Εξ΄αφορμής του αγώνα του Ολυμπιακού εναντίον της Ζαλγκίρις:
Αντιγραφή της εισαγωγής μας στην παράγραφο για τον (2ο στα PR) Ολυμπιακό κάπου στις τελευταίες ημέρες του Σεπτέμβρη.
“Για όσους έχουν δει την τρομερή ταινία “Coach Carter” (όσοι δεν την έχουν δει, να τη δουν χτες), η φετινή ιστορία του Ολυμπιακού μου θυμίζει την πρώτη γνωριμία του προπονητή Κάρτερ με την απείθαρχη ομάδα Λυκείου του, στην οποία θέλει να επιβάλλει τους δικούς του κανόνες περί σωστής διαγωγής και βαθμολογίας στα μαθήματα.
Όταν οι αθλητές-μαθητές αντιδρούν και οι δυο καλύτεροι παίκτες του φεύγουν, λέγοντάς του “Δεν υπογράφουμε σχολικά συμβόλαια, κάλεσέ μας αν χρειαστείς πραγματικούς παίκτες”, ένας άλλος νεαρός λέει στον προπονητή του: “Αυτοί οι δυο ήταν οι καλύτεροι παίκτες μας πέρυσι”. Τότε ο νέος προπονητής (τον οποίο υποδύεται ο Σάμιουελ Τζάκσον) δίνει την εξής αποστομωτική απάντηση: “Τότε υποθέτω, ότι φέτος θα έχουμε νέους καλύτερους παίκτες”. My way or the highway. Τελεία και παύλα.
Ο Ολυμπιακός έχασε το βαρύ σασί της επιθετικής του παραγωγής που τα τελευταία δυο χρόνια τον μετέτρεψε σε ομάδα-μοντέλο, όμως έχουμε καταλάβει με τον πλέον πειστικό τρόπο, ότι στο σύστημα του Μπαρτζώκα, γεννιούνται κάθε φορά και διαφορετικοί πρωταγωνιστές. Είναι μια κατάσταση στην οποία, όποιον παίκτη κι αν ρίξεις μέσα, θα βγάλει στον αφρό μόνο τα καλά του στοιχεία και οι αδυναμίες του θα κρυφτούν πάρα πολύ καλά.”
Καναάν και Πίτερς φέτος είναι χάρμα ιδέσθαι και ο Ολυμπιακός βρίσκει τις νέες σταθερές του. Το ακόμα πιο ευχάριστο είναι ότι αυτές οι σταθερές δεν αφορούν μόνο στο επιθετικό κομμάτι…
Outsider
