαμβάνομαι τι κάνω και πώς το κάνω.
Η προσγείωση έκρινε τον νικητή. Αυτοί προσγειώθηκαν λίγο καλύτερα, εγώ λίγο χειρότερα κι έτσι ήρθε το αποτέλεσμα. Είμαι πολύ ευχαριστημένος. Υπήρχαν άλλοι πέντε αθλητές που δεν ήξερα ποιος θα πάρει μετάλλιο, πέραν εμού που το πίστευα. Εγώ είμαι εντός μεταλλίων, είναι ακριβώς ό,τι χρειάζομαι για να μου δώσει ψυχολογία να πάω στο Παρίσι πιο δυνατός. Δεν το συζητάμε για το Παρίσι!
Φεύγω χαρούμενος και γεμάτος. Το μόνο που θέλω είναι να γυρίσω στην Ελλάδα, να δω τα παιδάκια μου και να κάνω διακοπές. Αφιερώνω το μετάλλιο στα κορίτσια μου, την οικογένειά μου και φυσικά όλους τους Έλληνες, που δεν έχουν πάψει να πιστεύουν σε μένα όσο δύσκολη κι αν ήταν η πορεία που είχα τα τρία τελευταία χρόνια».
Μίλτος Τεντόγλου – Χρυσός Ολυμπιονίκης στο άλμα εις μήκος
«Κατά λάθος ρε, κωλόφαρδος. Με 8.15 δεν ήθελα να κερδίσω, καλύτερα να χάσω. Με τιμή χάνουμε εμείς εδώ ρε. Δε με ένοιαξε που με πέρασε ο Κάθερες με 8.18. Δεν ήθελα να κερδίσω με αυτή την επίδοση έτσι και αλλιώς. Ούτε καν να πάρω μετάλλιο.. Δεν είμαι ικανοποιημένος γιατί δεν έπρεπε να κερδίσω εγώ σήμερα. Έπρεπε να κερδίσει ο Ετσεβάρια (κουβανός αθλητής) ήταν καλύτερος. Μου την σπάει όταν είσαι τόσο καλός όσο αυτός και για κάποιο λόγο δεν πηδάς ρε φίλε, εντάξει δεν ξέρω. Μου την σπάει γιατί εγώ δεν ήμουν καλά. Ό,τι να ΄ναι έκανα εγώ σήμερα. Και τούμπα έφαγα, και 8.10 έκανα και πάω ας πούμε τελευταίο άλμα και τους το κλέβω;».
Κατερίνα Στεφανίδη – 4η θέση στο άλμα επί κοντώ
«Η επιτυχία και η αποτυχία είναι πάντα τόσο κοντά. Σήμερα δεν κατάφερα να κάνω αυτό για το οποίο ήμουν έτοιμη. Σήμερα δεν κατάφερα να σας φέρω ένα ακόμα μετάλλιο και να σηκώσω την Ελληνική σημαία ψηλά. Αλλά σήμερα το πάλεψα όσο ποτέ. Μετά από σχεδόν δυο χρόνια με ασταμάτητα προβλήματα καταφέρω να έρθω 4η στους Ολυμπιακούς Αγώνες και να είμαι η μόνη αθλήτρια στον τελικό που έφτασε το φετινό της ρεκόρ. Και για αυτό δεν μπορώ να είμαι τίποτα άλλο παρά υπερήφανη.
Τα Ολυμπιακά μετάλλια δεν είναι εύκολα και οι άλλες αθλήτριες ήταν ξεκάθαρα καλύτερες από εμένα σήμερα και τα άξιζαν περισσότερο. Σας ευχαριστώ για την υποστήριξη σας και ελπίζω να σας κάνω ξανά περήφανους στο μέλλον»
Γιάννης Φουντούλης – Ασημένιο μετάλλιο εθνική πόλο
«Ζητώ συγγνώμη προκαταβολικά για τη χαρά που εκδηλώνουμε, αλλά καταλαβαίνετε πως αγωνιζόμαστε για αυτό το πράγμα σε όλη μας τη ζωή. Σήμερα γράφτηκε ιστορία, το μόνο που μας μένει είναι με τι γράμματα θα τη γράψουμε. Όλοι έχουμε επηρεαστεί από αυτά που γίνονται στην Ελλάδα με τις φωτιές και τον πόνο που έχουν προκαλέσει. Δεν μπορώ να αφιερώσω την εμφάνιση, δεν νομίζω ότι μια νίκη μπορεί να απαλύνει τον πόνο για τις ανθρώπινες ζωές ή τις περιουσίες που χάνονται. Ελπίζω να περιοριστούν όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα και να μην κινδυνεύσει άνθρωπος, ζώο ή η φύση περισσότερο», τόνισε και πρόσθεσε:
«Έχω χάσει τα λόγια μου. Κανείς δεν έφερε εδώ την ομάδα μόνος του. Έχουμε κάνει ένα ολυμπιακό τουρνουά που δεν το φανταζόμασταν ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα. Για να γίνει πράξη θέλει πολύ κόπο. Καταφέραμε κάτι που δεν έχει ξαναγίνει. Είμαι περήφανος που εκπροσωπώ τη χώρα μου και καταφέραμε να κάνουμε κάτι που θα μνημονεύεται και θα μας ακολουθεί για μια ζωή»
Θοδωρής Ιακωβίδης – Άρση βαρών 96 kg
Καραλής – 4η θέση στο άλμα επί κοντώ
Θα κλείσουμε τον Μανόλο, όπως του αρέσει να τον φωνάζουν, χωρίς να αναφερθούμε σε λόγια. Αυτό γιατί το ειλικρινές και πηγαίο χαμόγελό του ισούται με δέκα παραγράφους!!!
Επιμέλεια: Σπύρος Κόγκας
