Έρχεται και αυτή η στιγμή της σεζόν, που έχουμε τα αγαπημένα μας διεθνή τουρνουά της FIBA. Μπορεί αμέτρητοι αστέρες της παγκόσμια σκηνής να απουσιάζουν από το μπλοκάκι των ομάδων τους, ωστόσο το παγκόσμιο πρωτάθλημα, το οποίο για κάποιον λόγο υποτιμάται τα μάλα από αθλητές και media, είναι πάντα μια άκρως ανταγωνιστική διοργάνωση με πλούσιο θέαμα και ομάδες πάντα έτοιμες να κάνουν το δικό τους ξέσπασμα.
Στο άρθρο αυτό θα προσπαθήσουμε να κάνουμε τις προβλέψεις μας για την τελική κατάταξη κάθε ομίλου, αναφέροντας την κατάσταση με τα συν και πλην σε κάθε ομάδα, που θα πατήσει τα παρκέ της Ασίας. Ξεκινάμε…
GROUP A
Σπουδαία αλματώδης πρόοδος για τη “σκουάντρα ατζούρα” τα τελευταία χρόνια, καθώς ο Τζιανμάρκο Ποτζέκο έχει συσπειρώσει σε τεράστιο βαθμό ένα άρρωστο μέχρι πρότινος σύνολο, με εγωκεντρικούς παίκτες, που έβλεπαν αυτά τα τουρνουά κυρίως σαν προσωπική ευκαιρία για διάκριση. Η Ιταλία των τελευταίων χρόνων δεν έχει καμία σχέση με αυτό το τσούρμο αδιάφορων παικτών. Αντίθετα είναι μια ΟΛΟΣΩΣΤΗ ομάδα με εύστοχα μοιρασμένους ρόλους και αρμοδιότητες, συνδυάζοντας ελίτ ταλέντο, εμβληματικές προσωπικότητες, σκληράδα και φυσικά νεανική φλόγα. Οι Ιταλοί με το up-tempo παιχνίδι τους θα θελήσουν και πάλι να προκαλέσουν θόρυβο όταν τα λουριά σφίξουν και θα παρατάξουν 5άδες με κάθε παίκτη να αποτελεί δυνητικά μια απειλή από την περίμετρο αλλά και αμυντική ασφάλεια. Ο Σιμόνε Φοντέκιο είναι ο απόλυτος παίκτης αυτού του συγκροτήματος, στο πρόσωπο του οποίου αντικατοπτρίζεται η φιλοσοφία ολόκληρου του μπασκετικού έθνους, ενώ ο Λουίτζι Ντατόμε ετοιμάζεται για έναν τελευταίο χορό, πριν κρεμάσει τα παπούτσια του και βάλει τίτλους τέλους σε μια σπουδαία καριέρα. Στη Front-Line βρίσκουμε το δίδυμο των twinners, Μέλι και Πολονάρα, οι οποίοι συνδυάζονται άψογα στο παρκέ, αλλάζοντας συνεχώς ρόλους μεταξύ τους σε high-low καταστάσεις ή περιφερειακό σου και επίσης με μια γρήγορη ματιά στο ρόστερ θα δούμε και άλλους παίκτες αρκετά παιγμένους στο υψηλότερο ευρωπαϊκό επίπεδο, όπως ο Ρίτσι, ο Παγιόλα, ο Τόνουτ και ο “δήμιος” της Σερβίας στο προηγούμενο Ευρωμπάσκετ, Μάρκο Σπίσου. Όταν όλα αυτά συνδυάζονται με νεανικό θράσος και ενθουσιασμό, το οποίο εγγυώνται οι Προσίντα και Σπανιόλο, τότε όλα γίνονται πιο όμορφα. Περιμένω από τους Ιταλούς να πάνε πραγματικά μακριά σε αυτό το τουρνουά.
Οι Δομινικανοί ετοιμάζονται να εμφανιστούν πανίσχυροι στο παγκόσμιο κύπελλο, αφού ο μεγάλος αστέρας της ομάδας, Καρλ-Άντονι Τάουνς, δηλώνει παρών, όμως δυστυχώς οι έτεροι NBAers, Duarte & Horford, όπως φαίνεται θα απουσιάζουν. Μην ξεχνάμε παρ’ όλα αυτά τον διαχρονικό σκόρερ Βίκτορ Λιζ αλλά και τον Τζιν Μοντέρο, παίκτη για τον οποίο διαβάσατε στη σελίδα μας προ ημερών και ο οποίος ετοιμάζεται για ένα σπουδαίο τουρνουά. Ο Αργεντίνος τεχνικός, Νέστορ Γκαρσία, έχει στα χέρια του ένα σύνολο ικανό να προκαλέσει πανικό σε οποιονδήποτε αντίπαλο, αφού έχει παίκτες με προσωπική φάση, αρκετά καλό παιχνίδι στο ποστ, επαρκέστατους αμυντικούς, καλούς σουτέρ και παίκτες με… guts και εμπειρία. Είναι μια χώρα που έχει μακρά παράδοση στο άθλημα, όπως και το Πουέρτο Ρίκο, η οποία όμως εν αντιθέσει με τη δεύτερη χώρα, δεν έχει καταφέρει ποτέ να πλησιάσει στο ταβάνι της. Νομίζω ότι ο μεγάλος στόχος θα πρέπει να είναι η πρόκριση στην επόμενη φάση, κάτι που δεν θα πρέπει να θεωρείται καθόλου εύκολο, αφού η οικοδέσποινα ομάδα των Φιλιππινών και η σκληροτράχηλη Ανγκόλα, θα πουλήσουν πολύ ακριβά το τομάρι τους, εξαντλώντας τις δικές τους πιθανότητες. Στο εν λόγω ρόστερ δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε επίσης την παρουσία παικτών όπως ο Ντελγκάδο της Καρσίγιακα ή ο Φελίζ της Μπανταλόνα.
Οι Φιλιππίνες είναι η διοργανώτρια όχι μόνο του συγκεκριμένου ομίλου, αλλά ολόκληρου του τουρνουά, καθώς η τελική φάση θα διεξαχθεί επίσης εκεί. Στο ρόστερ υπάρχει σε αρκετές περιπτώσεις η μετριότητα ή καλύτερα, η άγνοια, αφού με μια πρώτη ματιά δεν βλέπουμε παίκτες με εμπειρία και χιλιόμετρα σε τέτοιο επίπεδο, όμως ξεχωρίζει ασφαλώς η παρουσία δυο προσώπων. O Βινσέντ “Τσοτ” Ρέγιες θα έχει στη διάθεσή του τον σούπερ σκόρερ, Τζόρνταν Κλάρκσον (έρχεται από σεζόν με 20-4-4 κατά μέσο όρο στο ΝΒΑ), ο οποίος αναμένεται να είναι εκ των πρώτων σκόρερ στη διοργάνωση και αναμφίβολα το πρόσωπο της ομάδας και τον ταλαντούχο ψηλό, Κάι Σότο, που μπορεί να υπολείπεται σε κιλά και όγκο, όμως με ανάστημα που αγγίζει τα 2.21 μέτρα και άνοιγμα χεριών ακόμα μεγαλύτερο, μπορεί να κρύψει το καλάθι σε οποιονδήποτε επιχειρήσει να επιτεθεί σε προσωπική του άμυνα. Του λείπει το agility και το motor, όμως σταδιακά καλλιεργεί ένα αξιοπρεπές μακρινό σουτ και τελειώνει πολύ δυναμικά γύρω από το καλάθι τις λόμπες που του μοιράζουν οι συμπαίκτες του. Οι δυο αυτοί παίκτες θα είναι λοιπόν το βαρύ σασί για τις Φιλιππίνες, οι οποίες θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν τέτοια τουρνουά ως εμπειρίες που θα θέσουν τις βάσεις για το άμεσο μέλλον του αθλήματος στη χώρα. Το υπόλοιπο ρόστερ πράγματι δεν τρομάζει, με τον Ντουάιτ Ράμος και τον Σκότι Τόμπσον να είναι δυο ακόμα καλοί βοηθητικοί παίκτες. Έχουν την ατυχία να παίζουν στην αυλαία κιόλας του τουρνουά το πιο κρίσιμο παιχνίδι τους, αφού ο νικητής μεταξύ των Φιλιππινών και της Δομινικανής Δημοκρατίας, κατά 90% θα είναι αυτός που θα προκριθεί στη 2η φάση της διοργάνωσης.
