Ούτε ένα, ούτε δυο, ούτε τρία αλλά δεκατέσσερα (14) νέα πρόσωπα θα έχει το νέο ρόστερ της Παρτιζάν φέτος, με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς να αλλάζει όχι σελίδα, αλλά ολόκληρο το βιβλίο στους “Γκρόμπαρι”, ξηλώνοντας ακόμα και τον υπάρχοντα κορμό των νεαρών Σέρβων εντός της ομάδας. Ο “Ζοτς” άφησε αιχμές για έλλειψη ομαδικού πνεύματος ανάμεσα στους παίκτες που αποτελούν παρελθόν από την ομάδα του, όπως επίσης και για αμυντική αδιαφορία και στατιστικολαγνεία. Η Παρτιζάν είναι το μεγάλο ερωτηματικό της φετινής σεζόν. Αν το συγκεκριμένο ρόστερ βρισκόταν σε κάποια άλλη ομάδα, όπως για παράδειγμα στην Μπάγερν του Χέρμπερτ, όλοι λίγο-πολύ θα την προεξοφλούσαμε ως μια ομάδα μακριά από τη 10άδα. Όταν όμως στο τιμόνι μιας ομάδας κάθεται ο “νονός”, τότε τα πάντα είναι πιθανά, με τον Σέρβο τεχνικό να ψάχνει απεγνωσμένα τον… κωδικό που θα ανοίξει το χρηματοκιβώτιο και θα κάνει για ακόμα μια φορά το ευρωπαϊκό μπάσκετ να υποκλιθεί στον μεγάλο Ζέλικο Ομπράντοβιτς.
101% athleticism & versatility
Αυτό που φαίνεται με μια πρώτη ματιά, είναι ότι ο 9 φορές πρωταθλητής Ευρώπης, φρόντισε να γεμίσει το ρόστερ της Παρτιζάν με αθλητικότητα και πολυθεσίτες. Στην Παρτιζάν έφτασαν κάποιοι τρομεροί αθλητές όπως ο Ντιλικινά, ο Στέρλινγκ Μπράουν, ο Αϊζάια Μάικ, ο Μπονγκά, ο Μπράντον Ντέιβις και ο Τάιρικ Τζόουνς. Ο Γάλλος PG μπορεί άμεσα να μπει στη συζήτηση για τον DPOY της φετινής διοργάνωσης, αφού το μήκος, η πλευρική του ταχύτητα και η σπουδαία ικανότητά του για περιφερειακό στο εναέριο παιχνίδι τον καθιστούν ως έναν “εφιάλτη” για οποιονδήποτε αντίπαλο χειριστή. Παράλληλα στο περασμένο Ολυμπιακό τουρνουά, τον είδαμε να σουτάρει αρκετά αποτελεσματικά και γενικά να έχει την καλύτερη ίσως επιθετική του παρουσία στα τουρνουά της FIBA. O Στέρλινγκ Μπράουν είναι ένας πλάγιος που μπορεί να φέρει εναλλακτική δημιουργία προσωπική φάση και πίεση στην άμυνα. Σίγουρα η Άλμπα δεν ήταν ο καλύτερος δυνατός προορισμός για έναν NBAer που έρχεται στην Ευρώπη για να εγκατασταθεί μόνιμα, όμως του έδωσε χωρίς πίεση και άγχος την ευκαιρία να προσαρμοστεί στη νέα -γι’ αυτόν- πραγματικότητα (δείτε πώς τον… έλουσε ο Ζοτς μετά από εύστοχο τρίποντο στους 25+). Ο Μάικ θα κάνει το ντεμπούτο του στην Ευρωλίγκα, μετά από μια σπουδαία παρουσία με την Μπουργκ (εξαιρετική δουλειά ο Φοθό εκεί, μάλλον ο νέος ομοσπονδιακός τεχνικός της Γαλλίας) με τον στόχο να είναι να βρει τον ρόλο του 3nD Forward, ο Μπονγκά δεν χρειάζεται συστάσεις, αφού με το τεράστιο μήκος του μπορεί να μικρύνει το γήπεδο και να παίξει τον άχαρο αλλά απίστευτα σημαντικό ρόλο που παίζει πχ ο Χουάντσο στον Παναθηναϊκό, δίνοντας όλες αυτές τις μικρές λεπτομέρειες που μπορούν να σηκώσουν μια ομάδα. Τέλος οι ψηλοί, Ντέιβις & Τζόουνς, συνιστούν ένα ακόμα αθλητικό δίδυμο που καλύπτει πολλές ανάγκες, όπως η post offence, το PnR, το μακρινό σουτ και αμυντικά αλλαγές, hedge out, trapping και help n’ recover. Η πρόοδος του Τζόουνς στο πνευματικό κομμάτι δε, θεωρώ ότι θα είναι το βαρόμετρο στην όλη προσπάθεια της φετινής Παρτιζάν.
