Aναλύει ο Outsider
Μετά το προολυμπιακό και τις εκπλήξεις που μας επιφύλασσε, όλα τα φώτα συγκεντρώνονται στο Τόκιο, όπου τα ξημερώματα της 25ης του μηνός ξεκινά -με καθυστέρηση ενός έτους ελέω Covid- το Ολυμπιακό τουρνουά.
Ένα τουρνουά, το οποίο δεν έχει την αίγλη του MundoBasket ή του EuroBasket, αλλά αποτελεί ευκαιρία για πολλές ομάδες και παίκτες, καθεμία και καθένας ξεχωριστά για διαφορετικές περιπτώσεις. Θα γίνει μια γενική αξιολόγηση των τριών ομίλων της διοργάνωσης, με στόχο να «μπούμε» διαβασμένοι και υποψιασμένοι -σε ένα βαθμό πάντα, γιατί το παρκέ έχει άλλα δεδομένα- στο επικείμενο τουρνουά.
GROUP A: Iran, France, USA, Czech Republic.
Iran
Το Ιράν συμμετέχει για μόλις 3η φορά στη φτωχή ιστορία του σε Ολυμπιακούς Αγώνες, όμως τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε σχεδόν όλα τα διεθνή καλοκαιρινά τουρνουά της FIBA, δείχνοντας πως σιγά σιγά κλείνει την ψαλίδα από τη μεγάλη δύναμη της Ασίας, την Κίνα, η οποία εκτός από πολύ μεγαλύτερο πληθυσμό έχει και πολύ μεγαλύτερη δύναμη (υποδομές, μέσα, διασυνδέσεις, αγορά κλπ). Ένα μπράβο λοιπόν στους Πέρσες, που έχουν καταφέρει κάτι διόλου αμελητέο με συνέπεια και εργατικότητα.
Στο μπασκετικό κομμάτι, το Iran είναι μάλλον ο πιο αδύναμος κρίκος της διοργάνωσης και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα είναι ο σάκος του μποξ στον πολύ δυνατό όμιλο που βρίσκεται. Ο Hamed Haddadi θα είναι ξανά ο ακρογωνιαίος λίθος αυτής ομάδος, όμως ο χρόνος δεν κάνει φυσικά έκπτωση σε κανέναν και έτσι ο άλλοτε παίκτης των Suns και Grizzlies, που πλέον διανύει το 36ο έτος της ηλικίας του, δεν αναμένεται το ίδιο συναρπαστικός. Το κάρο εκτός του ηγέτη του Ιράν, προβλέπεται να τραβήξουν οι Aaron Geramipoor και Arsalan Kamezi.
Συμπάσχουμε εκ των προτέρων στους σχολιαστές, οι οποίοι θα κλιθούν να καλύψουν τους αγώνες του και θα πρέπει να προφέρουν ονόματα όπως Mohammad Jamshidijafarabadi, Mohammadsamad Nik Khahbahrami και Behnam Yakhchalidehkordi. Ήδη κουράστηκα!
Czech Republic
Οι Τσέχοι βρίσκονται εδώ που βρίσκονται δικαιότατα και αντρίκεια. Αμέτρητα συγχαρητήρια στον Ronen Ginzburg, που βρίσκεται στο τιμόνι από το 2013 και έχει φτιάξει μια ομάδα με αρχή μέση και τέλος, βάζοντας την Τσεχία για πρώτη φορά στον χάρτη του παγκοσμίου στερεώματος. Ναι η Czech Republic θα συμμετάσχει για πρώτη φορά ως αυτόνομο κράτος σε μια Ολυμπιάδα και αυτό αποτελεί μεγάλο παράσημο για όλη αυτή την προσπάθεια.
Με μια νίκη με μεγάλη διαφορά μάλιστα επί του Ιράν θα έχουν αρκετές πιθανότητες για πρόκριση ως μια από τις δυο καλύτερες τρίτες ομάδες των ομίλων, που θα συμπληρώσουν την επόμενη φάση (περνούν οι 2 πρώτες κάθε ομίλου και οι δυο καλύτερες 3ες ομάδες από τους τρεις ομίλους). Με αντίπαλο τη Γαλλία και την Αμερική δε, πιστεύω ακράδαντα, πως θα είναι ανταγωνιστική και θα τους βάλει δύσκολα.
