H κριτική μας στα δύο πρώτα παιχνίδια της διαβλοβδομάδας για Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό.
Θα ήταν αφύσικο μετά τις νίκες σε Βαρκελώνη, Μαδρίτη, Βιτόρια και Μόναχο, ο Ολυμπιακός να φτάσει στο 5/5 εκτός έδρας κερδίζοντας και στο Τελ Αβίβ. Οι Πειραιώτες, δεν μπόρεσαν να ελέγξουν στο δεύτερο ημίχρονο την ορμή της υπερηχητικής Maccabi του Oded Kattash και σε ακόμα ένα παιχνίδι δέχτηκαν πολλούς πόντους, δείχνοντας μια σχετική αδυναμία να αμυνθούν στα σκριν, ειδικότερα από τη στιγμή που ο Thomas Walkup αντιμετώπισε πρόβλημα με φάουλ.
Ο Ολυμπιακός πέραν του πρώην παίκτη της Zalgiris δεν διαθέτει κάποιον αξιόπιστο Ball Stopper στην περιφέρεια, ενώ η διαφορά νίκης της Maccabi θα ήταν αρκετά μεγαλύτερη, αν στην τελευταία περίοδο ο Λαρεντζάκης δεν έκανε μια ακόμα κατάθεση ψυχής φέτος, πετυχαίνοντας τους 11 από τους 21 συνολικούς του πόντους (career high), οι οποίοι και κράτησαν τον ΟΣΦΠ στο ματς μέχρι τα τελευταία δευτερόλεπτα.
Οι νταμπλούχοι Ελλάδος είχαν για πρώτη φορά φέτος μεγάλο έλλειμμα ενέργειας, (40-26 τα rebounds, η χειρότερη επίδοση των ερυθρολεύκων εδώ και καιρό) σε αντίθεση με τη Maccabi που μπροστά στο εκπληκτικό κοινό της είδε παίκτες να ανεβαίνουν το προσωπικό τους σκαλοπάτι (DiBartolomeo 11 πόντοι, 7 rebounds, 3 assists – Martin 13 πόντοι με 5 rebounds, το καλύτερο παιχνίδι του φέτος).
Ο Μπαρτζώκας έκανε rotation, μοιράζοντας τον χρόνο και ρίχνοντας τα λεπτά των βασικών παικτών του, έχοντας υπ’ όψιν το πολύ απαιτητικό ματς της Πέμπτης στο ΣΕΦ με την επίσης αρκετά ταχυδυναμική ALBA.
Μετά από ένα καταπληκτικό παιχνίδι, οι πράσινοι έφτασαν στην 3η νίκη τους στη διοργάνωση, λυγίζοντας στο έξτρα 5λεπτο την απόλυτα προετοιμασμένη Virtus. Οι Ιταλοί νωρίς στο παιχνίδι παρουσίασαν μια 3-2 ζώνη, θέλοντας να κάνουν ακόμα πιο στατική την επίθεση του ΠΑΟ, η οποία όπως συμβαίνει πολλές φορές φέτος έτσι και σήμερα, αναλώθηκε σε μεγάλο βαθμό σε ένα ανούσιο Give n’ Go, μη μπορώντας να περάσει την μπάλα με ασφάλεια μέσα και σουτάροντας αρκετά τρίποντα στο τέλος του χρόνου (αυτός είναι και ένας πολύ βασικός παράγοντας για τον σχετικά μικρό αριθμό λαθών του ΠΑΟ στη διοργάνωση με 12.
Ο ΠΑΟ προσπάθησε με τον πολύ καλό σκρίνερ, Gudaitis, να παίξει ένα Pick n’ Short Roll, ώστε να περάσει την μπάλα στις βολές και να μπορέσει να πλησιάσει στο καλάθι είτε με τον ίδιο τον Λιθουανό, είτε με κάποιον παίκτη της αδύνατης πλευράς που θα έκοβε κατά μήκος της Base Line. Αμυντικά όμως η παρουσία του Gudaitis έγινε στόχος για την πρωταθλήτρια Ιταλίας, η οποία με το μυαλό και τα χέρια του Teodosic να τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα, έκανε άνω-κάτω την άμυνα των γηπεδούχων, που έμπαινε συνεχώς σε διαδικασία μεγάλων sprints, δείχνοντας ξεκάθαρα, ότι όταν η συγκεκριμένη άμυνα καλείται να πάει βαθιά στα 24”, φαίνεται αδούλευτη. Με τον Παπαγιάννη ο Radonjic επέλεξε Hedge Out άμυνα, με τον παίκτη που μάρκαρε τον Ojeleye να είναι αυτός που κάνει το check στο dive του ψηλού, μέχρι να επιστρέψει ο Έλληνας διεθνής (είχε αρκετά καλό χρόνο στο recover). Ωστόσο αυτός ο τζόγος δεν βγήκε στην πράσινη άμυνα, αφού οι πασέρ του Scariolo έδωσαν τις μπάλες άμεσα στον συμπαίκτη τους και αυτός ξεκίνησε ζεστός και έτσι παρέμεινε σε όλο το ματς.