Με τον Κάρλικ Τζόουνς ως Leading Guard, ο Ομπράντοβιτς έχει χτίσει μια περιφερειακή γραμμή, η οποία θα ξεκινάει από τον Σουδανό PG και θα μπορεί να παρατάξει πολλά και διάφορα δίδυμα με αυτόν είτε ως Pass first PG είτε ως Scoring Guard. Το versatility για το οποίο μιλήσαμε παραπάνω. Ο Ζοτς πιθανώς θα ξεκινά ως βασικό το δίδυμο των Τζόουνς-Ντιλικινά, με τον Γάλλο να αποτελεί τον ball mover-ball stopper και ταυτόχρονα “πανοπλία” δίπλα στον Τζόουνς που θα επωμιστεί σε σημαντικότατο βαθμό τη δημιουργία. Επίσης υπάρχει ο combo-guard Ίφε Λούντμπεργκ με τον οποίο μπορούμε να δούμε ένα high volume scoring duo στην περιφέρεια με δυο χειριστές (μεγάλη ικανότητα στο pull up και από τους δυο) και ο Ντουέν Ουάσινγκτον, με τον οποίο ως ‘2’ μπορούμε να δούμε το κλασικό σχήμα με έναν PnR δημιουργό στον άσο και έναν σκόρερ στο ‘2’, που θα απειλεί τόσο με προσωπική φάση μέσω iso καταστάσεων ή μέσω close out επιθέσεων. Ο Μπράουν που παίζει ως ‘2-3’ μπορεί να δώσει διαφορετική υφή σε κάθε περίσταση ανάλογα με τη θέση του στην 5άδα, ενώ ο Μαρίνκοβιτς θα συνιστά τον καθαρό σουτέρ της ομάδας, που μπορεί επίσης να παίξει στο ‘2’ ή στο ‘3’. Πολύ καλά σχεδιασμένο και “αλυσιδωτό” το ρόστερ μέχρι εδώ.
Στις θέσεις των Forwards, όπως είπαμε, βλέπουμε τους Αϊζάια Μάικ, Ισαάκ Μπονγκά και Αλεξέι Ποκουσέφσκι. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς σωστά, όρισε ως μοναδικό καθαρό PF του ρόστερ τον νεαρό Σέρβο, Ποκουσέφσκι, στον οποίο ο οργανισμός της Παρτιζάν ποντάρει πολλά, και τον έχει πλαισιώσει με δυο ιδιαίτερα αθλητικούς SF/PFs, όπως οι Μπόνγκα-Μάικ, που αμφότεροι έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά και μπορούν να παίξουν μαζί αλλά και ως παρτενέρ ο καθένας με τον πρώην παίκτη της Οκλαχόμα. Ο Μάικ (τραυματίστηκε στην προετοιμασία και χάνει το πρώτο της κομμάτι) τα τελευταία δυο χρόνια στο Γιούροκαπ σούταρε με το πολύ καλό 38% από την περίμετρο και, όπως προείπαμε, θα έχει μεγάλο όφελος για την ομάδα του, αν μπορεί να σταθεροποιηθεί σε αυτό το επίπεδο. Παίζει κυρίως μακριά από την μπάλα, όντας πολύ επικίνδυνος στην αδύνατη πλευρά, ενώ “καλπάζει” στο ανοιχτό γήπεδο. Από την άλλη με τον Μπονγκά υπάρχει η δυνατότητα για εναλλακτική δημιουργία ως ‘3’ και η παρουσία ενός πάρα πολύ ικανού cutter αλλά σουτέρ-ασανσέρ (31.5% την τελευταία διετία). Στο ‘5’ πλην των Ντέιβις-Τζόουνς, παραμένει ο Μπάλσα Κοπρίβιτσα, ο μοναδικός παίκτης που παρέμεινε στην ομάδα μετά το περυσινό ολικό ξεσκαρτάρισμα. Και αυτό λέει πολλά. Ο Κοπρίβιτσα είναι ο μοναδικός ψηλός με μέγεθος και κιλά στην Παρτιζάν (2.16 μ.) και φέρνει διαφορετικά χαρακτηριστικά από τους Αμερικάνους συμπαίκτες του, καλλιεργώντας ανά τα χρόνια το παιχνίδι στο low post. Με τους ψηλούς του ο Ομπράντοβιτς, το είπαμε και πιο πάνω, έχει μεγάλη γκάμα επιλογών τόσο επιθετικά όσο και αμυντικά, ενώ άπαντες είναι καλοί rebounders, με τον Τζόουνς να διακρίνεται για το επιθετικό “σκουπίδι” και τις λόμπες.
