Σε έναν τελικό όπου τα πάντα περιστράφηκαν γύρω από τους ψηλούς του Ολυμπιακού και την αμυντική τους ανεπάρκεια, ο Παναθηναϊκός κατάφερε μέσω της σχεδόν μόνιμης αλλαγής στην ερυθρόλευκη αμυντική φιλοσοφία, να χτυπήσει κυνικά ορισμένες καταστάσεις και να βρει καλάθια με ασφάλεια, παίρνοντας εν τέλει τη νίκη και το κύπελλο, το 21ο στη μυθική συλλογή του, επιστρέφοντας στον συγκεκριμένο θρόνο μετά το 2021. Αντίθετα ο Ολυμπιακός, που είχε τη σημαντική έλλειψη σε περιφερειακούς, αναγκάστηκε να στραφεί σε σχήματα πολλές φορές πρωτοφανή, αν όχι ανορθόδοξα και αδούλευτα, και παρά το μεγάλο σερί του στο τελευταίο δίλεπτο, με το οποίο βρέθηκε αγκαλιά με τη νίκη, δεν κατάφερε να πάρει το 4ο συνεχόμενο κύπελλο. Ας δούμε μερικά πράγματα από το τακτικό κομμάτι για το συγκεκριμένο ματς.
Μια πολύ ενδιαφέρουσα φάση για μελέτη, είναι το πρώτο καλάθι του Ολυμπιακού στον τελικό του κυπέλλου. Στο ματς έχει περάσει ο Λαρεντζάκης μετά το 2ο φάουλ του Παπανικολάου, με τον Μπαρτζώκα να χαμηλώνει με τον Φουρνιέ στο ‘3’.
Ο Παναθηναϊκός ξεκάθαρα παίζει over play στον Γκος, αρνούμενος να του δώσει την μπάλα και θέλοντας να προάγει τον “Λάρι” σε κυρίως χειριστή και κέντρο λήψης απόφασης. Αυτό φυσικά είναι αδύνατον, οπότε η άμεση εναλλακτική του ΟΣΦΠ είναι ένα wide Pin Down των Φαλ-Φουρνιέ, ωστόσο εκεί οι αμυνόμενοι είναι οι Γκάμπριελ-Γκραντ, κάτι που κάνει υπερβολικά δύσκολο το έργο των δυο Γάλλων.
Ο Παναθηναϊκός με ένα Hedge out κρατάει τον Φουρνιέ αρχικά μακριά από το καλάθι (έτοιμος για βοήθεια στο dive του Φαλ ο Οσμάν) και ο Γκραντ κόβει την είσοδο στον άξονα στον Φουρνιέ, στέλνοντάς τον στην πλευρά στο τελευταίο τέταρτο της επίθεσης (τελευταία 6 δευτερόλεπτα, 4*6=24) από το αριστερό χέρι, πάνω στον Γκάμπριελ, που είναι εξπέρτ στην άμυνα στο “βαμμένο”.
Το καλάθι φυσιολογικά είναι άστοχο, ωστόσο υπάρχει επιθετικό ριμπάουντ του Φαλ. Άμεσα δημιουργείται μια ανισορροπία στην μέχρι πρότινος άψογη πράσινη άμυνα, με τον Γκάμπριελ να σπριντάρει για close out στη γωνία στον Φουρνιέ, αυτό περνάει άμεσα την μπάλα στον συμπατριώτη του και το έμφυτο πλέον cut από την αδύνατη πλευρά (αφού ο Χουάντσο έχει καλύψει τα νώτα του Γκάμπριελ, που όπως είπαμε μόλις έφυγε για άμυνα στον Φουρνιέ) του Βεζένκοφ (follow his footsteps το λένε αυτό συνήθως στην Αμερική, δηλαδή να εκμεταλλευτώ τα εκατοστά που μου παραχωρεί για τον χ,ψ λόγο ο προσωπικός αμυντικός), χαρίζει στον Ολυμπιακό ένα εύκολο καλάθι, για να ανοίξει λογαριασμό.
Το συγκεκριμένο βίντεο ανέβηκε στη σελίδα μας στο Facebook και, επειδή το μέγεθος υπερβαίνει το ανώτατο επιτρεπτό επίπεδο της σελίδας, μπορείτε να το δείτε από εκεί με την ίδια ακριβώς ανάλυση.
Ο Παναθηναϊκός απομόνωνε σε κάθε ευκαιρία το δίδυμο των Φουρνιέ-Βεζένκοφ, κάτι που κάνει σχεδόν κάθε προπονητής απέναντι στον Ολυμπιακό. Ο Βούλγαρος PF είναι αγνώριστος αμυντικά σε σχέση με το πρόσωπο που έδειχνε στα μετόπισθεν, πριν φύγει για το ΝΒΑ. Είδαμε τον Ερνανγκόμεζ, έναν παίκτη όχι ιδιαίτερα απειλητικό με την μπάλα στο παρκέ να χτυπάει μετά από pop out με close out τον Βεζένκοφ, άλλοτε με επιτυχία, άλλοτε όχι. Μια φάση ενδεικτικά.