Πολύ σκληρά καρύδια. Δεν έχουν το υπόβαθρο και το star quality ούτε της Δομινικανής Δημοκρατίας, ούτε των Φιλιππινών ίσως, που έχουν και το πλεονέκτημα της έδρας, όμως έχουν καρδιά, μούσκουλα και δίψα για να αφήσουν και τα κόκαλά τους στο παρκέ. Δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμα το θέμα του ΝΒΑer Μπρούνο Φερνάντο, ενώ και ο γνώριμός μας Γιανίκ Μορέιρα δεν είναι 100% βέβαιο, πως θα συμμετάσχει. Στο ρόστερ υπάρχουν κάποιοι φερέλπιδες νεραοί παίκτες όπως ο Γκέρσον Γκονσάλβες και ο Τσίλντε Ντουντάο, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε και τον Τζίλσον Μπάνγκο, έναν εξαιρετικό rim protector, για τον οποίο είχατε επίσης διαβάσει πρώτοι πριν δυο χρόνια στο Αφρομπάσκετ της Ρουάντας. Ο Ισπανός Τζόσεπ Κάρλος, έχει δύσκολο έργο μπροστά του. Αφενός πρέπει να διαχειριστεί ένα πολύπλοκο ρόστερ με σαφή έλλειψη ταλέντου κι αφετέρου να βρει μια οδό ώστε να προετοιμάσει τα πιο νέα παιδιά για τα επερχόμενα τουρνουά της Ανγκόλας. Αν κάνουν μια νίκη θα είναι υπέρβαση και θα είναι ασφαλώς οι “ρυθμιστές” του εν λόγω ομίλου…
GROUP B
Αμέτρητα προβλήματα για τους Σέρβους, οι οποίοι κάθε μέρα βλέπουν και από μια νέα απώλεια για την ομάδα τους, η οποία λίγο λίγο υφίσταται “ψαλιδισμό” των ελπίδων και προσδοκιών της στο φετινό Μουντομπάσκετ. Ο Σβέτισλαβ Πέσιτς δεν θα έχει στις υπηρεσίες του τον Γιόκιτς, ούτε τον Μίσιτς, ούτε τον Νέντοβιτς, ενώ εσχάτως έχασε και τους Σμάιλαγκιτς-Τριφούνοβιτς, οι οποίοι θα έφερναν σημαντική ενέργεια και ταυτόχρονα θα έπαιρναν πολύτιμες εμπειρίες για το μέλλον. Φτάνουμε λοιπόν στον Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς, έναν εκ των κορυφαίων παικτών στον κόσμο για το FIBA BasketBall και στον Νίκολα Μιλουτίνοφ, οι οποίοι θα είναι οι στυλοβάτες αυτού του συνόλου, με τον Μάρκο Γκούντουριτς να έρχεται λίγο πιο πίσω. Υπάρχουν οι σουτέρ Μαρίνκοβιτς και Αβράμοβιτς, ο νεαρός Τόπιτς (σημαντική για τον ίδιο η συμμετοχή του) και οι σαφώς πιο μέτριοι Νταβίντοβατς και Ντόμπριτς, οι οποίοι εν τη απουσία των Κάλινιτς-Λούσιτς, θα έχουν αρκετά αυξημένο χρόνο συμμετοχής. Πολύ σημαντική η παρουσία των νεαρών Πετρούσεφ και Γιόβιτς για τη σφυρηλάτηση της νέας γενιάς των “Πλάβι”. Έχουν θεωρητικά εύκολο όμιλο, όμως στη συνέχεια θα βρουν πολλά εμπόδια και πολύ δύσκολα θα μπορέσουν να περάσουν τον πρώτο γύρο των νοκ-άουτ.
Το αγαπημένο Πουέρτο Ρίκο είναι ξανά εδώ με νέο αίμα αλλά ίδιο κίνητρο και ίδια νοοτροπία, όπως αυτή του ένδοξου παρελθόντος του. Ο Νέλσον Κόλον έχει ένα περιορισμένο ρόστερ στα χέρια του, ωστόσο ο όμιλός του, αφήνει ένα ξεκάθαρο παράθυρο στον ορίζοντα για την πρόκριση στην επόμενη φάση. Ο δικός μας Τρέμοντ Ουότερς θα είναι ο “go to guy” αυτού του συνόλου, αφού ο NBAer Χοσέ Αλβαράντο δεν θα είναι εδώ, για να ενισχύσει την προσπάθεια της ομάδας του, ενώ ο Ισμαέλ Ρομέρο, ο Center του Προμηθέα Τζορτζ Κοντίτ, ο Αϊζάια Πινέιρο, ο σκληροτράχλος PF Φίλιπ Ουίλερ, ο αδερφός του Μάρκους Χάουαρντ της Μπασκόνια, Τζόρνταν, και ο πρώην παίκτης του Ερυθρού Αστέρα, Τζον Χόλαντ, θα είναι η “φρουρά” του κοντοπίθαρου άλλοτε PG των Μπόστον Σέλτικς. Παίζουν στην πρεμιέρα τους πάρα πολύ σημαντικό παιχνίδι με το Νότιο Σουδάν, για το οποίο θα μιλήσουμε στην αμέσως επόμενη παράγραφο.
Μάτια ανοιχτά. Οι περισσότεροι ακούνε “Σουδάν” και απλώς πάνε παρακάτω ή στην καλύτερη, γελάνε ειρωνικά. Το Σουδάν έχει καλό ρόστερ και άφθονη αθλητικότητα, ώστε να ρίξει ξύλο σε όποιον βρει απέναντί του. Ο Μανγκόκ Ματιάνγκ είναι ένας Center με τρομερό αθλητικό πακέτο, όπως επίσης και ο πασίγνωστος NBAer, Γουένιεν Γκάμπριελ, ο οποίος πέρυσι είχε 15 λεπτά συμμετοχής με 5.5 πόντους και 4.2 rebounds με τους Λέικερς. Στα γκαρντ, θέση στην οποία πονάει η συγκεκριμένη ομάδα, βλέπουμε τον “πλάγιο” Μαριάλ Σαγιόκ, που είδαμε πριν δυο χρόνια στην Ευρώπη και τη Φενέρ και που πέρυσι έλαμψε στη G-League με τη θυγατρική των Σέλτικς και ασφαλώς τον MVP της περυσινής G-League με τους Windy City Bulls, Carlik Jones, παίκτης που μπορεί με καλέ πιθανότητες να είναι μια από τις αποκαλύψεις της διοργάνωσης. Στην ομάδα που έπαιξε τα μισά προκριματικά με τον Λούολ Ντενγκ στον πάγκο της κι έπειτα με τον Ρόγιαλ Άιβι, βλέπουμε τέλος τον Νούνι Όμοτ, που έχει παίξει στην Τουρκία για την Τόφας και αποτελεί έναν εξαιρετικό PF με ικανότητα στο σουτ και φυσικά πού αλλού; Στο παιχνίδι επαφής. Είναι από τις ομάδες που περιμένω να παρακολουθήσω, πραγματικά. Πρώτο ματς με το Πουέρτο Ρίκο, δίνω στους Λατίνους ένα ελαφρύ προβάδισμα της τάξης του 55-45, με τον νικητή να πολλαπλασιάζει τις ελπίδες πρόκρισης.