Το Lineage της ομάδας
Βλέπουμε, ότι από τους δευτεραθλητές Σερβίας πήραν εξιτήριο πολλοί παίκτες που ομολογώ ότι δεν περίμενα (Σμάιλαγκιτς, Τριφούνοβιτς, Αβράμοβιτς) και στη θέση τους μπήκαν πολλά νέα παιδιά μεταξύ των 18-24 ετών (Νάκιτς, Ντιμιτρίγεβιτς, Ποκουσέφσκι, Μποσνιάκοβιτς, Λάκιτς). Ο Μεγάλος Ζοτς έξυπνα επέλεξε δίπλα τους παίκτες που να έχουν μια υπαρκτή διαφορά ηλικίας, αλλά όχι τόση ώστε να θεωρούνται διαφορετικής φιλοσοφίας και οπτικής. Χαρακτηριστικά, εκτός των 5 νεαρών Σέρβων του ρόστερ (που εννοείται ότι στην Παρτιζάν θέλουν να ανεβάσουν στο ροτέισον) οι υπόλοιποι παίκτες του ρόστερ βγάζουν μέσο όρο ηλικίας τα 27.5 έτη, με τους Λούντμπεργκ (30) και Ντέιβις (33) να είναι οι μοναδικοί 30άρηδες της ομάδας. Προφανώς στην Παρτιζάν έχουν σχεδιάσει ένα νεανικό ρόστερ, που θα πιέζει στο γήπεδο και θα διαθέτει ταυτόχρονα πλούσιες εικόνες από το υψηλό επίπεδο και παίκτες ικανούς να πάρουν τη μεγάλη απόφαση στο τέλος κλειστών παιχνιδιών.
Εν κατακλείδι, φέτος η Παρτιζάν είναι μάλλον η πιο fun to watch ομάδα της διοργάνωσης και αναμφίβολα το πιο ενδιαφέρον project, του οποίου το ενδιαφέρον κορυφώνεται από τη στιγμή που στον πάγκο κάθεται ο κορυφαίος προπονητής στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Η Παρτιζάν θα ξεκινήσει με πολλές δυσκολίες και θα βρει πολλά εμπόδια, αλλά όπως αναλύσαμε πιο πάνω, έχει όλα τα εφόδια να ανταποκριθεί σε κάθε διαφορετική πρόκληση που θα βρει απέναντί της. Η πολυμορφία, οι role players, η νεανική φλόγα, η ένταση και φρεσκάδα και ταυτόχρονα τα χιλιόμετρα στα παρκέ της EuroLeague θα είναι το βαρύ σασί στο όχημα πάνω στο οποίο θα στηρίξει το φετινό του οικοδόμημα ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Και αν τελικά, μετά από πολλές προσπάθειες και προς το τέλος του χρόνου, ο κωδικός για το χρηματοκιβώτιο βρεθεί, τότε τι γίνεται; Αν αυτό συμβεί, τότε ο “Γκαστόνε” (εδώ γελάμε) το μόνο για το οποίο θα πρέπει να προσεύχεται, είναι να μη βρει στο δρόμο του τη Ρεάλ και τις εξωαγωνιστικές εφευρέσεις του Γιουλ και της παρέας του. Γιατί και τότε ο κωδικός είχε βρεθεί και η Παρτιζάν έμοιαζε ανίκητη εντός παρκέ. Το ίδιο λοιπόν φιλοδοξεί να επαναλάβει φέτος…
Outsider
