Το Momentum λίγες μέρες μετά την ολοκλήρωση της σεζόν, σηκώνει μανίκια και αρχίζει να σκέφτεται την επόμενη μέρα στο ανώτατο επίπεδο του ελληνικού μπάσκετ. Αντικείμενο συζήτησης: Ο Ολυμπιακός και οι διορθωτικές κινήσεις που χρειάζονται, ώστε η ομάδα του Μπαρτζώκα να ανακτήσει τη δυναμική που απώλεσε κατά τη διάρκεια της περυσινής off-season και να επιστρέψει δριμύτερη στο προσκήνιο. Χωρίς ιδιαίτερα μακροσκελής προλόγους (ποτέ δεν μας άρεσε, ποτέ δεν το συνηθίζουμε), ξεκινάμε.
Οι σίγουροι στην περιφέρεια
Ο Ουόκαπ πια είναι συνώνυμο με τον Ολυμπιακό. Έχει εκτοξεύσει τις μετοχές του φορώντας τα ερυθρόλευκα και έχει τρυπήσει πολλαπλά ταβάνια στην προσπάθειά του να ανέβει “μαζί” με το σύνολο. Σε συνάρτηση με το ελληνικό του διαβατήριο δε, αποτελεί μια περίπτωση για την οποία δεν χρειάζεται να πούμε κάτι παραπάνω. Ναι, το underperformance του στα μεγάλα ματς στο πολύ πρόσφατο παρελθόν είναι γεγονός, όμως για αυτό δεν ευθύνεται τόσο αυτός, όσο η στελέχωση της ομάδας του, η οποία μοιραία του ζητούσε να κάνει πολλά περισσότερα από τα βασικά του καθήκοντα (ball mover/ball stopper) κάτι το οποίο ουκ ολίγες φορές υλοποίησε. Πρέπει λοιπόν να μπουν δίπλα του παίκτες που να του εξασφαλίζουν ότι οι κύριες δουλειές του θα περιοριστούν σε αυτά τα συγκεκριμένα πράγματα, με το… κάτι παραπάνω να έρχεται αβίαστα και μέσα από μια φυσιολογική ροή.
Ο Ουίλιαμς-Γκος είναι ένας πολύ κομπλέ παίκτης. Συνεισφέρει σε κάθε τομέα της στατιστικής και είναι ο Combo Guard που κολλάει με σχεδόν οποιονδήποτε παίκτη μπει δίπλα του στο Back Court, μιας και η ικανότητά του να παίξει με την μπάλα, χωρίς αυτήν, ως cutter, ως spot shooter ή ως ball mover τον καθιστά ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για κάθε προπονητή. Η αμυντική του ικανότητα είναι ικανοποιητική, οπότε οποιαδήποτε κουβέντα περί αποχώρησής του από το λιμάνι, στα δικά μας μάτια μοιάζει περιττή. Το σκηνικό με τον Μπαρτζώκα στον 3ο τελικό δεν αποτελεί και δεν μπορεί να αποτελεί κάτι ανησυχητικό. Τέτοια περιστατικά συμβαίνουν και θα συμβαίνουν πάντα.
Ο Μήτρου-Λονγκ είναι ένας παίκτης συγκεκριμένων χαρακτηριστικών που βοηθά κυρίως στο σκορ και στην ικανότητά του να παράγει μέσα από ένας εναντίον ενός. Οδεύει προς τα 31 του, δεν έχει τις μεγάλες παραστάσεις ή τη μεγάλη προδιαγραφή, όμως το ελληνικό του διαβατήριο είναι ένα μεγάλο συν, ώστε να του εξασφαλίσει τη θέση του 5ου Guard στο ερυθρόλευκο ροτέισον. Για τον Γιαννούλη Λαρεντζάκη ισχύουν περίπου τα ίδια, με τη μεγάλη διαφορά ότι αποτελεί μακροχρόνιο κομμάτι του κορμού αυτής της ομάδας.