Πρώτο μεγάλο ραντεβού χωρίς τον εμβληματικό Yi Jianlian στις επάλξεις. Αυτή τη φορά ο ηγέτης θα φοράει φόρμες, θα κάθεται στον πάγκο. Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς, ένας προπονητής που ξέρει πώς να κερδίζει σε τέτοιες διοργανώσεις, θα έχει το δύσκολο έργο να οδηγήσει την Κίνα στην επόμενη μέρα. Θα βρει απέναντί του και τη μεγάλη αγάπη του, εθνική ομάδα της Σερβίας, ομάδα με την οποία εκτόξευσε το στάτους του ως προπονητής και με την οποία έχει γράψει χρυσή ιστορία ως παίκτης. Η Κίνα θα έχει αρκετό κόσμο, όμως το ρόστερ της δεν φαίνεται ικανό για μεγάλα πράγματα. Σημαντική η προσθήκη του Kyle Anderson, ενός εξαιρετικού Shooting Forward, όμως το υπόλοιπο ρόστερ πλην του Ζου Κι, του Ζάο Ρούι και άντε ίσως και του Γουάνγκ Ζελίν, δεν τρομάζει σε καμία περίπτωση. Ωστόσο σε έναν όμιλο με ξεκάθαρο φαβορί και με τρεις ομάδες αρκετά κοντά μεταξύ τους, έχουν αρκετές πιθανότητες και θα φανούν ανταγωνιστικοί, ώστε να παλέψουν στα ίσια με Σουδάν και Πουέρτο Ρίκο για τη δεύτερη θέση.
GROUP C
Η Αμερική έρχεται αποφασισμένη για την επιστροφή στον θρόνο, μετά την αποτυχία της στην Κίνα πριν 4 χρόνια. Ο Στιβ Κερ έχει επιλέξει φρεσκάδα και ενέργεια, για να ανταγωνιστεί τις καλύτερες FIBA ομάδες στα νοκ-άουτ παιχνίδια και φυσικά μερικούς εξαιρετικούς αμυντικούς. Καθόλου τυχαίο το ότι στη Front-Line βλέπουμε τα “σκυλιά του πολέμου” Portis, Kessler και Jaren Jackson Jr. (άπειρο hustling ο πρώτος, 2.3 και 3 κοψίματα μέσο όρο την περασμένη σεζόν οι δυο τελευταίοι). Ο Jalen Brunson μοιάζει ως ο πιο FIBA παίκτης των ΗΠΑ μετά τον Carmelo Anthony, ενώ οι Edwards, Haliburton, Ingram και Mikal Bridges είναι παίκτες τοπ επιπέδου, τα στοιχεία των οποίων μεταφράζονται άψογα στο συγκεκριμένο είδος μπάσκετ. Προφανώς και οι πιθανότητες είναι συντριπτικά υπέρ τους, ώστε να φτάσουν μέχρι τέλους, ακόμα και με τα… τρίτα που λέμε. Έχουν το υλικό, για να ανταπεξέλθουν σε ένα κλειστό ματς λίγων κατοχών και φυσικά μπορούν να ανοίξουν το γήπεδο και να σκορπίσουν τον τρόμο. Νομίζω δεν χρειάζεται να αναλωθούμε περαιτέρω.
Μου ήταν εύκολη επιλογή η 2η θέση στον όμιλο για την εθνική μας κι αυτό γιατί, όπως μαθαίνουμε, οι Νεοζηλανδοί θα στερηθούν τις υπηρεσίες των αφών Ουέμπστερ, δυο παιδιών που ξέρουν εξαιρετικά τα συγκεκριμένα μπασκετικά μονοπάτια. Η “Επίσημη Αγαπημένη” έχει πολύ δύσκολο έργο, αφού θα δώσει την τελευταία αγωνιστική έναν δυνατό αγώνα με τους “Μαορί”, ο οποίος θα είναι πιθανότατα “do or die”. Έχουμε πρόβλημα στο σουτ, υστερούμε δημιουργικά, ενώ δεν έχουμε και σταθερές στο χαμηλό ποστ, κάτι που σε αυτές τις διοργανώσεις είναι τρομερά σημαντικό. Με τον Ουόκαπ να καλείται να βγει μπροστά και να διαχειριστεί τις μεγάλες αποφάσεις, η εθνική μας θα βρεθεί σε ένα ανεξερεύνητο πεδίο. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά, αν αυτό είναι θετικό ή αρνητικό, μόνο το ότι μπαίνουμε σε μια κενή σελίδα. Σημαντική η παρουσία νέων παιδιών, όπως ο Ρογκαβόπουλος, ο Μωραΐτης και ο Λούντζης που μοιάζει αναγεννημένος, ενώ ως μείζονος σημασίας χαρακτηρίζεται η επιστροφή του Ντίνου Μήτογλου, ενός παίκτη που μπορεί να ανοίξει την γκάμα επιλογών τόσο αμυντικά όσο κι επιθετικά για τον Δημήτρη Ιτούδη, αφού διαθέτει πρόσωπο-πλάτη παιχνίδι και τη δυνατότητα να αγωνιστεί και στις δυο θέσεις της γραμμής ψηλών. Η τύχη μας ευνοεί, αφού η διασταύρωσή μας στον επόμενο όμιλο, εφόσον προκριθούμε, θα είναι με τον όμιλο της Λιθουανίας, ο οποίος μοιάζει και ο πιο βατός (Μαυροβούνιο, Μεξικό και Αίγυπτος οι υπόλοιπες τρεις ομάδες), όμως τα αποτελέσματα του πρώτου ομίλου μεταφέρονται, οπότε, εφόσον περάσουμε τη μάχη με τη Νέα Ζηλανδία, μας περιμένουν ακόμα πιο σκληρά παιχνίδια. Η εθνική στα φιλικά φαίνεται να ψάχνεται, έχοντας χάσει τον προσανατολισμό της όλο αυτό το διάστημα που κρεμόταν από τα χείλη της τελικής απόφασης του Γιάννη, ο οποίος όλοι γνωρίζαμε, ότι θα απουσιάσει, όμως κρατούσαμε χαμηλό προφίλ. Ε λοιπόν, είναι ευκαιρία για εύρεση νέων πρωταγωνιστών, ώστε αυτοί να πάρουν τη σκυτάλη για την επόμενη μέρα και για τα τελευταία καλά χρόνια των Σλούκα, Καλάθη, Παπανικολάου. Είναι η πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, που η εθνική μας δεν θα έχει κάποια ατραξιόν στο ρόστερ και δεν θα τραβάει τα βλέμματα πάνω της. Περιμένω από τον Ιτούδη να παρουσιάσει ένα θυμωμένο σύνολο, που θα παίζει στα όρια και θα ευχαριστηθεί μέχρι τελευταίας ρανίδας τη συμμετοχή του στο τουρνουά. Ας το αντιμετωπίσουμε και μια φορά έτσι και ίσως βγούμε κερδισμένοι…
Μια από τις πιο σκληρές ομάδες. Η Νέα Ζηλανδία του θρυλικού Πέρο Κάμερον, θα ζήσει και θα πεθάνει από την άμυνά της. Όπως είπαμε, οι πληροφορίες λένε, ότι τα αδέρφια Ουέμπστερ θα λείψουν από το παγκόσμιο και έτσι το εν λόγω σύνολο χάνει αρκετή από την αίγλη του. Ωστόσο οι Ουέτζελ (ο PF/C της ΑΛΜΠΑ Βερολίνου), Κάμερον (γιος του προπονητή), Ντιλέινι, Ίλι και ο διαχρονικός παικταράς με ελληνικές ρίζες, Ισαάκ Φοτού, είναι εκεί και το μάτι τους θα γυαλίζει τόσο όταν θα χορεύουν τη λατρεμένη “Χάκα” αλλά και όταν θα τρέχουν πάνω-κάτω στο παρκέ. Είναι ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης, που πεθαίνει ο ένας για τον άλλον και ξεχνούν οποιαδήποτε φιλονικία ή αίσθημα προβολής, όταν φοράνε το εθνόσημο, τιμώντας τη χώρα τους, αυτό ακριβώς που θα έπρεπε να πράττουν όλες οι ομάδες και όλοι οι παίκτες, όταν εκπροσωπούν ένα ολόκληρο έθνος. Προσωπικά τους έχω βγάλει πολλές φορές το καπέλο και αν μας πληγώσουν, θα είναι -για μένα τουλάχιστον- μια πικρία λίγο μικρότερη από τις άλλες φορές. Για να τους δούμε…