Ο Παναθηναϊκός στο κεντρικό PnR έστελνε το ‘3’ του στο λεγόμενο “bump” στον αντίπαλο ψηλό, ώστε να κόψει το dive του. Ο Οσμάν έκανε σωστά την εν λόγω ενέργεια, όμως οι ερυθρόλευκοι το διάβασαν γρήγορα και απάντησαν με τον Γάλλο γίγαντα ως “σκαλοπάτι” για πάσα στην αδύνατη πλευρά.
Οι πράσινοι έψαξαν ασφαλώς την πιθανότητα του early pick απέναντι στον Φαλ και στον Φουρνιέ, με την επίθεση πάνω στον Γάλλο ψηλό (και σε κάθε ψηλό του Μπαρτζώκα) να γίνεται δεύτερη φύση τους. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Φαλ είχε 5 μπλοκ στο παιχνίδι, αριθμός που σίγουρα εντυπωσιάζει με πρώτη ματιά, αλλά είναι φυσιολογικός, όταν η συντριπτική πλειοψηφία των αντιπάλων επιθέσεων γίνεται πάνω σε έναν παίκτη.
Όταν δε, πέρασε ο Μιλουτίνοφ στο παρκέ τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα για τον Ολυμπιακό, που επέμενε σε switch. Ο Σλούκας διάβαζε τα πάντα και άμεσα και με το γνωστό lure (επιτίθεμαι στον κενό χώρο μέχρι να “τσιμπήσω” την αλλαγή και μετά να κάνω ό,τι είναι να κάνω) έπαιρνε την αλλαγή με τον Μιλουτίνοφ, τον οποίο περνούσε άνετα και μάλιστα τελείωνε τη φάση από δεξί διάδρομο με αριστερό χέρι (!) χωρίς ο Σέρβος ψηλός να μπορεί να φανεί επαρκής αμυντικά.
Μπορούμε να δούμε και άλλες τέτοιες φάσεις ενδεικτικά. Με τον Σλούκα
αλλά και τον Οσμάν.
Ο Ολυμπιακός κατάφερε να χτυπήσει στα τελευταία λεπτά του πρώτου δεκαλέπτου τον Ναν, ο οποίος είχε αρχίσει να εκδηλώνει τα πρώτα σημάδια πνευματικής κούρασης. Οι παίκτες του Μπαρτζώκα βρίσκουν 8 πόντους, όλους πάνω σε… αφελείς άμυνες του Αμερικάνου killer, ο οποίος είτε αδρανούσε,
είτε έστρεφε το βλέμμα του σε ένα απλό “δόλωμα” με staggered screen,
είτε δεν έμενε μέχρι τέλους πάνω στο αντίπαλο σουτ.
Οι νικητές συνέχιζαν να επιτίθενται πάνω στον Μιλουτίνοφ με PnR
και εδώ μπορείτε να δείτε ενδεικτικά την έντονη παρατήρηση του προπονητή τους, Αταμάν, όταν ο Μήτογλου δεν δίνει το re-pick και επιτρέπει στον Σέρβο κάποια δευτερόλεπτα ξεκούρασης.
Ο Ολυμπιακός έψαξε την ανισορροπία μέσω ενός απλού zipper screen ως εισαγωγικό play, για τον Πίτερς, που όμως οδήγησε σε close out του Λαρεντζάκη πάνω στον Μπράουν.
Στην αντίπερα όχθη, με ένα Floppy για τον Μπράουν ως εισαγωγικό play, o Παναθηναϊκός χτύπησε και με τον νατουραλιζέ Ισπανό πάνω στον Μιλουτίνοφ.
Η δραστηριότητα του Πίτερς συνεχίστηκε. Ο Αμερικάνος με δυο picks πήρε αλλαγές από τους πράσινους, χαμηλώνοντας σταδιακά μέχρι το ποστ. Ο Σλούκας αμύνεται με άμυνα Front, όμως ο Φαλ έξυπνα “φλασάρει” στις βολές, για να αποτελέσει το σκαλοπάτι σε μια high low συνεργασία (κόβουμε το βίντεο πιο νωρίς, λόγω μεγέθους, η φάση καταλήγει σε καλάθι με σουτ του Πίτερς).
Στην αμέσως επόμενη φάση ο ΠΑΟ χτυπά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, παίρνοντας βολές.