Απαραίτητοι δυο 3nD πλάγιοι κι ένας… Baller
Ο Τάιλερ Ντόρσεϊ φυσικά και δεν μπορεί να μην πέσει στο τραπέζι για την ομάδα του Ολυμπιακού. Γνωρίζει το σκεπτικό του κόουτς Μπαρτζώκα, γνωρίζει τα δεδομένα στα ερυθρόλευκα αποδυτήρια, ενώ οι περισσότεροι παίκτες με τους οποίους βρισκόταν στο λιμάνι προ διετίας, βρίσκονται ακόμα εκεί. Ο Ντόρσεϊ δεν έπεσε σε επίπεδο αυτά τα δυο χρόνια, κάθε άλλο: Συνεργάστηκε με δυο κορυφαίους προπονητές όπως ο Ιτούδης και ο Σάρας, μπαίνει στο στάδιο των Prime χρόνων του και έχει στοιχεία που λείπουν από το ερυθρόλευκο ρόστερ σήμερα (off-ball και iso παιχνίδι, παραγωγή σκορ σε μικρά χρονικά διαστήματα, απρόβλεπτο). Δεν έχει τον κορμό του Καναάν ώστε να αμυνθεί σε άμυνα αλλαγών με τον αντίπαλο SF, όμως υπερτερεί του Αμερικάνου SG σε χειρισμό μπάλας, πάσα και mid-range εκτέλεση, κάτι που μπορεί να ανοίξει τον δρόμο χρήσης του ακόμα και ως PnR χειριστή. Φυσικά το ελληνικό του διαβατήριο κάνει την περίπτωσή του πολύ πολύ πολύ πιο σημαντική.
Η ενναλακτική
Εδώ υπάρχει ένας αστερίσκος***, αναφορικά με το αν μια υποτιθέμενη μεταγραφή του Ντόρσεϊ στον Ολυμπιακό θα μπορούσε να αντικατασταθεί με κάποιον Έλληνα. Η πρώτη μας σκέψη φυσικά και είναι ο Νίκος Ρογκαβόπουλος που ανέβηκε επίπεδο φέτος στο ντεμπούτο του στην Ευρωλίγκα με την Μπασκόνια κι έπαιξε μάλιστα και στα πλεϊ-οφς της διοργάνωσης. Ο Νίκος είναι ένα παιδί με τη φλόγα του ανταγωνισμού μέσα του που φέρνει μέγεθος και καλό αμυντικό φίλτρο (συν φυσικά το νεανικό της ηλικίας, κάτι πολύ σημαντικό σε μια ομάδα που οι περισσότεροι αθλητές της βρίσκονται στα 30+) και, κυρίως αυτό, πολύ ικανή τρανζίσιον εκτέλεση, κάτι που θα λείψει από το φετινό Playbook τα μάλα μετά τη φυγή του Καναάν. Επίσης παίζει με την ίδια ευχέρεια στο ‘2’ όσο και στο ‘3’, δίνοντας τη δυνατότητα στον προπονητή του να ελιχθεί ανάλογα με τις εξελίξεις σε ένα ματς.