Η Ιορδανία συμμετέχει σε δεύτερο σερί Μουντομπάσκετ και μπράβο της. Αυτή τη φορά εκτός από τον Αχμέτ Ντουβερίογλου, που παίζει ως “Αλ Ντουάιρι”, ο νατουραλιζέ της ομάδας δεν θα είναι ο Νταρ Τάκερ (ήταν εξαιρετικός πριν 4 χρόνια στην Κίνα), αλλά ο Ρόντε Χόλις-Τζέφερσον, που τα τελευταία χρόνια βγάζει το παντεσπάνι του στο Πουέρτο Ρίκο, όντας ένας παίκτης ορχήστρα που συμβάλλει σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες. Ο Χόλις-Τζέφερσον είναι παίκτης επιπέδου ΝΒΑ, όμως προτιμά να αγωνίζεται πιο χαλαρά με λιγότερο εξοντωτικά προγράμματα εκγύμνασης και προπόνησης και να απολαμβάνει το άθλημα γενικότερα. Δύσκολα θα κάνουν κάποια νίκη, ωστόσο θα είναι μια ευχάριστη νότα, τουλάχιστον στην πρώτη φάση ομίλων. Παίζουμε στην πρεμιέρα μαζί τους και δεν θα πρέπει να τους υποτιμήσουμε, ούτε κατά διάνοια. Ο προπονητής Ουέσαμ Αλ-Σους θα έχει πολλά προβλήματα να αντιμετωπίσει, όμως η πίεση είναι μηδαμινή. Καλή τους τύχη.
GROUP D
Η αρχηγάρα “JV” είναι ακόμα εδώ κι αυτό το καλοκαίρι. Ο Σαμπόνις δεν κατέβηκε φέτος, ούτε επίσης οι Γκριγκόνις, Ουλάνοβας, Γκιεντράιτις και Λεκαβίτσιους, όμως στη “Λιέτουβα” θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους οι Μπραζντέικις, Κουζμίνσκας, Μοτιεγιούνας, Ντίμσα και Γιοκουμπάιτις που θα είναι ο βασικός PG. Η Λιθουανία του Κάζις Μάκσβιτις είναι το αφεντικό ενός άχαρου ομίλου (μιλήσαμε πιο πάνω) και διασταυρώνεται με εμάς στη δεύτερη φάση, όπου μπορεί άνετα να φτάσει αήττητη. Ο Γιόνας Βαλαντσιούνας θα είναι το κεντρικό πρόσωπο της ομάδας, όντας ο απόλυτος άρχοντας κάτω από τα καλάθια, ενώ ο Μπραζντέικις θα είναι το δεξί του (ή μάλλον το αριστερό) χέρι. Η μεγάλη σχολή της “Λιέτουβα” έχει τα υλικά, ώστε να παίξει το γνωστό της fluid επιθετικό μπάσκετ, όμως ίσως να έχει κάποια προβλήματα αμυντικά. Δύσκολα θα συνεχίσει πιο μακριά στη διοργάνωση, όμως έχει τα εχέγγυα, για να διεκδικήσει ακόμα και τη θέση της στους επερχόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Κι εδώ έχουμε ομάδα με έναν ψηλό παγκόσμιας κλάσης. Ο Νίκολα Βούτσεβιτς στο προηγούμενο παγκόσμιο κύπελλο, ήταν τραγικός και τώρα έχει μια ευκαιρία να επανορθώσει. Με ρεζέρβα του τον Μπόμπαν Ντούμπλιεβιτς και συμπαραστάτες τον σουτέρ Μιχάιλοβιτς και τον νατουραλιζέ Κέντρικ Πέρι, που στο Ευρωμπάσκετ ήταν εξαιρετικός, το Μαυροβούνιο του Μπόσκο Ράντοβιτς θα έχει τον πρώτο λόγο για πρόκριση στην επόμενη φάση απέναντι σε Μεξικό κι Αίγυπτο. Ενδιαφέρον θα έχει να δούμε και την εικόνα του νεαρού Μάρκο Σιμόνοβιτς, που ετοιμάζεται να παίξει στην Ευρωλίγκα με τον Ερυθρό Αστέρα υπό τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς. Το Μαυροβούνιο θα τρέξει το γήπεδο, θα πάει και σε σετ επιθέσεις, όμως κι εδώ εντοπίζεται αμυντικό πρόβλημα, όπως και σε κάθε ομάδα του συγκεκριμένου ομίλου, ο οποίος αναμένεται να έχει υψηλά σκορ.
Η αλητεία προσωποποιημένη. Το Μεξικό δεν είναι ομάδα που μπορείς να υποτιμήσεις, όμως αντικειμενικά δεν έχει και το μεγαλύτερο ταβάνι εκεί έξω, από τις ομάδες που μπορείς να χαρακτηρίσεις “μαύρο άλογο”. Στηρίζεται στα αδέρφια Γκουτιέρεζ, στον Φάμπιαν Τζέιμς, στον Καμάτσο, στον Μασάντο και φυσικά στο δίδυμο της περιφέρειας, Πολ Στολ και Πάκο Κρουζ. Ο τελευταίος είναι πιο θρασύς κι από πιτσιρικά που παίρνει λεπτά συμμετοχής εν λευκώ και στοχεύει σε μεγάλα νούμερα. Βγαίνει σαν άνεμος από τα σκριν και παίζει στην περιφέρεια με ατομικές επιθέσεις, όντας “φονικός” στο σουτ μετά από ντρίμπλα. Θα παιχτεί μεγάλο ντέρμπι την πρώτη κιόλας αγωνιστική του τουρνουά με το Μαυροβούνιο, το οποίο ωστόσο θεωρώ πως έχει τον πρώτο λόγο. Οι “Αζτέκοι” του Ομάρ Κουιντέρο όμως έχουν πολλές δυνατότητες και δεν θα μου φανεί καθόλου περίεργο να κοντράρουν ακόμα και τη Λιθουανία. Θα ήθελα πολύ να έβλεπα σε ένα τελευταίο τουρνουά, όπως στην περίπτωση του Ντατόμε, τον Γκουστάβο Αγιόν, αλλά δεν μπορούσε να δώσει κι άλλη παράταση στην καριέρα του…
Αμρ Αμπντελαχίμ, Άσεμ Μάρει και φυσικά ο δικός μας Σαλέχ Εχάμπ Αμίν είναι τα δυνατά χαρτιά του Καναδού τεχνικού Ρόι Ράνα. Η Αίγυπτος είναι ομάδα συγκεκριμένων ταχυτήτων κι ισχύει κι εδώ η χαρά και ο πλούτος εμπειριών που θα αποκομίσουν οι παίκτες αλλά και το τεχνικό σταφ με το πέρας του συγκεκριμένου τουρνουά. Πολύ δύσκολα θα καταφέρει να κοντράρει κάποια από τις αντιπάλους της στον όμιλο, αν και έχουμε δει πολλάκις και πλειστάκις ομάδες να υποτιμούν ή να θέλουν να προσπεράσουν χωρίς να ιδρώσουν, πιο άσημα σύνολα και στο τέλος να βρίσκονται προ εκπλήξεως. Οι “Φαραώ” έχουν κάποιους καλούς παίκτες, όμως πρέπει να τους “κάτσουν” πολλές παράμετροι, για φανούν ανταγωνιστικοί. Ο νατουραλιζέ Πάτρικ Γκάρντνερ που είχε καλή παρουσία στο NCAA με το Saint Michael’s και το Marist θα είναι ένας σημαντικός παίκτης για τη γραμμή ψηλών που θα έχει θέματα. Στόχος ξεκάθαρα η εμπειρία της συμμετοχής.
