Με μεγάλη χαρά και κυρίως περιέργεια παρακολουθήσαμε ολόκληρη τη χθεσινή (8/7) συνέντευξη του Κώστα Σλούκα στο Sdna.
Περιέργεια γιατί αναμέναμε να ακούσουμε ενδιαφέρουσες ιστορίες για τα αίτια της περσινής του απόφασης να φύγει από τον Ολυμπιακό και να πάρει την μεγάλη απόφαση.
Ωστόσο, λίγο-πολύ όλα όσα είπε, ήταν ήδη γνωστά και δεν σοκαριστήκαμε από κάτι δραματικά καινούργιο. Αυτό που μας κέντρισε το ενδιαφέρον για να γράψουμε ήταν το άδειασμα που ένιωσε ο ίδιος, όταν κατάλαβε ότι δεν υπολογιζόταν από την πρώην του ομάδα.
Είναι το μοναδικό σημείο που θέλουμε να διευρύνουμε τη κουβέντα και να την φέρουμε στα μέτρα των κοινών θνητών στην εκδοχή του ερασιτεχνικού αθλητισμού.
Η αλήθεια του αθλητή
Κρίνουμε πάντα με βάση τα όσα είπε και αυτό που καταλάβαμε και τον δικαιολογούμε τον αθλητή ήταν το αίσθημα του αδειάσματος. Τον ενόχλησε ξεκάθαρα ότι δεν υπήρχε και η πιο ειλικρινής ενημέρωση από πλευράς Ολυμπιακού ότι δεν τον θέλουν, την ώρα που η ομάδα έκανε επαφές για να φέρει παίκτη στη θέση του. Σωστή αντίδραση; Ολόσωστη και δικαιολογημένη.
Και τώρα κάνουμε ντρίπλα στο τοπικό μπάσκετ για να καταγράψουμε μια ακμάζουσα συνθήκη που δεν κάνει εξαιρέσεις στις μεταγραφές του σήμερα.
Τι συμβαίνει
Κατά τη διάρκεια της μεταγραφικής περιόδου, οι προπονητές έχουν κάνει τους υπολογισμούς τους με το έμψυχο δυναμικό, ποιους θέλουν να διατηρήσουν στο ρόστερ τους και ποιους θέλουν να πάρουν.
Πόσοι όμως μιλάνε πρώτα με τους επόμενους «πρώην» και πόσοι κατευθείαν με τους μελλοντικούς νυν;
Η αλήθεια του Σλούκα ανέδειξε τις ίδιες διαστάσεις που έχει το μπάσκετ σε όλα τα επίπεδα αναφορικά με τη διαχείριση των μπασκετικών προσωπικοτήτων.
Δεν θέλουμε να σταθούμε στην υπόθεση Σλούκα, αλλά στην γενική συνθήκη «Σλούκα» που κυριαρχεί στο μπάσκετ των κοινών θνητών.
Είναι στενάχωρο μια χρονιά να σβήνει στις ομάδες άγαρμπα και με έλλειψη σεβασμού, όταν έρχεται η ώρα του επαναπροσδιορισμού της αγωνιστικής ταυτότητας. Πρώτα τιμούμε τους νυν με ειλικρίνεια και ξεκάθαρα λόγια και μετά επισημοποιούμε την εκδήλωση ενδιαφέροντος για τους επόμενους εκλεκτούς.
Μπορεί όλο αυτό να ακούγεται περίεργο, αλλά όταν οι ομάδες θα επενδύσουν περισσότερο στις ανθρώπινες σχέσεις, ίσως τότε μπει στην εξίσωση η ξεχασμένη φράση, να «παίξω για την φανέλα, την ομάδα και τους ανθρώπους της». Μέχρι τότε, μην γκρινιάζετε γιατί τα χρήματα και τα υλικά αγαθά παίζουν τον πρώτο και τελευταίο ρόλο στα κριτήρια επιλογής μιας μεταγραφής της πλειοψηφίας των αθλητών….
Σ.Κ
