Μια ιδιαιτέρως αποκαλυπτική, ενδιαφέρουσα και ειλικρινέστατη συνέντευξη παραχώρησε στο «TheMomentum.gr» ο πύργος της ομάδας του Πανελληνίου.
Ο λόγος για το Δημήτρη Κατιάκο, του οποίου η απόφαση να αφήσει τις εθνικές κατηγορίες στις οποίες έχει αφήσει το στίγμα του, για χάρη του Πανελληνίου στη Γ’ ΕΣΚΑ, έδωσε νέο ενδιαφέρον στο επίπεδο των μεταγραφών το περασμένο καλοκαίρι.
Το κίνητρο των επιλογών του, η απόφαση για το νέο βήμα αλλά και η βάση των προσωπικών του στόχων μέσω της συλλογικής προσπάθειας, διατυπώνονται λεπτομερώς παρακάτω.
Δημήτρη, πως και πήρες την απόφαση να πεις το «ναι» στην πρόταση του Πανελληνίου;
Δεν ήταν τόσο δύσκολη όσο φαίνεται η απόφασή μου. Ήταν μια εξαιρετική επαγγελματική πρόταση σε πράγματα που εγώ αποζητούσα πλέον. Μόνος μου ενδοιασμός ήταν το πώς θα ένιωθαν τα παιδιά της ομάδας, βλέποντάς με να παίρνω μεγάλο αγωνιστικό χρόνο.
Τι συνάντησες στην πορεία και πως έχει εξελιχτεί αυτή σου η επιλογή στην πράξη;
Πολύ καλύτερα από ότι περίμενα και εγώ ο ίδιος. Η ομάδα αποτελείται από καταπληκτικά παιδιά και είναι χαρά μου που αγωνίζομαι μαζί τους. Είμαστε μια πραγματική παρέα και περνάμε τέλεια.
Πως αντιμετώπισες των γνωστών σου την απορία, «Τι πας να κάνεις στη Γ ΕΣΚΑ;»
Πίστεψέ με, δεν με ένοιαξε καθόλου. Από τη στιγμή που εμένα με γεμίζει η επιλογή μου, δεν με επηρεάζει η γνώμη των άλλων. Εγώ εδώ δεν ήρθα να κοροϊδέψω, αλλά για να προσφέρω και να θεωρούμαι «κανονικός» παίκτης.
Πως νιώθεις που κουβαλάς στις πλάτες σου έναν τόσο ιστορικό σύλλογο σε αυτό το momentum της αναγέννησής του;
Είναι μια υπέροχη εμπειρία. Ξέρω και σέβομαι απόλυτα την ιστορία αυτού του συλλόγου. Αυτό που θέλω να θυμούνται από εμένα, είναι ότι ήμουν και εγώ ένα κομμάτι της νέας σελίδας του συλλόγου.
Είσαι ένα ποιοτικό 5αρι και αναρωτιέμαι αν ήταν δική σου επιλογή να μην αγωνιστείς στην Α1
Είχα στα χέρια μου προτάσεις από ομάδες της Α1 όλα αυτά τα χρόνια, αλλά από πολύ νωρίς απομυθοποίησα αυτή την προοπτική. Όταν αγωνιζόμουν στον Έσπερο ως έφηβος, είχε κλείσει η μεταγραφή μου στον Πανιώνιο (2007-2008) για την επόμενη σεζόν. Έπαιξα την τελευταία μου χρονιά στο αντρικό της ομάδας στη Γ’ Εθνική και μετά ακολούθησε η Α1.
Στην αρχή με προπονητή το Μηνά Γκέκο, όλα πήγαν περίφημα και είχα κανονική συμμετοχή στις υποχρεώσεις της ομάδας. Ωστόσο, ο coach αντικαταστάθηκε από τον Νέναντ Μάρκοβιτς, ο οποίος μετά από τρεις ημέρες, έπιασε εμένα και το Συγγούνα, λέγοντάς μας πως δεν μας υπολογίζει. Από τον Οκτώβριο μέχρι τον Αύγουστο, δίναμε το παρών στις προπονήσεις της ομάδας, φωνάζοντας το καθιερωμένο «ΖΝΤΟ» στο κέντρο και μετά παγαίναμε για βάρη. Τραγική εμπειρία. Παράλληλα, συνειδητοποίησα ότι δεν έκανα για αυτό το επίπεδο, καθώς δεν μπορούσα να ακολουθήσω σε αθλητικό και αγωνιστικό ρυθμό τους Αμερικάνους.
Τα συναισθήματα σου μετά από αυτή την άδεια χρονιά επηρέασαν την επόμενη επιλογή σου;
Βασικά, κατάλαβα πως το παν είναι η καλή παρέα και να χαίρεσαι αυτό που κάνεις. Την επόμενη χρονιά αγωνίστηκα στην ομάδα του Πανερυθραϊκού και παρότι υποβιβαστήκαμε, την καταχάρηκα εκείνη την περίοδο. Ο Πανιώνιος με έκανε να αλλάξω πολλά πράγματα στο μυαλό μου, που αποτέλεσαν τη βάση των επόμενων επιλογών μου και τι θέλω εγώ από το μπάσκετ που αγαπώ.
Αγαπημένοι παίκτες που αγωνίζονται στη θέση σου και στο υψηλό επίπεδο αυτά τα χρόνια;
Ξεκάθαρα Σμόντις, Σενγκέλια και Κώστας Τσαρτσαρής!
Δημήτρη σε ευχαριστώ πολύ και θα τα ξαναπούμε σύντομα
Και εγώ ευχαριστώ
Επιμέλεια: Σπύρος Κόγκας ([email protected])
Τα έχω όλα σαν παιδιά μου αλλά θα ήθελα να αναφερθώ και εγώ για τον Δημήτρη πώς είναι για μένα ένα από τα μεγαλύτερα κοσμήματα του Ελληνικού μπάσκετ τόσο για το ήθος του όσο και για τον χαρακτήρα του