GROUP E
Ανανεωμένη, φρεσκαρισμένη αλλά πάντα με την απαράμιλλη ποιότητα της σύγχρονης ιστορίας της, η Αυστραλία με τον Brian Goorijan στο τιμόνι θα είναι εκτός από το φαβορί του 5ου ομίλου, ένα από μεγάλα φαβορί ολόκληρου του τουρνουά. O Αμερικανο-Αυστραλός τεχνικός θα έχει στα χέρια του τρεις σπουδαίους All-Around παίκτες, που βρίσκονται σε εντελώς διαφορετική φάση στην καριέρα τους ο καθένας, αλλά με ποιότητα και πολυπροσωπία που μπορούν να του δώσουν την ευκαιρία να αλλάξει το κέλυφος της ομάδας του ουκ ολίγες φορές μέσα σε έναν αγώνα. Ο λόγος ασφαλώς για τους Giddey–Ingles-Exum. Τρεις παίκτες που κάνουν κυριολεκτικά τα πάντα στο παρκέ. Στην περιφέρεια βρίσκουμε επίσης τους executive shooters, Chris Goulding και Dyson Daniels, τον NBAer Josh Green και φυσικά το αμυντικό πολυεργαλείο, Matisse Thybulle και τέλος τον iso killer, Patty Mills, που είναι η ψυχή αυτής της ομάδας. Οι “Boomers” είδαν τον βασικό τους ψηλό, Jock Landale, να τραυματίζεται ελαφρά στα φιλικά προετοιμασίας, όμως οι πιθανότητες είναι με το μέρος του, ώστε να είναι έτοιμος στην πρεμιέρα. Το βάρος του μεταλλίου έφυγε από πάνω τους, όταν κατέκτησαν το χάλινο στην Ολυμπιάδα του Τόκιο, ωστόσο αυτή η εξαιρετική φουρνιά δικαιούται πολλά παραπάνω και θεωρώ ότι έχει όλα τα φόντα να το πετύχει σε αυτό το τουρνουά. Δεν τους λείπει τίποτα, μόνο λίγη τύχη ίσως…
UPDATE: Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, ο Τζοκ Λαντέιλ όντως φαίνεται να χάνει τη συμμετοχή του, άρα τη θέση του βασικού Center παίρνει ο Ντούοπ Ριθ, ένας δυναμικός ψηλός που είχε περάσει πριν τρία χρόνια από τον Ερυθρό Αστέρα. Μιλάμε για σαφές Downgrage, όμως και πάλι οι “Boomers” είναι το φαβορί του ομίλου, χάνοντας ωστόσο αρκετή από τη δυναμική τους.
Η Γερμανία που τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε πολύ σωστό δρόμο, καθοδηγούμενη από τον Gordon Herbert, φιλοδοξεί φέτος να κάνει ένα ακόμα βήμα παραπάνω, μετά το χάλκινο μετάλλιο στο περασμένο Ευρωμπάσκετ. Ηγέτης της πάντα ο Ντένις Σρόντερ και ο βράχος Ντάνιελ Τάις, αν και υπήρξαν κάποια εσωτερικά προβλήματα, όταν ο Μάξι Κλέμπερ κατηγόρησε δημοσίως τον Σρόντερ ως… δημιουργό ίντριγκας και πίεσης στα αποδυτήρια των “πάντσερ”. Υπάρχει τεράστια εμπειρία από FIBA τουρνουά, κορμός, παίκτες κορυφαίου επιπέδου της Ευρωλίγκα (Βόιτμαν, Τίμαν, Λο, Μπονγκά), παίκτες με σπουδαίο όνομα στο ΝΒΑ (Τάις, Σρόντερ, Μο Βάγκνερ), snipers από την περίμετρο (Ομπστ, Γκιφάι) και φυσικά ο ανερχόμενος αστέρας του γερμανικού μπάσκετ, Φράντζ Βάγκνερ, ένας παίκτης που αναμένεται σε λίγα χρόνια να συγκαταλέγεται στους κορυφαίους παγκοσμίως στη θέση του. Βρίσκονται σε δύσκολο όμιλο, αφού εκτός της Αυστραλίας, θα παίξουν και με τη Φινλανδία του Μάρκανεν, όμως έχουν πολλές αρετές ως ομάδα και δεν θα μου έκανε εντύπωση να τους βλέπαμε ακόμα και στη ζώνη των μεταλλίων, αν και σίγουρα δεν βρίσκονται μέσα στα πρώτα φαβορί για μια θέση εκεί. Τα πηγαίνουν περίφημα και μπορούν να κάνουν ακόμα πιο μεγάλα πράγματα στο άμεσο μέλλον.
Φινλανδία. Μετά τους οδηγούς, Χάκινεν και Ράικονεν και τον σπουδαίο ποδοσφαιριστή του Άγιαξ στα 90’s, Γιάρι Λιτμάνεν, ολόκληρο το σκανδιναβικό έθνος, όταν φτάνει σε συζητήσεις αθλητισμού, πίνει νερό στο όνομα αυτού του τρομακτικού παικταρά, που φέτος είχε τη δική του breakout season στη Γιούτα, αφού λίγος μήνες πιο πριν είχε τρυπήσει πολλά ταβάνια στο Ευρωμπάσκετ του ’22. Ο Λάουρι Μάρκανεν λοιπόν είναι ο παίκτης από τον οποίο μια ομάδα εξαρτάται στον μεγαλύτερο βαθμό σε αυτά τα τουρνουά. Χωρίς αυτόν η Φινλανδία είναι μια ομάδα που απλώς θα κατέβει για τη συμμετοχή και θα φύγει με πολλές 30άρες στις αποσκευές της. Με αυτόν μέσα, το σύνολο του Lassi Tuovi γίνεται αυτόματα διεκδικητής πρόκρισης, φυσικά σε τρίτο ρόλο, αλλά με αρκετές πιθανότητες. Ο Μάρκανεν μετά τον Doncic είναι ο καλύτερος FIBA παίκτης στον κόσμο αυτή τη στιγμή και ένας απίθανος χαρακτήρας χαμηλών τόνων, που μιλάει στο γήπεδο. Τι να λέμε τώρα, ο άνθρωπος είναι κυριολεκτικά παντού και έχει αναγκάσει πλήθος κόσμου να βάλει στη watch list του τη Φινλανδία για χάρη του. Εύφημος μνεία στους Σαλίν, Μάντσεν, Γιάντουνεν και Μαγκτζούνι. Καλή τους και καλή του επιτυχία.