Το γιατί οφείλεται εν πολλοίς στον υπερπαικταρά, Tomas Satoransky, τον καλύτερο κατ’ εμέ FIBA παίκτη όλου του κόσμου. Ο Satoransky είναι ένα μοντέρνο Guard με άπειρα skills, μέγεθος, leadership και χαρακτήρα, που παρακινεί όλη τον ομάδα να δίνει το 100% κάθε βράδυ. Δίπλα στον άλλοτε PG της Barca θα είναι ο Jan Vesely, που με τους Balvin και Auda συμπληρώνουν μια ικανότατη γραμμή ψηλών, ενώ στην περιφέρεια ο βετεράνος Schilb με τον Bohacik δίνουν “δηλητήριο” από την περίμετρο στο παιχνίδι των Τσέχων, το οποίο γενικά βασίζεται αρκετά στο σουτ από τα 6.75. Μεγάλη απουσία ο Hruban αλλά…
Θα είναι επικίνδυνη για οποιοδήποτε μετέπειτα ματσάρισμα.
France
Μεγάλος αντίπαλος της Γαλλίας είναι πάντα ο κακός της εαυτός. Σε όλα τα αθλήματα. Υπεργεμάτα ρόστερ, που ξεχειλίζουν από ποιότητα και αθλητικότητα, αλλά ταυτόχρονα μπλαζέ υφάκι, που δεν μπορούν να ανατρέψουν την κατάσταση, όταν βρουν μπροστά τους σκληροτράχηλα σύνολα, που λειτουργούν σαν μια γροθιά.
Ο Vincent Collet βρίσκεται στον πάγκο της εθνικής των “Τρικολόρ” από το 2009 και έχει καταγράψει πολλές ομαδάρες και πολλές επιτυχίες, όμως αρκετές φορές έπεσε θύμα έκπληξης. Το φετινό του συγκρότημα μου μυρίζει λίγο μπαγιατίλα. Δεν περίμενα με τίποτα να δω τους Albicy και Heurtel στο σχήμα, ευελπιστώντας σε κάτι πιο φρέσκο στα Guards (δεν καταλαβαίνω γιατί δεν κλήθηκε έστω ένας εκ των Maledon, Hayes ή Cordinier).
Ο Collet θωράκισε τη ρακέτα του με τους Gobert (κάνει θραύση σε αυτά τα τουρνουά), Fall και Poirier. Έβαλε στο ‘4’ τον Yabusele και τον Batum, που πήρε χοντρά λεπτά και στο ‘5’ στα Playoffs του NBA, όπου έδειξε μια αξιοσημείωτη ανάκαμψη. O Luwawu Cabarrot θα πάρει αρκετό χρόνο στο ‘3’, όπως και o Frank Dilikina στον άσο, όντες οι δυο παίκτες με τη μεγαλύτερη αθλητικότητα στην περιφέρεια, ενώ το βαρύ σασί της επίθεσης θα είναι οι De Colo και Fournier, δυο τρομερά Scoring Guards, που μπορούν να βάλουν την μπάλα στο καλάθι με χίλιους δυο τρόπους.
Η φετινή χρησιμοποίηση του De Colo ως PG αρκετά διαστήματα στη Fener από τον Kokoskov, μπορεί να βοηθήσει τα μάλα το συγκρότημα των Γάλλων, που θα πρέπει να δείξουν χαρακτήρα στο πρώτο νοκ-άουτ ματς.
Το ταλέντο το έχουν, την ψυχή όμως;
USA
Μια ομάδα γεμάτη με αστέρες και άπλετη ποιότητα, που μπορεί, ακόμα και αν δεν έχει δουλευτεί στο έπακρον, να την οδηγήσει από μόνη της στο χρυσό. Ο Gregg Popovich δεν έχει ρίξει το απαιτούμενο βάρος τα τελευταία χρόνια στην Team USA και οι μνήμες από τα όχι τόσο μακρινά χρόνια των 00’s, όταν και η Αμερική γνώρισε ουκ ολίγα στραπάτσα, επιστρέφουν.