Ο ΟΣΦΠ βρήκε καλάθι μέσα από PnR συνεργασία σε μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, δείγμα της έλλειψης καθαρού δημιουργού στην περιφέρεια,
ενώ εναλλακτική επιλογή αποτέλεσαν κάποια Pin Downs στην πλευρά που οδήγησαν σε έξτρα πάσα.
Και μια ακόμα που αξίζει αναφοράς, πριν την καθιερωμένη ανάλυσή μας, στην οποία θα εστιάσουμε εδώ αλλά και σε πολλές ακόμα περιπτώσεις.
Ο Ολυμπιακός εν τη ελλείψει των Guards του, ρίχνει στο παρκέ ένα ενδιαφέρον σχήμα με 4 Forwards και έναν Center. Στον άσο λοιπόν ο ΜακΚίσικ, με τους Φουρνιέ και Πίτερς ως “πλάγιους” και Βεζένκοφ-Φαλ ψηλοί. Άπαντες διαθέτουν εξαιρετικό off-ball παιχνίδι, αλλά το playmaking είναι ιδιαίτερα limited.
Ο Παναθηναϊκός, έχοντας στείλει τον καλύτερο αμυντικό του (Γκραντ) στον ΜακΚίσικ, που αποδεδειγμένα μπορεί να γίνει οποιαδήποτε ώρα ο game changer και τον Καλαϊτζάκη στον Φουρνιέ (φυσικά Παπαπέτρου για το μέγεθος στον Βεζένκοφ και Γκάμπριελ στον Φαλ), έχει ξεμείνει με ένα πολύ περίεργο μαρκάρισμα, αυτό του Μπράουν στον Πίτερς.
Έχουμε λοιπόν εισαγωγικό play μετά από φάουλ και επίθεση 14′ από πλάγια. Ο Βεζένκοφ με down screen στον Πίτερς βοηθά στην εισαγωγή, ενώ ο Φουρνιέ δέχεται δυο off-ball screens, για να υποδεχτεί την μπάλα. Έχουμε ξανά side pick με τον Φαλ (εξαιρετική ξανά η άμυνα του Γκάμπριελ, αλλά και του Καλαϊτζάκη σε shadow αντιμετώπιση), ενώ σε μια πάσα απόσταση βρίσκεται ο μέτριος σουτέρ ΜακΚίσικ.
Ο Γκραντ λοιπόν έχει ως σύμμαχο αυτό το μέτριο σουτ, αφού κλείνει στον άξονα αφενός, για να κόψει το dive του Φαλ και αφετέρου, για να μη δεχτεί κόψιμο στην πλάτη του σε dribble push κατάσταση από τον εκρηκτικό Σακ.
Ο Μπαρτζώκας επιλέγει να ρίξει στην αδύνατη πλευρά τους καλύτερους σουτέρ του (Βεζένκοφ-Πίτερς) και εδώ εστιάζουμε σε ένα πιθανό λάθος (δεν κρίνουμε, απλώς σχολιάζουμε) του Μπαρτζώκα, αφού μάλλον στη θέση του ΜακΚίσικ θα έπρεπε να βρίσκεται ο Πίτερς, τόσο για καλύτερο spacing, όσο και για να κρατήσει εκτός ανάμειξης τον Γκραντ.
Η μπάλα λοιπόν πάει στον Πίτερς (υποδειγματική η άμυνα σε μια πάσα απόσταση από κάθε παίκτη του ΠΑΟ) που δεν είναι και ο καλύτερος πασέρ, για να εισάγει την μπάλα στο ποστ.
Η πάσα είναι κακή και η παρουσία του Γκάμπριελ κάνει ακόμα πιο δύσκολη τη θέση του Φαλ, ο οποίος σε ένα σημείο από το οποίο είναι εντελώς ακίνδυνος, απλώς κάνει το αυτονόητο, πετώντας την μπάλα σε ένα σουτ-προσευχή, που φυσικά δεν μπαίνει και κάπως έτσι ο Αταμάν χαλάει μια επίθεση του αντιπάλου του και παίρνει μια ακόμα νίκη στη… σκακιέρα την ώρα μάλιστα που στο παρκέ υπάρχουν τρεις ρολίστες της δικής του ομάδας (Καλαϊτζάκης, Μπράουν, Παπαπέτρου).
Τη φάση αυτή (και αυτή) μπορείτε να τη δείτε εδώ.
Ο Παναθηναϊκός είχε σε αντίθεση με τον Ολυμπιακό έναν αμυντικό ογκόλιθο στη θέση ‘5’. Ο Ουένιεν Γκάμπριελ υπήρξαν στιγμές, όπου αποτέλεσε μια άμυνα μόνος του. Ενδεικτικά μια άμυνα όπου κάνει κυριολεκτικά τα πάντα (σπάμε τη φάση σε δυο βίντεο λόγω χωρητικότητας αρχείων).