Το ξεκάθαρο outsider του ομίλου, που όμως και πάλι χρήζει προσοχής και σεβασμού. Μπορεί o Tom Hovasse να είδε τον μεγάλο του αστέρα, Ρούι Χατσιμούρα, να απορρίπτει την παρουσία του με την εθνική Ιαπωνίας αυτό το καλοκαίρι, όμως ο Γιούτα Ουατανάμπε είναι εδώ (τραυματίστηκε ευτυχώς ελαφρά σε ένα φιλικό προχτές) και μαζί με τον νατουραλιζέ Τζος Χόκινσον στους ψηλούς, τον κοντοπίθαρο PG Γιούκι Τογκάσι και τον Γιουντάι Μπάμπα, θα προσπαθήσουν να κρατήσουν ψηλά τη σημαία της Ιαπωνίας και να έχουν μια αξιοπρεπή συμμετοχή στο τουρνουά. Αναμφίβολα δεν έχουν ελπίδες πρόκρισης, πιθανόν το κατανοούν και οι ίδιοι, όμως οφείλουν για αυτή την καταπληκτική χώρα και αυτόν τον εξαίσιο κόσμο, που είναι παράδειγμα προς μίμηση, να δώσουν τον καλύτερο ευατό τους και θα το κάνουν, είμαι σίγουρος.
UPDATE: Εκτός του Τζος Χόκινσον στο ρόστερ των “Σάμουραϊ” θα πάρει μέρος και ένας ακόμα νατουραλιζέ, ο Λουκ Έβανς.
GROUP F
O Γκόραν Ντράγκιτς δεν είναι πια εδώ να κρατάει τις ισορροπίες, όμως ελπίζουμε η πιο ώριμη Σλοβενία να είναι σε θέση να διαχειριστεί τις κρίσεις που θα ξεσπάσουν. Ο Αλεξάντερ Σέκουλιτς είδε τον δεύτερο σημαντικότερο παίκτη του, τον Βλάτκο Τσάντσαρ να χάνει το τουρνουά και μάλλον και όλη τη σεζόν, μετά τη ρήξη χιαστού που υπέστη στο φιλικό με την Ελλάδα στην Αθήνα και πλέον όλο το βάρος πέφτει κυριολεκτικά στον Λούκα Ντόνσιτς. Άλλο που δεν θέλει βέβαια. Οι Σλοβένοι θα τρέξουν τις PnR Spread επιθέσεις τους και θα δώσουν πολλά iso στο Alpha Dog αυτών των διοργανώσεων κι εδώ που τα λέμε, και του ΝΒΑ, ενώ ο νατουραλιζέ που επιλέχθηκε για τη θέση ‘5’, είναι και πάλι ο Μάικ Τόμπι, που χάρη στις πάσες του Ντόνσιτς σε αυτά τα τουρνουά θυμίζει Τιμ Ντάνκαν. Ο 24χρονος μάγος των Μάβερικς φαίνεται να έχει δουλέψει αρκετά στο σώμα του, όντας έτοιμος για ένα τουρνουά που μοιάζει με 100άρι. Όπως είπαμε, δεν θα έχει τον ΝΒΑer Τσάντσαρ δίπλα του, ούτε τον Ντράγκιτς και ως εκ τούτου, η αποτελεσματικότητα στο μακρινό σουτ και στα μετόπισθεν των Μπλάζιτς και Πρέπελιτς, αποκτά διπλή και τριπλή σημασία, αν οι Σλοβένοι θέλουν να πάνε μακριά. Πιθανότατα θα περάσουν τον πρώτο όμιλο αήττητοι, όμως στη συνέχεια διασταυρώνονται στον όμιλο με τους δυο πρώτους του ομίλου της Αυστραλίας κι εκεί θα είναι πραγματικά ένα πολύ απαιτητικό τεστ.
Πολύ κρίμα αυτή η ομάδα να μην έχει έναν πραγματικά καλό περιφερειακό και τόσα χρόνια εκτός του ΜακΦάντεν να μην έχει βρει κάποιον άλλο νατουραλιζέ. Η γραμμή ψηλών της είναι απίστευτη και με έναν ακόμα σκόρερ στην περιφέρεια θα είχε όλα τα φόντα να λογίζεται σε κάθε τουρνουά ως το μαύρο άλογο. Ο δικός μας Ηλίας Ζούρος βλέπει φέτος τον ηγέτη του, Τόκο Σενγκέλια, να δίνει το παρών μετά από τον τραυματισμό τελευταίας στιγμής που είχε στο Ευρωμπάσκετ του ’22 και η γραμμή ψηλών του γίνεται κυριολεκτικά unmatchable με τους Μπιτάτζε, Μαμουκελασβίλι και Σερμαντίνι να τη συμπληρώνουν. Προκειμένου να χωρέσουν όλοι αυτοί και να μοιραστούν σωστά οι χρόνοι, ενδέχεται να δούμε σχήμα με δυο 4άρια μέσα και έναν εκ των Σενγκέλια ή Μάμου να πατάει στο ‘3’. Μοιάζει δυσλειτουργικό και είναι σε κάποιες περιπτώσεις, όμως η Γεωργία θα θελήσει να τρέξει και να βρει ρυθμό από την άμυνά της, οπότε ίσως να την ευνοεί το συγκεκριμένο πλαίσιο. Μπορεί να μπει στον επόμενο όμιλο και να τα κάνει μπάχαλο, έχει την ιδιοσυγκρασία της ομάδας που μπορεί να φερθεί με “αγένεια” και να πετάξει έξω, όποιον την υποτιμήσει.
Η σκληρή παρέα των Λατίνων είναι και πάλι εδώ. Θυμάστε πριν δυο χρόνια, που έφερε τούμπα τα προγνωστικά και πέταξε έξω την οικοδέσποινα Κίνα, περνώντας στον δεύτερο όμιλο; Το ίδιο θα επιχειρήσει και φέτος, αν και τα πράγματα είναι σαφώς πιο δύσκολα τώρα. Η παλιοπαρέα των Γκρατερόλ, Κολμενάρες, Καρέρα, Ζαμόρα και Βάργκας είναι ακόμα εδώ, όμως αντικειμενικά ο Φερνάντο Ντούρο έχει πολύ δύσκολο έργο μπροστά του και πιθανότατα οι Βενεζουελάνοι θα παλέψουν με το Πράσινο Ακρωτήρι για την τιμητική τρίτη θέση και για κάποια μπαράζ εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων του ΄24. Θα παίξουν άμυνα, θα ρίξουν ξύλο, όμως για να έχουν ελπίδες πρόκρισης απέναντι σε Σλοβενία και Γεωργία θα πρέπει να είναι σε θέση να ξεπεράσουν τους 75-80 πόντους, κάτι που με το συγκεκριμένο ρόστερ φαντάζει δύσκολο. Όπως και να ‘χει, μπράβο τους που βρίσκονται ξανά εδώ.
Είναι η πιο μικρή χώρα που καταφέρνει να βρεθεί στο φετινό Μουντομπάσκετ και μπράβο τους. Ο Εμανουέλ Τροβοάντα έχει στα χέρια του τον καλύτερο ψηλό της Ευρωλίγκα, Ουόλτερ Ταβάρες και δίπλα του ένα πολύ περιορισμένων δυνατοτήτων υλικό, το οποίο έχει ψυχή και μάλλον χτύπησε ταβάνι με αυτή του τη συμμετοχή. Ο Ταβάρες δεν θα έχει δίπλα του ούτε τους Snipers της Ρεάλ, προκειμένου να παίξει με πλάτη ή σε PnR, ούτε φυσικά τους πασέρ της “Βασίλισσας” και ασφαλώς ούτε το πλαίσιο που εγγυάται μια προπονητική διάνοια όπως ο Λάσο ή ο Ματέο, οπότε ενδεχομένως να τον δούμε αρκετά διαφορετικό, με τις αδυναμίες του να φαίνονται ξεκάθαρα στο εν λόγω τουρνουά. Η άλλη όψη του νομίσματος λέει ότι το Πράσινο Ακρωτήρι, που ήδη έκανε υπέρβαση, θα τα δώσει όλα προκειμένου να γράψει ιστορία με χρυσά γράμματα και να διεκδικήσει από τώρα μια θέση στην Ολυμπιάδα του Παρισιού του χρόνου. Εκτός του Ταβάρες αξίζει να παρακολουθήσετε τον Ιβάν Αλμέιδα και τον Πάτρικ Μέντες, παίκτες με ικανότητα στο σουτ και στον χειρισμό, οι οποίοι θα είναι οι διόσκουροι του ηγέτη της Ρεάλ Μαδρίτης.
