Τα φαντάσματα του παρελθόντος ήταν όλο το βράδυ εκεί. Η Ισπανία όσο πίσω κι αν έμενε στο σκορ, έβρισκε έναν μαγικό τρόπο και με νύχια και με δόντια έμεινε κοντά μας, φτάνοντας μέχρι και στο +2 λίγα λεπτά πριν το τέλος.
Η ομάδα μας ωστόσο επιβεβαίωσε την ανωτερότητά της και πήρε μια -πολύ μικρή με βάση όσα έχουν προηγηθεί μεταξύ μας- ρεβάνς επί των “Φούριας Ρόχας”.
O Σκαριόλο δοκίμασε πολλά σχήματα, ανακάτεψε την τράπουλα, πειραματίστηκε, έστελνε πολλές φορές τρεις παίκτες στον Γιάννη, ο οποίος είχε το καθαρό μυαλό να πασάρει και η ομάδα μας με 8/10 τρίποντα στο πρώτο δεκάλεπτο έχτισε στέρεες βάσεις νίκης.
Η Εθνική μας βρίσκει απέναντί της το Ισραήλ, μια ομάδα που καθοδηγείται από τον τρομερό Άβντιγια, αλλά δεν μπορεί φυσικά να βάλει εμπόδια με τον Σορκίν στον Γιάννη και μια ομάδα που έχει συγκεκριμένο ταβάνι. Το ματς για πολλούς είναι μια ευκαιρία για νίκη και για άλλους λόγους πλην του αγωνιστικού, αν και αυτά δεν πρέπει να μεταφέρονται στον αθλητισμό.
Το συγκρότημά μας είναι το μεγάλο φαβορί του ζευγαριού λοιπόν για την πρόκριση στους ‘8’, όπου θα διασταυρωθεί με τον νικητή του ζευγαριού “Λετονία-Λιθουανία” με επίσης καμία ομάδα να μην τρομάζει από αυτές, οπότε έχουμε περισσότερες πιθανότητες από ποτέ να βρεθούμε φέτος στη ζώνη μεταλλίων.
Πολλά συγχαρητήρια σε όλους για την 1η θέση και το μυαλό μας είναι ήδη στο ματς της Κυριακής!
Όσο για τους Ισπανούς, που παραδίδουν το στέμμα τους και αφήνουν τον θρόνο του πρωταθλητή Ευρώπης κενό:
Οι Ισπανοί βρήκαν απρόσμενους πρωταγωνιστές στα πρόσωπα των Λόπεζ-Αρόστεγκι, Πάρα, Γιούστα και Πραντίγια, όμως το 21/37 που σημείωσαν από τις βολές και ειδικά οι πολλές χαμένες στα τελευταία δευτερόλεπτα, ήταν ταφόπλακα για τη συνέχειά τους στο τουρνουά.
Το τέλος τους βρίσκει αποκλεισμένους από τη φάση των ομίλων κιόλας -για πρώτη φορά στην ιστορία τους- ωστόσο η ομοσπονδία τους μόνο με λύπη δεν φεύγει από την Κύπρο, αφού σήμερα σε ένα ματς do or die, ο Σκαριόλο βασίστηκε και έχρισε πρωταγωνιστές δυο 19χρονα παιδιά που πήραν τεράστιες εμπειρίες και μαθήματα για τη συνέχεια της εθνικής και συλλογικής τους καριέρας.
Ο Σεντ-Σούπερι και ο Ντε Λάρεα παραλίγο να γίνουν οι νέοι δήμιοι της εθνικής μας. Μπορεί να μην έγιναν σήμερα, μπορεί να γίνουν στο μέλλον – ελπίζουμε όχι.
Σε κάθε περίπτωση το όλο αναπτυξιακό πρόγραμμα και η παραγωγική διαδικασία των Ισπανών αξίζει ένα τεράστιο RESPECT και από εμένα προσωπικά το έχουν ξεκάθαρα.
Outsider