Βέβαια μιλάμε για αθλητή της Μπασκόνια και πρόσωπο στο οποίο στη Βιτόρια ποντάρουν πολλά για τη νέα σεζόν, οπότε το όλο θέμα μοιάζει να βρίσκει σε… τοίχο, ειδάλλως εμείς προσωπικά θα τον είχαμε ως πρώτη επιλογή, πάνω ακόμα και από τον Ντόρσεϊ. Μια ακόμα επιλογή που θα μπορούσε να αντικαταστήσει κάποια από αυτά τα στοιχεία, αλλά καθαρά από τη θέση ‘3’ είναι ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος. Ένα παιδί που μ’ αυτά και μ’ εκείνα έφτασε στα 27 του χωρίς να έχει παίξει σοβαρό μπάσκετ στην καριέρα του ή τουλάχιστον όχι κοντά σε εκείνα που περιμέναμε όλοι όταν τον βλέπαμε να κάνει πλάκα στον Κορκμάζ και στους Αμερικάνους στα διεθνή πρωταθλήματα νέων. Ο Βασίλης τα τελευταία χρόνια στην Ιταλία μοιάζει να έχει βρει τον εαυτό του ως ένα σημείο, αναφορικά τουλάχιστον με την ιδανική γι’ αυτόν κατεύθυνση εντός παρκε. Φέτος με τη Σάσαρι σε Λέγκα-Α και BCL είχε περίπου 10 πόντους ανά παιχνίδι με 48.5% από το τρίποντο στην Ευρώπη, ενώ στην Ιταλία έπεσε στο 33%, λόγω και της light φύσης της συγκεκριμένης λίγκας, η οποία τον οδηγούσε πολλές φορές να αγωνίζεται ως ‘4’. Δουλεύει στο ριμπάουντ και είναι σούπερ αποτελεσματικός στην αδύνατη πλευρά, κάτι που χρησιμοποιεί κατά κόρον ο Μπαρτζώκας, όντας πάντα ικανός να σουτάρει ή να βάλει την μπάλα κάτω για να πάει προς τα μέσα ή να πασάρει εκ νέου.
Το προ-ολυμπιακό τουρνουά θα πει πολλά για τον ίδιο και στο δικό μας μυαλό έρχεται η εικόνα της τρομακτικής ανόδου του Σάσα Βεζένκοφ, ο οποίος σε σχεδόν ίδια ηλικία με την τωρινή του Χαραλαμπόπουλου (26 τότε ο Σάσα) έδειχνε να συμβιβάζεται με ένα… bust στην καριέρα του και με έναν ρόλο παγκίτη, όμως με τη συνύπαρξή του με τον Γιώργο Μπαρτζώκα, με ΠΟΛΛΉ δουλειά, υπομονή κι επιμονή έκανε αυτό το σπουδαίο άλμα το οποίο τον οδήγησε μέχρι το αδιαμφισβήτητο βραβείο του EuroLeague MVP. Δεν λέμε φυσικά ότι ο Βασίλης μπορεί να φτάσει εκεί (χωρίς να αποκλείουμε και τίποτα ταυτόχρονα στον αθλητισμό και τη ζωή γενικότρα), αλλά μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει έναν καλό παίκτη που θα μείνει και για τα επόμενα χρόνια στο λιμάνι, δίνοντας κάποια πολύ σημαντικά πράγματα.
*** Για να επιστρέψουμε λοιπόν στον Ματ Τόμας, που βλέπετε και στη φωτογραφία, ο άλλοτε σουτέρ του ΠΑΟ και της ΑΛΜΠΑ πέρυσι, φαντάζει στα μάτια μας ως μια καλή επιλογή για τον 7ο ξένο της ομάδας που θα παίζει κυρίως στην Ευρώπη και θα εγγυάται την ασφάλεια του σουτ και του off-ball game. Παίζει άριστα γύρω από τα σκριν, βρίσκεται στην ιδανική ηλικία (30) για να αποδώσει άμεσα και έχει πλέον την εμπειρία από την Ευρωλίγκα αλλά και από την ελληνική πραγματικότητα. Εξαιρετικός σουτέρ από κάθε περίσταση (off drible, spot, off-screen, transition, iso, pull up) με 45% φέτος, καλός αμυντικός, άκρως πολιτισμένο παιχνίδι που δεν εκβιάζει επιθέσεις και αφουγκράζεται τις ανάγκες του παιχνιδιού και της ομάδας του, γνωρίζοντας πότε πρέπει να εκτελέσει και πότε να πασάρει, μένοντας πάντα μακριά από το λάθος. Μπορεί η περίπτωσή του να να ξενίζει, διότι μιλάμε για παίκτη της ΑΛΜΠΑ (Σίκμα μεγάλη απογοήτευση φέτος), όμως η πραγματικότητα δεν είναι ακριβώς έτσι.