Ο Παναθηναϊκός χτύπησε με Flex Screen και Down Screen μετά από επαναφορά από την αντίπαλη base line
και από εκεί βρήκε το δεύτερο τρίποντό του στο παιχνίδι και πρώτο στο δεύτερο ημίχρονο, ξεκολλώντας ψυχολογικά.
Ο Ολυμπιακός προσπάθησε μέσα από αλλεπάλληλα Down Screens να βρει ιδανικό mismatch ή ανισορροπία στην πράσινη άμυνα, όμως οι αλλαγές του Αταμάν και κυρίως η παρουσία του Οσμάν στη θέση ‘3’, ενός παίκτη που μπορεί με την ίδια άνεση να μαρκάρει έναν PF που δεν παίζει με την επαφή (όπως ο Βεζένκοφ) και έναν Guard, έδιναν άλλη διάσταση στην άμυνα του Παναθηναϊκού.
Οι πράσινοι στη συνέχεια έψαξαν κάποια staggered ως entry plays, ενώ με το γνωστό cut του Οσμάν μετά το κεντρικό PnR βρήκαν τη συνθήκη, ώστε να επιτεθούν πάνω στον Φουρνιέ. 2/2 βολές από τον Σλούκα σε αυτή τη φάση.
Παρακάτω θα δούμε μια ωραία φάση, ενδεικτική της ποιότητας των δυο ομάδων. Σε κεντρικό PnR του ΟΣΦΠ η Γκραντ δίνει υποδειγματική βοήθεια. Ο Φαλ διαβάζει άριστα και πασάρει στη γωνία, ο Γκραντ προλαβαίνει να κάνει ΚΑΙ αυτό το σουτ Contest, όμως αυτό είναι εύστοχο, διότι η καλή επίθεση νικά την καλή άμυνα.
Ο Ολυμπιακός χτύπησε και με τα curls του ΜακΚίσικ
όμως όταν επέστρεψε ο Μιλουτίνοφ ο Παναθηναϊκός βρήκε ξανά καλάθια πάνω του και μάλιστα εύκολα.
Ο Ολυμπιακός έβαλε την μπάλα στον Γκος, που μάρκαρε ο Ναν, ώστε να κουράσει και να φθείρει τον αστέρα του Αταμάν, μέσα από ένα δάσος από σκριν (τρία στον αριθμό),
όμως ο αριστερόχειρας είχε βρει ρυθμό μέσα από τις φάσεις πάνω στον Μιλουτίνοφ και με απλά πικς που έδιναν αλλαγές, χτυπούσε ανελέητα τους Βεζένκοφ και Φουρνιέ, αλλά και τον Σέρβο που δυστυχώς, δεν λογίζεται πια ως rim protector…
Ο Ολυμπιακός κατάφερε μέσω ενός μεγάλου σουτ του Βεζένκοφ και ενός έμμεσου τριπόντου του Φουρνιέ μετά από μακρινό ριμπάουντ να φέρει το σκορ στα χέρια του, ενώ με τρίποντο του Φουρνιέ και πάλι, αφού ο Βεζένκοφ μάζεψε πάνω του double team, βρέθηκε στο +4, όμως ένα καλάθι του Ναν σε αιφνιδιασμό, ένα hedge out που υπερέβη τα όρια του hedge out και μετατράπηκε σε παγίδα, που οδήγησε σε κλέψιμο και καλάθι στον αιφνιδιασμό του Γκραντ, πήρε άμεσα το προβάδισμα. Ο Γκάμπριελ έδωσε το απαραίτητο στοπ στον Φουρνιέ, βγαίνοντας ως βοήθεια, ο Ναν τελείωσε τη φάση με ένα κόψιμο και το παιχνίδι έλαβε τέλος.
Ο Παναθηναϊκός κατακτά την πρώτη (ή μάλλον, τη δεύτερη) κούπα της σεζόν και ο Ολυμπιακός βάζει φρένο στη μέχρι πρότινος ξέφρενη πορεία του στην Ευρώπη. Τα πράγματα στην περίπτωση του Ουόκαπ δεν φαίνεται να παίρνουν θετική τροπή, οπότε ίσως να τοποθετηθούμε με αντίστοιχη πρόταση για παίκτη σε αυτή τη θέση για τον Μπαρτζώκα. Ο Ολυμπιακός “έχασε” πολύ από την έλλειψη στην άσο αλλά και από την αμυντική ανεπάρκεια στις θέσεις ‘4’ και -κυρίως- ‘5’. Η χρονιά μπαίνει σιγά σιγά στην τελική της ευθεία και τα πράγματα παίρνουν αυτή την εξαίσια, ανοιξιάτικη, άγρια ομορφιά!
Outsider feat. Fundamentals