GROUP G
Οι πρωταθλητές κόσμου κι Ευρώπης είναι και πάλι το μεγάλο αφεντικό στον όμιλό τους και φυσικά μια ομάδα που μπορεί πολύ εύκολα να βρίσκεται και πάλι στη ζώνη των μεταλλίων. Η Ισπανία είναι η κορυφαία ομάδα στον κόσμο στον τομέα της προσθήκης κι ανάπτυξης νέων παιδιών στο πρόγραμμά της. Καθόλου τυχαίο το ότι την βλέπουμε παντού να πρωταγωνιστεί. Από τα πρωταθλήματα παίδων, μέχρι τη μεγάλη ομάδα, η οποία “διοικείται” και πάλι από τα αδέρφια Ερνανγκόμεζ και τις παλιοσειρές Ρούντι και Γιουλ. Η Ισπανία του Σέρτζιο Σκαριόλο, που έχει μάστερ σε αυτά τα σύντομα τουρνουά, θα είναι και πάλι η ομάδα που θα κάνει κουμάντο σε κάθε αγώνα τόσο αμυντικά όσο κι επιθετικά. Θα ελέγχει τον ρυθμό της κάθε αναμέτρησης και θα πηγαίνει στο τέμπο που αυτή επιθυμεί. Έχει παίκτες με γαλόνια, που βρίσκονται στο πικ της καριέρας τους, παίκτες με γαλόνια που ακόμα θεωρούνται ανερχόμενοι και παίκτες με γαλόνια που τα κοντέρ τους γράφουν ΠΟΛΛΑ χιλιόμετρα σε αυτά τα παιχνίδια. Δεν φοβάται κανέναν, δεν γίνεται άλλωστε, και ετοιμάζεται για μια ακόμα διάκριση. Νομίζω ότι ο κύκλος του μπασκετικού μίσους μας προς αυτή την ομάδα-πρότυπο έχει συμπληρώσει τις 180 μοίρες και πλέον μιλάμε για θαυμασμό, σεβασμό και παραδοχή ανωτερότητας. Πολλά μπράβο.
Σάμπα ντε Μπραζίλ με ανανεωμένο ρόστερ, καινούργια πρόσωπα και τον Γκουστάβο Ντε Κόντι στο τιμόνι. Η Βραζιλία εντυπωσίασε στα φιλικά προετοιμασίας και ετοιμάζεται να διεκδικήσει τις πιθανότητές της σε αυτό το τουρνουά, έχοντας να αντιμετωπίσει αρκετές προκλήσεις σε έναν δύσκολο όμιλο. Αρέσκεται σε γρήγορο μπάσκετ και σε μακρινές εκτελέσεις, ενώ είναι πάντα σκληρή στα μετόπισθεν. Στις θέσεις των γκαρντς βλέπουμε τον νεοαποκτηθέντα PG της Φενέρ, Ραούλ Νέτο και τον μπαρουτοκαπνισμένο Μαρσελίνιο Χουέρτας, ενώ παίκτης αποκάλυψη αναμένεται να είναι ο νεαρός Γιάγκο Ντος Σάντος, που αφού με τον συμπαίκτη του Μπρούνο Καμπόκλο σόκαραν ολόκληρη τη Γερμανία, κατακτώντας το πρωτάθλημα με την Ουλμ, ετοιμάζεται πλέον να ντεμπουτάρει στην Ευρωλίγκα με τον Ερυθρό Αστέρα του Ντούσκο Ιβάνοβιτς, άρα όπως καταλαβαίνετε εύκολα, θα κάνει ό,τι μπορεί για να πάει μακριά την ομάδα του και να χάσει όσο μεγαλύτερο μέρος μπορεί από την προετοιμασία του “Στρατηγού Ντούσκο”. Στους ψηλούς βλέπουμε, όπως είπαμε τον εξαιρετικό Καμπόκλο και τον Κριστιάν Φελίσιο, ενώ στο ρόστερ υπάρχουν ακόμα οι πολύπειροι Μιντλ και Σοάρες. Πιθανότατα θα πάρουν τη 2η θέση του ομίλου τους και θα τα παίξουν όλα για όλα κατά πάσα πιθανότητα με Καναδά και Γαλλία.
Η Ακτή Ελεφαντοστού συμμετέχει ξανά σε παγκόσμιο κύπελλο και αυτή τη φορά η μεγάλη ατραξιόν του Ντέγιαν Πρόκιτς έρχεται από το ΝΒΑ και τους Ορλάντο Μάτζικ. Ο Μο Μπάμπα θα τιμήσει τις ρίζες του και θα είναι ο “go to guy” μιας κλασικής αφρικανικής ομάδας που ζει και πεθαίνει από την ενέργεια που βγάζει στα μετόπισθεν. Ακούγονται ψίθυροι συμμετοχής του Άλεξ Πόιθρες και του νατουραλιζέ Ματ Κοστέλο, αν και τελικά είναι σχεδόν απίθανο για αμφότερους να συμμετάσχουν, ενώ στην ομάδα θα βρίσκονται ντε φάκτο η παλιά καραβάνα, Σουλεϊμάν Ντιαμπατέ, οι Βεφέσα και Μάικ Φοφανά και ο Τραορέ Αμπουμπακάρ. Θα παίξουν τα ρέστα τους με το Ιράν για την τρίτη θέση και θα προσπαθήσουν για ό,τι καλύτερο εν όψει των επόμενων χρόνων.
EDITED: Οι τελευταίες πληροφορίες θέλουν και τη συμμετοχή του Μο Μπάμπα αμφίβολη. Σε μια τέτοια περίπτωση, οι “Ελέφαντες” πέφτουν σίγουρα στην τελευταία θέση του ομίλου, όσον αφορά στις δικές μας προβλέψεις.