Οι Αμερικάνοι έχασαν δυο από τα τρία παιχνίδια στα φιλικά προετοιμασίας που διοργάνωσαν, δείχνοντας μεγάλη ανετοιμότητα σε κομμάτια, που για το FIBA BasketBall θεωρούνται “ευαγγέλιο”. Κανένα ίχνος συνεργασίας, καμία συνοχή στην άμυνα και ατομική σκέψη, κάτι που σε αυτό το είδος μπάσκετ μπορεί εύκολα να σε τελματώσει. Βέβαια μιλάμε για παίκτες όπως ο Durant και ο Lillard, όμως όταν ο δεύτερος τα κοπανάει από τα 9 μέτρα σαν να μην τρέχει κάτι και ο πρώτος δεν βλέπει τίποτα πέρα από το καλάθι, όταν πιάσει μπάλα, το πράγμα κάπως βρωμάει.
Οι παίκτες του Popovich είναι πραγματικά δύσκολο να προσπεραστούν στην ατομική άμυνα, όμως όταν αυτό συμβεί (και θα συμβεί απέναντι σε καλές ομάδες) οι αλληλοκαλύψεις και οι περιστροφές θα δείξουν τη δουλειά που έχει ρίξει σε αυτό το σύνολο ο Popovich. Στα φιλικά τα συγκεκριμένα σημάδια ήταν υπέρ το δέον αρνητικά. Το ίδιο και η ρακέτα τους. Την ώρα που όλες οι ομάδες γεμίζουν τα ρόστερ τους με πολλούς και καλούς ψηλούς, στην Αμερική βρίσκεται μόνο ο Bam Adebayo και ο Draymond Green, που αν και PF, έχει παίξει και στο NBA μεγάλα διαστήματα ως Center.
Δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να ανταποκριθεί απέναντι σε ομάδες με κιλά και μύες στο ζωγραφιστό. Η πρεμιέρα με τους Γάλλους θα δείξει πολλά. Beal και Love αποχώρησαν από την ομάδα με τους Keldon Johnson και JaVale McGee να τους αντικαθιστούν, ενώ ως εξέλιξη της τελευταίας στιγμής, ο Zach LaVine, ένας παίκτης που προετοιμαζόταν πυρετωδώς για τη συγκεκριμένη διοργάνωση, μπαίνει στα πρωτόκολλα του Covid-19. Σε όλα αυτά βάλτε στην εξίσωση και τους Middleton, Holiday και Booker, που παίζουν ακόμα σε φουλ ένταση. Αλλά είπαμε, δεν γίνεται παίκτες όπως ο Durant και ο Lillard να μην είναι το νούμερο ένα φαβορί.
Πρόβλεψη κατάταξης ομίλου: 1) USA, 2) France, 3) Czech Republic, 4) Iran.
GROUP B: Australia, Germany, Italy, Nigeria
Australia
Τι ωραία ομάδα! Τα “καγκουρό” έχουν κερδίσει την αγάπη της μπασκετικής υφηλίου τα τελευταία χρόνια, παίζοντας εξαιρετικό μπάσκετ και δείχνοντας γενικά ένα άριστο πρόσωπο. Κάθε έκφραση αυτής της ομάδας -είτε χάσει, είτε κερδίσει- αποπνέει υγεία και σεβασμό. Ο Brian Goorjian επέστρεψε φέτος στο τιμόνι της εθνικής ομάδας της Αυστραλίας μετά από μια επιτυχημένη 7ετία (2001-2008) και έχει στα χέρια του ένα εξαιρετικό υλικό. Θα ήθελα πολύ να δω, τι μπορεί να κάνει το μέγεθος και τα skills του Ben Simmons στο FIBA BasketBall, όμως η απουσία της ιδιάζουσας προσωπικότητας του άλλοτε Νο 1 Draft ίσως να λειτουργήσει κι ευεργετικά σε ένα σύνολο αρκετά δεμένο και με μοιρασμένους ρόλους εδώ και χρόνια.