Επομένως φτάνουμε σε ένα σημείο, που στο δικό μας φανταστικό-ιδανικό ρόστερ της ερυθρόλευκης περιφέρειας βρίσκονται εκτός του Baller, που αναφέραμε πιο πάνω, οι εξής:
PG: Walkup, Long
PG/SG: Williams-Goss
SG: Dorsey/Thomas
SG/SF: Λαρεντζάκης, Ρογκαβόπουλος/Χαραλαμπόπουλος
O Baller
Αναμφίβολα δύσκολη περίπτωση, όμως εμείς δεν είμαστε εδώ για να σας μιλήσουμε για τον Τζέιμς, τον Έβανς και τον Φουρνιέ. Δεν θέλουμε να ανακυκλωνόμαστε και εννοείται ότι αν ο ΟΣΦΠ μπορέσει να κλείσει κάποιον παίκτη σαν αυτούς, τότε το κάνει χωρίς συζήτηση. Εμείς όμως πάντα πάμε στο απρόβλεπτο, στο ιντριγκαδόρικο, σε αυτό που θα σε ανεβάσει επίπεδο και στο οποίο δεν έχει αναφερθεί ο κόσμος. Αυτό μας αρέσει κι έτσι πράτουμε. Ο Λόνι Ουόκερ λοιπόν στα 25 του βλέπει τον χρόνο του (και το κασέ του) στο ΝΒΑ να πέφτουν σταδιακά. Φυσικά και η περίπτωση είναι πολύ δύσκολη, το επαναλαμβάνουμε, διότι ένας Αμερικάνος σε τέτοια ηλικία θέλει να εξαντλήσει τα περιθώρια για τον μαγικό κόσμο, όμως λίγο ο ρόλος, λίγο τα χρήματα, λίγο οι προοπτικές μπορούν όλα μαζί να πείσουν έναν σημαντικό παίκτη να κάνει το μεγάλο άλμα προς την ήπειρό μας. Ο Ουόκερ είναι ένας πλάγιος που λογίζεται ως Scoring Guard και μπορεί να κάνει θραύση στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Μέσος όρος καριέρας 9.8 πόντοι στο ΝΒΑ με 35.6% από μακριά, μπορεί εύκολα να είναι η “απάντηση” στον Κέντρικ Ναν και ο Μπαρτζώκας να βρει τον δικό του go to guy στο πρόσωπο του -γαλουχημένου στο πρόγραμμα του Πόποβιτς στο Σαν Αντόνιο- Guard των Νετς. Άπαιχτο αθλητικό πακέτο για το δικό μας μπάσκετ, αθλητής με υψηλό φρόνιμα και ανταγωνιστικό πνεύμα, δουλεύει αρκετά, είναι υπάκουος στον κόουτς και φυσικά ένας πολύ καλός χαρακτήρας που συμμετέχει σε πολλές φιλανθρωπικές δράσεις. Φυσικά θα αντιμετωπίσει προβλήματα σε μια υποθετική άφιξή του στη χώρα μας με τις κλειστές άμυνες και το παιχνίδι υπομονής που παίζουμε εδώ στην Ευρώπη, αλλά στο πρόσωπό του βλέπουμε έναν παίκτη με σπουδαία προδιαγραφή. Αν λοιπόν ο Ολυμπιακός αποφασίσει να δώσει ένα πραγματικά βαρύ συμβόλαιο σε έναν Guard, αυτός μπορεί κάλλιστα να είναι ο Λόνι Ουόκερ που φέτος είχε συμβόλαιο στην Αμερική 2.3 εκατομμύρια δολάρια. Ξεκίνησε τη σεζόν εντυπωσιακά, όμως σταδιακά και λόγω κάποιων τραυματισμών έμεινε αρκετά πίσω.