Who’s your Ha-Daddy? Οι Πέρσες που κάνουν συνεχή άλματα προς τα εμπρός τα τελευταία χρόνια, δηλώνουν ξανά παρόντες σε ακόμα μια μεγάλη διοργάνωση και ηγούνται από ποιον άλλον; Από τον διαχρονικό FIBA παικταρά, Χαμέντ Χαντάντι. Τι κι αν τα χρόνια πέρασαν; Τι κι αν είναι πιο αργός και από στρατιώτη σε περίπολο κάποιο καλοκαιριάτικο απόγευμα; Η ποιότητα είναι πάντα εκεί. Όπως επίσης και οι δυόσκουροι Καζέμι και Γιακσχαλί. Ο Τούρκος τεχνικός Χακάν Ντεμίρ θα έχει δύσκολο έργο, μιας και οι ανάσες του μέγκα σταρ των Ιρανών θα είναι περιορισμένες, ωστόσο περιμένουμε να είναι ανταγωνιστικοί σε όλα τα ματς. Μην ξεχνάμε ότι στο περασμένο Μουντομπάσκετ (από το οποίο ωστόσο περάσαν 4 χρόνια) είχαν ξανά στον όμιλό τους την Ισπανία, από την οποία έχασαν στα σημεία στα τελευταία λεπτά…
GROUP H
Είναι η τελευταία φορά που θα δούμε τη συγκεκριμένη φωτογραφία, διότι όπως προανήγγειλε η σύζυγος του Νικολά Μπατούμ, ο συμπαθέστατος SF θα κρεμάσει τα παπούτσια του μετά το παγκόσμιο κύπελλο. Η παλιά φρουρά των Φουρνιέ, Ντε Κολό, Γκομπέρ και οι πιο νέοι, Γιαμπουσελέ, Πουαριέ, Τάρπεϊ, Φαλ, Οκομπό και Κοϊρντινιέ είναι εδώ, για να στείλουν ξανά τους “κόκορες” μακριά. Η Γαλλία έχει γεμίσει το παλμαρέ της με αμέτρητα μετάλλια, όμως πρώτη θέση κατέλαβε μόνο στο Ευρωμπάσκετ του 2013 και θεωρώ, ότι σίγουρα άξιζε κάτι ακόμα. Θεωρώ δύσκολο να κατακτήσουν οι Γάλλοι το συγκεκριμένο Μουντομπάσκετ, αλλά θα ήταν πανέμορφο να δούμε τον Νικολά Μπατούμ στο κύκνειο άσμα του να σηκώνει το βαρύτιμο τρόπαιο. Η Γαλλία με τον Βενσάν Κολέ στο τιμόνι για 14η σερί σεζόν, έχει αμυντικό φίλτρο, μέγεθος, αφού θα παρατάξει πολλά σχήματα με δυο 5άρια, υψηλό τεχνικό επίπεδο και φυσικά αμέτρητες παραστάσεις, ώστε να μπορέσει να αφήσει στη δεύτερη θέση του ομίλου της τον πολύ δυνατό φέτος Καναδά. “Allez le Bleus!”.
Ο Καναδάς ξεκίνησε με τεράστιες φιλοδοξίες την προετοιμασία του για το παγκόσμιο, όμως η είδηση της απουσίας του Τζαμάλ Μάρεϊ έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία σε ένα σύνολο, που πόνταρε τα πάντα στο δίδυμο του Ball Hog, Shai Gilgeous-Alexander και στο τρομερό off-ball παιχνίδι του πρωταθλητή ΝΒΑ με τους Νάγκετς. Χάνεται λοιπόν πολλή από τη δυναμική της ομάδας του Ζόρντι Φερνάντες, όμως και πάλι ο Καναδάς έχει ένα εξαίσιο ρόστερ με τα ονόματα των Σάι, Ντίλον Μπρουκς, ΑρΤζέι Μπάρετ, Κέλι Ολίνικ, Ντουάιτ Πάουελ και Λογκουένζ Ντορτ να ξεχωρίζουν. Έχουν ευρωπαϊκή εμπειρία με τα αδέρφια Σκραμπ και τον Κάιλ Αλεξάντερ, όπως επίσης και με τον Τρέι Μπελ-Χέινς, όμως δεν φαίνονται ιδιαίτερα δεμένο σύνολο και στα φιλικά προετοιμασίας προβλημάτισαν αρκετά, διότι πολύ απλά οι μεγάλοι τους αστέρες (Σάι και Μπάρετ) δεν είναι ακριβώς συμβατοί παίκτες με αυτό το είδος μπάσκετ. Είναι ωστόσο με μια πρώτη ματιά μέσα στα μεγάλα φαβορί για την 4άδα και έχουν πολλά πλεονεκτήματα, που θα πρέπει να εκμεταλλευτούν.
Περίμενα πως και πως μετά το μακρινό πια 2017 και το Ευρωμπάσκετ της Τουρκίας, να ξαναδώ σε μεγάλο τουρνουά τη Λετονία και τον Κρίσταπς Πορζίνγκις, όμως ο αστέρας των Σέλτικς πλέον, δεν μπόρεσε να μείνει υγιής (μην ξεχνάμε ότι πέρυσι σε τουρνουά της FIBA οι Σέλτικς έχασαν με τραυματισμό τον shooting ψηλό τους, τον Γκαλινάρι, και το τελευταίο που θέλουν είναι κάτι παρόμοιο και φέτος) και έτσι χάνει το τουρνουά, ψαλιδίζοντας σε τεράστιο βαθμό της ούτως ή άλλως λίγες πιθανότητες της ομάδας του Ιταλού Λούκα Μπάνκι για πρόκριση. Η Λετονία θα έχει σκληράδα με τον Πάζετσνικς και τον Σμιτς στις θέσεις των ψηλών και τρομακτικό fire power με τα αδέρφια Μπέρτανς, Κούρουκς και τον Γιάνις Τίμα. Εντοπίζεται πρόβλημα στην περιφερειακή άμυνα, όπως επίσης και στη δημιουργία, ωστόσο αν ο ηγέτης μετά την απουσία του Πορζίνγκις, Ντάβις Μπέρτανς (που πρέπει σιγά σιγά να επιστρέφει στην Ευρωλίγκα), είναι καλά, θα δούμε πολλές τρίποντες βόμβες και πολλά παιχνίδια που θα εξελίσσονται σε ροντέο και θα πάνε το σκορ σε πολύ μεγάλα επίπεδα, στα οποία είναι αβέβαιο αν ακόμα και ο Καναδάς με τη Γαλλία μπορούν να ακολουθήσουν.
Ίσως η πιο αδύναμη ομάδα του τουρνουά. Πέφτει σε έναν όμιλο με μεγαθήρια, οπότε μάλλον κάθε κουβέντα για έστω ανταγωνιστικό πρόσωπο, πάει περίπατο. Πάντα στη θεωρία όλα αυτά, μην παρεξηγηθούμε. Ο Λίβανος του Γιαντ Ελ Χάτζ, που φέρει την προσωνυμία “Κέδρος” αξίζει συγχαρητήρια που θα παίξει στην τελική φάση του παγκοσμίου και ελπίζουμε να το ευχαριστηθεί μέχρι τέλους. Στο φτωχό αυτό ρόστερ ξεχωρίζει ο Γουάελ Αράκτζι (νούμερο 20), ο Χάικ Γκιόκτσιαν, με τον οποίο ο κόουτς της ομάδας έπαιξε αρκετές high low δράσεις στα φιλικά ως πασέρ από ψηλά σε κοψίματα και back door λόμπες, ο Αλ Χαιντάρ και φυσικά ο έχων δυο σεζόν στο ΝΒΑ με 6.8 πόντους και 4.4 ριμπάουντ, Ομάρι Σπέλλμαν. Ο τελευταίος θα μπορούσε να είναι μια από τις ατραξιόν της διοργάνωσης, όμως η εικόνα του στα φιλικά προετοιμασίας, μόνο επαγγελματία καλαθοσφαιριστή δεν θυμίζει. Πολλά παραπανίσια κιλά, πολύ χαμηλοί χρόνοι, λίγες ανάσες και γενικά καμία θύμηση του τέρατος που είδαμε στο ΝΒΑ πριν μια 4ετία. Κρίμα για τον ίδιο πρωτίστως κι έπειτα για την ομάδα του Λίβανου. Καλή τους τύχη. Θα τη χρειαστούν…
Αυτό είναι το τέλος λοιπόν, μιας γιγαντιαίας ανάρτησης. Θα σχολιάζουμε σε καθημερινή βάση τα παιχνίδια και τα αποτελέσματα του τουρνουά, ενώ θα προτείνουμε και κάποιες… στοιχηματικές ιδέες για ειδικά παικτών σε κάθε αγωνιστική ημέρα.