Οι “Boomers” λοιπόν εντυπωσίασαν στα φιλικά προετοιμασίας. Ο Patty Mills είναι ένας παίκτης-αστέρι για το συγκεκριμένο μπάσκετ και ρεζέρβα του θα είναι ξανά ο πάντα αξιόλογος Matt Dellavedova. O Joe Ingles είναι σταθερά εκεί, για να δίνει ποικιλία πληθωρικότητα, ενώ στη Front Line δεσπόζει η παρουσία του Aron Baynes (πλέον τα μπουμπουνάει κανονικά και με το νόμο από το τρίποντο) και του Jock Landale. Goulding και Kay είναι οι σουτέρ της ομάδας, η οποία έπασχε από αθλητικότητα τα προηγούμενα χρόνια, όμως φέτος που ο Exum είναι για πρώτη φορά υγιής και ο Matisse Thybulle κατεβαίνει, αυτή η έλλειψη μετατρέπεται σε πλεονέκτημα. Άκρως ενθαρρυντικό το πρόσωπο που έδειξε ο G/F των 76ers στα φιλικά, όντας εκ των πρώτων σκόρερ της ομάδας. Προφανώς θα είναι το βαρόμετρό της και προβλέπεται να κάνει μεγάλο τουρνουά. Παίκτες όπως ο Sobey, o Reath και ο Green υποστηρίζουν τη 12άδα με ειδικές αποστολές.
Οι Αυστραλοί συμμετέχουν σε Ολυμπιάδα για 13η σερί χρονιά και 15η συνολικά, ενώ τα τελευταία χρόνια γυροφέρνουν τις θέσεις των βάθρων, αλλά στα σημεία χάνουν την πρόκριση στον τελικό (στο Rio το 2016 και στην Κίνα το 2019 έχασαν έναν μικρό τελικό κι έναν ημιτελικό από τους Ισπανούς) και το πολυπόθητο μετάλλιο. Φέτος είναι μια από τις τελευταίες διοργανώσεις που θα βρίσκονται όλοι μαζί και προσεύχομαι να έρθει και για αυτούς η δικαίωση. Πάμε!
Germany
Η Γερμανία πέταξε έξω τα δυο φαβορί του ομίλου της στο προολυμπιακό και κατάφερε εν μέσω δακρύων να πάρει το πολυπόθητο εισιτήριο για το Τόκιο. Της αξίζουν συγχαρητήρια. Ο Dennis Schroder δεν ήταν στο παρκέ, αλλά ήταν μαζί με την ομάδα, πανηγυρίζοντας έξαλλα από τις εξέδρες, όμως η απουσία του από το επερχόμενο τουρνουά ταβανιάζει τις βλέψεις των “πάντσερ”. Η ομάδα του Hendrik Rodl έχει βαρβάτες απώλειες, διότι εκτός του Schroder, που θα έδινε άλλον αέρα στην ομάδα, λείπουν ακόμη και οι βασικοί ψηλοί της (Theis, Pleiss, Kleber, Zipser).
Βέβαια στη Front Court το κενό καλύπτεται σε αρκετά μεγάλο βαθμό με την παρουσία των Wagner, Voigtmann, Thiemann και Barthel. Στο δε Back Court, η ομάδα είναι γυμνή, καθώς βασίζεται σε τεράστιο βαθμό στον περιορισμένων δυνατοτήτων Lo, στον άπειρο ακόμα Bonga και στις εμπνεύσεις του μαχητικού Saibu. Έχει ευρωλιγκάτους παίκτες (Giffey, Obst, Benzing) όμως δεν εμπνέει σταθερότητα. Βρίσκεται σε πονηρό όμιλο, καθώς όλες οι ομάδες είναι θεωρητικά “κοντά” και υπάρχει περίπτωση να μείνει εκτός ως 3η, αφού δεν προβλέπεται να κερδίσει κάποιο ματς με μεγάλη διαφορά.