Οι πράσινοι κατάφεραν με ένα εκπληκτικό επιθετικά 3ο δεκάλεπτο να φέρουν το ματς τούμπα, παίζοντας σε ένα Compact σχήμα με πολλά Forwards (Ponitka, Bacon, Williams) και τον καταπληκτικό Lee στον άσο. Όταν δε, στο ματς περνούσε ο επίσης πολύ καλός Wolters, συνήθως περνούσε και ένας εκ των αφών Καλαϊτζάκη, ώστε να υπάρχει μόνιμα το αμυντικό φίλτρο στον chaser του αντιπάλου PG. Ο ΠΑΟ έσφιξε την άμυνά του, παίζοντας αρκετές παγίδες στα αργά Guards της Βίρτους, πήρε τα αμυντικά rebounds και έτρεξε το γήπεδο, ξεσηκώνοντας τους οπαδούς και βρίσκοντας ξεκούραστους πόντους κόντρα σε μια εξαιρετικά δουλεμένη άμυνα. Στο συγκεκριμένο διάστημα οι πράσινοι είχαν 4/7 δίποντα, 5/9 τρίποντα και 5/7 βολές. Έψαξαν επίσης μέσω dribbling cuts δυνατής πλευράς τον παίκτη στις 45 μοίρες της weak side (συνήθως ο Wolters ή ο Williams), ενώ κατάφεραν να ελέγξουν την κυκλοφορία της αντίπαλης επίθεσης, δίνοντας στοχευμένα σουτ ξανά στον Ojeleye αλλά και στον Mickey, κάτι που πλήρωσαν ξανά.
Θεωρούμε λάθος την απόφαση του Radonjic να κλείσει το ματς με τον Παπαγιάννη (ή έστω χωρίς αλλαγές Handball με τον πολύ καλό σήμερα Gudaitis), μιας και η έλλειψη Low Post παιχνιδιού στην κόψη του ξυραφιού, έφερε σε αδιέξοδο την επιθετική λειτουργία των πρασίνων, που έμειναν στο ματς χάρη σε μια τρομερή αδράνεια των Ιταλών στο ανενόχλητο layup του Lee. Πολύ θετικό το ότι βασίστηκαν σε μεγάλο βαθμό στον Bacon στα λεπτά τις παράτασης, δείχνοντας ότι σε crunch time καταστάσεις, ο ΠΑΟ βρίσκει τους δικούς του Closers, τους παίκτες που θα ακουμπήσει και θα γνωρίζει ότι έχει καλές πιθανότητες για μεγάλα καλάθια (Williams, Bacon).
Εν τέλει η συγκεκριμένη νίκη ήταν πολύ σημαντική και έγινε ακόμα πιο σημαντική από τη στιγμή που το ματς έφτασε σε αυτό το σημείο. Φανταστείτε απλώς τον συγκεκριμένο Παναθηναϊκό να έχανε 4ο ματς στο ΟΑΚΑ (και είμαστε ακόμα στον Νοέμβριο) με διαφορά 3 πόντων και λιγότερο. Το πνευματικό επίπεδο θα αλλοιωνόταν σε μεγάλο βαθμό, όπως και η πίστη στο πλάνο και στις δυνατότητες σε τόσο οριακά σημεία (θα υπάρξουν ξανά τέτοιες καταστάσεις).
Οι πράσινοι πλέον με ρεκόρ 3-6 υποδέχνται στο ΟΑΚΑ την Παρασκευή την ASVEL σε ένα ματς που απλά ΠΡΈΠΕΙ να πάρουν τη νίκη, για να σταυρώσουν τα θετικά αποτελέσματα και να αξιολογήσουν από άλλη βάση τη συνέχεια του πρωταθλήματος.
Επιμέλεια:Outsider
