Η παρουσία των γονιών στα γήπεδα για τις αγωνιστικές εκδηλώσεις των παιδιών τους είναι συνηθισμένη και όμορφη. Η συναισθηματική όμως εμπλοκή όμως των πρώτων μέσω κραυγών, βρισιών και βίαιων κινήσεων στην κερκίδα είναι κάτι που δεν αντέχεται.
Μάιος μήνας και τα πρωταθλήματα είναι ήδη στην τελική τους ευθεία, με αποτέλεσμα να διακυβεύονται τίτλοι, κατατάξεις, άνοδοι, παραμονές και πλασαρίσματα.
Αυτό λοιπόν προϋποθέτει εντάσεις και πάθος, τα οποία χρειάζονται αυστηρό έλεγχο και κυρίως αυτοσυγκράτηση για να κυλήσουν όλα ομαλά και καλά. Όταν όμως ο πατέρας είναι πιο προκλητικός από το ίδιο του το παιδί, βρίζοντας χυδαία το αντίπαλο «παιδί» του, τα πράγματα γίνονται αυτομάτως χειρότερα και αποκτούν διαστάσεις ψυχιατρικές…
Και θύμα στην όλη ιστορία, ποιος είναι στην τελική; Το παιδί του χούλιγκαν πατέρα που θα αναπαράγει το ίδιο πρότυπο συμπεριφοράς στο δικό του το παιδί αργότερα.
Σκοτάδι πυκνό λοιπόν παντού και κυρίως στο νόημα της ενασχόλησης με τον αθλητισμό, που στην προκειμένη περίπτωση έγινε για να κουμπώσουν οι τρύπες των συμπλεγμάτων του πατρός…
Outsider