Η Γερμανία επιστρέφει σε Ολυμπιακούς Αγώνες μετά το 2008 και θέλει να πιστοποιήσει την καλή δουλειά που γίνεται τα τελευταία χρόνια από ομοσπονδία, συλλόγους και παίκτες, εξαργυρώνοντάς την με μια αξιόλογη πορεία. Θέλει επίσης να δείξει σε όλους, πως το στραπάτσο τους στο MundoBasket της Κίνας πριν δυο έτη (έμεινε εκτός ομίλων, χάνοντας από τη Δομινικανή Δημοκρατία) ήταν απλώς μια κακή παρένθεση.
Italy
Η Ιταλία έχει επιστρέψει με κάθε επισημότητα στη διεθνή σκηνή. Το τρομερό παιχνίδι της στο Βελιγράδι απέναντι στους Σέρβους, τους οποίους ισοπέδωσε και άφησε εκτός Ολυμπιάδας, μιλάει από μόνο του. Η “Squadra Azzura” έχει αφήσει πίσω της τη φιλοσοφία της ντίβας, η οποία οφειλόταν εν πολλοίς σε παίκτες με προσωπικότητα, αλλά και μεγάλο εγωισμό (Bellineli, Gentile, Bargnani) και έχει αποφασίσει να καταθέσει ενέργεια και τσαμπουκά στο παρκέ, θυμίζοντας την αντίστοιχη ομάδα του ποδοσφαίρου.
Το δίδυμο των Mannion και Polonara είναι απλά εθισμός, ενώ η τρομερή άνοδος του Fontecchio δείχνει, ότι η ομάδα του Meo Sacchetti βρίσκει σιγά σιγά τους στυλοβάτες της για την επόμενη μέρα. Η μέτρια εικόνα του Melli ανησύχησε, όπως ήταν λογικό, όμως στην Ιταλία ποντάρουν στην εμπειρία του, όπως επίσης ποντάρουν και στην παρουσία του Gallinari.
O “Gallo” έρχεται από πολύ καλή χρονιά στο NBA (13.3 πόντοι με 40% στο τρίποντο για 5 προσπάθειες ανά ματς συν 4.1 rebounds) και η συνύπαρξή του στη ρακέτα με τον Polonara ανοίγει χώρους για τον Mannion, ώστε να εκμεταλλευτεί το spacing, που θα προκύπτει, και να βρίσκει διαδρόμους προς το καλάθι. Ο πάγκος της δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας, όμως οι Ιταλοί είναι ένα σκληροτράχηλο σύνολο και δεν θα πέσουν αμαχητί σε κανένα ματς. Pajola και Tonut οι καλύτερες ρεζέρβες τους και σκέφτομαι, πόσο πολύ θα ανέβαζε τη συγκεκριμένη ομάδα μια ενδεχόμενη συμμετοχή του Daniel Hackett. Αχ…Θυμίζω, πως τελευταία φορά που οι “Azzuri” βρέθηκαν σε Ολυμπιακούς Αγώνες, ήταν το 2004 στην Αθήνα, όταν και έφτασαν μέχρι τον τελικό!
Nigeria
Η Νιγηρία έφτιαξε τα προβλήματα που είχαν προκύψει μέσω της ομοσπονδίας της και υποχρέωνε τους παίκτες να μπαίνουν σε προσωπικά έξοδα, για να συμμετέχουν σε μεγάλα τουρνουά και το κλίμα της έχει βελτιωθεί τα μάλα. Αυτό φάνηκε από το εξαιρετικό πρόσωπο της ομάδας στα φιλικά προετοιμασίας, όπου μεταξύ άλλων σόκαρε και την Team USA. Το ρόστερ της είναι γεμάτο από παίκτες που έχουν μεγαλώσει στην Αμερική και παίζουν χρόνια στο κορυφαίο επίπεδο. Υπεργεμάτη Front Line με παίκτες που έχουν κίνητρα για αναγέννηση καριέρας (Okafor, Udoh), νεανική τρέλα (Achiuwa) και σταθερές παρουσίες (Metu).