Η ανάγκη να πάει πιο πίσω ο Παπανικολάου και ο… νέος ΜακΚίσικ – Περίπλοκα τα πράγματα στους ψηλούς
Τα χρόνια περνούν και οι παίκτες που στηρίζονται κυρίως στις σωματικές τους ικανότητες θα έχουν πιο σύντομα την πτώση. Ο Κώστας Παπανικολάου κάνει σωστή διαχείριση και είναι φρέσκος στα κρίσιμα ματς, ωστόσο είναι πλέον φανερό, ότι στον Ολυμπιακό χρειάζονται πια κάτι καινούργιο ως βασικό πρόσωπο στη θέση του SF. Η δική μας οπτική είναι ο Κώστας Παπανικολάου να λάβει πλέον αποκλειστικά τον ρόλο του SF/PF, κάτι που μπορεί να υποστηρίξει, όμως αυτό θα φέρει ένα ντόμινο εξελίξεων στις θέσεις των ψηλών και κυρίως σε αυτή του Center. Είναι γενικά αποδεκτό ότι η νούμερο 1 επιλογή πρέπει να είναι η επιστροφή του Βεζένκοφ στον Ολυμπιακό, όμως ο Βούλγαρος διεθνής έχει συμβόλαιο στην Αμερική και μαθαίνουμε ότι θέλει μεν να φύγει από τους Κινγκς αλλά η ιδέα του ΝΒΑ δεν έχει φύγει εντελώς από το μυαλό του, οπότε οι πιθανότητες αυτή τη στιγμή για επαναπατρισμό δεν φαίνονται και πολλές. Και έστω σε περίπτωση που φαίνονταν, σκεφτείτε λίγο πώς έχουν τα πράγματα αυτή τη στιγμή στην Front Court. Ο Ολυμπιακός είδε τον Πίτερς να πραγματοποιεί τη σπουδαιότερη σεζόν στην καριέρα του και στα 29 του να του δίνει νέο διετές συμβόλαιο με αυξημένες απολαβές. Επίσης θυμηθείτε την εικόνα του Πίτερς πέρυσι με τον Σάσα μπροστά του. Τώρα φέρτε στο νου σας την ύπαρξη του PF/C Πετρούσεφ, πρόσωπο το οποίο σίγουρα θέλει αρκετά λεπτά στο ροτέισον και στον Πειραιά θέλουν να επενδύσουν πάνω του και στο τέλος δείτε τι γίνεται στη θέση ‘5’, με τους Φαλ, Μιλουτίνοφ και Ράιτ να έχουν συμβόλαιο.
Εμείς λοιπόν λέμε ότι: Ο Παπανικολάου πρέπει να γίνει μόνιμος SF/PF (και όταν λέμε μόνιμος εννοούμε τα μειωμένα από τη νέα σεζόν λεπτά συμμετοχής του να μοιράζονται στις δυο θέσεις), ο Πίτερς μένει ως ο starting PF και ο Πετρούσεφ ως ο μπαλαντέρ στις θέσεις ‘4-5’. Εκεί που θα χρειαστεί μια πολύ γενναία απόφαση είναι η θέση ‘5’. Ο Ολυμπιακός διαθέτει δυο εξαιρετικούς παίκτες που όμως έχουν ίδια χαρακτηριστικά και δεν αλληλοσυμπληρώνονται μεταξύ τους ως προς τις αδυναμίες τους, κάτι που βαρεθήκαμε να τονίζουμε από την αρχή της σεζόν και για το οποίο δικαιωθήκαμε πανηγυρικά μέσα στη σεζόν ουκ ολίγες φορές, και έναν νεαρό αθλητικό ψηλό που έδωσε σπουδαία ώθηση και άλλη διάσταση στο παιχνίδι του Μπαρτζώκα και μετά την πρώτη του σεζόν στην Ευρωλίγκα αναμένεται ακόμα καλύτερος συν το γεγονός πως έχει συμβόλαιο και για τη νέα σεζόν. Σε μια τέτοια περίπτωση θα λέγαμε ότι το πιο σοφό είναι να αποχωρήσει ο Φαλ που οδεύει προς τα 33 του πλέον, όμως ο Γάλλος υπέγραψε διετή επέκταση προ δυο μηνών. Ο Μπαρτζώκας σίγουρα ξέρει πολλά περισσότερα από εμάς αλλά τα πράγματα φαίνονται αρκετά περίπλοκα αυτή τη στιγμή και το μόνο βέβαιο είναι ότι αν ξεκινήσει έτσι και η επόμενη χρονιά, σίγουρα θα υπάρξουν πολλά ερωτήματα προς απάντηση κυρίως όσον αφορά στα λεπτά συμμετοχής και στους ρόλους των παικτών. Και όλα αυτά ξαναλέμε ΧΩΡΊΣ στον Σάσα Βεζένκοφ στην εξίσωση.
