Αναλύει ο coach Μιχάλης Θάνος
Με καθυστέρηση ενός έτους θεωρώ ότι αποδόθηκε μπασκετική δικαιοσύνη και η ΕΦΕΣ απόλυτα δίκαια και φέτος κατακτά την Ευρωλίγκα
Δικαιοσύνη όμως και για τον παρεξηγημένο Αταμάν που έκανε ίσως ένα από τα καλύτερα προπονητικά του παιχνίδια στον τελικό αφού και την ηρεμία σε δύσκολα σημεία κράτησε αλλά και με ένα ανοιχτό ροτέισον έφτασε στην πολυπόθητη κατάκτηση.
Αυτό σε αντίθεση με τον ρουκι Σάρας και με το ακριβότερο ρόστερ πλήρωσε θεωρώ και την εμμονή στον νέο Μπολμάρο έχοντας τραυματία τον Καλάθη. Αλλά και ανεξήγητα παροπλισμένα τους Χάγκα και Οριολα.
Παίχτες που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην οικονομία του αγώνα και που δεν έτυχαν την εμπιστοσύνη του προπονητή τους , κυρίως του Χαγκα που θα μπορούσε να βοηθήσει στην θέση 1.
Εκτιμώ δε ότι με τον κάκιστο Μίροτιτς και στον τελικό όπως και στην σειρά με Ζενίτ αν δεν υπήρχε ο μπαρουτοκαπνισμένους Χίγκινς πιθανά θα μιλάγαμε για μια πιο εύκολη επικράτηση της Εφές.
Μιας Εφές που οι προσωπικότητες της μίλησαν σε όλη την διάρκεια του αγώνα και είτε με στοχευμένες επιθέσεις από κεντρικά pick and roll ( πάνω σε Γκασολ – Κλαβερ ) είτε με προσωπικές ενέργειες, πέτυχαν καθοριστικούς πόντους δίνοντας τον τίτλο στην τουρκική ομάδα.