Στην ομάδα βρίσκονται οι Rookies στο φετινό NBA N’Wora και Vincent, δυο παίκτες με ικανότητα στο σκορ και φυσικά ο Josh Okogie, που ήταν η μοναδική ικμάδα φωτός στο παγκόσμιο της Κίνας προ διετίας. Οι Iroegbu και Agada θα έχουν το κουμάντο του παιχνιδιού και φυσικά ο Okapala με τον Okoye είναι παίκτες ρόλων που στηρίζουν το σύνολο και συμβάλλουν και αυτοί στο ήδη δυσθεώρητο επίπεδο athleticism της ομάδας.
Μέσα σε όλο αυτό το NBA-USA Made σύνολο, ξεχωρίζει η παρουσία του κυρίου που κάθεται στον πάγκο της ομάδας. Ο λόγος φυσικά για τον Mike Brown, τον προπονητή της χρονιάς στο NBA το 2009 και έναν εκ των κύριων δασκάλων στην καριέρα του μεγάλου LeBron James. Τα τελευταία χρόνια ο Mike Brown βρίσκεται στο διοικητικό team των Warriors, έχοντας πανηγυρίσει δυο πρωταθλήματα μαζί τους και από τα φιλικά φάνηκε η τάση να ενστερνιστεί το Run n’ Gun παιχνίδι των “πολεμιστών”, ανεβάζοντας την ένταση στην πίεση της μπάλας και το pace στην επίθεση της ομάδας του. Άλλωστε στα τουρνουά της FIBA συχνά υιοθετούνται συνήθειες του NBA και λιγότερο της EuroLeague παρά τους ίδιους κανονισμούς με τη 2η.
Πρόβλεψη ομίλου: 1) Australia, 2) Italy, 3) Nigeria, 4) Germany
Τέλος και ο 2ος όμιλος, ένα πολύ ανταγωνιστικό και απαιτητικό γκρουπ τεσσάρων ομάδων, τρεις εκ των οποίων θεωρητικά είναι σχεδόν ισοδύναμες.
Μπαίνουμε στο 3ο και τελευταίο μέρος της ανάλυσής μας για το τουρνουά καλαθοσφαίρισης των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο, το οποίο έπεται λίαν συντόμως. Η τριλογίας μας κλείνει με το… Prequel, στο οποίο θα μιλήσουμε για τον 3ο όμιλο.
Φύγαμε!
GROUP C: Argentina, Japan, Spain, Slovenia.
Argentina
Κατά πάσα πιθανότητα το τελευταίο τανγκό αυτής της τεράστιας προσωπικότητας, που ονομάζεται Luis Scola.
Οι “Gauchos” στην τελευταία μεγάλη διοργάνωση που συμμετείχαν, εξέπληξαν ευχάριστα τους πάντες και έκλεισαν πολλά στόματα. Ο μεγάλης και διαχρονικός ηγέτης της ομάδας, Scola, ετοιμαζόταν πυρετωδώς πίσω από τις κάμερες και τους προβολείς για αρκετά μεγάλο διάστημα και το τελικό αποτέλεσμα μας άφησε άναυδους. Η Αργεντινή παρουσίασε αυτό που λέμε Total BasketBall και έφτασε μέχρι τον τελικό, χάνοντας από την Ισπανία, αφού πρώτα πήρε το τομάρι των δυο μεγάλων φαβορί της συγκεκριμένης διοργάνωσης (Σερβία και Γαλλία).
Η ομάδα του Sergio Hernandez θα βρεθεί σε Ολυμπιάδα για 5η σερί φορά και 8η συνολικά στην ιστορία της. Θυμίζουμε, πως με ηγέτη τον ίδιο παίκτη, τον 41χρονο Luis Scola, το 2004 στην Αθήνα είχε κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο.
Οι Λατίνοι λοιπόν είναι μια ομάδα που παίζει άμυνα στα όρια του φάουλ, καταθέτοντας τόνους ενέργειας και προσπαθεί να ανοίξει τον ρυθμό, τρέχοντας στο ανοιχτό γήπεδο και ενώνοντας δυνατή και αδύνατη πλευρά στο Set Game, έχοντας ανά πάσα στιγμή πολλούς παίκτες έτοιμους να εκτελέσουν από την περιφέρεια. Ο βασικός PG της ομάδας, Facundo Campazzo, είναι στα καλύτερά του, το ίδιο και οι έτεροι χειριστές, Luca Vildoza και Nicolas Laprovittola.