Προχωρώντας λοιπόν το σχέδιο στο μυαλό μας, ο Κώστας Παπανικολάου γίνεται ο 5ος παίκτης που λαμβάνει χρόνο συμμετοχής στην ερυθρόλευκη Front Court και στη θέση ‘3’ δημιουργείται ένα κενό το οποίο καλείται να γεμίσει ένας παίκτης που θα φέρνει αμυντική ένταση στα μετόπισθεν και επιθετικά θα μπορεί να τρέξει το γήπεδο και να χτυπήσει σε Close-out επιθέσεις.
Ένας νέος ΜακΚίσικ λοιπόν, μιας και τόσο ο Αμερικάνος όσο και ο Μπραζντέικις φαίνεται να αποχωρούν
Ο Ασάια Κορντινιέ έχει το προφίλ που μπορεί να κουμπώσει άριστα στο παιχνίδι των Πειραιωτών. Σκληρός παίκτης που ξεχειλίζει από αθλητικότητα με οκ τεχνική και σημαντική αυτοπεποίθηση. Απροσπέλαστος στην πρώτη γραμμή άμυνας, ιδανικός για να πιέσεις σε όλο το γήπεδο (τεράστιο μήκος και εξαίσια πλευρική ταχύτητα), μπορεί να αμυνθεί καλά σε front άμυνες στον ψηλό χαμηλά, καλός ριμπάουντερ, “άνεμος” στον αιφνιδιασμό. Έχει ένα θέμα με το σουτ-ασανσέρ, αλλά στη δική μας λογική δεν θα είναι αυτός ο νούμερο ένα παράγοντας που πρέπει να αποκτηθεί. Θα φέρει αυτόν τον φρέσκο αέρα αλλαγής και το υψηλό κίνητρο για επιτυχία, ενώ πλέον θεωρείται μόνιμος παίκτης Ευρωλίγκας. Νομίζουμε ότι αποτελεί το… perfect fit για έναν οργανισμό όπως ο Ολυμπιακός.
Εν ολίγοις φτάνουμε στο εξής σχήμα
Σε μια τέτοια περίπτωση ο Ολυμπιακός διαθέτει τα πάντα: Έναν Scoring Guard (Ουόκερ), έναν off-ball παίκτη (Ντόρσεϊ), έναν εξισορροπιστή (Γκος), έναν ball mover/ball stopper (Ουόκαπ), έναν σούπερ αμυντικό με παιχνίδι ανοιχτού γηπέδου (Κορντινιέ), τρεις Έλληνες για παίκτες ρόλων (Λονγκ, Λαρεντζάκης, Χαραλαμπόπουλος), έναν Combo Forward (Παπανικολάου), έναν PF/C με ποικιλία στο παιχνίδι του (Πετρούσεφ), έναν shooting ψηλό με off-ball κίνηση (Πίτερς) και τρεις ψηλούς με διαφορετικά χαρακτηριστικά, οι οποίοι για εμάς θα πρέπει να μείνουν δυο με έναν εκ των Μιλουτίνοφ-Φαλ να περισσεύει, ώστε να γίνει πιο ευέλικτο το ροτέισον. Τα υλικά φαίνονται να κολλούν αρμονικά μεταξύ τους, ενώ πάντα υπάρχουν και οι εναλλακτικές που αναφέραμε πιο πάνω για ορισμένες περιπτώσεις.
Μια άποψη με όσο το δυνατόν περισσότερο εμπεριστατωμένο σχόλιο από εμάς. Περιμένουμε τις εξελίξεις με μεγάλο ενδιαφέρον και φυσικά και τις δικές σας απόψεις.
Outsider
