Είναι από τους παίχτες που πας στον «πόλεμο» μαζί του. Η αγάπη, η αφοσίωση, o ρομαντισμός του και το work ethic του είναι χαρακτηριστικά που δεν συναντάς εύκολα στους παίκτες του μπάσκετ του σήμερα.
Ο λόγος για τον Γιώργο Παπανδρέου που έβαλε το δικό του ξεχωριστό λιθαράκι στην άνοδο της Δάφνης Δαφνίου στη National League 1, ανοίγοντας τη καρδιά του στο «The Momentum.gr»
Η δική του βέβαια ιστορία έχει μπόλικο ενδιαφέρον, αφού οι στρατιωτικές του υποχρεώσεις καθιστούσαν αρκετά περίπλοκη την αγωνιστική του παρουσία και δράση. Στην εκπνοή των μεταγραφών λοιπόν, ήρθε σε συμφωνία με τη Δάφνη Δαφνίου με στόχο και αναλόγως τις εξελίξεις, να επαναξιολογηθεί τα Χριστούγεννα.
Το πρόσημο ήταν θετικό, η συνεργασία ανανεώθηκε αυτομάτως και το τελικό αποτέλεσμα δικαιώνει παίκτη, προπονητή και διοίκηση. Σε αυτές τις γραμμές, στήθηκε το φετινό σενάριο των δύο πλευρών που «θεωρούσαν οτιδήποτε άλλο πέρα από την άνοδο, ως αποτυχία».
1.Όταν ξεκίνησε αυτή η χρονιά, φανταζόσουν αυτή την κατάληξη;
Ναι ήταν από την αρχή της χρονιάς μοναδικός στόχος η άνοδος και κάθε άλλο θα ήταν αποτυχία και για μένα και για την ομάδα . Δουλέψαμε σκληρά για να φτάσουμε στους τελικούς και εφόσον φτάσαμε εκεί θα ήταν αποτυχία να μην πετύχουμε το στόχο της ανόδου στη National League 1!
2. Μια αγωνιστική άνοδος ενισχύει το μπασκετικό κίνητρο για νέες κατακτήσεις και ικανοποιεί τις ατομικές φιλοδοξίες. Στον Γιώργο τι κυριαρχεί περισσότερο;
Δε κυριαρχεί κάτι συγκεκριμένο. Σίγουρα η άνοδος σου δίνει κίνητρο για την επόμενη μέρα, αλλά έχω μάθει ότι μόνο με σκληρή δουλειά πετυχαίνεις τους στόχους σου. Τη φετινή χρονιά δούλεψα περισσότερο από κάθε άλλη, κάνοντας θυσίες και περνώντας το 1/3 της ημέρας μου σε γήπεδο και γυμναστήριο.
3.Η Δάφνη φαινόταν με βάση την εικόνα της στο γήπεδο, ότι είχε ένα προβάδισμα. Που κρίθηκε αυτή η δυνατή σειρά;
Πιστεύω ότι σε αυτά τα παιχνίδια δε παίζει τόσο μεγάλο ρόλο το μπάσκετ και τα συστήματα . Παίζουν ρόλο η καρδιά και η ψυχή που δείχνεις και πόσο πολύ θέλεις το ένα ματς. Είναι μια σειρά συνεχόμενων αγώνων μέσα σε λίγες μέρες όπου οι αντίπαλοι μπορούν να σε διαβάσουν τι κάνεις καλά και τι όχι.
Η σειρά με την Ελευσίνα ήταν μια σειρά έντασης πάθους και πολύ μπασκετικού ξύλου. Η Ακαδημία είναι μια πολύ καλή ομάδα με πολύ καλούς παίχτες που είχε και αυτή στόχο την άνοδο όπως και εμείς. Ο προπονητής Ηλίας Στρατικόπουλος και όλο το staff αφιέρωσαν πολλές εργατοώρες για να είμαστε καταλλήλως προετοιμασμένοι και η εικόνα μας στην σειρά το επιβεβαίωσε.
4. Σε προσωπικό επίπεδο, πόσο επηρέασαν την αγωνιστική σου απόδοση, οι στρατιωτικές υποχρεώσεις; Σε δυσκόλεψαν; Και αν ναι, πως το διαχειρίστηκες ψυχολογικά;
Από πέρσι το Μάρτιο έπρεπε να μπω στρατό όταν ακόμα έπαιζα play offs με την προηγούμενη ομάδα μου. Για μένα ήταν πολύ δύσκολη η προσαρμογή σε όλο αυτό. Ευτυχώς όμως είχα δίπλα μου τον πατέρα μου και έναν πολύ σημαντικό άνθρωπο (που κάνεις δεν ξέρει από πίσω πόσες ώρες κάνουμε μαζί προπόνηση και πόσο με έχει βοηθήσει) με αποτέλεσμα όλα τα παραπάνω να τίθενται υπό έλεγχο και καθαρό μυαλό.
5. Το 2018-19 πανηγύρισες την άνοδο του Ιωνικού ΝΦ στη Β Εθνική. Η φετινή με τη Δάφνη τι ξεχωριστό στοιχείο είχε;
Στον Ιωνικό τότε είχαμε μια ομάδα με παιχταράδες ( Πέττα, Μουμπάρακ, Κατιάκο και Χριστόδουλο) και άλλα παιδιά που τους πλαισιώναμε με στόχο την άνοδο. Η φετινή προσπάθεια στη Δάφνη στήθηκε με Πολυτάρχου, Μιχάλογλου (μέχρι τα Χριστούγεννα) και όλοι οι υπόλοιποι να έχουμε ειδικό ρόλο. Το φετινό εγχείρημα ήταν πραγματικά ιδιαίτερο και στηρίχθηκε στον άπειρο ιδρώτα που ρίχναμε καθημερινώς στο παρκέ και τα επίπεδα συγκέντρωσης που έπρεπε να επιδεικνύουμε για να κάνουμε τον δικό μας πρωταθλητισμό. Όλα αυτά σε συνδυασμό με το οικογενειακό κλίμα της ομάδας (αποδυτήρια, προπονητές, παίχτες) ήταν αρκετά για να μείνει χαραγμένη στην καρδιά μου η φετινή προσπάθεια.
Σπύρος Κόγκας
Πηγές φωτό: Δάφνη Δαφνίου