O Brussino εγγυάται ευστοχία από την περίμετρο και απασχόληση της άμυνας, ο Deck είναι ένα τέρας, που μπορεί να αμυνθεί παντού και γίνεται θυσία για την ομάδα και οι Delia και Garino είναι παίκτες ρόλων που σηκώνουν το όλο οικοδόμημα. Έχουν δύσκολο όμιλο, αλλά λογικά θα προκριθούν κι στα νοκ άουτ φαντάζουν ικανοί για οποιοδήποτε upset, με παράσημο πάντα την καρδιά και τη μαγκιά τους.
Μεγάλο τους όπλο η ικανότητα των περιφερειακών τους να αμυνθούν χαμηλά στο ποστ.
Vamos Gauchos!
Japan
Ίσως η χειρότερη ομάδα του τουρνουά και η οξεία της κατάσταση διογκώνεται, όταν το μεγάλο της όπλο, η έδρα, δεν θα είναι εκεί (άδεια γήπεδα, γαρ). Οι Ιάπωνες προσπαθούν τα τελευταία χρόνια για κάτι καλό, αλλά είναι φανερό ότι το μπάσκετ δεν είναι το άθλημά τους.
Παραφωνία ο Rui Hachimura, που είναι ένα παγκόσμιο prospect, αλλά έδειξε και στο MundoBasket πριν δυο χρόνια, ότι δεν μπορεί μόνος και ότι χρειάζεται βοήθεια. Προέρχεται από πολύ καλή σεζόν με τους Wizards (13.8 πόντοι, 5.5 rebounds) και δεξί του χέρι θα είναι ο Yuta Watanabe, o SF των Raptors, που επίσης θα τραβήξει μεγάλο μέρος του φορτίου. Από ‘κει και πέρα το χάος.
Ο Daiki Tanaka κάνει φιλότιμες προσπάθειες, αλλά απέχει παρασάγγας από το να θεωρηθεί έτοιμος παίκτης, ενώ και οι Edwards, Shafer και Baba βρίσκονται στο ίδιο στάτους. Λογικά θα αποκλειστούν χωρίς νίκη και μάλιστα με μεγάλο αρνητικό πρόσημο, αφού η παρουσία τους είναι ευκαιρία για τις υπόλοιπες τρεις ομάδες του ομίλου για ασφαλή πρόσβαση στα νοκ άουτ.
Spain
Οι “Furias Rojas” ξανά όλοι μαζί και αυτή η απαρτία μόνο όμορφα συναισθήματα θα πρέπει να προξενεί στους υγιής μπασκετόφιλους. Αυτή η μυθική ομάδα έχει διαλύσει τα πάντα στο διάβα της ανά τα χρόνια και το μόνο που πραγματικά λείπει από την απίστευτα πλούσια συλλογής της, είναι ένα χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο. Και αυτό φέτος με την Team USA να φαντάζει πιο τρωτή από ποτέ στα φιλικά προετοιμασίας, ανεβάζει τα κίνητρα όλων στα ύψη.
Ο Ricky Rubio κάνει enter στο τουρνουά ως ο MVP του προηγούμενου παγκοσμίου, ενώ η περιφέρεια της ομάδας του Sergio Scariolo είναι γεμάτη από χιλιόμετρα και εμπειρία. Sergio Rudriguez, Sergio Llull, Rudy Fernandez, Alberto Abalde, Victor Claver και Alex Abrines είναι οι παίκτες που θα εγγυηθούν αγωνιστική και πνευματική σταθερότητα, όταν στις θέσεις των ψηλών η υπόθεση είναι αδερφική δουλειά, αφού οι Willy και Juan Hernangomez έρχονται με φόρα από το προηγούμενο τουρνουά και οι Marc και Pau Gasol θα παίξουν για μια τελευταία φορά μαζί, πριν ο δεύτερος αποσυρθεί από τη δράση.
