Ματσάρα! Σε μια λέξη, η ουσία όλου του παιχνιδιού που παρακολουθήσαμε χθες μεταξύ των δύο αιωνίων.
Ξεκινώντας από το αγωνιστικό κομμάτι, όλη μας η προσοχή στράφηκε στο κατά πόσο ο φιλοξενούμενος Ολυμπιακός θα αναχαίτιζε την πράσινη ορμή που είδαμε στις προηγούμενες αναμετρήσεις τους με αποκορύφωμα τον αγώνα με την Μπασκόνια στο ΟΑΚΑ.
Βέβαια σε αυτό συνετέλεσε και η παρουσία του coach Πιτίνο που με την αύρα του, η ψυχολογία των παικτών του θα άγγιζε τα ύψη.
Ωστόσο, η χθεσινή παρουσία του Ολυμπιακού, μας διέψευσε πανηγυρικά, με αποτέλεσμα να γίνουμε μάρτυρες και συμμέτοχοι ενός συγκλονιστικού αγώνα.
Όσον αφορά τον γηπεδούχο Παναθηναϊκό, η παρουσία και εκτυφλωτική εμφάνιση του Ράις με τους 41 πόντους που σκόραρε, ήταν ο παράγοντας Χ για να το χρώμα του τελικού φύλλου αγώνος. 41 πόντοι με απίστευτα ποσοστά και ευστοχία εκνευριστική!
Ωστόσο, ο Ολυμπιακός κατάφερε να διατηρεί επαφή με το σκορ και την διεκδίκηση της νίκης. Τα μεγάλα σουτ του Μπράντον Πολ και του Σάσα Βεζένκοφ, ανέβασαν την αγωνία στα ύψη. Η απειρία όμως του κατά τα άλλα άκρως φιλότιμου Μπάλντγουιν, στην τελευταία φάση της κανονικής διάρκειας του αγώνα, μην κάνοντας φάουλ στον Παπαγιάννη, ήταν η καθοριστικότερη στιγμή. Μετά από αυτό, ήταν σχεδόν δεδομένο στην συνείδηση των περισσοτέρων μας, πως στην παράταση θα επικρατούσε η γηπεδούχος ομάδα.
Το αποτέλεσμα αυτό όμως δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αναιρέσει την σπουδαία εμφάνιση των ερυθρόλευκων. Ίσως ο Ολυμπιακός κέρδισε περισσότερα από το συγκεκριμένο αγώνα, παρά να έχασε. Μεγάλη παρακαταθήκη για την πορεία του στην διοργάνωση της Euroleague.
Το πραγματικό παιχνίδι
Στο επόμενο μέρος περίοπτη θέση έχουν οι δηλώσεις του κ. Πιτίνο: «Δεν μπορείς να έχεις μια σπουδαία κόντρα χωρίς να σέβεσαι τον αντίπαλο. Ο Ολυμπιακός έχει τον σεβασμό μου. Θαυμάζω τον Σπανούλη για τον τρόπο που παίζει μετά την εγχείρηση. Ο θυμός και η οργή είναι τα χειρότερα σε τέτοια ματς».
Σε αυτό το σημείο, η φωτογραφία με Σπανούλη – Πιτίνο να αποχωρούν αγκαλιασμένοι από τον αγωνιστικό χώρο, είναι ο καλύτερος επίλογος για το παιχνίδι του προηγήθηκε. Ένας επίλογος στιγμιαίος, καθώς δυστυχώς η επόμενη μέρα θα ξημερώσει με τις γνωστές τοξικότητες.
Αυτές των επιστολών, των λαγών, των μέχρι τέλους, των instagram περί σκοταδιού και φωτός, και των Α2…
Μας ενδιαφέρει άραγε να είμαστε συνοδοιπόροι πάνω σε αυτές τις λογικές ή να ξεκινήσουμε την αναζήτηση του πραγματικού νοήματος των ξεχασμένων και ξεχαρβαλωμένων εννοιών του αθλητισμού και του αυτοσεβασμού…;
Επιμέλεια: Σπύρος Κόγκας ([email protected])