Σε αυτούς τους τέσσερις πύργους ας προστεθεί και η “αράχνη”, Usman Garuba, που βελτιώνεται ραγδαία τα τελευταία χρόνια και δίνει τη δυνατότητα στον προπονητή του να αλλάξει υφή στην ομάδα και να ψηλώσει ή να χαμηλώσει με αυτόν είτε στο ‘3’, είτε στο ‘4’, τη φυσική του θέση, είτε στο ‘5’. Έχουν όλα τα φόντα να πάνε ψηλά και λογικά θα το κάνουν. Παίζουν άμυνα υψηλού επιπέδου και στην επίθεση η χρόνια συνύπαρξή τους μιλάει από μόνη της στο παρκέ.
Ναι είναι αντιπαθείς, ναι είναι εριστικοί, αλλά ναι είναι και ομαδάρα. Μόνο σεβασμός, λοιπόν!
Slovenia
Το καλύτερο για το τέλος. Η Σλοβενία θα παίξει σε Ολυμπιακό τουρνουά ως αυτόνομο κράτος για πρώτη φορά στην ιστορία της και όλα αυτά οφείλονται σε μέγιστο βαθμό στον καλύτερο ίσως παίκτη του κόσμου, Luka Doncic. Ο νεαρός Super Star των Dallas Mavericks έδωσε πραγματικό ρεσιτάλ στο προολυμπιακό πρωτάθλημα, μοιράζοντας πίκρα στην ομαδάρα της Λιθουανίας και μάλιστα μέσα στο Kaunas, αναγκάζοντας άπαντες να υποκλιθούν στο Triple-Double και το μεγαλείο αυτού του τεράστιου παίκτη.
Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε περισσότερο νομίζω. Τη θέση του νατουραλιζέ Randolph παίρνει ο Mike Tobey, ο συμπαίκτης στη Valencia του έτερου στυλοβάτη των “Δράκων”, Klemen Prepelic. O Tobey έχει το πακέτο για να λάμψει σε τέτοιου είδους μπάσκετ. Έχει μέγεθος, αθλητικότητα, παίζει τόσο το Pick n’ Roll όσο και το Pick n’ Pop, προστατεύει το καλάθι του και πασάρει σωστά.
Έχω τη διαίσθηση, ότι θα φύγει από τη Valencia και δεν βιάζεται για να κλείσει κάπου, μιας και θα εκτοξεύσει τις μετοχές του μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες δίπλα στον παικταρά Doncic. Blazic, Dragic, Prepelic, Muric, Cancar, Dimec και Hrovat συμπληρώνουν το supporting cast και ο Aleksander Sekulic γενικά κάνει καλή δουλειά στο rotation και στην κατανομή των ρόλων. Δεν είναι η τοπ ομάδα από άποψης ποσότητας και ποιότητας, αλλά και μόνο η παρουσία του Luka Doncic τους εξασφαλίζει ανταγωνιστικότητα και νίκες που μπορούν να την φέρουν στην επόμενη φάση. Δυνατό outsider για βάθρο. Σίγουρα ο Doncic προορίζεται για μια θέση στην καλύτερη 5άδα του τουρνουά.
Τα μάτια όλου του κόσμου πάνω του.
Και κάπου εδώ τελειώνουμε. Σε δυο μέρες έχουμε το πρώτο Jump Ball. Η αναμονή τελειώνει και η δράση αρχίζει. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες αντιμετωπίζονται πάντα ως ένα πολύ δυνατό και αξιόλογο τουρνουά από τις εθνικές ομάδες μπάσκετ, αν και δεν έχουν αντικειμενικά την αξία των MundoBasket ή του EuroBasket. Παρ’ όλα αυτά δεν παύουν να έχουν βαρύνουσα σημασία και το μόνο σίγουρο, είναι πως μας επιφυλάσσουν πάρα πολλές εκπλήξεις και δυνατές συγκινήσεις.
Eπιμέλεια: Outsider
